Ξεπέρασαν τις 50 οι ημέρες αγώνα των εργαζομένων στα Ελληνικά Γράμματα. Οι εργαζόμενοι αρνηθήκαμε να συναινέσουμε. Καταλυτική ήταν η απόφαση μας για την απόλυτη κυριαρχία της γενικής συνέλευσης! Η ύπαρξη της αποτέλεσε ασπίδα απέναντι σε κάθε προσπάθεια της εργοδοσίας να κάμψει τους εργαζόμενους, καλλιεργώντας το φόβο και την αγωνία τους για το αύριο της ανεργίας.
Ο αγώνας από την αρχή ήταν άνισος. Απέναντι μας είναι η κυβέρνηση του μνημονίου και ο επίσημος δημοσιογραφικός εκφραστής της, ο ΔΟΛ, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (η ΓΣΕΕ αρνήθηκε ακόμα και να εκδώσει ψήφισμα!), οι κρατικοδίαιτοι πολιτιστικοί θεσμοί.
Δυστυχώς δεν είναι μαζί μας ούτε το ΚΚΕ. Το ΠΑΜΕ, πιστό στη λογική «πας μη ΚΚΕ βάρβαρος», απείχε επιδεικτικά από κάθε κίνηση συμπαράστασης με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του στη μεγάλη διαδήλωση συμπαράστασης της 12 Οκτωβρίου.
Φυσικά έχουμε και συμμάχους: Πάνω από όλα το κλαδικό Σωματείο των Εργαζομένων στο Χώρο του Βιβλίου και τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Δεκάδες άλλα σωματεία και συλλογικότητες, συγγραφείς και καλλιτέχνες και βέβαια χιλιάδες εργαζόμενους που με κάθε τρόπο συμπαραστέκονται.
Αποτέλεσμα αυτής της αλληλεγγύης ήταν ο αγώνας ενός «μικρού» σωματείου να γίνει γνωστός παντού και να αποκτήσει συμβολικά χαρακτηριστικά.
Από την αρχή θέσαμε το αίτημα της διασφάλισης των θέσεων εργασίας. Το συγκεκριμένο αίτημα δεν μπήκε με το κριτήριο του «ρεαλιστικά εφικτού» αλλά με τη λογική πως ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.
Με αυτήν τη γραμμή διαπραγματευόμαστε χωρίς να υποτιμούμε οποιαδήποτε κατάκτηση δυσχεραίνει τα σχέδια της εργοδοσίας και ταυτόχρονα ενισχύει υλικά και ηθικά τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα θέσαμε ανοιχτά το πολιτικό ζήτημα: Μας απολύει η κυβέρνηση του μνημονίου, το οποίο ο ΔΟΛ στήριξε με κάθε τρόπο!
Σημείο καμπής του αγώνα μας αποτέλεσε η διαδήλωση της 12 Οκτώβρη. Το κίνημα αλληλεγγύης εκφράστηκε με μια συγκέντρωση 3.000 ανθρώπων που άνοιξαν με τη δυναμική τους τις, μέχρι τότε, κλειστές πόρτες του υπουργείου Εργασίας. Αποτέλεσμα ήταν για πρώτη φορά, και παρά την εισήγηση του Νομικού Συμβούλου του Κράτους, να δοθεί παράταση στις διαβουλεύσεις και να μην εγκριθούν, προσωρινά εννοείται, οι απολύσεις.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ξεκινά η τελική διαβούλευση με την εργοδοσία. Κάτω από την πίεση του κινήματος ο ΔΟΛ αναγκάζεται να κάνει κάποιες υποχωρήσεις! Ο αγώνας των εργαζομένων είναι σίγουρο πως θα συζητηθεί και πολλές γνώμες θα ακουστούν. Προς το παρόν ας ακουστεί αυτό που συμβαίνει: 90 εργαζόμενοι έφεραν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης μια αυτοκρατορία και τις πολιτικές της ορτινάτσες!
* Ο Σπ. Αλεξίου είναι υποψήφιος με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική και το κείμενο του δημοσιεύετε στο "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου