«Καλή σχολική χρονιά, δάσκαλε! Καλώς ήρθες στα θρανία του Μνημονίου!»

Πέρα από τις μεγαλόστομες αναφορές που έκανε σε συνέντευξη τύπου η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα, η κατάσταση με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς είναι εντελώς διαφορετική.

Αποκαλυπτικό είναι το σημερινό ρεπορτάζ της Μαίρης Πίνη στην σημερινή «Ελευθεροτυπία το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Εκατόν είκοσι χιλιάδες βρέφη και νήπια, πανελλαδικά, δεν θα φιλοξενηθούν φέτος στους παιδικούς δημοτικούς σταθμούς εξαιτίας σοβαρών ελλείψεων σε προσωπικό, αλλά και σε κτιριακές υποδομές. Τα λουκέτα, το χάος και η έλλειψη προσωπικού των παιδικών σταθμών αποτελούν καθημερινή είδηση σε αστικά κέντρα, στην περιφέρεια, αλλά και στην ΚΕΔΚΕ».

Επίσης χαρακτηριστικό είναι το κείμενο του Χρίστου Κάτσικα που απευθύνεται στους  ακπαιδευτικούς και τιτλοφορείται «Καλή σχολική χρονιά, δάσκαλε! Καλώς ήρθες στα θρανία του Μνημονίου!» και το οποίο παραθέτουμε:

Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι. Σε μια Βαβέλ δεμένους μας κρατάνε κακά στοιχειά• το μάγεμα τους λύσε.

Προσγειώσου! Προσγειώσου στον «τσακισμένο» σου μισθό που σε εξαναγκάζει σε δεύτερη δουλειά... Προσγειώσου στο συνωστισμό των τάξεων των παιδιών από διαφορετικές πατρίδες... Προσγειώσου στο σχολείο - «φυλακή», στη διπλή βάρδια, στο «γραφείο των καθηγητών» όπου πιθανόν να μην έχεις ούτε γραφείο ούτε καρέκλα... Προσγειώσου στο σχολείο - απομίμηση φροντιστηρίου... Προσγειώσου στον παιδαγωγικό σου ρόλο που όλο και περισσότερο εξουθενώνεται από το ρόλο του εξεταστή, του επιτηρητή, του συμβολαιογράφου επιδόσεων...

Προσγειώσου στα διδακτικά καθήκοντά σου που όλο και περισσότερο «χαρακώνονται» από τις γραφειοκρατικές - διοικητικές υποχρεώσεις που θα σου αναθέσουν... Προσγειώσου στα δεκάδες μάτια των δυσαρεστημένων μαθητών οι οποίοι προετοιμάζονται μέρα - νύχτα στο διπλανό φροντιστήριο... Προσγειώσου στα καχύποπτα μάτια των γονιών που πληρώνουν μια περιουσία έξω από το σχολείο για την εκπαίδευση των παιδιών τους και έχουν μάθει να σε θεωρούν υπεύθυνο γι' αυτό... Προσγειώσου στη λάσπη του «τεμπέλη», του «ιδιαιτεράκια», στις ταμπέλες που σου έχουν έντεχνα φορέσει οι κυβερνήσεις μέσω των ηλεκτρονικών τους κουβερνάντων...

Προσγειώσου στην ευθυνοφοβία κάποιου διευθυντή που δεν σε εμπιστεύεται και «επικοινωνεί» μαζί σου μέσω της απειλής της αξιολόγησης που έρχεται... Προσγειώσου στη νοοτροπία κάποιων συναδέλφων που περιμένουν να σου φορτώσουν ιεραρχικά ό,τι κάποιοι άλλοι παλιότερα φόρτωσαν σ' αυτούς... Προσγειώσου στα σαράντα χρόνια δουλειά που σου υφαίνουν σα σάβανο, στη σύνταξη που κάθε χρόνο κόβουν…

Προσγειώσου και αμέσως απογειώσου! Υπολόγισε τις δυσκολίες και ταυτόχρονα περιφρόνησέ τες! Άφησε τα οράματά σου, τις προσδοκίες σου να υπερβούν τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και τους χαμηλούς ορίζοντες ενός προκατασκευασμένου ρεαλισμού.

Αρνήσου το πατρόν του ΔΝΤ και των αγορών που ονειρεύονται πως θα έχουν «αιώνια» µια νεολαία όπως το χιόνι στο βουνό να λιώνει για να αυξάνουν τις εµπορικές ιδέες τους…

Αρνήσου στο κράτος - εργοδότη να σου φέρεται σαν επιχειρηματίας και να θέλει το σχολείο ένα εμπορικό μαγαζί και τον εκπαιδευτικό έναν κακοπληρωμένο και υπάκουο υπάλληλό του. Απαίτησε ό,τι σου ανήκει για να ζεις με αξιοπρέπεια.

