Ένα μικρό δείγμα από το σημερινό φύλλο του οργάνου της Κ.Ε του ΚΚΕ: «Ταυτόχρονα, η κριτική τους στο ΚΚΕ για το Δεκέμβρη του 2008 δείχνει ότι καλούν σε πολιτικό αγώνα για έναν καλύτερο καπιταλισμό, με κίνημα "εξέγερσης" τύπου Δεκέμβρη, δηλαδή με το κίνημα της κουκούλας, της σπασμένης βιτρίνας, της εφόδου στα αστυνομικά τμήματα, για εξυγίανση του αστικού πολιτικού συστήματος, για εξυγίανση του καπιταλισμού, για "απελευθέρωση του έθνους" από την τρόικα. … Τέτοιες ενέργειες δεν ενοχλούν στο ελάχιστο το αστικό πολιτικό σύστημα, αντίθετα είναι συμπλήρωμά του. Καλούν σε ένα κίνημα σε αντιπαράθεση με το εργατικό, με τις συγκεκριμένες μορφές που χρησιμοποιούνται από κράτος και παρακράτος για να στήνονται προβοκάτσιες, σαν και αυτό που η ΚΟΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βάφτισαν "εξέγερση".
Ανάλογο σκηνικό ήταν στημένο και στην πρόσφατη απεργία με ασφαλίτες και κουκουλοφόρους. Τι επιδιώκουν; Να παγιδεύσουν το κίνημα σε παραπλανητικούς στόχους (φταίνε οι 300, να πάει κάποιος φυλακή, φταίνε όσοι τα φάγανε, κ.λπ.) και σε μορφές πάλης περιθωριακού χαρακτήρα, με τυφλές αναμετρήσεις. Θέλουν να εκτονώσουν το κίνημα με πράξεις εντυπωσιακές που ταυτόχρονα μπορούν να δράσουν τρομοκρατικά και αποπροσανατολιστικά. Και η αντίληψη για το κίνημα τέτοιων δυνάμεων σαν την ΚΟΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συγκροτούν το αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ μπλοκ, συνθέτουν το έδαφος εμφάνισης ανάλογης δράσης των λεγόμενων αντιεξουσιαστών. Φάνηκε και στην πρόσφατη απεργία. Είναι επικίνδυνοι για την εργατική τάξη και το κίνημά της».
Σίγουρα εντυπωσιάζει η σφοδρότητα με την οποία επιτίθεται το ΚΚΕ στις άλλες αριστερές οργανώσεις και αν η επίθεση έμεινε μόνο σε λεκτικό επίπεδο θα μπορούσε κανείς απλώς να την σχολιάσει. Αν ισχύουν όμως όσα είχε καταγγείλει το ΝΑΡ, ότι δηλαδή τη Δευτέρα 20 Δεκέμβρη Κνίτες επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν μέλη των ΕΑΑΚ «με αποτέλεσμα 5 τραυματίες στο νοσοκομείο, ένας με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι», τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Δεν θα σχολιάσουμε την στάση του ΚΚΕ στην εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. (Τότε είχαμε ακούσει από το στόμα της Α. Παπαρήγα την μνημειώδη φράση: «Στη λαϊκή επανάσταση δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι»). Το έχει κάνει σύντροφος σε περασμένη ανάρτησή μας.
Ούτε θα ανακυκλώσουμε όσα γράφτηκαν σε έντυπο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ότι αυτή η τακτική του ΚΚΕ αποσκοπεί να περιχαρακώσει τα μέλη του. Παρόμοια σχόλια για εσωτερικές διεργασίες που υπάρχουν στο εσωτερικό το ΚΚΕ γράφτηκαν και στον αστικό τύπο με χαρακτηριστικό το κείμενο του Φ. Παπούλια στην «Ελευθεροτυπία» που είχε ερέθισμα την αποχώρηση του Αλέκου Χαλβατζή από το ΚΚΕ.
Σ’ αυτό το θέμα όμως θα επανέλθουμε, αφού είμαστε σε θέση να ξέρουμε ότι ήδη έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις και πιθανόν την επομένη βδομάδα να δει την δημοσιότητα ένα ενυπόγραφο κείμενο που αναφέρετε στα δρώμενα στον χώρο της αριστεράς.
Προς το παρόν ρωτάμε: Είναι δυνατόν όμως να απευθύνεται ο «Ριζοσπάστης» σε αριστερές δυνάμεις που έχουν ως αναφορά την κομμουνιστική προοπτική και να τις χαρακτηρίζει «επικίνδυνες για την εργατική τάξη και το κίνημα της»;
+ σχόλια + 63 σχόλια
Πραγματικά είναι εντυπωσιακά δυο πράγματα σχετικά με την ομάδα του Περισσού:
1. Η απόλυτη εγκατάλειψη κάθε έννοιας πολιτικής πάλης. Αυτό πραγματικά είναι ένα από τα ζητήματα που ποτέ μου δεν πίστευα πως θα αναγκαζόμουν να πω σχετικά με την ομάδα του Περισσού, καθώς εάν μη τι άλλο όποιος ήταν κομμάτι του πάλαιε ποτέ ΚΚΕ ήξερε πόσο σημαντικός είναι ο πολιτικός αγώνας. Αυτά που κάνει η ομάδα του Περισσού σήμερα πιο κοντά σε στρατηγικές και τακτικές εργατικής αυτονομίας είναι παρά σε κόμμα που έχει αναφορές στον κομμουνισμό, πόσο μάλλον στον Λένιν.
2. Πραγματικά πιστεύουν πως πείθουν κανέναν οι γελοίες συστηματικές ψευδολογίες στις οποίες επιδίδονται οι λιβελογράφοι του ΠΓ και του Ριζοσπάστη; Τις θέσεις του ΝΑΡ για την Ευρωπαϊκή Ένωση τις γνωρίζουν και οι πέτρες. Πραγματικά πιστεύουν πως οι ΠΑΝΤΑ ΨΕΥΔΟΜΕΝΕΣ ΓΡΑΦΙΔΕΣ του ΠΓ του Περισσού πως με το να γκεμπελίζουν περί των θέσεων του ΝΑΡ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ΠΕΙΘΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ; Τα κείμενα του ΝΑΡ, δηλαδή όλα τα κείμενα που έχουν την υπογραφή του μιλάνε από μόνα τους.
3. Άλλωστε η αντιπαράθεση μας με τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα στην πλειοψηφία στελεχώνουν την ηγετική ομάδα του Περισσού γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε και το 1987, όταν οι σημερινοί καθοδηγητές του Περισσού είχαν υιοθετήσει το κοινό πόρισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ΕΑΡ. Συγγράφεις και πατέρες αυτού του κατάπτυστου για κομμουνιστικό κόμμα κειμένου ήταν τότε οι (Φλωράκης, Ανδρουλάκη, Κύρκος, Κουναλακης). Χειροκροτητές του η πλειοψηφία των νυν μελλών του ΠΓ του Περισσού.Για την ιστορία , όπως κινούνται και τώρα, έτσι και τότε εν κρυπτό από το υπόλοιπο κόμμα είχαν πάρει τις σημαντικές αποφάσεις για την χάραξη στρατηγικής του Περισσού. Και τότε όπως και τώρα στο στόχαστρο των ίδιων ΑΝΘΡΩΠΩΝ είχε βρεθεί το ΝΑΡ και οι αναλύσεις του.
Βαγγέλης, Πειραιάς.
Πραγματικά είναι εντυπωσιακά δυο πράγματα σχετικά με την ομάδα του Περισσού:
1. Η απόλυτη εγκατάλειψη κάθε έννοιας πολιτικής πάλης. Αυτό πραγματικά είναι ένα από τα ζητήματα που ποτέ μου δεν πίστευα πως θα αναγκαζόμουν να πω σχετικά με την ομάδα του Περισσού, καθώς εάν μη τι άλλο όποιος ήταν κομμάτι του πάλαιε ποτέ ΚΚΕ ήξερε πόσο σημαντικός είναι ο πολιτικός αγώνας. Αυτά που κάνει η ομάδα του Περισσού σήμερα πιο κοντά σε στρατηγικές και τακτικές εργατικής αυτονομίας είναι παρά σε κόμμα που έχει αναφορές στον κομμουνισμό, πόσο μάλλον στον Λένιν.
Βαγγέλης, Πειραιάς.
2. Πραγματικά πιστεύουν πως πείθουν κανέναν οι γελοίες συστηματικές ψευδολογίες στις οποίες επιδίδονται οι λιβελογράφοι του ΠΓ και του Ριζοσπάστη; Τις θέσεις του ΝΑΡ για την Ευρωπαϊκή Ένωση τις γνωρίζουν και οι πέτρες. Πραγματικά πιστεύουν πως οι ΠΑΝΤΑ ΨΕΥΔΟΜΕΝΕΣ ΓΡΑΦΙΔΕΣ του ΠΓ του Περισσού πως με το να γκεμπελίζουν περί των θέσεων του ΝΑΡ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ΠΕΙΘΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ; Τα κείμενα του ΝΑΡ, δηλαδή όλα τα κείμενα που έχουν την υπογραφή του μιλάνε από μόνα τους.
3. Άλλωστε η αντιπαράθεση μας με τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα στην πλειοψηφία στελεχώνουν την ηγετική ομάδα του Περισσού γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε και το 1987, όταν οι σημερινοί καθοδηγητές του Περισσού είχαν υιοθετήσει το κοινό πόρισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ΕΑΡ. Συγγράφεις και πατέρες αυτού του κατάπτυστου για κομμουνιστικό κόμμα κειμένου ήταν τότε οι (Φλωράκης, Ανδρουλάκη, Κύρκος, Κουναλακης). Χειροκροτητές του η πλειοψηφία των νυν μελλών του ΠΓ του Περισσού.Για την ιστορία , όπως κινούνται και τώρα, έτσι και τότε εν κρυπτό από το υπόλοιπο κόμμα είχαν πάρει τις σημαντικές αποφάσεις για την χάραξη στρατηγικής του Περισσού. Και τότε όπως και τώρα στο στόχαστρο των ίδιων ΑΝΘΡΩΠΩΝ είχε βρεθεί το ΝΑΡ και οι αναλύσεις του.
Βαγγέλης, Πειραιάς.
"Σ’ αυτό το θέμα όμως θα επανέλθουμε, αφού είμαστε σε θέση να ξέρουμε ότι ήδη έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις και πιθανόν την επομένη βδομάδα να δει την δημοσιότητα ένα ενυπόγραφο κείμενο που αναφέρετε στα δρώμενα στον χώρο της αριστεράς."
Mpike mpros i mixani e?
Γιατί δε βάζετε και τα αντίστοιχα άρθρα από το ΔΡΟΜΟ και το ΠΡΙΝ γιατί δεν είναι μόνο από τη μία πλευρά τα πυρά. Σήμερα δηλαδή απάντηση σε άρθρο του ΔΡΟΜΟΥ ήταν.Παντού εξελίξεις δρομολογούνται...
o "Ρίζος" φαίνεται να έχει πρόβλημα από την βάση του κόμματος με απόψεις που θεωρούν πρωτεύων τη θέση επί του δημόσιου χρέους και την ενότητα της αριστεράς "από τα κάτω" στους εργατικούς αγώνες .
Π.χ.
δημοσιεύω μέρος Προγραμματική απάντηση – εργατική κυβέρνηση
[...Κάθε αγώνας που θα προβάλει ισχυρή αντίσταση, έρχεται άμεσα σε σύγκρουση με το σκληρό πυρήνα της ταξικής εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Κάθε αγώνας που θέλει να ανατρέψει έστω και εν μέρει την κυβερνητική πολιτική, βάζει θέμα πτώσης της κυβέρνησης. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, προκαλεί δέος και παράλυση στο εργατικό κίνημα, που έχει διαπαιδαγωγηθεί στον οικονομισμό και ήταν σχεδόν στο σύνολό του εγκλωβισμένο στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση» που σε άλλες περιόδους –και ειδικά όταν στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ– το είχαν για «ψωμοτύρι» ακόμα και τα συνδικάτα, σήμερα δεν τολμούν να το εκστομίσουν ούτε πολιτικές οργανώσεις. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα «Μετά την πτώση της κυβέρνησης τι;».
Διέξοδο στη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να αποτελέσει μόνο η προσπάθεια ανάπτυξης αγώνων και αντιστάσεων, χωρίς τη διατύπωση προγράμματος διεξόδου. Η ύπαρξη πολιτικής λύσης και διεξόδου δυναμώνει το κίνημα, ενισχύει την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, συσπειρώνει δυνάμεις στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χωρίς πολιτική προοπτική, η εργατική τάξη δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη λογική του μονόδρομου και το εργατικό κίνημα δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Από την άλλη μεριά, η πολιτική πρόταση δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίκληση μιας αόριστης κομμουνιστικής προοπτικής ή ακόμα και στην απαραίτητη ζύμωση για την αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας. Πρέπει να απαντάει στα άμεσα προβλήματα με ολοκληρωμένο τρόπο και να περιγράφει ένα σαφή δρόμο.
Στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές προβλήθηκαν τα βασικά στοιχεία ενός προγράμματος εργατικής απάντησης. Το πρόγραμμα που κατατέθηκε από μια σειρά δυνάμεις συνιστά μια μεγάλης κλίμακας απαλλοτρίωση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας, με την υλοποίηση στόχων όπως η διαγραφή του χρέους, η εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων και η λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο κ.λπ. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη και μπορεί να υλοποιηθεί στο σύνολό του μόνο από το κράτος της εργατικής εξουσίας και μάλιστα σε μια κατάσταση που υπάρχουν σημαντικά διεθνή στηρίγματα. Οι δυνάμεις που προτείνουν αυτό το πρόγραμμα, οφείλουν όμως από σήμερα να διεκδικούν την υλοποίησή του. Με σημαία αυτό το πρόγραμμα, την εργατική απάντηση στην κρίση και την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, απαιτούμε την πτώση της κυβέρνησης και επιδιώκουμε να μπει στη θέση της μια κυβέρνηση που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Η κυβέρνηση αυτή μπορεί να είναι μόνο κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μικροαστών, που υπό το φάσμα της επικείμενης προλεταριοποίησής τους «δεν υπερασπίζουν τα σημερινά, αλλά τα μελλοντικά τους συμφέροντα, εγκαταλείπουν τη δική τους άποψη για να πάνε με την άποψη του προλεταριάτου.» (Κομμουνιστικό μανιφέστο). Η επιδιωκόμενη εργατική κυβέρνηση μέσα στις τρέχουσες συνθήκες μιας σχετικής κοινοβουλευτικής ομαλότητας, δεν θα είναι ένα βήμα προς την επανάσταση, αλλά το πρώτο βήμα της επανάστασης.
