Ο Δεκέμβρης είναι ζωντανός

 Το τελείωμα της μέρας, της Δευτέρας 6 Δεκέμβρη, δεν πρέπει να βρήκε τόσο καλά τα παχύδερμα της εξουσίας, τα τσιράκια τους και τους πραιτοριανούς τους. Σε πάρα πολλές πόλεις της χώρας εξελίχτηκαν ανησυχητικά γι’ αυτούς γεγονότα. Παραμονή μάλιστα της έλευσης στην Αθήνα του ακροφιλελεύθερου-«ακροδεξιού» διευθυντή του ΔΝΤ. Σε μια κοινωνική ατμόσφαιρα που αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι. Αυτό που όλη το σύστημα εξουσίας φοβάται σύμφωνα με τις δηλώσεις των ίδιων των εκπροσώπων του. Τα γεγονότα είναι γνωστά παρά τη συνωμοσία σιωπής που αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν. Θα αναφέρουμε μόνο δύο πολύ χαρακτηριστικά, όπως μας τα διηγήθηκαν σύντροφοι που πήρανε μέρος, χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε απολύτως τίποτε από τα σπουδαία που έγιναν της 6 Δεκέμβρη 2010.

- Στο Περιστέρι 300 μαθητές έκαναν πορεία από την πλατεία Δημαρχείου στο Α.Τ. Μπουρναζίου όπου εκτός των άλλων κατανάλωσαν επάνω του και επάνω στους «σταβλίζοντές» του όλο το νεράντζι των δέντρων του δήμου. Έκαναν θερινό και ένα περιπολικό. Όταν οι μπάτσοι επιτέθηκαν στους μαθητές γνώρισαν τις έντονες διαμαρτυρίες πάρα πολλών κατοίκων.

- Στα Γιάννενα – πόλη χωρίς μέλλον για τη νεολαία – έγινε μια πιο τις πιο μαζικές πορείες όλων των χρόνων. Γνώρισε απίστευτη καταστολή. ΜΑΤ έκλεισαν τμήμα της πορεία σε ένα δρόμο, από τις δυο μεριές και κυριολεκτικά το αιματοκύλησαν.

Ο στρατιωτικός νόμος λοιπόν που προσπάθησαν να επιβάλλουν στο κέντρο – και όχι μόνο - της Αθήνας δεν πέρασε. Ούτε ο νέος κύκλος της τρομουστερίας. Παρ’ όλο που έφαγαν τα λυσσιακά τους. Ήταν πραγματικός Δεκέμβρης. Με πολύ νεολαία. Με πολλά παιδιά μεταναστών. Με οργή και μίσος που ξεχείλιζε. Όλα τα χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη του ’98 ήταν παρόντα. Σε μικρότερη έκταση βεβαίως, αλλά παρόντα. Και οι πολιτικές αδυναμίες του Δεκέμβρη ήταν παρούσες μπορεί να πει κάποιος. Σωστά. Άλλωστε τι άλλαξε σημαντικά; Το ότι η αριστερά πήρε κάτι χιλιάδες ψηφοδέλτια παραπάνω στις δημοτικές εκλογές; Αστεία πράγματα. Είδαμε πολλά μέσα σε ένα απόγευμα:

- Είδαμε για άλλη μια φορά, πηγαίνοντας προς την πορεία, την πλήρη ανάπτυξη των δυνάμεων καταστολής(Είχαν γεμίσει τα ξενοδοχεία της Αθήνας με μπάτσους από την επαρχία). Χιλιάδες ασφαλιτάκια με στολή παραλλαγής – χοιρινά με πολιτικά που λέγανε παλιά – ΜΑΤ, Δέλτα κλπ, κλπ. Όλα αυτά που φαίνονταν πάρα πολλά στην πορεία για την καταστολή, έμοιαζαν χτες πολύ λιγότερα.

- Είδαμε την οργανωμένη προσπάθεια της καταστολής να χτυπήσει σκληρά την πορεία εν τη γενέσει της με σκοπό ή να μη την αφήσει να γίνει ή να την κάνει μια γρήγορη περατζάδα. Δεν τους βγήκε. Παρ’ όλο που οι «φιλειρηνικές» δυνάμεις του ΣΕΚ και άλλων οργανώσεων φρόντισαν να την ξεκινήσουν πριν το πρώτο ραντεβού των σωματείων. Πριν της 4 μ.μ. Το ραντεβού που καλούσαν οι σύντροφοί τους του Ανταρσία(Μαζί με όλους τους άλλους βέβαια).  Όχι μόνο δεν περίμεναν τους εργαζόμενους που ήθελαν να κατέβουν στην πορεία, τους συντρόφους τους τους ίδιους δεν περίμεναν. Τόση μανία φυγής. Ο κόσμος όμως έρχονταν συνέχεια και η πορεία στη Σταδίου πήρε μεγάλες διαστάσεις.

 - Είδαμε τον φόβο στα μάτια των γουρουνιών μέσα από την αντιασφυξιογόνα προβοσκίδα τους. Είχαν συνηθίσει μετά την Marfin να κάνουν υγιεινούς περίπατους δέρνοντας και βρίζοντας. Χτες ζορίστηκαν για τα καλά. Ζορίστηκαν τα γουρούνια. Είδαμε για πρώτη φορά μετά την άνοιξη να πέφτουν μολότοφ και μάλιστα μπροστά στη Βουλή. Ωραιότατο ξεφτίλισμα της κυβέρνησης και της μπατσοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Και ωραιότατο μήνυμα αντίστασης επίσης σε όλο τον κόσμο.   
            
- Είδαμε και τους καθοδηγητές, τους οπαδούς «της βίας όχι τώρα αλλά στο απώτερο μέλλον», αυτούς που βρήκαν ευκαιρία να ξεσαλώσουν σε φιλειρηνισμό και προβοκατορολογία μετά την απαράδεκτη ενέργεια στη Marfin, να καταπίνουν την γλώσσα τους και να μη λένε κουβέντα στους «προβοκάτορες» που την έπεφταν με δύναμη στα ΜΑΤ. Κάτι από τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη δηλαδή.

- Είδαμε την ικανοποίηση και την αισιοδοξία στα μάτια των αγωνιζόμενων ανθρώπων, στα μάτια των νέων παιδιών. Δεν είναι μυστικό ότι η «Marfin» ταλαιπώρησε πολύ. Ότι έφερε τα πράγματα πολύ πίσω. Χτες μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα των δακρυγόνων εύκολα ξεχώριζες την αισιοδοξία και την αποφασιστικότητα να ανεβαίνουν.

Συνεχίζουμε λοιπόν. Γιατί τα δύσκολα και τα ωραία είναι μπροστά. Γι’ αυτό που όλοι ως σύνθημα φωνάζουμε, αλλά τόσο διαφορετικά το καταλαβαίνουμε και το εννοούμε. Για τον πανεργατικό Δεκέμβρη.

Σημείωση: Στις 6 Δεκέμβρη δεν είδαμε καθόλου το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Είδαμε μόνο στο Ριζοσπάστη της Τρίτης 7/12 ένα «ιδεολογικό» άρθρο και ένα «ρεπορτάζ» 10 σειρών, ανάλογου περιεχομένου, για ότι έγινε σε όλη την Ελλάδα την χτεσινή ημέρα. Το ρεπορτάζ είχε τίτλο «Δυο χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κάποιοι προσπάθησαν να παίξουν το γνωστό «κλεφτοπόλεμο» που εντείνει την καταστολή.» Τα συμπεράσματα δικά σας.

                                                                  7/12/2010       Β.