Ο θάνατος του εμποράκου

Και ενώ τα κομματικά επιτελεία είναι απασχολημένα να αναλύουν το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών μια πολύ σημαντική είδηση που μας δείχνει εκτός των άλλων και που μας οδηγεί η κυβέρνηση του Μνημονίου φιλοξενείται στα «ψιλά» καθημερινής σημερινής φυλλάδας. Σύμφωνα μ’ αυτή: «Περί τις 4.000 επιχειρήσεις, εμπορικές και μικρές μεταποιητικές, διακόπτουν πανελλαδικά τη λειτουργία τους κάθε μήνα, από τον Ιούνιο του 2010 και μετά. Tο φαινόμενο των "λουκέτων" έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο και Λάρισα.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ), μόνο στο τετράμηνο Ιουνίου - Σεπτεμβρίου 2010 έκλεισαν 16.000 επιχειρήσεις».

Αυτή η κατάληξη δεν είναι κάτι που πρέπει να μας ξαφνιάζει. 
Ο Μαρξ έχει δείξει ότι για τις δυνάμεις του κεφαλαίου η κρίση είναι μια φάση «εκκαθάρισης» των μη επαρκώς κερδοφόρων παραγωγικών δομών, αδιαφορώντας για το ποιες καταστροφές και πόση δυστυχία μπορεί να προκληθεί στις κοινωνίες και τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Αυτό επιβεβαιώνεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων.