Οι σκέψεις ενός "ποινικού" είναι παραλήρημα;

Ο Βασίλης Στεφανάκος, είναι ίσως ο πιο «σκληρός» κρατούμενος των ελληνικών φυλακών (Εχει δικαστεί με τον μισό ποινικό κώδικα. Από υποθέσεις εκβιασμών στο χώρο της νύχτας, μέχρι για συμμετοχή στην πρώτη απόδραση Παλαιοκώστα-Ριζάι με ελικόπτερο απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού).
Αυτός λοιπόν ο ποινικός κρατούμενος, από τις φυλακές Λάρισας όπου βρίσκεται, γράφει κείμενα τα οποία υπαγορεύει σε φίλο του, ο οποίος τα αναρτά στο μπλογκ που του δημιούργησε για λογαριασμό του.

Και, κάποιες φορές οι σκέψεις του είναι αξιοπρόσεκτες, όπως της τελευταίας ανάρτησής του που την τιτλοφορεί: «Οι σκέψεις ενός "ποινικού" είναι παραλήρημα; Δεν νομίζω».

Αξίζει να την μεταφέρουμε:

Νεόκοπα αστέρια της ενημέρωσης, ημιμαθή και χαμηλών προδιαγραφών άτομα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, δεν έχουν πρόβλημα να υποταχθούν σε οτιδήποτε τους εξασφαλίζει αναγνωρισιμότητα, μισθό και ικανοποιεί τα σύνδρομα επαρχιωτισμού που βόσκουν στην ψυχοσύνθεσή τους. Είναι φυσικό όμως να είναι τέτοιοι. Ποιος άλλος θα άντεχε αυτήν την παρέα τηλε-ιδιοκτητών- δημοσιογράφων-πολιτικών. Όποιος έχει συναναστραφεί κάποιους από αυτούς θα
καταλάβει ευκολότερα τι εννοώ.
Η μεγάλη μου απορία εστιάζεται στο πώς συνεχίζει ο κοσμάκης να τους ανέχεται και δεν εννοώ να τους δείρει, αλλά να τους αγνοεί και να κλείνει την τηλεόραση όταν τον προσβάλλουν και τον κοροϊδεύουν.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν και όλα αυτά είναι αποτελέσματα της ανοχής μας, όσο και να φταίμε δε μας αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Η αμετροέπεια, λοιπόν, των παραπάνω ατόμων τους στερεί τον κοινό νου ώστε να καταλάβουν ότι προκαλούν και ότι το έχουν παρακάνει.
Καλούν εκπροσώπους εργαζομένων, τους φέρονται άκρως απαξιωτικά και αυτοί οι κακομοίρηδες προκειμένου να βρουν βήμα για τα αιτήματά τους, τους ανέχονται να παρουσιάζουν κάθε κινητοποίηση εργαζομένων ως αντικοινωνική συμπεριφορά έναντι κάποιων άλλων.
Στους ναυτεργάτες επειδή «ενόχλησαν» κάνα δύο κρουαζιέρες να λένε ότι κατέστρεψαν τον τουρισμό. Τώρα δηλαδή που δεν «ενοχλούν», γεμίσαμε τουρίστες;
Έβαλαν τους φορτηγατζήδες να μαλώνουν με τους αγρότες. Τώρα, αγρότες και άλλοι τα έχουν με τους φορτηγατζήδες με καλεσμένους μονίμως κάποιους απερίγραπτους φοροτεχνικούς ή μαϊντανούς εκπροσώπους σωματείων εμπόρων, ξενοδόχων αλλά και κάποια άλλα καινούργια «φρούτα» από διάφορα Επιμελητήρια.
Ξεπερνώντας κάθε στοιχειώδη έννοια δεοντολογίας καταχεριάζουν όποιον εργαζόμενο απεργεί.

Ούτε ένας από τους περίφημους «ρεπόρτερ-ερευνητές» που με παρρησία και αυταπάρνηση ενημερώνουν τον κοσμάκη δεν μπήκε καν στον κόπο να διερευνήσει και να εξηγήσει στον κοσμάκη τι αναλογεί και σε ποιον από το ενάμιση ευρώ που πληρώνει για το ένα λίτρο βενζίνης. Έτσι, θα μάθαινε ο κόσμος ότι στους μεταφορείς και βενζινάδες αναλογούν περίπου δέκα λεπτά κέρδος. Τα υπόλοιπα πάνε στους «εκλεκτούς» οι οποίοι είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι γιατί μπορεί οι κυβερνήσεις να πέφτουνε αλλά τα λαμόγια και οι «εκλεκτοί» παραμένουν.

