Στρος-Καν:"Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι είναι για το καλό τους".Μήπως όμως "πάμε για έκρηξη";

Στρος Καν: οι Έλληνες κατάλαβαν ότι γίνεται για το καλό τους
Η νίκη του κυβερνώντος κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές δείχνει ότι το πρόγραμμα που εφαρμόσθηκε από την κυβέρνηση με την υποστήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) έγινε κατανοητό από τους πολίτες, δήλωσε σήμερα ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν στο ραδιοφωνικό δίκτυο France Inter.

Ιδιαίτερα στο εξωτερικό, πανηγυρίζουν - νομίζω όμως ότι έχουν υποτιμήσει το λαικό παράγοντα... Υπάρχει μεγάλη διάθεση για κινητοποίηση, απλά δεν έχει εκφραστεί ακόμα. Και μένει να φανεί το πότε, και -κυρίως- το πως, αν δηλαδή θα εκφραστεί οργανωμένα και με κάποιο όραμα από πίσω, ή αν θα εκφραστεί χαοτικά και άρα θα κατασταλεί από το κράτος σχετικά εύκολα.

Πάμε για έκρηξη ο Γιώργος Κύρτσος είναι τελικά πολύ "ξύπνιο" παπαγαλάκι, και σίγουρα έχει καταλάβει το ποια είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας πολύ καλύτερα από το Στρος-Καν

Το βασικό συμπέρασμα από τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών είναι ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς κάποιου είδους πολιτική, κοινωνική έκρηξη. Η κυβέρνηση Παπανδρέου κέρδισε μία σχεδόν οριακή νίκη έναντι της ΝΔ σε συνθήκες πλήρους απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Εκλέγονται περιφερειάρχες με 20%-25% του συνόλου των ψηφοφόρων, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα αναδειχθούν σε μικρούς πρωθυπουργούς, με σημαντικές αρμοδιότητες και περιορισμένους, λόγω μνημονίου, πόρους. Ίδια γεύση και σε προβληματικούς δήμους, όπως της Αθήνας και του Πειραιά, όπου η εξάπλωση της φτώχειας και της παράνομης μετανάστευσης αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά των πόλεων. Οι δήμαρχοι στηρίζονται στην υποστήριξη μικρού ποσοστού του εκλογικού σώματος και καλούνται να διαχειριστούν προβλήματα που ξεπερνούν κατά πολύ τις αρμοδιότητες και τις οικονομικές δυνατότητές τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, είναι η εφαρμογή των σκληρότερων οικονομικών και κοινωνικών μέτρων των τελευταίων δεκαετιών από μια κυβέρνηση που εγκαταλείπεται μαζικά από τους ψηφοφόρους της. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει αρκετά ισχυρό για να επικρατήσει της ΝΔ αλλά εντελώς ανίσχυρο για να εφαρμόσει με επιτυχία τα μέτρα που προβλέπονται στο μνημόνιο και τα συμπληρωματικά μέτρα που επιβάλλονται εξαιτίας της μεγάλης αστοχίας στην οικονομική και δημοσιονομική διαχείριση. Ο συνδυασμός λαϊκής δυσαρέσκειας, απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και πρωτοφανούς σκληρότητας οικονομικών και κοινωνικών μέτρων οδηγεί σε πολιτική και κοινωνική έκρηξη.

