Κηρύγματα του τύπου «μετανοείτε Χριστιανοί», καθότι - κατόπιν προφανώς της επικοινωνίας τους με το Θεό - κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κρίση ήρθε, όπως έλεγαν, διότι δεν είμαστε καλοί χριστιανοί, διότι αμελούμε να προσευχόμαστε και γενικώς επειδή ο Παντοδύναμος «τσαντίστηκε» με τα πολλά πάρε - δώσε που έχουμε με τον «οξαποδώ».
*
Βέβαια, κουβέντα δεν είπαν για το γεγονός ότι την ώρα που η κυβέρνηση κόβει μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα από το λαό, η Εκκλησία με τον κ. Παπανδρέου τα βρήκε» μια χαρά, και ως εκ τούτου - παρά την αμύθητη περιουσία της - μόνο «συμβολική» θα είναι η συμμετοχή της στο «πατριωτικό καθήκον» για τη «σωτηρία» της χώρας...
Εντούτοις, τίποτα δεν εμποδίζει τους ιεράρχες να διακινούν - και μάλιστα με ακροατήριο νέα παιδιά - την ίδια πανάρχαιη σκουριά της θεωρίας των εξουσιαστών, που θέλει να παρουσιάζει την επίγεια κόλαση (η οποία γονατίζει το «ποίμνιο», αλλά ουδόλως ακουμπά τον «ποιμενάρχη») σαν «θέλημα Θεού».
*
Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Μαρξ μιλούσε για τη θρησκεία ως «όπιο του λαού», με την έννοια ότι το σκέλος του παρηγορητικού και καταπραϋντικού της ρόλου έχει πλέον ατονήσει τόσο πολύ, ειδικά όσον αφορά τους αξιωματούχους της Εκκλησίας, οι οποίοι λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά ως εντεταλμένοι να μεταφέρουν όχι κάποιο «Θείο λόγο», αλλά το συνειδησιακό αφιόνι.
Τα «επιχειρήματά τους», όμως, δε φτάνει που είναι αστεία, είναι και κουραστικά επαναλαμβανόμενα.
Μάλιστα, ακριβώς τα ίδια περί «Θείας δίκης», με τα οποία πασχίζουν να «εξηγήσουν» τη σημερινή (καπιταλιστική) κρίση, οι πρόγονοί τους τα έλεγαν σε πόλεις και χωριά στην προπολεμική Ελλάδα, για να «εξηγήσουν» και την κρίση του 1929-'30!
*
Εδώ και 80 χρόνια, δηλαδή, το ίδιο «τροπάρι» από τους «ευσεβείς» κατασκευαστές «προσκυνητών» και «ραγιάδων». Μια αποστολή που (αυτό θα πει «σαμαρειτισμός») την έχουν αναλάβει όχι μόνο για ίδιον όφελος, αλλά για να προστατέψουν και το έτερο σκέλος της σύμφυσης (καπιταλιστικού) κράτους - Εκκλησίας.
Εδώ και 80 χρόνια, οι απόστολοι των χορτάτων, οι εκ Δεξιών καθήμενοι του (εκάστοτε) «Κυρίου» που αλλάζει τον «αδόξαστο» στον εργαζόμενο, συστήνουν στο λαό «νηστεία και προσευχή». Και πόσο επίκαιρη αποδεικνύεται εκείνη η σαρκαστική «σταυροβελονιά» του Βάρναλη, ο οποίος τον δικό του καιρό, το 1931, όταν η Ιερά Σύνοδος από τη μια αφόριζε τους «μαλλιαροκομμουνιστές» και από την άλλη, κατά τη διάρκεια της τότε μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, κήρυττε «εγκράτεια», έγραφε:
*
«Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κ' επίσημοι κι ωραίοι.
*
Σαράντα λύκοι με προβιά (γι' αυτούς χτυπά η καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι,
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.
*
Οξ' ο κοσμάκης φώναζε: "Πεινάμε τέτοιες μέρες"
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες
κ' οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: "Είστε αθέοι"».
Δημοσίευση σχολίου