Όποιος φίλος μπορεί να διαβάσει τον Ιό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 25/7/10, θα καταλάβει αρκετές από τις γενεσιουργές αιτίες της υπερχρέωσης. Από ποιους σε ποιους –στην περίοδο της Χούντας- και με ποιον τρόπο μοιράστηκαν τα διυλιστήρια. Θα διαπιστώσει ότι τα ονόματα είναι ακόμα τα ίδια (ευτυχώς που σε κάποιες εφημερίδες μπορείς ακόμα να διαβάσεις κάτι σοβαρό).

Διάβαζα τα δημοσιεύματα για την εκτέλεση του Γκιόλια, δεν πίστευα ότι θα αντίκριζα τέτοια χαιρεκακία από τους όμοιούς του και τέτοιο βρίσιμο εν είδει κριτικής από τους ανταγωνιστές του. Για μια ακόμη φορά η τραγωδία μιας οικογένειας έγινε πεδίο σπέκουλας. Κανένας σεβασμός στην οικογένειά του από τους συναδέλφους και τους πρώην συνεργάτες του. Από την μία καταδικάζουν την πράξη και από την άλλη επιχαίρουν.

Αναρωτώμενος αν συμφωνώ με την εκτέλεση, απαντώ: όχι, δεν συμφωνώ. Αναρωτώμενος αν καταδικάζω, απαντώ: και βέβαια δεν καταδικάζω. Η διαφωνία μου με την εκτέλεση δεν έχει να κάνει με τα υποκριτικά σχόλια περί της αξίας της ανθρώπινης ζωής που ακούμε από αυτούς που την φθήνυναν και εξαθλίωσαν αυτήν την ζωή, από δικαστές που καταστρέφουν τόσες ζωές χωρίς καν να διαβάζουν τις δικογραφίες, από τηλεπαρουσιαστές που μετρούν τις τραγωδίες σε τηλεθεάσεις, από αστυνομικούς που εκτελούν πισώπλατα δίχως να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, από τρισάθλιους ανίκανους κλεφτοκοτάδες πολιτικούς, αλλά και από την δική τους… κοινή γνώμη.
Η διαφωνία μου επικεντρώνεται στο ότι δεν αξίζει τέτοιος πόνος στην οικογένειά του την στιγμή που αυτός δεν πυροβολούσε. Και σε όποια σκέψη ότι μπορεί να έκανε χειρότερα, επιμένω να λέω ότι αυτός δεν πυροβολούσε!

Η άποψή μου δεν προέρχεται από παρωχημένες αρχές ψευτοπαλληκαρισμού, αλλά θεωρώ ότι στο πλαίσιο της επαναστατικής ηθικής πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας Το μακιαβελικό, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ανήκει σε άλλους.

Μου είναι άβολο να εκφράζω κριτική για ανθρώπους που αντιστέκονται, υποθηκεύοντας τις ζωές τους, αφήνοντας την «χρυσή» καθημερινότητα, αρνούμενοι να γίνουν τσιράκια του συστήματος και επιλέγουν μια ζωή αξιοπρεπή μεν, αλλά πλήρη βασάνων ρισκάροντας την ζωή τους και την ελευθερία τους και πολλές φορές διαπομπεύονται από τους ανθρώπους για τους οποίους αγωνίζονται. Αυτό είναι το χειρότερο.
Πιστεύω, όμως, ότι η γραμμή που χωρίζει την έννοια του συμβολισμού μιας πράξης με την έννοια της παραδειγματικής τιμωρίας, είναι πολύ λεπτή και πολλές φορές δυσερμήνευτη.
Με αποτέλεσμα όλο αυτό που γίνεται να κινδυνεύει να είναι μάταιο εάν δεν δημιουργεί θετικό αντίκρισμα στην κοινή γνώμη.