Οι πολιτικές προϋποθέσεις για ένα πολιτικό μέτωπο που θα διεκδικήσει το σχηματισμό εργατικής κυβέρνησης, δεν υπάρχουν σήμερα, όπως δεν υπάρχουν και οι πολιτικές προϋποθέσεις για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αν όμως αυτοί οι στόχοι δεν τεθούν, αυτές οι προϋποθέσεις δεν πρόκειται να εκπληρωθούν ποτέ...]
Σύντροφοι του ΚΚΕ
Είμαι με το κομμουνιστικό κίνημα.Άσχετα αν αυτό βρίσκεται σε ΚΚ, ΑΝΤ.ΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ είτε στην κοινωνία.
Στις εκλογές ψηφίζω ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ. Στους εργατικούς αγώνες κατεβαίνω με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Παρατηρώ πως την ποιο δύσκολη εποχή για την εργατική τάξη, την ολοένα και μεγαλύτερη προλεταριοποίηση μεγάλης μερίδας της μικροαστικής τάξης, η ηγεσία του ΚΚ βρήκε τον «υπαίτιο».
Δεν είναι η αστική τάξη με τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Με τους οποίους η ηγεσία του τιμημένου έχει συγκυβερνήσει το 1989- 1990. Με τους οποίους εκπροσώπους της αστικής τάξης η συντρόφισσα Αλέκα συναντιέται παραμονές ή μετά τις μεγάλες πορείες - απεργίες.
Δεν είναι τα διαρκώς πεσμένα ποσοστά κέρδους των καπιταλιστών. Δεν είναι η αποβιομηχάνιση ως συμφέρουσα λύση για την αστική τάξη
Δεν είναι ο ταξικός αντίπαλος που πάνω από 20 χρόνια οργανώνει την επίθεση πολιτική-ιδεολογική απέναντι στα εργατικά δικαιώματα.
Δεν είναι το δημόσιο χρέος που δρα ακόμα και ως μηχανισμός συσσώρευσης που θα έλεγε και ο Μαρξ. Και για αυτό το λόγο η θέση επί του δημόσιου χρέους είναι η «διαχωριστική γραμμή».
Ευτυχώς αρκετοί συναγωνιστές του ΚΚ έχουν δει αυτή την «άλλη αριστερά» μαζί τους. Και στην γειτονιά και στους εργατικούς αγώνες. Με τους όποιους αγώνες της, παρά τις αντιφάσεις της. Συντρόφους μου θεωρούνται αυτοί που παλεύουν - μετέχουν στους κοινούς εργατικούς αγώνες, στο σφυρί και στο αμόνι της ταξικής πάλης. Δεν χρειάζεται να ανήκουν πρώτα σε «κόμμα» ή στο ίδιο «κόμμα» για να αποκτήσουν το copyright του συντρόφου.
Αν η ηγεσία του κόμματος πιστεύει πως είναι μικρότερη των περιστάσεων(αυτό δείχνει το φταίξιμο σε συντρόφους) της μένουν δύο απλά πράγματα. Ή να το παραδεχτεί και να αποσυρθεί, ή να γίνει αντάξιά των όντως δύσκολων καταστάσεων. Αν η ηγεσία θέλει να πείσει για την αγνότητα των προθέσεων της χρειάζονται δύο απλά πράγματα, Να καταδικάσει τις αστικές συγκυβερνήσεις Τζανετάκη - Ζολώτα στις οποίες μετείχε και να πάρει επιτέλους θέση επί του δημόσιου χρέους. Οι επιθέσεις ενάντια σε συντρόφους που αγωνίζονται – παλεύουν, με τις όποιες δυνάμεις τους, για κοινό όραμα χαρακτηρίζονται το λιγότερο αήθεις. Και δεν αποτελούν υποκατάσταση των συγκεκριμένων αριστερών προτάσεων που είναι τόσο επίκαιρες όσο και αναγκαίες.
Ο ιδεολογικός - ταξικός μας αντίπαλος είναι απέναντι. Και απολαμβάνει το να μας βλέπει να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Που πιστοποιεί την αδυναμία μας. Η εργατική τάξη, τα φτωχά μικροαστικά στρώματα όπως αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι χαμηλόμισθοι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι περιμένουν μία αριστερά που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής.
Μια αριστερά που δεν θα περιορίζεται να καταγγείλει.
Μία αριστερά που δίνει λύσεις και όραμα πατώντας στην πραγματικότητα.
Μια αριστερά που θα έχει πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης
Με δύο λόγια η αριστερά ή θα γίνει χρήσιμη ή θα διαλυθεί. Θα μεταλλαχθεί σε αριστερά τύπου Τσόμσκι και θα περιοριστεί σε πανεπιστημιακούς – διανοητές εκτός της εργατικής τάξη. Αυτό ακριβώς προσδοκά ο ταξικός αντίπαλός μας
Ντροπή λοιπόν σε όποιο σύντροφο που επενδύει στην ενδοαριστερή εσωστρέφεια αντί να προσπαθεί να διαμορφώσει μαρξιστική πρόταση που να αποτελεί παράγοντα εξόδου από την κρίση και ενότητας για τα φτωχά αγροτικά στρώματα, τους φτωχούς μετανάστες, τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους χαμηλόμισθους του δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Ντροπή και πάλι σε όποιο σύντροφο που αντί να προτείνει συγκεκριμένη πολιτική αριστερή πρόταση, που να ενώνει το σύνολο της εργατικής τάξης, τόσο πολιτικά όσο και στους αγώνες, προσπαθεί με τις μικροψυχίες του, της ex-cathedra «αλάνθαστη» γνώμη, να διασπάσει επειδή ακριβώς δεν αντιλαμβάνεται την δική του πολιτική ανεπάρκεια.
Ή όπως έλεγε ο Λένιν «Δεν είμαστε αδύναμοι γιατί είμαστε διασπασμένοι. Είμαστε διασπασμένοι γιατί είμαστε αδύναμοι».
@ Βαγγέλη, Πειραιά
Ποιες είναι οι θέσεις του ΝΑΡ για την ΕΕ τις οποίες γνωρίζουν και οι πέτρες, όπως χαρακτηριστικά γράφεις;
Υιοθετεί το ΝΑΡ τις υποτιθέμενες ριζοσπαστικές προτάσεις της Πρωτοβουλίας των «αριστερών» οικονομολόγων σύμφωνα με τις οποίες τίθεται θέμα εξόδου από την ευρωζώνη αλλά όχι και από την ΕΕ ή όχι;
Γελοίες είναι λοιπόν οι πρότασεις που περιορίζονται σε έξοδο από την ευρωζώνη και όχι από την ΕΕ όταν η απελευθέρωση των αγορών αποτελεί θεμελιακό της νόμο !!!!!!!
Άρα το ποιος γκεμπελίζει για να κερδίσει τις εντυπώσεις, το ποιοι είναι λιβελογράφοι και ψεύδονται είναι ηλίου φαεινότερον...
Τέλος εάν οι Ανδρουλάκης, Κύρκος, Κουναλακης στελεχώνουν έως σήμερα την ηγεσία του ΚΚΕ μάλλον έχεις μείνει ακόμη στην προ 91 διάσπαση !!!!!
Σύντροφε του ΚΚΕ,
Το ΝΑΡ έχει χοντρικά τρία ρεύματα. Το "δεξιό"(κυρίως δημοσιογραφικό), την κύρια (και πλειοψηφούσα)γραμμή και την "υπεραριστερή". Και στο ΚΚΕ υπάρχει η φράξια των Μλδων που κυρίως διαφοροποιείται σε δευτερεύοντα ζητήματα.
Πρόβλημα των κατά χωρών ΚΚ αποτελεί η αντίληψη του Κομμουνισμού ως "κτήμα" των γραφειοκρατών του. Τελείως αντί-διαλεκτικό - αντι-Λεννιστικό( σε παραπέμπω σε απόψεις του Λένιν για το κόμμα μετά την εδραίωση της Οκτωβριανής). Η αντίληψή της ηγεσίας των πολλών ανά την υφήλιο ΚΚ ήταν και είναι πολλές φορές η αντίληψη των μελών η οποία είναι προσαρμοσμένη στις επιδιώξεις της ηγεσίας. Και η ηγεσία λαμβάνει μηνύματα από καριερίστες που δεν αντανακλούν όλη ή κάποιες φορές έστω και μέρος της πραγματικότητας. Φαύλος κύκλος δηλαδή.
Το ΝΑΡ(στο οποίο δεν ανήκω)το δημιούργησαν μέλη του ΚΚΕ και ΚΝΕ που έφυγαν όταν η ηγεσία έκανε τις αστικές συγκυβερνήσεις με ΝΔ(Τζανεττάκη το 1989) και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ(Ζολώτα το 1990). Τις οποίες αστικές συγκυβερνήσεις δεν τις έχουν καταδικάσει τόσο η Αλέκα όσο και ο Αλέκος. Για τον Αλέκο το καταλαβαίνω. Η Αλέκα γιατί; Ποιος δεν θυμάται την αποθέωση του Γκορμπατσώφ από σημερινά στελέχη της ηγεσίας; Και γιατί αυτές οι αντιλήψεις αποδείχτηκαν λανθασμένες;
Το κόμμα πέρασε από δύσκολες εποχές από το 1991-1995. Όπου το ζητούμενο μετά την πτώση του «ανύπαρκτου», ήταν η πολιτική του επιβίωση. Την εποχή που οι αστοί λέγανε για το «τέλος της ιστορίας», «νέα τάξη πραγμάτων». Το μεγάλωμα του κόμματος για το κόμμα όμως έχει καταστεί έξη αξεπέραστη για τα στελέχη του από τότε. Νομίζουν πως υπερασπιζόμενοι τα "μικρά του" αστικά προνόμια υπερασπίζεται την εργατική τάξη στο σύνολό της. Φτάνουν στο σημείο αντί το κόμμα να υπηρετεί την εργατική τάξη, τον παραγωγό του πλούτου,να θέλουν η εργατική τάξη να υπηρετεί το κόμμα. Όμως αυτό το οδηγεί σε απομόνωση από τις πολιτικές εξελίξεις, από τα ζωντανά κινήματα.
Αυτό το οδηγεί π.χ. στο να "παζαρεύει" μονίμως με τις αστικές κυβερνήσεις.
Το να κλείνονται συμφωνίες με αστικά κόμματα δεν είναι πάντα κατακριτέο αρκεί οι συμφωνίες στρέφονται με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και να λέγονται στις εργατικές μάζες. Αυτή είναι η πυξίδα μας ως κομμουνιστές. Δεν είναι όμως πρώτο κριτήριο η ενίσχυση «του κόμματος για το κόμμα» (κάτι σαν «περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος» εποχών Στάλιν).
Επίσης οδηγεί την ηγεσία σε νοοτροπίες του να στηρίζει μικροαστούς δημάρχους με νοοτροπία πολιτικάντη περασμένης εποχής, να διατηρεί αυταπάτες για «λαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση» είτε να προβαίνει σε "ενέργειες" στυλ 902 – Τυποεκδοτικής. Και να δίνει το δικαίωμα σε κάθε «μπουμπούκο» να χλευάζει το ΚΚΕ . Γεγονότα που πληγώνουν τους απλούς κομμουνιστές είτε ανήκουν είτε όχι στον Περισσό.
Η απομάκρυση από την πραγματικότητα φαίνεται στην αποτυχία της ηγεσίας του ΚΚΕ όχι να προβλέψει τις αμέσως επόμενες εξελίξεις(κανείς δεν έχει το προφητικό χάρισμα), αλλά έστω και να ακολουθήσει από μικρή όμως απόσταση τα γεγονότα. Αντί αυτού μέχρι στιγμής η ηγεσία «κλείνεται στο καβούκι της», βαπτίζει όλους τους υπόλοιπους εχθρούς του και περιμένει να τελειώσει η «καταιγίδα».
Όμως η φιλολογία με «μαρξίζουσα» ορολογία, που δεν συνδέει το «μικρό με το μεγάλο», την διαλεκτική σύνδεση θεωρίας-ιδεολογίας με πολιτική και την εφαρμογή της πολιτικής, την πραγματικότητα με τον μαρξισμό, την πολιτική με την εργατική (και γενικά) πάλη του κοινωνικά αδύναμου για καλύτερο δίκαιο κόσμο, δεν είναι μαρξισμός αλλά καρικατούρα του.
Το ζήτημα δεν είναι να κάνει κάποιος λάθη. Λάθη κάνουν και οι έξυπνοι άνθρωποι. Το θέμα είναι να μπορεί να τα διορθώσει εύκολα και να μαθαίνει από τα λάθη του. Πιστεύεις πως μέχρι στιγμής η ηγεσία του ΚΚΕ εκπληρώνει αυτές τις προϋποθέσεις;
Συντροφικά
Επειδή κάποτε πρέπει ο γκεμπελισμος και η προπαγάνδα πρέπει να πάψει να αποτελεί τον βασικό τρόπο δράση του Περισσού και των οπαδών του:
1. Προφανώς και είναι το λιγότερο αστείο να αναφέρει κάποιος πως το ΝΑΡ έχει υιοθετήσει τις θέσεις της Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων.
