Πολύς κόσμος σήμερα στην πορεία, και σίγουρα ο στόχος του να δείξουμε με πειστικό τρόπο ότι δεν υπάρχει συναίνεση του λαού στις πολιτικές της άρχουσας τάξης επιτεύχθηκε.
Το μαρτυρούν οι πολλες χιλιάδες διαδηλωτές (πάνω από 100.000).
Από εδώ και πέρα όμως τι; Να περιμένουμε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα βάλει απεργία διαρκείας;
Αν θέλει κανείς να παλέψει σοβαρά, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αυτό χρειάζεται - όμως "πολύ αμφιβάλλουμε" αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν άλλη απεργία δε ξέρουμε αν και πότε θα προκηρύξει - πόσο μάλλον απεργία διαρκείας.
Το ΠΑΜΕ θα βάλει μόνο του απεργία διαρκείας; Εντελώς απίθανο.
Οπότε...αυτό ήταν; Μια μέρα που βγάλαμε όλο το πάθος και την οργή που μπορούσαμε, και μετά "νέκρα";
Εδώ είναι που φαίνεται η διάλυση [και] του συνδικαλισμού - που είναι τα σωματεία, πρτοβάθμια και δευτεροβάθμια που θα αποφάσιζαν απεργίες και θα έπαιζαν έτσι καθοριστικό ρόλο στο να βγάλουν τους εργάτες στο δρόμο, για μεγάλους αγώνες;
Η ανασυγκροτήση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά πρέπει να ξεκινήσει. Οι εργάτες καλούνται να ξαναστήσουν οργανωτικές δομές από εδώ και πέρα. Και βέβαια να πετάξουν έξω γραφειοκράτες τύπου "Παναγόπουλου".
Ως τότε, μερικές φωτογραφίες - ο κόσμος έδωσε το παρόν, και πλέον οι απαιτήσεις -για όλους- είναι μεγαλύτερες...
Το μαρτυρούν οι πολλες χιλιάδες διαδηλωτές (πάνω από 100.000).
Από εδώ και πέρα όμως τι; Να περιμένουμε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα βάλει απεργία διαρκείας;
Αν θέλει κανείς να παλέψει σοβαρά, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αυτό χρειάζεται - όμως "πολύ αμφιβάλλουμε" αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν άλλη απεργία δε ξέρουμε αν και πότε θα προκηρύξει - πόσο μάλλον απεργία διαρκείας.
Το ΠΑΜΕ θα βάλει μόνο του απεργία διαρκείας; Εντελώς απίθανο.
Οπότε...αυτό ήταν; Μια μέρα που βγάλαμε όλο το πάθος και την οργή που μπορούσαμε, και μετά "νέκρα";
Εδώ είναι που φαίνεται η διάλυση [και] του συνδικαλισμού - που είναι τα σωματεία, πρτοβάθμια και δευτεροβάθμια που θα αποφάσιζαν απεργίες και θα έπαιζαν έτσι καθοριστικό ρόλο στο να βγάλουν τους εργάτες στο δρόμο, για μεγάλους αγώνες;
Η ανασυγκροτήση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά πρέπει να ξεκινήσει. Οι εργάτες καλούνται να ξαναστήσουν οργανωτικές δομές από εδώ και πέρα. Και βέβαια να πετάξουν έξω γραφειοκράτες τύπου "Παναγόπουλου".
Ως τότε, μερικές φωτογραφίες - ο κόσμος έδωσε το παρόν, και πλέον οι απαιτήσεις -για όλους- είναι μεγαλύτερες...
+ σχόλια + 4 σχόλια
Και τωρα;
Το επόμενο ραντεβού θα είναι πιό δυναμικό, με μεγαλύτερη συμμετοχή, καλύτερη οργάνωση και με περισσότερο ηθικό.
Και θα έρθει σύντομα.
Οτι και να περάσουν στην βουλή, είναι πιά καθαρό ότι δεσμεύει αυτούς τους ίδιους και μόνο.
ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ και ΑΝΥΠΑΚΟΗ (και όχι μόνο στα λόγια).
Οι υποψήφιοι αγοραστές της εκποίησης του Δημοσίου, αλλά και όσοι επωφελούνται ήδη, οι Τραπεζίτες κλπ να ξέρουν ότι κατέχουν προϊόντα κλεπταποδοχής.