Και δεν εννοώ την κοινή γνώμη που διαμορφώνεται από την προπαγάνδα της τηλεόρασης. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο που δημιουργεί το σύστημα, αηδιάζουν από την ζωή τους, δεν καλύπτονται από τα κόμματα αλλά παρ’ όλα αυτά μόνον θεατές μπορούν να γίνουν σε ένα μονοπάτι Γολγοθά χωρίς εμφανή προοπτική. Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί χλευαστικά… ας κάτσουν στον καναπέ τους, ας βάλουν μπλουζάκια του Τσε Γκεβάρα, ας τραγουδήσουν επαναστατικά τραγούδια και το πρωί στην δουλίτσα. Εγώ δεν συμφωνώ. Θεωρώ ότι πρέπει να δημιουργηθούν διέξοδα ώστε να πολιτικοποιηθεί η οργή που άλλωστε η ίδια η πολιτική τη δημιουργεί.

Υπάρχουν άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών που σιωπούν ή μιλούν εκεί που τους ακούνε λίγοι. Που και που μόνον σε λίγες εφημερίδες μπορείς να ξετρυπώσεις κάτι αξιόλογο, κάτι καθαρό. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι ανένταχτοι αριστεροί, απογοητευμένοι και προδομένοι από τις συμπεριφορές των κομμάτων. Το ΚΚΕ με καθυστέρηση 50 χρόνων προσπαθεί να «αποσταλινοποιηθεί». Από τους άλλους… η μία επίτροπος της ευρωπαϊκής κοινότητας συνάδελφος του Ολι Ρεν, ο Ανδρουλάκης παγκαλοποιήθηκε, ο Κύρκος –λυπηρό- λαχταρά ομίλους συνπροβληματισμού με την λέσχη Μπίλντεμπεργκ… Τώρα, για τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού τι να πω; Αλλά είναι και άλλοι, όπως πολύ σωστά ανέφερε ο κύριος Ρούσσης στην Ελευθεροτυπία, οι οποίοι είναι Πασόκοι με πολιτικά…
Υπάρχουν όμως και εξελισσόμενα άτομα। Εξέλιξη για έναν πολιτικό είναι να φεύγει από κόμμα εξουσίας και να στρέφει αριστερά। Θυμηθείτε τον Δραγασάκη, τον Τσοβόλα, ελπίζω την Σακοράφα και δε μπορεί, θα υπάρχουν κι άλλοι…
Επίσης, εξέλιξη θεωρώ για έναν παράνομο να αποκτά πολιτική σκέψη και χαρακτηριστικά συντροφικότητος.

Εξέλιξη επίσης θα ήταν η κοινή γνώμη των bloggers να ξεπεράσει τις φοβίες και να αποκτήσει ονοματεπώνυμο. Ο ελεύθερος λόγος είναι ωφελιμότερος, επώνυμα διατυπωμένος. Κατανοώ το πρόβλημα της στοχοποίησης αλλά ορισμένες επιλογές περνούν από μονόδρομους.

Σ.σ., χαμογελάω με τον λεονταρισμό ορισμένων δημοσιογράφων ότι οι λειτουργοί της ενημέρωσης δεν πτοούνται ενώ έχουν σπάσει τα τηλέφωνα να ζητούν προστασία από τον Χρυσοχοϊδη που έτσι κι αλλιώς τους χρωστάει. Αλλά και από ιδιωτικά αστυνομικά τμήματα «security». Αυτοί ρε βλάκες δε μπορούν να φυλάξουν τα κέρατά τους, εσάς θα φυλάξουν; Προτιμότερο είναι να βάλετε μυαλό και να συνειδητοποιήσετε το σφάλμα σας που είναι ότι λειτουργείτε σαν αρχιτέκτονες μιας κοινωνίας που θα μεγαλώσουν και τα παιδιά σας μαζί με τα δικά μας. Τους αξίζει να ζουν σε τέτοια κοινωνία; Είναι ζωή να ζεις με την θωράκιση του συστήματος; Μετατρέψατε την ελευθερία του λόγου σε ασυδοσία. Ο μεγαλύτερος εχθρός σας είναι ο εαυτός σας. Οι άλλοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Σ.σ., χαμογελάω επίσης με τους φωστήρες της ασφάλειας όπως με ενημέρωσαν κάποιοι δικοί τους που κάνουν έρευνες στα κείμενα να βρούνε ομοιότητες σύνταξης…