Γνωρίζαμε μια πληγή της εγχώριας πολιτικής: τους μαυρογιαλούρους, τους επίγονους των κοτζαμπάσηδων, τους ρουσφετολάγνους, τους κομματάρχες και πολιτευτές, τους πελάτες αυτών. Γνωρίσαμε και την αριστερόχρωμη εκδοχή της πληγής: τα κομματικά μέλη, τις κοπτάτσιες, τις αχτίδες, τα επαγγελματικά στελέχη, τους πρασινοφορούς, τα δικά μας παιδιά, όλα τα πελατάκια. Τώρα, σειρά έχει η νέα πληγή: η αμιγής μη πολιτική, η διαχείριση επικοινωνιακών μεγεθών, εικόνων, data, ποσοτικοποιημένων στοιχείων, προβλέψεων και προγνώσεων, από αυτάρεσκα μειράκια, αποφοίτους σχολών πολιτικής και διοίκησης, ει δυνατόν Ivy League πανεπιστημίων. Τώρα, πολιτική είναι η μη πολιτική.Το βλέπαμε τον τελευταίο καιρό να φουσκώνει σαν κύμα, βλέπαμε την επικράτηση ποικίλων συμβούλων επικοινωνίας, σχεδιασμού, στρατηγικής, γραφείων που αναλαμβάνουν «πακέτο» τον πολιτικό για να του φτιάξουν προφίλ, κείμενα, μπλογκ, να τον δημοσκοπήσουν και να τον επικοινωνήσουν... Και τους πολιτικούς να παραδίδονται στα χέρια του πλαστικού χειρουργού, του μακιγιέρ, του συγγραφέα λόγων, του φοτοσοπά, του βιντεοσκηνοθέτη, του image maker, του time manager, του media planner, του strategies maker κ.ο.κ, και να πληρώνουν αγογγύστως τιμολόγια, και να αντλούν πολιτικότατο χρήμα από μη πολιτικές πηγές για να καλύψουν τα έξοδα.
Το βλέπουμε τώρα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Υποψήφιοι δήμαρχοι της επαρχίας καταφεύγουν σε γραφεία συμβούλων και επικοινωνιολόγους, δαπανούν μεγάλα ποσά για προπαγανδιστικό υλικό, πληρώνουν «μαύρα» για να εμφανιστούν σε τοπικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Ακριβώς όπως οι πλούσιοι υποψήφιοι βουλευτές...
Τα περισσότερα κόμματα, και οπωσδήποτε τα μεγάλα, δεν διαθέτουν πια μηχανισμούς. Τα μέλη, τα στελέχη, οι τοπικές οργανώσεις, τα περιφερειακά συμβούλια είναι παρελθόν· ό,τι απομένει είναι ράκη, υπολείμματα αδιόριστων ξεμείνηδων. Τις επείγουσες δουλειές τα κόμματα τις αναθέτουν σε εξωτερικούς εργολάβους, κάνουν outsourcing, ή προσλαμβάνουν άχρωμους τεχνοκρατίσκους, που κραδαίνουν Powerpoint και Excel, προτυπωμένες συνταγές, στερεοτυπικά πασπαρτού σε λάιτ αγγλικά. Αυτοί είναι τα ντάρλινγκ των μπιζιμπόντηδων πολιτικών, με αυτούς περίπου συγκροτούν brain storms οι πολιτικοί μας ηγέτες. Με αυτό τον τρόπο παράγονται ιδέες και πολιτική.
Ή: με αυτό τον τρόπο εκλείπει η πολιτική και τη θέση της παίρνει ο επικοινωνιασμός, ο βόμβος, το κυνήγι της ουράς· με αυτό τον τρόπο, στη θέση των ιδεών μπαίνουν κλισέ και λεκτικά σχήματα κενά περιεχομένου. Το κυριότερο και πιο επικίνδυνο: χάνεται η αίσθηση του πραγματικού, χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα. Χάνεται η πολιτική.
Τα στερεότυπα όμως εκδικούνται, αντικατοπτρίζονται: Η φύση απεχθάνεται το κενό. Το πολιτικό κενό που δημιουργούν οι πλούσιοι, αυτάρεσκοι και οκνηροί πολιτικοί δεν θα μείνει κενό. Θα καταληφθεί, θα πληρωθεί· από πρόσωπα και δυνάμεις που τώρα υπνώττουν, που λανθάνουν, από πρόσωπα και δυνάμεις που τώρα δεν φαίνονται καν, αλλά οι σπόροι τους υπάρχουν. Το κενό θα καταληφθεί από το νέο. Για καλό ή για κακό.
Από το youpayyourcrisis
Δημοσίευση σχολίου