O μόνος τρόπος για να εξασφαλιστούν στο μέλλον είναι να βάλλουν ενέχυρο τις περιουσίες στο εξωτερικό και τους λογαριασμούς στην Ελβετία των προσώπων που τους τις πούλησαν.
Μια ρητορική ερώτηση:
Ποιά εταιρεία θα αποφάσιζε να απολύσει ή να μειώσει μισθούς, αν είχε πειστεί ότι αυτό θα είχε μεγαλύτερο κόστος για την ίδια, από αυτά που θα κερδισει από τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών;
Οταν δεν έχει πειστεί το κάνει.
Τώρα όποιος χάνει την δουλειά του, μέρος του μισθού του κλπ. να ξέρει ότι είναι μια προσωρινή κατάσταση και να οπλίζεται με περισσότερο θάρρος.
Οποιος την κρατάει προς το παρόν, να ξέρει και αυτός ότι είναι κάτι προσωρινό και να μην τρέφει αυταπάτες.
Η κατάσταση θα χειροτερεύει διαρκώς, δεν μπορεί να εξωραϊστεί, βελτιωθεί, αναστραφεί κλπ.
Μπορεί όμως και πρέπει να ανατραπεί ολοκληρωτικά.
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ.
τι ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ
σταζεις χολη για τα σωματεια τα 1βαθμια;
επειδη δενε χεις λογο μεσα σ αυτα η επειδη δε τα ελεγχεις;
πολιτικαντικο εντελως το κειμενο
Αν μη τι άλλο ο κόσμος έδειξε μια σημαντική δυναμική, και αυτό δείχνει και την προοπτική για αλλαγή. Η απεργία διαρκείας, όσο ωραία και αν ακούγεται, σαν θέση είναι πέρα για πέρα λαθεμένη. Είναι τόσο τραβηγμένη, υπερβολική και παράλογη που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού. Η πραγματικότητα αλλά και η ιστορική απεργία έχει δείξει ότι η προσπάθεια για απεργία διαρκείας θα φυλλοροούσε και θα έπαυε εκ των πραγμάτων λόγω κούρασης και αδυναμίας του κόσμου (ειδικά όταν ξέρουμε ότι για όσους δεν δούλεψαν σήμερα -και δεν ήταν λίγοι- οι δεκαπλάσιοι δουλέψαν κανονικότατα)...Αντ' αυτού θα είχε βάση μια κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και ο συντονισμός των σωματείων για εκ περιτροπής απεργίες -και όχι μόνο- ώστε ούτε οι εργαζόμενοι να εγκαταλείψουν λόγω κούρασης ή οικονομικής αφαίμαξης αλλά ούτε και η οικονομία να δουλεύει. Εδώ είναι που χρειάζεται δημοκρατικός συντονισμός των Α'βάθμιων αλλά και ανακατάληψη των ομοσπονδιών και της συνομοσπονδίας και εκδίωξη των πουλημένων γραφειοκρατών.
Έπειτα υπάρχει και η αναγκη ώστε οι απεργίες να μην έχουν μόνο τον χαρακτήρα της διαμαρτυρίας αλλά και της αντιπρότασης, με πολιτικά αιτήματα πλέον. Αυτό όμως λέγεται "πρόγραμμα" και η προώθησή του απαιτεί πολιτικό υποκείμενο. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το παραδειγμα της Μ. Βρετανίας όπου εκει συνδικάτα συμμετέχουν κα-νο-νι-κό-τα-τα σε κόμματα και πολιτικές οργανώσεις...Βέβαια εκεί η τελευταία γενική απεργία έγινε το 1926, αλλά όταν γίνεται (εννίοτε και οι μικρότερες απεργίες) το αίτημα δεν είναι "όχι στη λιτότητα" αλλά "κάτω η κυβέρνηση" κλπ.
Τροφή για σκέψη...
Υποτιμάτε και τον κόσμο και τις δυνατότητες του κομματόσκυλα.
Και κάτω τα ξερά σας από τα Α'βάθμια, εργατοπατέρες του ΚΚΕ και του ΣΥΝ, ειδικά εσείς οι τελευταίοι που προσπαθείτε να αναστήσετε το κουφάρι της ΓΣΕΕ. Τέρμα τα δίφραγκα και για σας.
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ Αντικαπιταλιστικός-Αντικαθεστικός αγώνας μέσα στα σωματεία ΤΩΡΑ!
Δημοσίευση σχολίου