Φυσιολογική η άνοδος, και θα συνεχισθεί

Μισό χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου η οικονομία καταρρέει, η κοινωνία στενάζει και η πολιτική ζωή έχει εκτροχιαστεί. Οι κάλπες επικύρωσαν την αποτυχία του ΠαΣοΚ, που πήρε μόνον 1,7 εκατομμύρια ψήφους. Καμία έκπληξη εδώ• από τον Φεβρουάριο έγραφα ότι η αναδιανομή του εθνικού προϊόντος υπέρ των πλουσίων «θα εξαερώσει άμεσα τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης, και μεσοπρόθεσμα δεν απειλεί απλώς με εξάρθρωση το κυβερνών κόμμα, αλλά και υπονομεύει την πραγματική οικονομία και την ίδια τη δημοκρατία μας. Δεν την "υπονομεύει", απλά την οδηγεί "στο επόμενο στάδιο" της, στο σάπισμα ... Φυσιολογική λοιπόν η άνοδος της Αριστεράς και θα ενταθεί όταν ανακοινωθούν οι επόμενες δέσμες μέτρων. Ιδιαίτερα ενισχύονται μάλιστα οι οργανώσεις που έχουν σαφή αντικαπιταλιστικό λόγο- η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κέρδισε 70.000 ψήφους από τις περυσινές βουλευτικές εκλογές, τριπλασιάζοντας πανελλαδικά τις δυνάμεις της, και το ΚΚΕ που πήρε άλλες τόσες ψήφους επιπλέον. Απορεί κανείς για αυτό; Τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε το μπρεζνιεφικό στάδιο του υπαρκτού καπιταλισμού. Το παγκόσμιο σύστημα, και όχι μόνον η πολυκατηγορημένη Ελλάδα μας, έχει αποτύχει• από δεκαετίες επιβιώνει με δανεικά, και καθημερινά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Συσσωρεύει τρομακτικό πλούτο από τη μια μεριά και φτώχεια από την άλλη. Μια χούφτα τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες, οι λεγόμενες «αγορές», λυμαίνονται τις υπανάπτυκτες χώρες και σφυροκοπούν τα ψήγματα δημοκρατίας που επιβιώνουν στις ανεπτυγμένες. Ποιος άλλος τα καταγγέλλει όλα αυτά, και προσπαθεί οργανωμένα να αντισταθεί, εκτός από τη δήθεν «παρωχημένη» ριζοσπαστική Αριστερά; Εδώ, η εφετινή χρονιά ήταν καταστροφική και η ερχόμενη θα είναι χειρότερη. Πού αλλού να προσφύγουν οι εργαζόμενοι που είδαν τα δυο κυβερνητικά κόμματα, αντί για την ευημερία που υποσχέθηκαν, να χρεοκοπούν τη χώρα; Στον κ. Καρατζαφέρη; Ευτυχώς διαθέτουν μνήμη και αξιοπρέπεια. Πράγματι η ελληνική Αριστερά, αλλά βεβαίως όχι μόνον αυτή, έχει έλλειμμα ηγεσίας, που στην πραγματικότητα είναι έλλειμμα στρατηγικής και θεωρίας. ... Σε στιγμές κρίσης σαν την τωρινή, χρειαζόμαστε πρώτα πρώτα έναν χάρτη που θα μας δείξει πού είμαστε, πού κινδυνεύουμε να πέσουμε και πού μπορούμε να πάμε. Που θα μας πει πόσο πολύ πρέπει να αλλάξουμε πορεία. Λίγες μόνο μοίρες, ας πούμε ζητώντας να φορολογηθούν οι πλούσιοι για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι, όπως έλεγε στη Βουλή ο πρόεδρος του Συνασπισμού; Ή μήπως ριζικά, κάνοντας πλήρη στροφή και εξηγώντας καθαρά ότι μόνο καταργώντας το ειδεχθές και πλασματικό δημόσιο χρέος σώζεται ο λαός; Ακριβώς επειδή όσοι εξέτασαν το ζήτημα θέλουν πλήρη στροφή, ενίσχυσαν θεαματικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ. Αλλά για μια τέτοια αλλαγή πολιτικής δεν αρκεί 20% ούτε 30%, χρειάζεται στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας. Και το 1932 η Αριστερά είχε ανάλογη εκλογική επιτυχία, αλλά ξέρουμε τη συνέχεια• απαιτείται να ενωθούμε γύρω από μια στρατηγική που θα αποτρέψει ένα νέο 1936. Ποτέ στην Ιστορία δεν επιβλήθηκε τέτοια οικονομική ισοπέδωση ενός λαού χωρίς να έχει προηγηθεί στρατιωτική ήττα ή αντιδημοκρατική εκτροπή, που όμως για πολλούς λόγους στις σημερινές συνθήκες φαντάζει δύσκολη. Ο λαός υποφέρει, η κυβέρνηση παραπαίει, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Περίοδος μεγάλων αγώνων αρχίζει, η νομιμοποίηση των κυβερνητικών επιλογών θα κριθεί τελικά στον δρόμο.