2. Το ΝΑΡ έχει και θέσεις και συλλογικές και θεσμικές διαδικασίες μέσω των οποίων εκφράζεται. Και το κάνει πάρα πολύ ξεκάθαρα. Οι θέσεις που διατυπώνει και συστήματα παραθέτει το ΝΑΡ πηγάζουν από τις αποφάσεις των ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΝ ΤΟΥ, ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΤΟΥ. Καθώς μάλλον δεν διαβάζεις κείμενα άλλων οργανώσεων όπως ίσως θα έπρεπε, κάτσει και διαβάσει το τι λέει το ΝΑΡ στις αναλύσεις του όπως αυτές έχουν εκφραστεί από τις συλλογικές του διαδικασίες.
3. Σε κάθε κείμενο της ΠΕ του ΝΑΡ καθώς και του ΚΣ της ΝΚΑ, είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρη η θέση του ΝΑΡ για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και για αυτούς που ξεχνάνε, η θέση του ΝΑΡ ήταν εδώ και δεκαετίες κρυστάλλινη για την ΕΕ: ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ. Όσον αφορά την δράση και πολιτική πάλη, το σύνθημα «ΟΝΕ – Ευρώ – Σφαγή των Μισθωτών, κάτω η χούντα των εκσυγχρονιστών» που δονούσε τους δρόμους το 1998 και 1999 μάλλον θα το έχουν ακούσει κάποια από τα μελή του ΚΚΕ τότε εάν δεν είχαν προβλήματα ακοής όπως ο τότε φίλος τους της ΝΔ, ο Σουφλιάς.
4. Και για να μαθαίνουν και οι νεότεροι, η κομβική αυτή για το ΝΑΡ θέση για ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Αριστεράς.
6. Γράφεις : «που περιορίζονται σε έξοδο από την ευρωζώνη και όχι από την ΕΕ» Απαντώ: Μια ακόμη πολλαπλή απόδειξη του αστείου γκεμπελίσκου με τον οποίον έχουν γαλουχηθεί τα νυν μέλη και οι οπαδοί του Περισσού. Πραγματικά θέλεις να κάτσω και να αρχίσω να απαριθμώ τα σχεδόν άπειρα σημεία των διακηρύξεων όλων των κειμένων του ΝΑΡ από το 1990 και τα οποία ΟΛΑ και ΠΑΝΤΑ καλούσαν για αγώνα για άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ; Να αρχίσω από τις Ευρωεκλογές του 1994 και του τι λέγαμε εμείς και τι ο Περισσός; Και που να φτάσω, στο σήμερα;
7. Και για να μην το πολύ συζητάμε, όποιος θέλει να μάθει και την απλή αλήθεια δεν έχε παρά να ρίξει μια ματιά στα κείμενα των συνδιασκέψεων του, των πανελλαδικών σωμάτων του και των συνεδρίων του ΝΑΡ ΕΔΩ: http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=section&id=5&Itemid=44
Καθώς και στα κείμενα της ΠΕ του ΝΑΡ όπως έχουν δημοσιευτεί στο http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=43&Itemid=54 και στην εφημερίδα ΠΡΙΝ.
8. Και όσον αφορά τα «ψιλά»: Οι διαφορές του ΝΑΡ με την Πρωτοβουλία Οικονομολόγων είναι γνωστές – και γίνονται αντιληπτές από τον οποιονδήποτε αναγνώστη - καθώς και η κριτική του ΝΑΡ προς αυτές. Ο Λαπαβίτσας πέραν από τις πολιτικές διαφωνίες που μπορεί να έχει κανείς μαζί του, είναι και πολύ καλός άνθρωπος και σοβαρός επιστήμονας και για αυτό και μπορεί κανείς να έχει σοβαρές αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές συζητήσεις μαζί του, παρ’ ότι τελικά οι διαφορές είναι αξεπέραστες και ο καθένας τραβάει τον ξεχωριστώ του δρόμο. Το ίδιο δυστυχώς δεν μπορώ να πω για κανένα μέλος της ομάδας του Περισσού το οποίο αρθρογραφεί στον Ριζοσπάστη ή παρεμβαίνει στο Οικονομικό Επιμελητήριο. Για τα Πανεπιστήμια δεν αναφέρομαι καν, καθώς η παρουσία του Περισσού ήταν πάντα ανύπαρκτη στις οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες. Απλά ανύπαρκτη. Είναι τόσο ανίκανοι μάλιστα οι οπαδοί του Περισσού, που ούτε με τεκμηριωμένο και σοβαρό τρόπο δεν έχουν μπορέσει να απαντήσουν στις αστειότατες τις αστικής ιστοριογραφίας και δημοσιογραφίας για τον ίδιο τον Στάλιν, που προσποιούνται πως δήθεν υπερασπίζονται αυτήν την εποχή οι πρώην οπαδοί του Γκορμπατσόφ. Αλλά όταν δεν έχεις μάθει ποτέ σου να αρθρώνεις λόγο τεκμηριωμένο, και όταν δεν έχεις μάθει καν τι έτσι πηγές, και τι εστί υποσημειώσεις, χαρακτηριστικά που διακρίνουν όλα τα «θεωρητικά » κείμενα του Ριζοσπάστη, τότε τι και πως να κάτσουμε να συζητήσουμε;
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
6. Γράφεις : «που περιορίζονται σε έξοδο από την ευρωζώνη και όχι από την ΕΕ» Απαντώ: Μια ακόμη πολλαπλή απόδειξη του αστείου γκεμπελίσκου με τον οποίον έχουν γαλουχηθεί τα νυν μέλη και οι οπαδοί του Περισσού. Πραγματικά θέλεις να κάτσω και να αρχίσω να απαριθμώ τα σχεδόν άπειρα σημεία των διακηρύξεων όλων των κειμένων του ΝΑΡ από το 1990 και τα οποία ΟΛΑ και ΠΑΝΤΑ καλούσαν για αγώνα για άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ; Να αρχίσω από τις Ευρωεκλογές του 1994 και του τι λέγαμε εμείς και τι ο Περισσός; Και που να φτάσω, στο σήμερα;
7. Και για να μην το πολύ συζητάμε, όποιος θέλει να μάθει και την απλή αλήθεια δεν έχε παρά να ρίξει μια ματιά στα κείμενα των συνδιασκέψεων του, των πανελλαδικών σωμάτων του και των συνεδρίων του ΝΑΡ ΕΔΩ: http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=section&id=5&Itemid=44
Καθώς και στα κείμενα της ΠΕ του ΝΑΡ όπως έχουν δημοσιευτεί στο http://www.narnet.gr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=43&Itemid=54 και στην εφημερίδα ΠΡΙΝ.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
8. Και όσον αφορά τα «ψιλά»: Οι διαφορές του ΝΑΡ με την Πρωτοβουλία Οικονομολόγων είναι γνωστές – και γίνονται αντιληπτές από τον οποιονδήποτε αναγνώστη - καθώς και η κριτική του ΝΑΡ προς αυτές. Ο Λαπαβίτσας πέραν από τις πολιτικές διαφωνίες που μπορεί να έχει κανείς μαζί του, είναι και πολύ καλός άνθρωπος και σοβαρός επιστήμονας και για αυτό και μπορεί κανείς να έχει σοβαρές αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές συζητήσεις μαζί του, παρ’ ότι τελικά οι διαφορές είναι αξεπέραστες και ο καθένας τραβάει τον ξεχωριστώ του δρόμο. Το ίδιο δυστυχώς δεν μπορώ να πω για κανένα μέλος της ομάδας του Περισσού το οποίο αρθρογραφεί στον Ριζοσπάστη ή παρεμβαίνει στο Οικονομικό Επιμελητήριο. Για τα Πανεπιστήμια δεν αναφέρομαι καν, καθώς η παρουσία του Περισσού ήταν πάντα ανύπαρκτη στις οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες. Απλά ανύπαρκτη. Είναι τόσο ανίκανοι μάλιστα οι οπαδοί του Περισσού, που ούτε με τεκμηριωμένο και σοβαρό τρόπο δεν έχουν μπορέσει να απαντήσουν στις αστειότατες τις αστικής ιστοριογραφίας και δημοσιογραφίας για τον ίδιο τον Στάλιν, που προσποιούνται πως δήθεν υπερασπίζονται αυτήν την εποχή οι πρώην οπαδοί του Γκορμπατσόφ. Αλλά όταν δεν έχεις μάθει ποτέ σου να αρθρώνεις λόγο τεκμηριωμένο, και όταν δεν έχεις μάθει καν τι έτσι πηγές, και τι εστί υποσημειώσεις, χαρακτηριστικά που διακρίνουν όλα τα «θεωρητικά » κείμενα του Ριζοσπάστη, τότε τι και πως να κάτσουμε να συζητήσουμε;
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
9. Και για να τελειώνουμε, ήμουν από αυτούς που πίστευα μέχρι πρότινος στην ανάγκη συγκρότησης μετώπου των Κομμουνιστών, που σήμαινε συγκρότηση μετώπου με τους ρεφορμιστές του Περισσού στην πράξη στην ταξική πάλη. Γι αυτό και το λάθος μου να υποστηρίξω την πρόταση να μην κατεβάσει η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ψηφοδέλτιο στον Δήμο Νίκαιας μετά την συγκρότηση της δημοτικής κίνησης εκεί, καθώς και στην υποστήριξη μου στην θέση του ΝΑΡ για την υπερψήφιση στο β γύρω υποψηφίων δημάρχων του ΚΚΕ και αγωνιστών δημάρχων όπως στο Ελληνικό, έστω και εάν διαφωνούσαμε μαζί και με τους μεν και τους δε. Ομόλογο πως ήμουν λάθος. Γιατί έπεσα τόσο έξω; Γιατί πίστευα μέχρι πρότινος αφελώς πως κάτι θα είχαν διδαχτεί από τις τραγικές πράξεις του παρελθόντος τους. Μάταια όμως. Η ΟΜΑΔΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ 1989 – 1990. Η ΙΔΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΑΛΙΑ. Βία και χυδαία γκεμπελίστικα ψέματα – λάσπη- προς την αριστερή κριτική, και άνοιγμα συμμαχιών προς τα δεξιά πάντα. ΣΑΝ ΑΝ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.
10. Μετά τις χυδαιότητες του Γοντικα για το ΝΑΡ, το μόνο που έχω να πω είναι πως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν θα έπρεπε να περιμένω τίποτε καλύτερο από τα μέλη του ΠΓ γραφείου του Περισσού.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
11. Πολιτικό Αγώνα ο Περισσός θα κάνει ή θα αρκείτε σε συνδικαλιστική πάλη και σκέτη ιδεολογική – λέμε τώρα – πάλη; Θα συμπεριφερθεί ο Περισσός σαν πολιτική συλλογικότητα που διαπνέετε από τις ιδέες και πράξη (praxis) του Κομμουνιστικού κινήματος και του Λενινισμού, ή θα συνεχίσει η πολιτική πράξη του Περισσού να διακρίνεται από τα χαρακτηριστικά της Αυτονομίας;
12. Τέλος, προς τους γκεμπελίσκους του ΠΓ του Περισσού: Πράκτορες οι άνθρωποι που θυσίασαν την ζωή τους ολάκερη για το ενιαίο κάποτε ΚΚΕ; Πράκτορες και αντι -ΚΚΕ οι άνθρωποι που έβγαζαν επί χρόνια όλα τα θεωρητικά περιοδικά του ΚΚΕ όπως την «Επιστημονική Σκέψη»; Πράκτορες και αντι-ΚΚΕ όσοι στελέχωσαν το Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών και πραγματοποίησαν πλήθος από τα συνέδρια του; Πράκτορες και αντι-ΚΚΕ όσοι έχτυσαν την ΚΝΕ του Αντιδικτατορικού αγώνα όπως ο Γράψας και πλήθος άλλων, του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη 1973 όπως ο Χάγιος και πλήθος άλλων και που προετοίμαζαν το Πολυτεχνείου το Φλεβάρη του 1974; Πράκτορες και αντι –ΚΚΕ όσοι καθοδήγησαν την ΚΝΕ στους αγώνες της δεκαετίας του 1970 και του 1980 (δες 1987); Α ρε αδίστακτα καθάρματα του Περισσού.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και ολόκληρο το σημείο 4.
4.Και για να μαθαίνουν και οι νεότεροι, η κομβική αυτή για το ΝΑΡ θέση για ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ. είναι και ο λόγος που ποτέ το ΝΑΡ δεν συνεργάστηκε με την ΑΚΟΑ, όταν η ΑΚΟΑ ήταν ακόμη κριτικά διακείμενη προς τον ΣΥΝ, καθώς και μια σειρά από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς.
Το σημείο 5 δεν χρειάζεται να παρατεθεί, οπότε και δεν το παραθέτω ξανά. Καλή χαρτοκοπτική και σύνθεση των σημείων στο όποιον αναγνώστη τους. Νομίζω όμως πως αξίζει να τα διαβάσει κανείς, έστω και ένα έχουν γραφτεί τα «σημεία» αυτά (1,2,3,4,6,7,8,9,10,11,12) ορμώμενα από θέσεις οργής. Δίκαιης όμως οργής.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Προς Βαγγέλη (Δρ), Πειραιά
1. Συνθήματα όπως «ΟΝΕ – Ευρώ – Σφαγή των Μισθωτών, κάτω η χούντα των εκσυγχρονιστών» ή σημερινές θέσεις του τύπου «να ανατραπεί η χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ» που παρουσιάζουν την Ελλάδα ως χώρα υπό ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ είναι ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ αφού εμφανίζουν την πολιτική που ακολουθείται ως αποτέλεσμα εξωτερικών πιέσεων ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως του ΔΝΤ και της ΕΕ προς τη κυβέρνηση ΑΠΟΣΙΩΠΩΝΤΑΣ τη διαπλοκή του εγχώριου με το ξένο κεφάλαιο πριν την κρίση και μέσα στην κρίση με βασικό στόχο η ντόπια αστική τάξη να θωρακίσει την εξουσία της και να διασφαλίσει την κερδοφορία της.
