«Σε όλες τις περιοχές μπορούν να καταγραφούν μια σειρά από κοινά χαρακτηριστικά. Πρώτη βασική διαπίστωση είναι ότι δεν κλείνουν μόνο τα μικρά μαγαζιά. Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν και μεγάλες επιχειρήσεις που διακόπτουν την δραστηριότητά τους. Επίσης, σε όλες τις περιπτώσεις καταγράφεται ως κοινό γνώρισμα μια τοπική συγκέντρωση των κλειστών επιχειρήσεων. Εκεί που κλείνει μια επιχείρηση κλείνουν και άλλες […]
Η εικόνα του κέντρου της Αθήνας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την αναλογία των κλειστών/ανοιχτών επιχειρήσεων να φτάνει περίπου το 17%. Κρισιμότερη παρουσιάζεται η κατάσταση στην οδό Σταδίου, στην οποία καταγράφεται η υψηλότερη αναλογία, περίπου 25%. Ακολουθεί η οδός Πανεπιστημίου όπου το 20% των καταστημάτων είναι κλειστά. Στην Ερμού η αναλογία φτάνει στο 15% […] Η εικόνα μακριά από το κέντρο, παρουσιάζει την ίδια αναλογία. Στο Μαρούσι σε σύνολο τριών εμπορικών δρόμων σχεδόν το 16% των επιχειρήσεων είναι κλειστές. Στην Ν. Ιωνία και συγκεκριμένα στην Λεωφόρο Ηρακλείου η οποία εξυπηρετεί τρεις κατά σειρά περιοχές (Ν. Ηράκλειο, Ν. Ιωνία, Πευκάκια) η εικόνα εμφανίζεται σε πρώτη ανάγνωση καλύτερη με την αναλογία να φτάνει στο 14% […] Ο Πειραιάς παρουσιάζει αντίστοιχη με τις όλες τις άλλες περιοχές εικόνα -11% των καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους είναι κλειστά.
Από την αναλυτική παρουσίαση των περιοχών προκύπτουν ακόμα δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα: α) Το Κολωνάκι και η Κηφισιά εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά από ότι το σύνολο –περίπου 12,5%- στοιχείο που μας υποψιάζει ότι περιοχές με υψηλότερα εισοδήματα θίγονται λιγότερο, β) Το υψηλό ποσοστό των κλειστών επιχειρήσεων στις οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου θα μπορούσε αποδοθεί σε μια σειρά παραγόντων, όπως, η, από τριετίας, λειτουργία του Πολυκαταστήματος “ΑΤΤΙΚΑ° που αφορά και στους δύο αυτούς δρόμους, την πραγματικότητα και τον μύθο γύρω από την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και στις πυκνές κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου.
Το ζήτημα που ανακύπτει και το οποίο θα διερευνηθεί περαιτέρω στη δεύτερη φάση της έρευνας είναι ότι με δεδομένο ότι η εικόνα αυτή περιγράφει τους απολύτως κεντρικούς δρόμους της Αθήνας καθίσταται προφανές από τα πρώτα κιόλας στοιχεία ότι η κατάσταση στους λιγότερο κεντρικούς δρόμους είναι εμφανώς δυσμενέστερη».
Στα στοιχεία της αποκαλυπτικής αυτής έρευνας προσθέστε μερικά δεδομένα από τις πάγιες έρευνες που πραγματοποιεί σε μηνιαία βάση η ΕλλΣτατ, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν την ίδια μέρα (Δευτέρα, 9.8.2010) με την έρευνα της ΕΣΕΕ:
«Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Ιουνίου 2010, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του Ιουνίου 2009, παρουσίασε μείωση κατά 4,5%, έναντι μείωσης 13,0% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2009 προς το 2008.
Ο μέσος Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2010, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Ιουνίου 2009, παρουσίασε μείωση κατά 5,8%, έναντι μείωσης 10,3% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2009 προς το 2008».
«Κατά το μήνα Μάιο 2010, το μέγεθος της συνολικής οικοδομικής δραστηριότητας (ιδιωτικής-δημόσιας) στο σύνολο της χώρας παρουσίασε μείωση κατά 12,4% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 22,6% στην επιφάνεια και κατά 22% στον όγκο, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009.
