Το κουβάρι

Καθώς διαλύεται η επικοινωνιακή σκόνη που δημιούργησε η «σθεναρή διεκδίκηση» για «επι­μήκυνση» της αποπληρωμής των δανεικών που υιοθέτησε ο πρωθυπουργός κατά την παραμονή του στο Παρίσι, η πραγματικότητα, επίμονη και οδυνηρή, επανέρχεται και μας θυμίζει ότι: Η Ελλάδα είναι πολύ μικρό μέγε­θος για να μπλέξει σε ένα παιχνίδι μεταξύ γιγάντων. Αυτήν την πραγματικότητα, ωστόσο, εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται η κυβέρ­νηση.

Ο πρωθυπουργός, απ' ό,τι φαίνεται, εξακο­λουθεί να δείχνει αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη σε κάποιου είδους υψηλή (αμερικάνικη) προ­στασία, η οποία ωστόσο δεν έχει εκδηλωθεί ακόμη. Εκτός αν θεωρεί ότι η παγίδευση της χώρας στο μακρύ χέρι της Ουάσιγκτον μέ­σα από τους μηχανισμούς του Διεθνούς Νο­μισματικού Ταμείου μπορεί να εκληφθεί ως προστασία.

Προς το παρόν τουλάχιστον αυτό που συμβαί­νει είναι ότι η χώρα - για την ακρίβεια, τα ενα­πομείναντα ιμάτια της - αποτελεί το πεδίο σύ­γκρουσης και συνδιαλλαγής της Ουάσιγκτον από τη μια και του Βερολίνου από την άλλη. Οι γίγαντες προφανώς - δεν θέλει πολύ μυα­λό για να το αντιληφθεί κανείς  δεν σφάζο­νται στην ποδιά μας για το ποιος να μας πρωτοσώσει. Αλλά για το ποιος θα καταφέρει να αρπάξει ό,τι μας απέμεινε και κατά κύριο λόγο για το ποιος θα περάσει, μέσα από το ελληνι­κό κουφάρι, την πολιτική του για τη διαχείριση του κολοσσιαίου χρέους των χωρών της ευρωζώνης  και τη μοίρα του ευρώ. 

Οι Αμερικάνοι ζητούν από τη Γερμανία να πλη­ρώσει τον λογαριασμό της κρίσης αναλαμ­βάνοντας τις ζημιές των Ευρωπαίων (οικονο­μικών) υποτελών της. Από την πλευρά της, η Γερμανία δεν προτίθεται να βάλει το χέρι στην τσέπη για να διασώσει χώρες (πολιτικά) υπο­τελείς στην Ουάσιγκτον. Πώς θα εξελιχθεί αυτός ο πόλεμος κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Αυτό, πάντως, στο οποίο με ασφάλεια στοιχηματίζουν αυτοί που γνωρίζουν (οι αγορές) είναι ποιοι τελικά δια των πτωχεύσεων, των αναδιαρθρώσεων και της βίαιης αναπροσαρμογής των οικονομιών τους θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Η Ελλάδα χωρίς αμφιβολία, είναι ένας απ' αυτους.

Πηγή: "Ποντίκι"