Θέσεις όπως «Παύση πληρωμών, διαγραφή χρέους, αντικαπιταλιστική ρήξη με ΕΕ-ΔΝΤ» εστιάζουν καταρχήν στο ζήτημα του δημόσιου χρέους απομονώνοντάς το από από τον ταξικό χαρακτήρα της ανάπτυξης, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, την αιτία εκδήλωσης της κρίσης, τους παράγοντες που διαμορφώνουν την ανίσομετρη θέση μιας καπιταλιστικής οικονομίας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μια αντίληψη που ανάγει το δημόσιο χρέος ως την βασική αιτία εξαθλίωσης του λαού.
Πρόσφατη άλλωστε είναι η ψήφιση του αντεργατικού πολυνομοσχεδίου (Μνημόνιο 3) που ο στρατηγικός στόχος των αντιλαικών του μέτρων (κατάργηση κλαδικών συμβάσεων, περαιτέρω μείωση αποζημίωσης σε περίπτωση απολύσης, επέκταση περιόδου δοκιμαστικής εργασίας, διεύρυνση της περιόδου ενοικίασης εργαζομένων και τα άλλα παρόμοιου χαρακτήρα μέτρα) ουδεμία σχέση έχει με την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
Προς Βαγγέλη (Δρ), Πειραιά
2. Γράφεις ότι κομβική θέση για το ναρ είναι η θέση «αντικαπιταλιστική αποδέσμευση, έξοδο της χώρας από την ΕΕ». Ενα πραγματικά αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ που δεν είναι δυνατό να υιοθετηθεί από καμία αστική κυβέρνηση ακόμα και ως προϊόν πίεσης, σε αντίθεση για παράδειγμα με ένα πλαίσιο πάλης που περιορίζεται ΜΟΝΟ στην διαγραφή του κρατικού χρέους και στην εθνικοποίηση των τραπεζών. Πρόσφατο άλλωστε είναι το παράδειγμα της Αργεντινής που η άρνηση του μεγαλύτερου μέρους (70%) του χρέους της όχι μόνο δεν ωφέλησε στο ελάχιστο την εργατική της τάξη αλλά την οδήγησε σε περαιτέρω εξαθλίωση με τους δείκτες σχετικής και απόλυτης φτώχειας να σημειώνουν άνοδο ΚΑΙ ΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΕΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΑΚΟΜΗ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗ ! Όσον αφορά την κρατικοποίηση των τραπεζών αυτή είναι μια συνήθης πρακτική κατανομής των ζημιών σε περιόδους κρίσης που ακολουθήθηκε πρόσφατα σε Ισπανία και Ιρλανδία. Και μη μου πεις ότι το τραπεζικό σύστημα μπορεί να περάσει υπό εργατικό έλεγχο ! ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΠΑΓΙΑ ΤΩΝ ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η ιστορική πείρα έχει δείξει αντίθετα ότι ακόμα και οι διεκδικήσεις που σε δεδομένη ιστορική στιγμή συγκρούονται με τη στρατηγική του κεφαλαίου (όπως ήταν, π.χ., στη Ρωσία τον Οκτώβρη του 1917 η επίλυση του επισιτιστικού προβλήματος, η έξοδος από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο αναδασμός της γης κλπ.) δεν μπορούν να υλοποιηθούν από καμία κυβέρνηση ακόμα και από την πιο «επαναστατική» όπως ήταν η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση στη Ρωσία τις παραμονές της Οχτωβριανής Επανάστασης ΕΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή εάν η εργατική τάξη διαπαιδαγωγηθεί σε αυταπάτες «αντικαπιταλιστικών διεκδικήσεων» και όχι στην προοπτική της πάλης για τη δική της εξουσία, δε θα μπορέσει ποτέ να συγκροτηθεί σε αποφασιστική δύναμη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, αλλά θα αναλώνεται στη στήριξη των ποικίλων εναλλαγών προσώπων και «αριστερών» εκδοχών των αστικών κυβερνήσεων.
Προς Βαγγέλη (Δρ), Πειραιά
3. Γράφεις «Θα συμπεριφερθεί ο Περισσός σαν πολιτική συλλογικότητα που διαπνέετε από τις ιδέες και πράξη (praxis) του Κομμουνιστικού κινήματος και του Λενινισμού, ή θα συνεχίσει η πολιτική πράξη του Περισσού να διακρίνεται από τα χαρακτηριστικά της Αυτονομίας;»
To 2006 επτά στελέχη του ναρ συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Για τους λόγους της αποχώρησής μας από το ναρ». Τα κυριότερα σημεία του κειμένου αναφέρουν:
«Ομως, το εγχείρημα αυτό από τα πρώτα του βήματα ουσιαστικά αυτοϋπονομεύτηκε καθώς εκδηλώθηκε και κυριάρχησε μία πανσπερμία απόψεων που εν τέλει αμφισβητούσαν τον κομμουνιστικό και μαρξιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος και τσαλαβουτούσαν σε κάθε τυχάρπαστη, παλιά ή νέα, "νεοαριστερή", ελευθεριακή ή αναρχοαυτόνομη θεωρία. Αυτό οδήγησε σύντομα στο χάσιμο κάθε εργατικής βάσης και ταξικής αναφοράς και στη μετατροπή του ΝΑΡ σε μια οργάνωση μικρο-αστικής και ιδιαίτερα νεολαιίστικης κοινωνικής σύνθεσης. »
«Βασική αφετηρία των προβλημάτων του ΝΑΡ υπήρξε η θεωρητική και οργανωτική υποτίμηση της σημασίας και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης. Στα πλαίσια του ευρύτερου αγνωστικισμού που διέπει το ΝΑΡ, η εργατική τάξη δεν μπορεί να οριστεί αλλά ούτε ουσιαστικά αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία του ΝΑΡ σαν η κοινωνική επαναστατική πρωτοπορία. Αντίθετα, ιδιαίτερα για τις αγνωστικιστικές και τις ελευθεριακές τάσεις η εργατική τάξη θεωρείται ενσωματωμένη και είτε βαφτίζονται "εργατική τάξη" διάφορα μεσαία στρώματα που σήμερα τμήματά τους έχουν τάσεις προλεταριοποίησης (π.χ. μηχανικοί κλπ.) είτε το "νέο επαναστατικό υποκείμενο" αναζητιέται στην "άγρια νεολαία" ή σε κάθε λογής νέα μόδα.»
«Στο κλασικό και από κάθε πλευρά πολύτιμο εργο του Λένιν "Τι να κάνουμε" περιγράφονται εύγλωττα οι δυο αυτές όψεις του ίδιου νομίσματος και συνιστούν την πραγματικότητα του ΝΑΡ: ο εμπειρισμός και ο χειροτεχνισμός. Το ΝΑΡ αρνήθηκε στην ουσία την αναγκαιότητα συγκρότησης πολιτικού προγράμματος εξουσίας και κατέληξε σε αγνωστικιστικές και κινηματίστικες αντιλήψεις.»
«Από την άλλη επέλεξε να αρνηθεί το ρόλο της επαναστατικής θεωρίας για την επαναστατική πράξη. Η πλειοψηφία του δυναμικού του εδώ και χρόνια έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με την επιστημονική θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, ως επαναστατική θεωρία του κομμουνιστικού κόμματος και της εργατικής τάξης. Πρόσφατα άλλωστε στο 2ο Συνέδριο, το σώμα κλήθηκε να παρακολουθήσει θεωρητικές ακροβασίες για το "ξεπερασμένο" του δίπολου βάσης -εποικοδομήματος, ενώ στον προσυνεδριακό διάλογο με σαφήνεια διατυπώθηκε η θέση για την αναγκαιότητα ξεπεράσματος του ιστορικού μαρξισμού. Ολα αυτά δείχνουν πλέον ότι το ΝΑΡ δεν είναι και δεν επιθυμεί να γίνει οργάνωση κομμουνιστική, αλλά έχει συμβιβαστεί σε μια νεοαριστερίστικη σούπα που εμπνέεται από τα κελεύσματα της αστικής ιδεολογίας για την πρόκληση του μεταμοντέρνου. Αυτή η αποστασιοποίηση από το ιστορικό φορτίο της κομμουνιστικής αριστεράς εκφράζεται πολλαπλώς. Η υποτίμηση κάθε ιστορικού ρεύματος της κομμουνιστικής αριστεράς της χώρα μας, η πλήρης απομάκρυνση από τον εργατικό - λαϊκό πολιτισμό και η ολοκληρωτική υπαγωγή στη μικροαστική και αστική κουλτούρα, η τουλάχιστον καθυστερημένη και άτονη πολιτικά ενεργοποίηση στο ζήτημα του αντικομμουνιστικού μνημονίου αποτελούν εκφάνσεις αυτής της ήδη μακρόχρονης απομάκρυνσης από τις παραδόσεις της κομμουνιστικής αριστεράς. »
Προς Βαγγέλη (Δρ), Πειραιά (Συνέχεια του 3)
«Η επικράτηση των Θέσεων της Πολιτικής Επιτροπής προξενεί θυμηδία, καθώς πρόκειται για ένα φλύαρο αμετροεπές κείμενο, απομακρυσμένο από τον μαρξισμό - λενινισμό, πλήρως υποταγμένο σε αναρχοαυτόνομες, μικροαστικές και αριστερίστικες αντιλήψεις. Οσο απουσιάζει μια συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης περισσεύουν τα μεγάλα λόγια, οι γενικεύσεις, οι επικλήσεις και η αίσθηση ότι τώρα ξεκινάμε. Υστερα από 17 χρόνια ύπαρξης το ΝΑΡ αρέσκεται να επαινεί τον εαυτό του γιατί θέτει "νέα ερωτήματα" ή "νέα κριτήρια" αλλά δε στέκεται κριτικά μπροστά στην αδυναμία του να δώσει εδώ και χρόνια απαντήσεις. Επίσης η κίνηση που εκδηλώθηκε με το κείμενο διαφωνίας που κατατέθηκε είναι πίσω από τις απαιτήσεις της κρίσης του ΝΑΡ και τελικά εγκλωβίστηκε σε άτολμους τακτικούς συμβιβασμούς και δισταγμούς. Το αποτέλεσμα είναι να δίνει μια επίφαση κομμουνιστικής αναφοράς σε έναν πολιτικό χώρο που ουσιαστικά την απεχθάνεται. »
Φτάνουμε στο σήμερα και ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΗΣ – ΑΝΤΙ ΚΚΕ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ Α. Χάγιου, μέλος της ΠΓ του ΝΑΡ, στην εφημερίδα «Εποχή», αναφορικά με ζητήματα της ιδεολογικής ταυτότητας της οργάνωσης αναφέρει:
«Η αριστερή ευρωκομμουνιστική προσέγγιση, δεν μας είχε αφήσει ασυγκίνητους. Αλλωστε, ξεκίναγε από την κριτική αυτού του υπαρκτού ζητήματος.
Εμείς, ως προς το υποκείμενο, μιλάμε για μια αριστερά μαρξιστική, επαναστατική, κομμουνιστική, σκεπτόμενη, δημοκρατική, που θα απελευθερώνει τους αγωνιστές μέσα βέβαια από τη συνειδητή πειθαρχία και σε μια νέου τύπου σχέση με την τάξη. Δεν είναι το κόμμα ο φωστήρας και η τάξη ακόλουθος. »
Πάει λοιπόν περίπατο και το ποιος διαπνέετε από τις ιδέες και πράξη (praxis) του Κομμουνιστικού κινήματος και του Λενινισμού.
4. Συμπέρασμα. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ποιοι:
Αποτελούν μικροαστικές – νεοαριστερίστικες - αναρχοαυτόνομες γκρούπες,
Αλλάζουν συνεχώς από το 1989 ψάχνοντας να βρουν το υποκείμενο.
Διαπνέονται από αγνωστικές και ελευθεριακές τάσεις.
Θεωρούν ξεπερασμένο το δίπολο βάση – οικοδομήματος.
Διατυπώνουν θέσεις για την αναγκαιότητα ξεπεράσματος του ιστορικού μαρξισμού.
Έχουν αρνηθεί τον ρόλο της επαναστατικής θεωρίας για την επαναστατική πράξη.
Είχαν άτονη πολιτικά ενεργοποίηση στο ζήτημα του αντικομμουνιστικού μνημονίου.
Δεν διαπνέονται από τις ιδέες του Λενινισμού υποτιμώντας την σημασία και τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης.
Και εν τέλει ποιοι έχουν γαλουχηθεί με αστείο γκεμπελισμό.
Για να ξεκλέψω λίγο από το λαικο πολιτισμό σου κ. ανώνυμε...η πρακτόρισσα παπαρήγα με το πρακτορα γόντικα και τον εισπράκτορα μαιλη τι σχέση διατηρουν και τι θέση έχουν για τον "κομμουνισμό" της σημερινης κινας; Ποιος από τους γραμματείς του κκε καθ όλη την ιστορία του δεν χαρακτηρίστηκε επίσημα προδότης και πράκτορας από την επόμενη ηγεσία; (αναμένουμε την ολοκλήρωση της αποτίμησης του έργου του χαρίλαου...εννοώ στην ηγεσία του κκε, γιατί ως αγωνιστής και αξιωματικος του δσε έχει αφήσει μια από τις πιο πλούσιες και λαμπρές παρακαταθήκες)
@Συντροφους του ΚΚΕ
Τα παθήματα του παρελθόντος χρειάζεται να γίνουν μαθήματα. Να το πούμε αλλιώς: έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη του. Η ηγεσία του ΚΚΕ έμαθε;
Οι πιέσεις για «συμφιλίωση» «συγκυβέρνηση» έχουν ενταθεί προς τα κόμματα της αριστεράς. Ο ΣΥΝ ή μέρος του ΣΥΝ γνωρίζουμε το τα θα κάνει. Αλλά η παρέα της ηγεσίας του Τσίπρα, τουλάχιστον παραδέχεται πως δεν είναι κομμουνιστές. Ενώ το ΚΚ; Γιατί δεν καταδικάζει τις συγκυβερνήσεις 1989(Τζανετάκη με ΝΔ) και 1990(Ζολώτα με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) και άρα δεν θα τις ξανακάνει στο μέλλον; Γιατί μιλά συνέχεια με πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης λίγο πριν ή λίγο μετά τις απεργίες; Γιατί δεν ενώ μιλά για «λαϊκή» εξουσία ούτε προτείνει πρόγραμμα για την «λαϊκή» εξουσία ούτε και με ποιους(τάξεις - στρώματα τάξεων) θα την «υλοποιήσει»; Είναι δυνατόν να έρθει η όποια «λαϊκή» εξουσία χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα;
Το μέρος της αριστεράς στο οποίο πολιτικά ανήκω δεν ετεροπροσδιορίζεται με βάση τις θέσεις άλλου κόμματος. Αλλά με βάση την ταξική πάλη και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Τα οποία η ηγεσία του ΚΚΕ κάπου τα έχει ξεχάσει. Αλλιώς θα είχε θέση για το δημόσιο χρέος ενός μηχανισμού που χρησιμοποιείται για την απόσπαση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους της υπεραξίας που θα έλεγε και ο Μαρξ. Δεν έχει θέση η οποία να επιστρέφει το «βάρος» εκεί που πραγματικά ανήκει: στους κοπρίτες της αστικής τάξης που μέσω ντόπιων ή ξένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κερδοσκοπούν σε βάρος των υπόλοιπων. Και προλεταριοποιούν τάχιστα στρώματα της μικροαστικής τάξης όπως γράφεται στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».