Κατά την περίοδο των τελευταίων 12 μηνών, δηλαδή από τον Ιούνιο 2009 έως τον Μάιο 2010, το έγεθος της συνολικής οικοδομικής δραστηριότητας (ιδιωτικής-δημόσιας) στο σύνολο της χώρας παρουσίασε μείωση κατά 11% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 20,3% στην επιφάνεια και κατά 24,3% στον όγκο, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο Ιουνίου 2008 – Μαΐου 2009.
Το πεντάμηνο Ιανουαρίου-Μαΐου 2010, η συνολική οικοδομική δραστηριότητα εμφανίζει στο σύνολο της χώρας μείωση κατά 7,2% στον αριθμό των εκδοθεισών οικοδομικών αδειών, κατά 16,3% στην επιφάνεια και κατά 22,4% στον όγκο, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο Ιανουαρίου-Μαΐου 2009».
Αυτή είναι η σημερινή εικόνα του ελληνικού καπιταλισμού. Δεδομένου, δε, ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων έχει μειωθεί δυο φορές από τη σημερινή κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να είναι μειωμένο κατά 700 εκατ. ευρώ από το ήδη ισχνό ΠΔΕ που είχε σχεδιάσει για το 2009 η κυβέρνηση της ΝΔ, οι προοπτικές διαγράφονται ακόμη χειρότερες. Δίπλα στη συνεχή αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, είτε με την περικοπή μισθών και συντάξεων είτε με τα αβάσταχτα φορολογικά χαράτσια και την ακρίβεια στις τιμές, προστίθεται η καλπάζουσα ανεργία, χωρίς το παραμικρό δίχτυ προστασίας για τους ανέργους.
Οι πάντες διαισθάνονται την απειλή από τις λαϊκές αντιδράσεις. Μπορεί η κυβέρνηση να εισπράττει τα συγχαρητήρια της τρόικας και των διεθνών ΜΜΕ για το ότι κατάφερε να βγάλει μισό χρόνο χωρίς να απειληθεί η εξουσία της, οι πάντες όμως ξέρουν πως αυτό που ωριμάζει δεν θα είναι 24ωρες απεργίες της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ, αλλά εκρηκτικές αντιδράσεις, με ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Γι' αυτό και το επιτελείο του μεγάρου Μαξίμου προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ψεύτικο κλίμα αισιοδοξίας. Μια προσμονή για «καλύτερες μέρες». Συνεργάτες του Παπανδρέου ψιθυρίζουν στ' αυτιά των δημοσιογράφων για ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό», που θα εξαγγελθεί στη ΔΕΘ. Ο Παπακωνσταντίνου, πάντως, το έχει πει εδώ και καιρό: λεφτά δεν υπάρχουν, επομένως θα κοιτάξουμε να αξιοποιήσουμε καλύτερα τους υπάρχοντες πόρους, γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι πόροι αλλά η κατασπατάλησή τους. Και ο Πεταλωτής είναι ιδιαίτερα προσεκτικός. Μιλώντας τη Δευτέρα στο Flash, είπε: «Μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε για πραγματική ανάπτυξη, μας ενδιαφέρει να αναλύσουμε και να δώσουμε στον κόσμο να κατανοήσει καλύτερα τι κάναμε μέχρι τώρα, τι προοπτικές υπάρχουν, μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε για το μέλλον χωρίς υποσχεσιολογία».
Απ' όλη αυτή τη δήλωση το μόνο που έχει σημασία είναι το «χωρίς υποσχεσιολογία». Οι Πασόκοι δεν έχουν να «πουλήσουν» στον ελληνικό λαό παρά μόνο τρύπια οράματα. Από την άλλη, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εργατικό κίνημα δεν είναι η καλύτερη (το αντίθετο). Ενα τεράστιο κενό πολιτικής έκφρασης «χάσκει» και ζητά επιτακτικά από τους πρωτοπόρους εργάτες να το κλείσουν. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης είναι το μείζον αίτημα της σημερινής περιόδου. Για να μη βρεθούμε και πάλι στη θέση του Σίσυφου.
Πηγή: "Κόντρα"
Δημοσίευση σχολίου