Αρνήσου τους λογιστικούς υπολογισμούς μιας πολιτικής που με το απατηλό σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» δεν διστάζει, στη λογική του Συμφώνου Σταθερότητας, της λιτότητας και των περικοπών, να συγχωνεύσει τμήματα και σχολεία, αδιαφορώντας για την υποβάθμιση των όρων μάθησης και διδασκαλίας και για τις πολύπλευρες ψυχοπαιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες.
Αρνήσου το ξεροκόμματο των υπερωριών το οποίο ετοιμάζονται να σου πετάξουν για να καλύψεις τα κενά που αφήνουν ακάλυπτα αυτοί οι ίδιοι που κρατάνε έξω από την πόρτα του σχολείου χιλιάδες συναδέλφους σου αδιόριστους, τα ίδια σου τα παιδιά που με τόσο κόπο τα σπούδασες, γιατί έτσι ορίζει η δική τους πολιτική που, αδιάντροπα, την έχουν ονομάσει εξορθολογισμό και εξυγίανση.

Μετέτρεψε το σχολείο από χώρο «εξεταστικής θυσίας», από μια άχαρη και ψυχρή «αίθουσα αναμονής» στην οποία αναγκαστικά περιμένει ο μαθητής μέχρι να έρθει η ώρα του μοιράσματος των τίτλων, σε χώρο γνώσης, διεκδίκησης, ζωής.

Υπονόμευσε την ανταγωνιστική σχολική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηματολογώντας υπέρ της θέσης, ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή μας είναι τα συλλογικά!».

Γνώρισε τους μαθητές σου όχι μόνο με το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους στο σχολείο, αλλά με τα βασικά στοιχεία της κοινωνικής τους ταυτότητας. Δώσε στις τάξεις ένα άλλο χρώμα, πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Επισήμανε σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το σχολικό σύστημα δεν έχει το δικαίωμα να δημιουργεί παραμελημένα παιδιά.

Σκύψε πάνω στα παιδιά των «τελευταίων θρανίων», αφουγκράσου τις ανάγκες τους, μάθε τους γράμματα. Στάσου στα ξένα παιδιά, πλησίασέ τα, κατάλαβε ότι δεν είναι αυτά το πρόβλημα, αντίθετα αυτά έχουν χίλια προβλήματα. Μην επιτρέψεις, από συναδελφική αλληλεγγύη, σε κανέναν να κάνει το «στιγματισμό» διδακτέα ύλη για το μαθητή.

Πείσε τους μαθητές σου ότι οι σχέσεις σας μπορούν να πάψουν να είναι ανταγωνιστικές όταν η ουσιαστική συμμετοχή τους στη σχολική ζωή θα δρομολογηθεί στους όρους θέσπισης και τήρησης κανόνων που θα εξασφαλίζουν δικαιώματα και καθήκοντα σε όλους.

Αφόπλισε τον ωχαδελφισμό, τη λογική τού «τόσα παίρνω, τόσο δουλεύω». Κατέβασε την καρδιά σου από την έδρα, αφουγκράσου τα χτυποκάρδια, μετάτρεψε τους μαθητές σου σε παρατηρητές - δράστες, διέγειρε την παρατηρητικότητά τους, ανάγκασέ τους να πάρουν αποφάσεις, δώσε τους επιχειρήματα, ώθησέ τους στη συνειδητοποίηση.

Αρνήσου τη λογική των «πέτσινων προγραμμάτων» της ενισχυτικής διδασκαλίας, ενίσχυσε, όπως εσύ πολύ καλά ξέρεις, την ουσιαστική ενισχυτική διδασκαλία, διεκδικώντας τους μαθητές από τους εργολάβους των εξετάσεων (φροντιστήρια) αναδεικνύοντας το πρότυπο του δημόσιου δασκάλου, αγωνιστή της γνώσης.
Πρόβαλε το ρόλο του δασκάλου - εμψυχωτή, αρνήσου τη μετατροπή σου σε μικρόψυχο ελεγκτή, σε συμβολαιογράφο επιδόσεων, μην αφήνεις να σε μετατρέψουν σε κακοπληρωμένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χαμόγελο.
Άφησε άναυδους τους σοφούς του υπουργείου, τους µάγιστρους και τους διανοούµενους της αυλής και της οθόνης, αυτή τη γνωστή διασταύρωση τιτλούχων, εµπορευµατούχων και µηχανορράφων, διασάλευσε την «τάξη», άναψε φωτιές στην καρδιά και το μυαλό των μαθητών σου και των γονιών τους και επανέφερε στο προσκήνιο τη ζωντανή πολιτική και την αποτελεσµατικότητά της, και µαζί τον κόσµο των δραστήριων-δυσαρεστηµένων!

Δείξε στην ελληνική κοινωνία, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, ότι απέναντι στην εκπαιδευτική πολιτική που δημιουργεί «εξεταστικά ναρκοπέδια», που ροκανίζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς μετατρέποντας τη γνώση σε εμπόρευμα, εσύ ο εκπαιδευτικός, με τη δουλειά σου, με την ευθύνη σου, με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις σου, να προβάλλεις το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων σου.