Για το ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ είναι σημαντική η ενότητα στους εργατικούς αγώνες από τα κάτω, στην «βάση».Και αυτό γιατί γνωρίζει πως οι θέσεις σχετικά με το δημόσιο χρέος τις τράπεζες την έξοδο από ΕΕ- Ευρώ είναι η καλή «μαγιά» για το αριστερό πρόγραμμα που αργά ή γρήγορα θα έρθει. Σεβόμαστε τους αγώνες του απλού κόσμου του ιστορικού ΚΚΕ παρά τις όποιες μικρές -όπως αποδεικνύεται λόγω κρίσης- διαφορές έχουμε. Γιατί γνωρίζουμε πως οι σωστές(κομμουνιστικές)θέσεις συσπειρώνουν, δεν χωρίζουν. Όπως έλεγε και ο Βλαδίμηρος «Δεν είμαστε αδύναμοι γιατί είμαστε διασπασμένοι. Είμαστε διασπασμένοι γιατί είμαστε αδύναμοι».
Παρόλα αυτά η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν έχει πρόγραμμα, αλλά φαίνεται να επενδύει στην «ενδοαριστερή» διαμάχη. Της «κοντής ψ***λης της φταίνε οι τρίχες» λέει και μία παροιμία. Όταν δεν μπορείς να ανταποκριθείς απέναντι στις περιστάσεις, τότε μονίμως σου φταίνε οι «άλλοι» π.χ. οι «αντι-ΚΚεδες». Αλήθεια – ψέματα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να συσπειρωθεί ο απλός κόσμος του ΚΚΕ γύρω από την «πάνσοφη» ηγεσία. Πως όμως αυτή η ηγεσία είναι αξιόπιστη όταν σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές,«τα έχει κάνει θάλασσα»; Και ποιος αποκλείει να τα ξανακάνει μαντάρα, ειδικά όταν εμφανίζεται αμετανόητη για τα λάθη του παρελθόντος;
Έτσι ακριβώς χρησιμοποιείται και η «καραμέλα»του «αντι-ΚΚεδισμού». Όχι ότι δεν υπάρχει, αλλά θεωρώ ότι η ηγεσία του ΚΚΕ καλύτερα να την αναζητήσει στα αστικά κόμματα που της έδιναν συγχαρητήρια για την στάση της τον Δεκέμβρη του 2008. Στάση που δυνάμωσε τα ρεύματα της αυτονομίας – αναρχισμού ως μία τιμωρία για την αριστερά που θα έλεγε και ο Βλαδίμηρος Ιουλιάνωφ.
Οι αστοί ξέρουν το τι θέλουν. Το link από την «Καθημερινή» είναι ενδεικτικό του πως θα ήθελαν να μετασχηματιστεί η Ελλάδα σε δύο με τρία χρόνια. Η κομμουνιστική αριστερά έχει δύο δυνατότητες. Ή να βάλει συγκεκριμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης από την πλευρά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και κατά ακολουθία των φτωχών μικροαστικών στρωμάτων, ή να καμώνεται πως δεν υπάρχει κρίση. Ή να φανεί χρήσιμη για μεγάλο μέρος του πληθυσμού ή να εξαφανιστεί – περιοριστεί στα έδρανα των οικονομικών - φιλοσοφικών πανεπιστημίων. Κάτι σε στυλ «αριστεράς» Τσόμσκυ που ενώ μιλά για τα καρτέλ των εταιριών, των ΜΜΕ, ψηφίζει Ομπάμα.
Τελικά ο Μπρεχτ είχε δίκιο! Η βλακεία είναι πραγματικά ανίκητη!
Δεν ισχύει το ίδιο για τον γκεμπελισμό που αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό από ότι φαίνεται τις πολιτικής συγκρότησης των μελών του Περισσού.
Βρε «συνομιλητή» μου το τι εστί πηγές, το γνωρίζεις ναι η όχι; Μπορείς να αντιληφθείς την πιο βασική παράμετρο του λογού και των επιστήμων; Την έννοια τις πηγής;
Προφανώς και όχι. Και καθώς από ότι φαίνεται οι λιβελογράφοι και γκεμπελίσκοι του Ριζοσπάστη, έχουνδυστυχώς ανοίξει ολόκληρη σχολή στον Περισσό, πράγμα τραγικό για ανθρώπους που στρατεύονται έστω και κατ’ όνομα στο κομουνιστικό κίνημα.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Να σε βοηθήσω λοιπόν:
Βασική πηγή στον μελέτη της οποιαδήποτε συλλογικότητας, αποτελεί η μελέτη και συστηματική επεξεργασία των βασικών κειμένων μιας συλλογικότητας. Όταν μάλιστα αυτή η συλλογικότητα εχει λάβει μια πιο οργανωμένη μορφή και έχει συγκροτήσει οργάνωση, κόμμα κτλ και έχει θεσμοθετήσει εσωτερικές διαδικασίες με βάση τις οποίες συνθέτει και καταλήγει στην συγκρότηση, αποκρυστάλλωση και έκφραση των απόψεων του, τότε ο μελετητής αυτού του φαινομένου ανατρέχει σε αυτές.
Πράγμα που σημαίνει πως όποιος θέλει να μελετήσει και να ασκήσει κριτική σα μια συλλογικότητα, ανατρέχει πάνω από όλα στα κείμενα της.
Όταν λοιπόν δεις σε οποιαδήποτε κείμενο του ΝΑΡ από την ίδρυση του μέχρι σήμερα την ανάλυση πως «η χώρα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή» καθώς και πως εάν βρεις έστω και ένα κείμενο το οποίο δεν στρέφεται ενάντια στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής σε παρακαλώ να με ενημερώσεις. Αντιλαμβάνομαι προφανώς πως ποτέ δεν θα συμβεί αυτό, αλλά αυτό είναι το τίμημα της πνευματικής οκνηρίας, τεμπελιάς και της εξιστόρησης της κάθε βλακείας που έρχεται στο κεφάλι του καθενός καθώς βέβαια και της τυφλής αναπαραγωγής μια κομματικής προπαγάνδας που διακρίνεται για την χαμηλή υποστάθμη της και την ακόμη χαμηλότερη ευφυΐα της.
Όσον αφορά τον αγώνα για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση - άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ, αυτή ήταν η θέση του ΝΑΡ ανέκαθεν, καθώς βέβαια και την εποχή όπου ο Περισσός – ««Κ»ΚΕ» ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ – δεν τολμούσε καν να αναφέρει την ανάγκη για πάλη για έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Να σε βοηθήσω λοιπόν:
Βασική πηγή στον μελέτη της οποιαδήποτε συλλογικότητας, αποτελεί η μελέτη και συστηματική επεξεργασία των βασικών κειμένων μιας συλλογικότητας. Όταν μάλιστα αυτή η συλλογικότητα εχει λάβει μια πιο οργανωμένη μορφή και έχει συγκροτήσει οργάνωση, κόμμα κτλ και έχει θεσμοθετήσει εσωτερικές διαδικασίες με βάση τις οποίες συνθέτει και καταλήγει στην συγκρότηση, αποκρυστάλλωση και έκφραση των απόψεων του, τότε ο μελετητής αυτού του φαινομένου ανατρέχει σε αυτές.
Πράγμα που σημαίνει πως όποιος θέλει να μελετήσει και να ασκήσει κριτική σα μια συλλογικότητα, ανατρέχει πάνω από όλα στα κείμενα της.
Όταν λοιπόν δεις σε οποιαδήποτε κείμενο του ΝΑΡ από την ίδρυση του μέχρι σήμερα την ανάλυση πως «η χώρα βρίσκεται υπό ξένη κατοχή» καθώς και πως εάν βρεις έστω και ένα κείμενο το οποίο δεν στρέφεται ενάντια στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής σε παρακαλώ να με ενημερώσεις. Αντιλαμβάνομαι προφανώς πως ποτέ δεν θα συμβεί αυτό, αλλά αυτό είναι το τίμημα της πνευματικής οκνηρίας, τεμπελιάς και της εξιστόρησης της κάθε βλακείας που έρχεται στο κεφάλι του καθενός καθώς βέβαια και της τυφλής αναπαραγωγής μια κομματικής προπαγάνδας που διακρίνεται για την χαμηλή υποστάθμη της και την ακόμη χαμηλότερη ευφυΐα της.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Όσον αφορά τον αγώνα για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση - άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ, αυτή ήταν η θέση του ΝΑΡ ανέκαθεν, καθώς βέβαια και την εποχή όπου ο Περισσός – ««Κ»ΚΕ» ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ – δεν τολμούσε καν να αναφέρει την ανάγκη για πάλη για έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΛΕΣ ΑΣΤΕΙΟΤΗΤΕΣ όταν αφήνεις να υπονοηθεί πως υπάρχει η θεωρητική έστω πιθανότητα αστική κυβέρνηση στην Ελλάδα να ακολουθήσει γραμμή αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ. Ελπίζω να μπορείς να αναληφθείς τη συνεπάγεται η ΦΡΑΣΗ «ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ» η οποία προηγείται της φράσης «έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση» . Δεν θα υποκαταστήσουμε τα ερμηνευτικά λεξικά εδώ.
Από εκεί και πέρα εάν μη τι άλλο το ΝΑΡ πάντα είχε στον επίκεντρο της θεωρητικής του επεξεργασίας καθώς και των αγώνων του – praxis - την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας κτλ. Εάν μη τι άλλο, η κριτική του ΝΑΡ προς τον Περισσό ο οποίος συνεχίζει ακράδαντα να πιστεύει στην λογική των σταδίων – αυτήν την τραγική θεωρητική μη σκέψη - από την οποία εμπορευόταν και η θεωρητική αντιπαράθεση του ΝΑΡ με τον Περισσό καθ’όλη την δεκαετία του 1990.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Όσον αφορά την αναπαλαίωση επί της ουσίας της θεωρείας των σταδίων μέσω της θέσης για Λαϊκή οικονομία και εξουσία, ελπίζω κάποια στιγμή ο Περισσός να μας παρουσιάσει τις διαφορές μεταξύ αυτών των δήθεν διαφορετικών αντιλήψεων.
Τέλος ένα η έννοιες «λαϊκή οικονομία» και η «λαϊκή εξουσία» - και όχι σοσιαλισμό φυσικά, ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΘΕΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑ – ΝΟΗΜΑΔΟΤΗΘΕΙ, καλό είναι να μας εξηγήσει και ο Περισσός γιατί έχει γίνει αυτό, και τι σήμαιναν την πρώτη φορά αυτές οι έννοιες και τι την δεύτερη.
Όσον αφορά την «διττή» έννοια των εννοιών αυτών δεν αποτελεί πάρα για μια ακόμη φορά την πεπατημένη κουτοπόνηρη λογική που διακρίνει την νυν ομαδούλα που ελέγχει τον Περισσό. Ποια είναι αυτή η πεπατημένη πρακτική, μα Η «ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΗ ΑΟΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ» ώστε να προσπαθεί να κρατήσει μέσα στο κόμμα και δεξιές (μη επαναστατικές) αλλά και αριστερές δυνάμεις, με το λέει κάτι το οποίο είναι διφορούμενο και κλείνει το μάτι και στις δυο αντιλήψεις που ενυπάρχουν ανάμεσα στους οπαδούς του Περισσού. Καθώς όμως οι ιδέες συγκροτούν και σφυρηλατούν υποκείμενα, πράγμα που ποτέ του δεν κατάλαβε η νυν ηγεσία του Περισσού, η διττή στην καλύτερη περίπτωση έννοια της λαϊκής οικονομίας απλά αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως ο Περισσό δεν αποσκοπεί στην συγκρότηση επαναστατικού υποκειμένου, παρά στην διαχείριση των υπάρχοντα δυνάμεων που έχει.
Απλά πράγμα και ξεκάθαρα.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για να περάσουμε και στα υπόλοιπα: Αντιλαμβάνεσαι πως το σύνθημα «ΟΝΕ – Ευρώ - Σφαγή των Μισθωτών, Κάτω η Χούντα των Εκσυγχρονιστών» ήταν ένα από τα βασικά συνθήματα του ΝΑΡ την περίοδο 1997 - 1999 όταν η αποτροπή μέσο κοινωνικών αγώνων της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ – μια στοργική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου – αποτελούσε την αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη για τον αγώνα για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση την Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το σύνθημα το Περισσού τότε ήταν το «Μάαστριχτ σημαίνει Ελλάδα πουλημένη» γενικός, αταξικός και αόριστος.
