«Τα πράγματα δείχνουν μπερδεμένα. Οι δανειστές συμπεριφέρονται σαν κηδεμόνες και αυτό δεν το είχαμε πει από την αρχή.
Από το ΔΝΤ εκπέμπεται μια διάθεση επικυριαρχίας και αυτό απέχει πολύ από την έννοια του μηχανισμού στήριξης που υιοθέτησε το ελληνικό Κοινοβούλιο. Και από πολλές πλευρές διάφοροι αναλυτές που βρίσκονται σε ανοικτή γραμμή με τους "Δουνουτούδες" διατυπώνουν ιδέες που προσδίδουν στην ελληνική οικονομία ιδιότητες πειραματόζωου, επί του οποίου τεστάρονται όχι μόνο οικονομικές συνταγές, αλλά και πολιτικά μοντέλα. Παίζει κάτι που δεν έχουμε πιάσει;».
Τα παραπάνω περιλαμβάνονται
σε κείμενο του Γ. Λακόπουλου στα σημερινά «Νέα» που το τιτλοφορεί «Δανειστές – κηδεμόνες».
Το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό, διαβάζοντας το πόνημα του Γ. Λ. είναι ότι μας δουλεύει ο αστός δημοσιογράφος. Κι αυτό γιατί το έντυπο που δουλεύει ήταν
πρώτη η φυλλάδα που δημοσίευσε ολόκληρο το μνημόνιο –το «νέο σύνταγμα της Ελλάδας», όπως έχει χαρακτηριστεί- και μια απλή ανάγνωσή του δείχνει ότι δεν «εκπέμπεται μια διάθεση επικυριαρχίας», όπως γράφει ο δημοσιολόγος των «Νέων» αλλά ότι η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου- Τσολάκογλου παρέδωσε συνειδητά τα κλειδιά της χώρας στου «Δον φούφουτους».
Μάλιστα η φυλλάδα του με δεκάδες άρθρα της –κύρια του Παπαχρήστου και του Πρετεντέρη- στήριξε με όλες τις δυνάμεις της κυβερνητικές επιλογές. Και είναι επίσης εντελώς υποκριτικό να αναρωτιέται ο Γ. Λ. αν «παίζει κάτι που δεν έχουμε πιάσει». Όλα τα γνωρίζουμε.
Το πώς έγινε η μεθόδευση και η ντόπια αστική τάξη μαζί με το πολιτικό της προσωπικό παρέδωσαν τον ελληνικό λαό στα νύχια του ΔΝΤ είναι γνωστό.
Όπως
γνωστό είναι επίσης η προσπάθεια της φυλλάδας του Ψυχάρη να ρίξει την ευθύνη για την επιστροφή στον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα, που οδηγείται η ελληνική κοινωνία, στους «κακούς» του ΔΝΤ και της Ε.Ε. απαλλάσσοντας την «σοσιαλιστική» μας κυβέρνηση απ’ τις εγκληματικές της ευθύνες.
Δημοσίευση σχολίου