Οι 11, που είχαν συλληφθεί στα «Δεκεμβριανά» του 2008, κατηγορούνται για επεισόδια και καταστροφές στο κέντρο της Λάρισας μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, κυρίως σε υποκαταστήματα τραπεζών. Αξιοσημείωτο είναι ότι, μαζί με τους 11 ανήλικους, είχαν συλληφθεί και 9 ενήλικοι, οι οποίοι μάλιστα στο αρχικό κατηγορητήριο εμφανίζονταν να έχουν δράσει από κοινού (κατά ομάδες). Ωστόσο, τον περασμένο Μάρτιο, με βούλευμά του το Συμβούλιο Εφετών, κρίνοντας ότι δεν υπήρχαν επαρκείς ενδείξεις, απάλειψε τις κατηγορίες για επτά αδικήματα (τα περισσότερα κακουργηματικού χαρακτήρα, με πρώτο πρώτο τη συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης) και τους παρέπεμψε να δικαστούν σε βαθμό πλημμελήματος στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας -σε αντίθεση με τους ανήλικους- οι οποίοι θα δικαστούν κυριολεκτικά σαν τρομοκράτες!
Και μια σύμπτωση: η δίκη τους έχει οριστεί για τις 9 Δεκεμβρίου 2010, δηλαδή ακριβώς δύο χρόνια μετά τα «Δεκεμβριανά»!
Δ.ΧΑΤΖ. - "Ελευθεροτυπία"
Μάρτυρες με «κουκούλα», στις δίκες για την τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα, επιβάλλει η κυβέρνηση της... διαφάνειας. Με τον ίδιο κρυφό-συνωμοτικό τρόπο, με τον οποίον άφησε εκτεθειμένες σε ποινική δίωξη για τρομοκρατία, κάθε πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δράση, «νομιμοποιεί» τώρα και τις καταθέσεις ανώνυμων μαρτύρων στα δικαστήρια!
Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις του κρυφού «τρομονόμου», η αποκάλυψη της ταυτότητας ενός μάρτυρα στο ακροατήριο δεν είναι πλέον υποχρεωτική, ακόμη και αν το ζητήσει ο άμεσα θιγόμενος, δηλαδή ο κατηγορούμενος!
Η προηγούμενη διάταξη, που καταργήθηκε, υποχρέωνε το δικαστήριο να διατάξει την αποκάλυψη της ταυτότητας του ανώνυμου μάρτυρα, εάν το ζητούσαν είτε ο εισαγγελέας είτε κάποιος διάδικος. Με τον κρυφό «τρομονόμο», το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται αίτημα αποκάλυψης των στοιχείων ταυτότητας μάρτυρα, αποφαίνεται αιτιολογημένα για την αποκάλυψη ή μη!
Με άλλα λόγια, είναι στη διακριτική ευχέρεια των δικαστών να επιβάλουν την κατάθεση ανώνυμων μαρτύρων κατηγορίας, εάν το κρίνουν επιβεβλημένο, αρκεί απλά να αιτιολογήσουν με κάποιον τρόπο την απόφασή τους αυτή.
Βέβαια, παραμένει σε ισχύ η διάταξη που απαγορεύει την καταδίκη κατηγορουμένου μόνο με την κατάθεση ενός ανώνυμου μάρτυρα. Ωστόσο, αυτό δεν εξασφαλίζει τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, οι οποίοι εκτίθενται σε «κατηγορίες» ανθρώπων που δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να αντικρούσουν ολοκληρωμένα τους ισχυρισμούς τους. Αλλωστε, η μέχρι σήμερα δικαστική εμπειρία έδειξε πως, ακόμη και η υποψία άλλου στοιχείου, μπορεί να συνδυασθεί με καταθέσεις μαρτύρων-φάντασμα και να οδηγήσει σε πολυετείς καθείρξεις.
Η δικαστική χρήση των καταθέσεων των ανώνυμων μαρτύρων ήταν πάγιο αίτημα των αμερικανικών αρχών ασφαλείας, αλλά και των Ευρωπαίων συναδέλφων τους, οι οποίοι πίεζαν για την αποδεικτική αξιοποίηση των μαρτυρικών καταθέσεων που προέρχονται από «ανώνυμους πληροφοριοδότες», δηλαδή πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών!
Με τις ίδιες διατάξεις αλλάζει και το καθεστώς της προστασίας μαρτύρων, καθώς οι προστατευόμενοι μάρτυρες θα μπορούν να φυγαδεύονται πλέον και στο εξωτερικό! Επίσης στις επιλογές προστασίας (αλλαγή ταυτότητας, μετάθεση, αλλαγή κατοικίας) προστίθεται και η «μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες».
Επιπλέον, ορίζεται ειδικός φορέας που αναλαμβάνει την υλοποίηση των μέτρων προστασίας, ο οποίος καθορίζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Εργασίας, Υγείας, Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη.
Το όργιο των κρυφών αλλαγών στον «τρομονόμο», σε τμήμα διακοπών, με τις οποίες «ψαλιδίζονται» θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, έγιναν με τροποποιήσεις, χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν το πραγματικό εύρος τους. Σε κάποια σημεία, μάλιστα, οι αλλαγές δεν αναφέρονταν στην αιτιολογική έκθεση.
Η κατάργηση της διάταξης που διασφάλιζε πως δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων, όταν σκοπεύουν στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος ή στην άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, έγινε χωρίς κανέναν προφανή λόγο και αιτιολογία.
Ακόμη και τα επιχειρήματα διάψευσης, που προσπάθησε να αρθρώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, χαρακτηρίζοντας «αβάσιμα» όσα γράφτηκαν για τον συνδικαλισμό, επιβεβαιώνουν εν τέλει την αδήριτη πραγματικότητα. Σε άλλο μήκος κύματος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τόνισε μεταξύ άλλων πως «δεν υπάρχει βλάβη του συνδικαλισμού», ότι «η κυβέρνηση σέβεται τον ελληνικό λαό, τον Ελληνα πολίτη και όλες τις μορφές με τις οποίες εκφράζεται, δεν φοβάται τον συνδικαλισμό, αλλά επιζητεί τον διάλογο, ανάγοντας το θέμα της διαβούλευσης σε μείζον ζήτημα δημοκρατίας».
Γιατί, όμως, η τόσο «διάφανη» κυβέρνηση δεν διαβουλεύθηκε σε ανοικτό διάλογο με τους πολίτες τις συγκεκριμένες αλλαγές στον «τρομονόμο», όπως έκανε για τα άλλα νομοσχέδιά της, αλλά τις πέρασε κρυφά και συνοπτικά, κατακαλόκαιρο, από τη Βουλή;
Δημοσίευση σχολίου