Όσον αφορά την απόλυτη και συνεχή αντιπαράθεση του ΝΑΡ στην Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν έχει κανείς να ανατρέξει σε όλα τα κείμενα του ΝΑΡ, Και για να μαθαίνουν και οι νεότεροι, το 1994 είχαμε προτείνει στον Περισσό να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο όλων των αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων που αντιμάχονταν το Μάαστριχτ και πίστευαν στην ανάγκη λαϊκών αγώνων. Φυσικά τότε ο Περισσός είχε αρνηθεί και παρέμεινε στην γραμμή «Μάαστριχτ σημαίνει Ελλάδα πουλημένη».
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Να περάσουμε τώρα και στα ανάλαφρα και πιο ελαφρά θέματα:
Και για να αναφερθούμε και στα ευτράπελα: ΌΧΙ ΚΑΙ 6 ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΝΑΡ Ο ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ, Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ 4 ΦΙΛΟΙ ΤΟΥΣ. Γιατί περαν από τον Σαριδακη– πρώην Μαοϊκό (Α/ συνεχεια) , πρώην ΝΑΡ και τώρα πρώην υποστηρικτή του ΚΚΕ, θα ήθελα πολύ να μάθω πως ακριβώς ήταν ΣΤΕΛΕΧΗ και μάλιστα του ΝΑΡ, η γκόμενα του και οι τέσσερις φίλοι τους. Από πότε η παρεούλα του Σαριδάκη βαφτιστικέ «στελέχη του ΝΑΡ» αυτό μόνο ο Ριζοσπάστης μπορεί να μας το εξηγήσει. Όσον για τον Σαριδάκη τον οποίον και γνώριζα, ότι και να πει κάνεις για αυτόν είναι λίγο. Αλλά όταν ένας άνθρωπος θέλει να γίνει λέκτορας με κάθε τρόπο, και πιστεύει πως τα μελή ΔΕΠ του ΚΚΕ της σχολής του (Φυσικό) θα τον βοηθήσουν να γίνει, σε τέτοιες γελοιότητες καταλήγει κάνεις να κάνει, να γράφει ευθυμογραφήματα απείρου κάλους στον Ριζοσπάστη. Και για να εξηγούμαστε, η πολιτική διαφοροποίηση και αποχώρηση από μια οργάνωση είναι θεμιτό πράγμα και δικαίωμα του καθενός, η αλητεία και ο γελοίος καριερισμός όμως δεν είναι δικαίωμα κανενός.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για να καταλάβει κανείς περί τίνος επρόκειτο, παράλληλα με το γράμμα στον Ριζοσπάστη ο Σαριδάκης πήγε τις ίδιες εκείνες μέρες και συμμετείχε σε συλλογική διαδικασία του ΝΑΡ, Ήταν μάλλον γιατί δεν είχαν τελείωσε ακόμη οι διαπραγματεύσεις με αυτούς που διαπραγματευόταν στην σχολή του και δεν ήθελε να μείνει μόνος. Τέτοιο πολιτικό ανάστημα.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για να επιστρέψουμε και στα πιο σημαντικά και στο ζητήματα των πηγών στο οποίο προαναφέρθηκα:
Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι πως η παράθεση ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΡΑΜΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ, ΑΠΟ ΑΡΘΡΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ δεν αποτελεί παρά απόδειξη της αδυναμίας να συγκροτήσεις μια τεκμηριωμένη κριτική στις ΘΕΣΕΙΣ του ΝΑΡ. Τέτοιες αστείες πρακτικές απλά αποδεικνύουν πως δεν έχεις επί της ουσίας επιχειρήματα όπως άλλωστε δεν έχει και ο Ριζοσπάστης απέναντι στις θέσεις του ΝΑΡ.
Επί της ουσίας και επί των κειμένων των συλλογικών διαδικασιών του ΝΑΡ εάν έχεις, πες μου κάτι. Δηλαδή επί των κειμένων των συνδιασκέψεων, των συνεδριών και των Πανελλαδικών σωμάτων του ΝΑΡ καθώς και πει των αποφάσεων της Πολιτικής Επιτροπής (το αντίστοιχο περίπου της ΚΕ για όσους δεν ξέρουν) του ΝΑΡ, και όχι επί άλλων πραγμάτων.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για να κάνω τα πράγματα ποιο συγκεκριμένα καθώς είμαι και κοινωνικός επιστήμονας: παραθέτεις ένα ξεκομμένο απόσπασα από μια συνέντευξη του συντροφου Χάγιου, στην οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα σου λέει πως «Η αριστερή ευρωκομμουνιστική προσέγγιση, δεν μας είχε αφήσει ασυγκίνητους.» ΣΕ ΚΑΛΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΟΥ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΝΑΡ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η «ΕΠΙΡΡΟΗ» Και για να στο κάνω και ακόμη πιο εύκολο σε καλώ να μου πεις σε ποιο σημείο όσον αφορά την Ευρωπαϊκή ενοποίησης και την ΕΕ υπαρχή η οποιαδήποτε επιρροή του ευρωκομουνισμού στις θέσεις του ΝΑΡ. Για να μην κουράζεσαι, ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΚΑΘΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η κριτική επεξεργασία διαφόρων ιδεολογικών ρευμάτων , δεν σημαίνει και τη υιοθέτηση τους. Η υιοθέτηση τους ή όχι φαίνεται ξεκάθαρα από τις ΘΕΣΕΙΣ των οργανώσεων δηλαδή τα θεωρητικά και πολιτικά κείμενα μιας οργάνωσης όπως οι συνδιασκέψεις, τα συνέδρια τα πανελλαδικά σώματα και οι αποφάσεις της ΠΕ.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για να σε βοηθήσω να καταλάβεις, έχω διαβάσει και γράψει πολλαπλά κείμενα σχετικά με μια σειρά ρευμάτων σκέψης που διαπραγματεύονται ιδέες από τον Μπέντζαμιν, τον Κατσοριάδη, μέχρι και τον Χάιντεγκερ, τον Ρούσσο και τον Χέγκελ. Η μελέτη των ρευμάτων αυτών και η αναζήτηση στοιχείων – επιμέρους στοιχείων - τα οποία μπορεί να με βοηθήσουν να συνθέσω μια δική μου θεωρητική σύνθεση δεν σημαίνει πως υιοθετώ κάποια από τις θέσεις τους. Καθώς άλλο η αναζητητή, ο προβληματισμός και η επεξεργασία και άλλο η επιλογή υπαγωγής αυτών των θέσεων στην δική μου θεωρητική σύνθεση. Απλά πράγματα και κατανοητά για οποιανδήποτε αντικειμενικό αναγνώστη αυτών των σχολίων μου.
Από εκεί και πέρα για να μαθαίνεις και κάτι περί της διαλεκτικής σχέσης βάσης – οικοδομήματος, στις οικονομικές και κοινωνικές σπουδές στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο λέξη κλειδί αποτελεί σήμερα η έννοια “ Financialization”, μια έννοια την οποία διαπραγματεύονται τόσο οι οικονομικές όσο και όλες οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στην προσπάθεια τους να αποδώσουν το στάδιο του καπιταλισμού το οποίο αναπτύχτηκε την περίοδο 1990 – 2008. Η έννοια αυτή έχει να κάνει με την μορφή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, και τα μορφές με τις οποίες αναπτύχτηκε ο καπιταλισμός την περίοδο αυτή. Η θεωρητική επεξεργασία του ΝΑΡ περί Ολοκληρωτικού καπιταλισμού εμπεριέχει πολλές από αυτές τις συλλογιστικές της έννοιας Financialization.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και καθώς δεν γνωρίζεις το παραμικρό για την ιστορία του Πάλε ΠΟΤΕ ΚΚΕ και της Πάλε ποτέ ΚΝΕ, κα για να μαθαίνουν και οι νεότεροι, ο Σύντροφος Χάγιος ήταν ένα από τα βασικότερα εάν όχι το βασικότερο στέλεχος της ΚΝΕ στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Επίσης στενός μου συγγενής ήταν ένας εκ των δυο καθοδηγητών της ΚΝΕ Ιατρικής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Οι φοιτητές της Ιατρικής με την πρωτοβουλία της ΚΝΕ το 1973 ήταν από τις ελάχιστες ομάδες φοιτητών οι οποίες είχαν πραγματοποιήσει πορεία από την σχολή τους μέχρι το Πολυτεχνείο στο όποιο και είχαν φτάσει συντεταγμένα. Φυσικά και έφυγε από το ΚΚΕ και φυσικά αγωνίζεται στην ΕΙΝΑΠ με το σχήμα των ιατρών του ΝΑΡ την ΑΡΣΗ, το οποίο και διαπρέπει τόσο σε αγώνες όσο και σε υποστήριξη, καθώς και σε επιστημονική παράγωγη φυσικά, σε αντίθεση με τους οπαδούς του Περισσού. Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Πραγματικά, θα ήθελα πάρα πολύ να έβλεπα την αντίδραση του Τζιαντζή και του Χαλβατζή στο άκουσμα των χαρακτηρισμών του Γόντικα τους οποίους αναπαράγεις περί
«ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΗΣ – ΑΝΤΙ ΚΚΕ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ Α. Χάγιου». Θα ήθελα πάρα πολύ να το έλεγες αυτό και μπροστά τους. Όχι τίποτε άλλο αλλά ο Τζιαντζής είναι και ο μόνος που έχει μείνει στον Περισσό από τα ηγετικά στελέχη της ΚΝΕ του Πολυτεχνείου του 1973. Όλοι οι άλλοι έχουν φύγει προ καιρού από τον Περισσό, αλλά είναι παρόντες στους αγώνες και στο κομουνιστικό κίνημα.
Τέλος, μην διαβάσεις ποτέ σου τόσο εσύ καθώς και κανένας οπαδός του Περισσού, ποτέ κανέναν τόμο του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών που να έχουν εκδοθεί από το 1968 μέχρι το 1989, καθώς και κανένα τεύχος της «Επιστημονικής Σκέψης» καθώς φυσικά κι του «Οδηγητή» μέχρι και το 1989, αλλά και κανένα κείμενο της ΚΝΕ του Αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου 1973 καθώς ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ όπως ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ο Γοντικας ήταν και είναι πάντα «Πράκτορες της αστικής τάξης και αντι-ΚΚΕ». Και καλά ο Γοντικας είναι γνωστό πως είναι χαζός και περιορισμένων ικανοτήτων , γι αυτό άλλωστε και κάνει πάντα την βρόμικη δουλεία για την ομαδούλα που ελέγχει τον Περισσό. Αλλά θέλω αν ελπίζω πως εσύ δεν είσαι αντίστοιχα τόσο χαζός.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Τέλος, πολιτικό αγώνα θα κάνει ο Περισσός; Πολιτικό αγώνα κάνουν οι κομμουνιστές; Ήταν υπέρ ή κατά της διεξαγωγής πολιτικού αγώνα ο Λένιν; Μια από τις βασικές κριτικές του Λένιν προς τις «αριστερίστικες» τάσεις κάποτε δεν ήταν η υποτίμηση που έκαναν στην σημασίας τςη διεξαγωγής πολίτικου αγώνα; Είναι Κομμουνιστικό ένα κόμμα το οποίο δεν πραγματοποιεί πολιτικό αγώνα; Πολιτικό αγώνα δεν έκαναν οι τροτσκιστές στην Αργεντινή, όπως δηλαδή ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο περισσός σήμερα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουν όλοι της πολίτικης πρακτικής αυτής. Από το ζενίθ στο πολιτικό περιθώριο.
Βαγγέλης (Δρ), ΠειραιάςΕλπίζω να αντιλαμβάνεσαι πως η ιδεολογική δουλεία – λέμε τώρα - καθως και ο συνδικαλιστικός αγώνας δεν αποτελούν πολιτικό αγώνα. Στοιχειώδη πράγματα για έναν Κομουνιστή, όχι για ένα οπαδό του Περισσού όμως.
Και μια τελευταία ερώτηση; Ένα το ΝΑΡ ήταν τόσο αντι - ΚΚΕ γιατί τα στελέχη του στρατευτήκαν στο ΚΚΕ αρχικά και όχι σε πλήθος άλλων οργανώσεων το 1960 και το 1970. Καθώς και γιατί καθώς είμαστε δήθεν τόσο αντι - ΚΚΕ, δεν μπήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που και ο ΣΥΡΙΖΑ μας παρακαλούσε και ο ΣΥΖΙΡΑ με την δική μα συμμέτοχη θα μπορούσε να τελειώσει μια και καλή με την σέχτα του Περισσού; Μπορεί να μην έχουμε πλέον τίποτε κοινό με την σέχτα του Περισσό, αλλά εάν μη τι άλλο αντί- ΚΚΕ δεν είμαστε, καθώς εμείς ήμασταν ένα από τα βασικά κομμάτια του ενιαίου κάποτε ΚΚΕ. Και από ότι αντιλαμβάνεσαι με τον εαυτό μας τα έχουμε μια χαρά!
Και μια μικρή διόρθωση του σχολίου: 3 Ιανουαρίου 2011 9:04 μ.μ.
Εάν μη τι άλλο, από αυτές στις θέσεις (δες αντικαπιταλιστική αποδέσμευση - άμεση έξοδο της χώρας από την ΕΕ, ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας κτλ.) εκπορευόταν και ……………….η κριτική του ΝΑΡ προς τον Περισσό ο οποίος συνεχίζει ακράδαντα να πιστεύει στην λογική των σταδίων – αυτήν την τραγική θεωρητική μη σκέψη - από την οποία εμπορευόταν και η θεωρητική αντιπαράθεση του ΝΑΡ με τον Περισσό καθ’όλη την δεκαετία του 1990.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Δώσε Βαγγέλη...
Οι άνθρωποι είναι άμπαλοι.Τους μιλάς για κοινωνικές επιστήμες και ψάχνουν αν έγραψε κάτι σχετικό ο Λένιν σε κάποιο εδάφιο από τα άπαντα.
Για να σοβαρευτώ, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις Βαγγέλη. Μας λείπουν πολύ οι κοινωνικοί επιστήμονες.
Μικρή ένσταση για το financialization.
Αλλά έτσι είναι η ιστορία των ιδεών.Μια γοητεία διαφωνιών και μίξεων.
Ακούς κνιτάκο;
Ωραία όταν κάποιος αποχωρεί από το ΚΚΕ είναι προφανώς τέλειος και καμία κριτική δε χωρά. 'Οταν αποχωρεί κάποιος από το ΝΑΡ είναι καριερίστας και οι υπόλοιποι παρέα που άγεται και φέρεται. Για τα υπόλοιπα δε σχολιάζω γιατί έχουν συζητηθεί τόσες φορές που δεν έχει νόημα η συζήτηση σε μπλογκ.
Πάντως τι πολιτικό αγώνα κάνουν οι διάφορες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα μεγάλο ζήτημα αλλά οκ.
Για να συζητηθούν κάποια πράγμα πρέπει να παραθέτει κάποιος επιχειρήματα. Όταν δεν παραθέτει κάποιος επιχειρήματα αλλά απλά γκεμπελίζει τότε δεν αποτελεί αυτό το πράγμα συζήτηση. Ειδικά όταν αποκαλεί κάποιος τα στελέχη της ΚΝΕ του Αντιδικτατορικού Αγώνα και του Πολυτεχνείου του 1973 πράκτορες της αστικής τάξης και αντι – ΚΚΕ τότε προφανώς αυτά δεν λογίζονται ως επιχειρήματα.
Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι πως άλλο πράγμα σημαίνει η λέξη στέλεχος και άλλο πράγμα η λέξη μέλος. Και άλλο πράγμα το ΝΑΡ και άλλο η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Αλλά είναι τραγικό για ένα κόμμα η μόνη κριτική που μπορεί να κάνει στις ΘΕΣΕΙΣ και ΙΔΕΕΣ μιας άλλης οργάνωσης να είναι ΤΟΣΟ χαμηλού επιπέδου. Ο γκεμεπλισμός δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζει καμία συλλογικότητα που έχει αναφορές ή αυτοπροσδιορίζεται ως Κομμουνιστική. Πόσο μάλλον να αποτελεί ο γκεμελισμος την βασική και συστημική πρακτική ενός κόμματος όπως το ««Κ»ΚΕ» προς μια άλλη συλλογικότητα που δημιούργησε μερικές από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Τέλος πολύς κόσμος έρχεται και φεύγει από όλες τις οργανώσεις, διαχρονικά. Έχει όμως μεγάλη σημασία και πως φεύγεις αλλά και το πως έρχεσαι σε μια οργάνωση. Η αξιοπρέπεια είναι κάτι που δεν το παζαρεύουν οι κομμουνιστές. Γι αυτό άλλωστε υπάρχουν και αξιοπρεπείς άνθρωποι με τους οποίους διαφωνείς πολιτικά αλλά τους εκτιμάς και έχεις και μάλιστα πολύ καλή σχέση μαζί τους όπως ο Τζιαντζης και ο Χαλβατζης για να αναφέρω μόνο τα ονόματα που παρέθεσα προηγουμένως και άλλους που δεν τους έχεις σε καμία εκτίμηση όπως ο Γόντικας. Η αξιοπρέπεια και το ήθος του Α Χάγιου είναι η αιτία που είναι τόσο αγαπητός σε όλη την γενιά των αριστερών αγωνιστών του Πολυτεχνείου του 1973 και του Αντιδικτατορικού αγώνα. Και δεν ήταν ο μόνος. Το ίδιο ίσχυε και με το παραπάνω και για άλλους κομμουνιστές που βρίσκονται σε ένα από τα εκατοντάδες θραύσματα του πάλε ποτέ ενιαίου ΚΚΕ.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
ΥΓ1: Όταν ο Περισσός έχει κάτι να μας πει επί τις ουσίας των ΚΕΙΜΕΝΩΝ και ΘΕΣΕΩΝ του ΝΑΡ εδώ είμαστε να απαντήσουμε και ενυπόγραφα. Όσον αφορά εμάς η πολιτική ανάλυση κα εκβάθυνση των θέσεων του ΝΑΡ συνεχίζεται και είναι ένα έργο που απαιτεί και σκέψη και πολύ δουλεία. Καθώς δεν τελειώνουν εύκολα οι ανάγκες ανάλυσης ερμηνείας και τεκμηρίωσης της πραγματικότητας του καπιταλισμού καθώς και ο αγώνας για την ανατροπή του.
ΥΓ2: Για να καταλάβεις και το βάθος των θεωρητικών αναζητήσεων, δεν μπορεί κανείς να κάνει κριτική στην Χάνα Άρεντ, εάν δεν έχει διαβάσει Χάιντεγκερ και δεν μπορεί να κάνει κριτική στον Χάιντεγκερ, καθώς η Χάνα Άρεντ αποτελεί μια αριστερή Χαιντεγκεριανη. Ο δε Χάιντεγκερ μόνο υλιστής δεν είναι, ΓΙΑ ΝΑ μην πω τίποτε άλλο. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν τα έχουν μάθει ούτε και πρόκειται ποτέ να τα μάθουν στον Περισσό. Και μετά αναρωτιούνται γιατί είναι άσφαιρη η κριτική τους προς μερικές από τις θεωρητικές – το τονίζω – αναζητήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχα εάν δεν μπορείς να κάνεις κριτική στον Βάλτερ Μπένγιαμιν δεν μπορείς να κάνεις αποτελεσματική κριτική στις θέσεις και πολιτικές πρακτικές μερικών οργανώσεων όπως το ΕΕΚ (βλέπε Σάββας Μ) και τα σοβαρά κομμάτια του Αναρχικού χώρου (δεν αναφέρομαι στου δολοφόνους)
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Η εμβάθυνση επειδή περιλαμβάνει πλεον και το ΣΕΚ βλέπω να μένει στα ρηχά για λόγους συμμαχίας.
Ναι ναι, οι οργανώσεις δεν συνεχίζουν να παράγουν θεωρικό και πολιτικό έργο όταν συγκροτούν πολιτικές συμμαχίες και μέτωπα. Α ρε πλάκα που έχετε.
Β
Αυτό κατάλαβες...οκ προφανώς δε χρειάζεται να λέμε τπτ. Αφού είμαστε άμπαλοι και δεν καταλαβαίνουμε αστο!
Και κάτι τελευταίο. Αυτά τα πολύ ωραία τους καλύπτουν όλους στο ΝΑΡ? Από Δελαστίκ και Παπακωνσταντίνου μέχρι αυτούς που παραιτήθηκαν πέρσι από την πολιτική επιτροπή. Γιατί στα κείμενα των πρώτων ας πούμε δε φαίνονται όλα αυτά. Άλλα λένε...
όχι δεν τους καλύπτουν. Παράξενο να υπάρχουν διαφωνίες και μάλιστα να διατυπώνονται...
Κάποια άλλη απορία;
Να σου πω, δρ. Βαγγέλα (ο μικροαστισμός με το "δρ." και το "είμαι κοινωνικός επιστήμων εγώ!" βγάζει μάτι, παρεμπιπτόντως)
Αυτή η ΚΝΕ, η ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ και ΚΡΑΤΑΙΗ και ΣΟΥΠΕΡ, του ΝΟΕΜΒΡΗ του 1973, είναι η ίδια ΚΝΕ που τα ΕΑΑΚ σκυλεύουν κάθε Νοέμβρη με τις πύρινες ομιλίες καταδίκης για την Πανσπουδαστική Νο.8;
Ερώτηση. Απλή. Ειδικά για έναν αξεπέραστο "κοινωνικό επιστήμονα". Για να σε ακούσουμε λοιπόν.
Καποιοι εδω μεσα μετρουν ποσα ενσημα ειχαν στο κκε . Το κομμα ανηκη στα μελοι του και πανω απο ολα στους εργατες , αφου πηραν την αποφαση να φυγουν αντε στο καλο .Αυτο εγινε πριν εικοση χρονια τωρα κανουν παρεα με το ΣΕΚ και αλλους τροσκιστες καλα να παθουνε.Εεις εδω στο κκε εχουμε αλλα χαμπερια ειμαστε οι αληθηνη προτοπωρια ειμαστε οι αληθηνη επαναστατες και ανται να βγαλεται τον τροσκη απο μεσα σας
Kαι συ με το καλό να βγάλεις Γκορμπατσωφ, Μπρέζνιεφ, Χρουτσόφ που κουβαλούσες και δεν ξέρεις που να τους αφήσεις...Τον Στάλιν κράτα τον μην τον χάσεις.Αληθηνέ προτοπώρε.
Bert μην τα σκαλίζεις
πέρα από τον μαυρογένη στην πανσπουδαστική 8 είχε τυπωθεί μια ολότελα πλαστή προκήρυξη δήθεν της συντονιστικής επιτροπής. Αυτό έχει ομολογηθεί από την ίδια την κνε.
Αν διαβάσεις τον απολογισμό της κνε τον ιούλη του 76 για το πολυτεχνείο θα δεις τι προβλήματα ανέκυψαν τότε και ποιοι κομματικοί δεινόσαυροι (που ζουν και βασιλεύουν ακόμα...) δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα.(πχ υπεύθυνος σπουδάζουσας)
Πάρε και ένα μικρό απόσπασμα για να μαθαίνεις/ουμε για το σήμερα (πχ αν θυμάσαι δεκέμβρη 08)...
"Γενικά, δεν πρέπει να αποκλείεται καμιά μορφή αγώνα, ούτε, βέβαια, η κατάληψη κτιρίων, αλλά θα πρέπει πάντοτε να επιλέγονται οι πιο κατάλληλες για το δοσμένο επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος. Και πρέπει να υπάρχει, παραπέρα, η ανάλογη προετοιμασία για την αντιμετώπιση πιθανών απρόβλεπτων ή απρογραμμάτιστων ενεργειών. Και όχι, μόνο με την άρνηση και καταγγελία των μορφών αυτών, άλλα και με την προετοιμασία της πιο κατάλληλης παρεμβολής μας, από τη στιγμή που αυτές αυθόρμητα, ή «εκ των πραγμάτων», επιβάλλονται"
υγ: δεν είμαι ο βαγγέλης αλλά είπα να απαντήσω εγώ όπως εγώ νομίζω.
Fred μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και μην πας να ξεφύγεις με αηδίες.
Τα ΕΑΑΚ, όταν βγάζουν τις πύρινες ομιλίες για το προδοτικό ΚΚΕ παύλα λακέδες του συστήματος παύλα πέμπτη φάλαγγα εντός, δεν αναφέρονται σε καμία πλαστή ανακοίνωση, ούτε στον απολογισμό του 76 που όντως έβαζε ορισμένα πράματα στη θέση τους.
Απευθύνονται στο ΚΚΕ (και μάλιστα σε 20χρονα που ήταν αγέννητα τότε), αγνοώντας (;) ότι στο δικό τους χώρο φιλοξενούνται πλέον τα τότε ηγετικά στελέχη. Άιντε τώρα με τα παπατζηλίκια. Έτσι είναι, τελεία και παύλα.
Φοβερή φετινή αντίφαση:
ΕΑΑΚίτης πάει στη συνέλευσή του που είχε θέμα πορεία Πολυτεχνείου, ζωσμένος με αντίτυπα Π.8 που θέλει να μοιράσει στον κόσμο. Στην κωλότσεπη το ΠΡΙΝ με άρθρο Κ. Τζιαντζή. Την Κυριακή πάει και ρίχνει δαγκωτό Χάγιο. χαχαχα
Ένα από τα πράγματα που πάντα με «γοήτευαν» την αριστερά στην Ελλάδα ήταν η χρήση του όρου μικροαστικός , μικροαστός κτλ. Εάν μη τι άλλο πάντα απόκρυβε την κρυφή γοητεία και θαυμασμό που ένιωθε η ελληνική αριστερά και κομμάτια του Κομμουνιστικού κινήματος – σταλινικοί και τροτσκιστές πάσας κοπής- προς τους μεγαλοαστούς και την μεγαλοαστική τάξη, δηλαδή αστική τάξη. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η αριστερά θεωρεί πλεονέκτημα το να είναι κάποιος μεγαλοαστός. Μάλλον τον φθόνο και την κρυφό θαυμασμό αυτής της αριστεράς προς τους μεγαλοαστούς έδειχνε παρά οτιδήποτε άλλο. Εάν αναρωτηθεί κάποιος από πού εκπηγάζει αυτός ο φθόνος, την απάντηση θα πρέπει να την αναζητήσει στην ταξική και κοινωνική σύνθεση αυτών των ρευμάτων της αριστεράς τα οποία διακατέχονται από τον θαυμασμό και φθόνο.
Και καθώς επί της ουσίας σοβαρή θεωρητική συζήτηση επί θέσεων και κειμένων δεν υπάρχει για πολλοστή φορά καμία περίπτωσης να κάνουμε με τους οπαδούς του Περισσού, εάς κάνουμε μερικές επισημάνσεις αναφορές στην ιστορία της ΚΝΕ και του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας για να μαθαίνει και κάτι ο όποιος αναγνώστης αυτού του thread. Τέλος παραθέτω μια απάντηση για τα ψιλά και μια παραίνεση.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Μερικές επισημάνσεις για την ουσία των επιθέσεων του Περισσού προς το ΝΑΡ:
Αιτία της επίθεσης της ομάδας που ηγεμονεύει στον Περισσό προς το ΝΑΡ είναι πως για πρώτη φορά ο Περισσός χάνει εργατικά κομμάτια προς το ΝΑΡ. Επίσης, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων – στελεχών, μελλών και απλού κόσμου πάνω από όλα που είχε στραφεί προς τον Περισσό σε διάφορες εκλογικές μάχες, που δυσφορούν έντονα πλέον για την στρατηγική του κόμματος αυτού. Αυτός ο κόσμος θεωρεί και δικαίως άσφαιρη την τακτική του Περισσού. Δεν αντέχει πλέον τον σεχταρισμό και έχουν σοβαρό πρόβλημα με την εγκατάλειψη κάθε έννοιας πολιτικού αγώνα την οποία έχει πραγματοποιήσει ο Περισσός. Παράλληλα κομμάτια αυτού του κόσμου θέλουν να αγωνιστούν μαζί με τους κομμουνιστές του ΝΑΡ και των δυνάμεων της ΑΝΤΡΑΣΥΑΣ. Αυτό το βλέπουμε στους εργασιακούς χώρους και στις δημοτικές κινήσεις πόλης. Καθώς επίδικο είναι οι ίδιες οι ζωές μας και το μέλλον μας, και καθώς εργαζόμενοι είναι και αυτοί και δεν περιμείνουν το οποιοδήποτε κόμμα να σκέπτεται για αυτούς αντί για αυτούς καθώς και χωρίς αυτούς, αυτοί οι άνθρωποι διαφωνούν και αποστασιοποιούνται σταδιακά από το Περισσός και ολοένα και συμμετέχουν σε ενωτικούς αγώνες βάσης. Τέλος υπάρχουν σημαντικά κομμάτια του εργαζόμενου κόσμου που ψήφιζε κάποτε τον Περισσό τα οποία στρέφονται προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό στον Περισσό.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Μερικές αναφορές στην ιστορία της ΚΝΕ και του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας για να μαθαίνει και κάτι ο όποιος αναγνώστης:
Από την πρώτη μου παρέμβαση εδώ αναφέρθηκα στον φλεβάρη του 1974. Συγκεκριμένα έγραψα : … όσοι έχτυσαν την ΚΝΕ του Αντιδικτατορικού αγώνα όπως ο Γράψας και πλήθος άλλων, του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη 1973 όπως ο Χάγιος και πλήθος άλλων και που προετοίμαζαν το Πολυτεχνείου το Φλεβάρη του 1974;
Θέτω λοιπόν το ερώτημα: Τι προετοίμαζε και προσπαθούσε να πραγματοποιήσει η ΚΝΕ τον Φλεβάρη του 1974;
Γιατί έχει σημασία αυτή η ερώτηση; Πάρα πολλές απαντήσεις σε πλήθος ερωτημάτων σε σχέση με τον αντιδικτατορικό αγώνα και την στάση της ΚΝΕ βρίσκονται στην απάντηση αυτού του ερωτήματος καθώς αναδεικνύει την στρατηγική την οποία είχε η ΚΝΕ την εποχή εκείνη.
Να αναφέρω απλά πως αυτό που απέτρεψε την υλοποίηση των προσπαθειών αυτών της ΚΝΕ ήταν ένα σκληρό κατασταλτικό χτύπημα της ασφάλειας που αποδιοργάνωσε την ΚΝΕ και την ΑντιΕΦΕΕ καθώς πλήθος στελεχών και μελών της συνελήφθησαν και βρέθηκαν στα μπουντρούμια της ασφάλειας.
Όσον αφορά την απάντηση στο ερώτημα αυτό κάθε αυτό, εάν ανατρέξει κάνεις στις εφημερίδες της εποχής καθώς και ενδεικτικά στην αναφορά του «Χρονικού του 20 Αιώνα» σε αυτό το γεγονός θα βρει την απάντηση.
Σε αυτά τα γεγονότα έχουν αναφερθεί άλλωστε τόσο ο Κώστας καθώς και ο Θεόδωρος Τζιαντζής καθώς και πλήθος άλλων αγωνιστών της αντιδικτατορικής ΚΝΕ πολλές φορές σε δημόσιες παρεμβάσεις τους.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Η μεταπολίτευση επέβαλε πολλούς μύθους και ακόμη περισσότερες αποσιωπήσεις όσον αφορά την στρατηγική των οργανώσεων της αντιδικτατορικής πάλης για την ανατροπή της χούντας των ΗΠΑ και της ελληνικής αστικής τάξης.
Πολύ καλές αναλύσεις και αναφορές στην στρατηγική της ΚΝΕ καθώς και του ΠΑΚ και του ΚΚΕ Εσωτερικού μπορεί να βρει κάνεις στην βιβλιογραφία των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων η οποία είχε εκδοθεί γύρο από τα γεγονότα αυτά. Ενδεικτικά αναφέρω πως ο Μάριος Νικολινάκος έχει γράψει εκτεταμένα για αυτά τα ζητήματα υποστηρίζοντας βεβαία ο ίδιος την στρατηγική που είχε υιοθετήσει τότε το ΚΚΕ Εσωτερικού και η οποία ήταν υπέρ της συμμετοχής του ΚΚΕ Εσωτερικού. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καθώς και το ΠΑΚ είχαν κάθετα αντίθετες θέσεις από αυτές του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Όσον αφορά το ΚΚΕ δυο «γραμμές» - στρατηγικές, συγκρούονταν συστηματικά στο εσωτερικό του. Η επαναστατική γραμμή από την μια και από την άλλη η γραμμή της συμβολής στην μετεξέλιξη του καθεστώτος που υπήρχε την Ελλάδα σε φιλελεύθερη αστική δημοκρατία. Η δεύτερη αυτή γραμμή η οποία μπέρδευε τον φιλελευθερισμό με τον αγώνα για σοσιαλισμό και κομμουνισμό, και σε ύστερο χρόνο πρότασσε την συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ.
Όσον αφoρα το ποιος πρέσβευε τι, ένας από τους βασικούς πυλώνες της επαναστατικής γραμμής στο ΚΚΕ ήταν η ΚΝΕ καθώς και σημαντικά εργατικά κομμάτια του κόμματος. Αντίθετα, φορέας της γραμμή της συμβολής στην μετεξέλιξη του καθεστώτος που υπήρχε την Ελλάδα σε φιλελεύθερη αστική δημοκρατία, της «πραγματικής αλλαγής» και συμπόρευσης με το ΠΑΣΟΚ ως και την θεώρηση περί αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης και πολλά από τα στελέχη μιας γενιάς η οποία 1. διακατεχόταν από την ήττα του εμφυλίου και τα οποία 2. ακολουθούσαν επίσης την στρατηγική που χάραζε η ΕΣΣΔ. Μια πολύ καλή ανάλυση της διαμάχης αυτής καθώς και των αιτιών που είχαν οδήγησε στην ανάπτυξη αυτών των δυο τάσεων αποτελεί το βιβλίο του Ευτύχη Μπιτσάκη Ένα φάντασμα πλανιέται.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς.
Προκειμένου να διαχειριστούν άλλωστε τα στελέχη της ηγεσίας του τότε ενιαίου ΚΚΕ την επαναστατική τάση και να την καταστείλουν διέλυσαν συνειδητά και συστηματικά πλήθος εργατικών οργανώσεων του ΚΚΕ σε πολλές βιομηχανικές μονάδες που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα. Η ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ στον συνδικαλιστικό χώρο, δεν στηρίχτηκε βλέπεται μόνο στους κομματικούς διορισμούς. Βοήθησε η συνδικαλιστική τακτική του ΠΑΣΟΚ η οποία ήταν την δεκαετία του 1970 σαφέστατα πιο διεκδικητική από την γραμμή του ΚΚΕ τότε, καθώς και η πολιτική που χάρασσε ο Χαρίλαος Φλωράκης στο ΚΚΕ με τις επιλογές του οι οποίες διέλυαν τα κομμάτια των εργατικών οργανώσεων που δεν θεωρούσαν πως μπορούν να τα ελέγχουν απόλυτα.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Η σύγκρουση με την γραμμή της τότε ηγεσίας είχε άλλωστε οδηγήσει ήδη από το 1985 στην αποχώρηση από το ΚΚΕ μεγάλων εργατικών οργανώσεων όπως στην Πάτρα, στις μεταλλευτικές/ ορυχεία κτλ, και τέλος ακλούθησε η αποχώρηση διαγράφη της ΚΝΕ η οποία αδιαφορώντας για τις νουθεσίες του Περισσού, έχει αποτελέσει την πρωτοπορία του φοιτητικού κινήματος του 1987, όπου το σύνθημα «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο κομμουνισμός», δονούσε τα μπλοκ της ΚΝΕ, τα οποία δεν δίσταζαν να αναμετρηθούν με τις δυνάμεις του αστικούς κράτους στους δρόμους προς μεγάλη στενοχώρια και οργή των στελεχών του Χαρίλαου Φλωράκη και της νυν ομάδας που ελέγχει τον Περισσού.
Δείτε ενδεικτικά το video από την ηρωική πορεία του 1987 του φοιτητικού κινήματος και της ΚΝΕ (ΝΑΡ στην συνέχεια). Η αρνητική πείρα της υπακοής στην ηγεσία του ΚΚΕ που είχε επιδείξει η ΚΝΕ το 1979 και η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο λάθος της μεταπολιτευτικής της πορείας δεν επαλείφθηκε το 1987, οπότε και η ΚΝΕ αποτέλεσε την πρωτοπορία, σπάζοντας και την αστυνομική τρομοκρατία στους δρόμους τότε.
Δείτε: http://www.youtube.com/watch?v=C5vC6r4JlHA
Αυτά που έχω αναφέρει είναι γνωστά πράγματα σε όλη την γενεά των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα και των αγωνιστών της μεταπολίτευσης που ήταν τότε στο ενιαίο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ..
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Από εκεί και πέρα, και ακριβώς επειδή οι αγώνες ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ πραγματοποιούσε αυτούς τους αγώνες και στα μέλη των οργανώσεων που συμμετείχαν σε αυτούς πόσο μάλλον όταν τους δημιουργούσαν και καθοδηγούσαν ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Ο ΠΕΡΙΣΣΟΣ ΝΑ ΚΑΠΗΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΥΤΩΝ. Από τη στιγμή μάλιστα που σχεδόν κανένας από την γενεά της ΚΝΕ του αντιδικτατορικού αγώνα δεν έχει μείνει στον Περισσό μετά τα «θαυμαστά» έργα και τις ημέρες του Χαρίλαου Φλωράκη είναι απορίας άξιο πως σήμερα ο Περισσός έχει πραγματικά το θράσος να παριστάνει πως έχει ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σχέση με την ΚΝΕ του αντιδικτατορικού αγώνα καθώς και με το ενιαίο τότε ΚΚΕ του αντιδικτατορικού αγώνα και των αγώνων της μεταπολίτευσης.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Όσον αφορά την Πανσπουδαστική ν 8, τα στελέχη του ΝΑΡ έχουν αναφερθεί εξαντλημένα σε αυτήν. Και μάλιστα χωρίς να έχουν κάποιο πρόβλημα επί αυτού καθώς οποίος είχε γράψει και κάποτε ο ΙΟΣ για το θέμα αυτό, εξηγήσεις είχαν δοθεί
όσον αφορά την τότε ΚΝΕ από την εποχή της μεταπολίτευσης.
Άλλωστε όποιος θέλει ημπόρει να απευθυνθεί στα σελάχι αυτά της αντιδικτατορικής και να λάβει τις αντίστοιχες απαντήσεις. Εάν έχει τα κότσια ο Ριζοσπάστης και μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς σαν εφημερίδα και όχι απλά ως όργανο χαζής προπαγάνδας, ας στείλει έναν δημοσιογράφο να απευθύνει τις ερωτήσεις και θα λάβει τις απαντήσεις στα ερωτήματα του καθώς οι αναφορές που έστελναν τα στελέχη της τότε ΚΝΕ έφευγαν σε τσιγαρόχαρτο μέσα από το Πολυτεχνείο και από τα μπουντρούμια της ασφάλειας και από κει και πέρα το Κόμμα αναλάμβανε την «ερμηνεία» τους προσθέτοντας τα δικά του ιδεολογικά «χαρακτηριστικά».
Και καθώς η νυν ηγεσία του Περισσού δεν έχει και καμία σχέση με την ιστορία του ΚΚΕ της αντιδικτατορικής πάλης, καλό είναι να διαβάσουν οι διάφοροι οπαδοί του Περισσού ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ 9ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ. Μπορεί κάτι να μάθουν και για το Πολυτεχνείο και όχι μόνο. Όσον αφορά την στάση της ηγεσίας του Χ Φλωράκη καθώς και της νυν ηγεσίας του Περισσού υπάρχουν πλήθος πηγών για τα γραφόμενα τους και το τι πίστευαν για το Πολυτεχνείο του 1973 και όχι μόνο. Λίγη ειλικρίνεια λοιπόν δεν βλάπτει.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Και για τα ψιλά:
Όσον αφορά τα λοιπά ψήγματα μνησικακίας που παρέθεσαν παραπάνω οι διάφοροι οπαδοί του Περισσού οι απαντήσεις είναι πολύ απλές: To ΝΑΡ και η ΝΚΑ έχουν καταστατικό και ευτυχώς έχουν προ πολλού απορρίψει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό καθώς αρκετά πολιτικά εγκλήματα εις βάρος του κομμουνιστικού κινήματος έγιναν στο όνομα και με την χρήση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.
Και μια παραίνεση:
οι κομμουνιστές πιστεύουν σε ιδέες και δεν αποτελεί βασικό ή κύριο χαρακτηριστικό τους ο οπαδισμός δηλαδή ο κομματικός πατριωτισμός. Άλλωστε ένεκα των εννοιών της κομματικής πειθαρχίας και της διαπαιδαγώγησης με το πνεύμα του οπαδισμού και του κομματικού πατριωτισμού, και όχι τις πίστης σε ιδέες και αξίες, παραδόθηκαν αμαχητί όλα τα «κομμουνιστικά» «κόμματα» της ανατολικής Ευρώπης καθώς και της ΕΣΣΔ. . Ο Μ Γκορμπατσόφ έδωσε απλά την διαταγή και οι άλλοι απλά και πάλι εκτέλεσαν αυτήν την διαταγή. Αποτέλεσμα στην δυτική Ευρώπη να περάσουμε δεκαετίες ολόκληρες προβληματιζόμενοι, για το πώς ήταν δυνατόν να μην κινητοποιηθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ για την υπεράσπιση έστω των όποιων κατακτήσεων τύπου κοινωνικού κράτους είχαν συντελεστεί επί «ανυ»παρκτου σοσιαλισμού.
Βαγγέλης (Δρ), Πειραιάς
Δημοσίευση σχολίου