Ο αποδεκατισμός πληθυσμών είναι κάτι που ποτέ δε σταμάτησε στην ανθρώπινη ιστορία - και όσο υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα στις εκάστοτε αντίπαλες τάξεις, ποτέ δε θα σταματήσει. Αυτή η απλή αλήθεια παίρνει διαστάσεις παροξυσμού σε περιόδους κρίσης. Πχ οι επαναστατημένοι πρέπει να αποδεκατίσουν τον πληθυσμό που ανήκει στην άρχουσα τάξη, ώστε κατόπιν να εγκαθιδρύσουν τη δική τους εξουσία, αντίθετα η άρχουσα τάξη πρέπει να συνεχίσει με πολύ πιο εντατικούς ρυθμούς απ' ότι πριν τον αποδεκατισμό των πολιτικών της αντιπάλων, πχ σήμερα πολλών εργατών, καθώς πολύ απλά αδυνατεί να βγάλει κέρδος αν όλοι αυτοί υπάρχουν. ή τέλος πάντων ίσως και να βγάζει κέρδος, όχι όμως σε ικανοποιητικό βαθμό. Άρα, πολλοί απλά πρέπει να ψοφήσουν.
Αυτό βέβαια ίσχυε πάντα - και αφορούσε βέβαια κυρίως πληθυσμούς που βρίσκονταν "εκτός Δύσης". Αυτό όμως πλέον ενισχύεται πολύ, και πλέον αφορά άμεσα και μεγάλους πληθυσμούς ΚΑΙ στη Δύση.
Μπροστά λοιπόν στα φάσμα του αφανισμού, και της αναπόφευκτης μεγάλης αιματοχυσίας, οι λαοί της Δύσης πρέπει να αποφασίσουν αν θα συμμαχήσουν και με πληθυσμούς μεταναστών εργατών εναντίον της άρχουσας τάξης, που ξεκάθαρα σκοπεύει να αφανίσει μεγάλη μερίδα από αυτούς, ή αν θα συμμαχήσουν με την άρχουσα τάξη, στην προσπάθεια της να εξοντώσει μερικούς εργάτες (μετανάστες αλλά και ντόπιους), ελπίζοντας ότι θα σταθούν "τυχεροί", και δε θα είναι οι ίδιοι τα θύματα αυτής της επίθεσης, αλλά θα είναι ο γείτονας, ο ξάδερφος,ο άγνωστος τυχαίος περαστικός που συναντούν στο δρόμο, κάποιος άλλος τέλος πάντων, "όχι εγώ".
Το φάντασμα μιας μαύρης Ευρώπης
 | Καθώς εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο πανηγυρίζουν για τις λαϊκές εξεγέρσεις στην Βόρεια Αφρική, η Ευρώπη κοιτάζει με σκεπτικισμό και φόβο. Η πτώση των αφρικανών δικτατόρων θα στερήσει την Ευρώπη από πολύτιμους συμμάχους στον πόλεμο ενάντια στην παράνομη μετανάστευση. Το πολιτικό κενό και η κοινωνική και οικονομική αστάθεια που ακολουθεί θα δημιουργήσει νέο κύμα απελπισμένων μεταναστών που θα αποτολμήσουν να διασχίσουν τις θάλασσες για να φτάσουν στις ακτές της Ευρώπης. Αυτό θα βαθύνει την κρίση της μετανάστευσης που η Ευρώπη προσπαθεί σκληρά να ελέγξει τα τελευταία χρόνια. Η Ευρώπη ανταποκρίνεται με μια αυξημένη χρήση βίας. Επίκειται μια νέα ανθρωπιστική κρίση. Έχοντας ρημαχτεί από τον πόλεμο και τη φτώχεια, χιλιάδες υποσαχάρειων Αφρικανών αφήνουν τα σπίτια τους σε ένα δύσκολο και μακρύ ταξίδι κάθε χρόνο. Καταφτάνωντας στο Μαρόκο, την Τυνησία ή τη Λιβύη, ξεκουράζονται από την κούραση του ταξιδιού, πληρώνουν τους λαθραίους διακινητές τους, και ανεβαίνουν σε ετοιμόρροπα καράβια προς την Ιταλία και την Ισπανία. Πολλοί πνίγονται στα ψηλά κύματα και τις φονικές καταιγίδες. Όσοι επιβιώνουν ενώνονται με τον στρατό των αιτούντων άσυλο, ή τους εργάτες χωρίς χαρτιά σε μεγάλες πόλεις σε όλη την ήπειρο. Η απομάκρυνση των μεταναστών και η επιστροφή τους στις γενέτειρές τους ή στην τελευταία χώρα από την οποία έφυγαν πριν εισέλθουν στην Ευρώπη αποδείχτηκε ανεφάρμοστη. Συνεπώς, η πολιτική προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια είναι η πρόληψη της άφιξης των Αφρικανών στην Ευρώπη. Για να μπλοκάρουν την άφιξή τους, τα ευρωπαϊκά κράτη υπέγραψαν διμερείς συμφωνίες με τους δικτάτορες της Βόρειας Αφρικής, προσλαμβάνοντάς τους για να φυλούν τα σύνορα της ΕΕ, με αντάλλαγμα οικονομική ενίσχυση από την Ευρώπη. Στην διμερή της συμφωνία με τον Zine Al-Abidine Ben Ali, η Ιταλία δεσμεύτηκε σε οικονομική υποστήριξη με αντάλλαγμα κυβερνητική βοήθεια στην αποτροπή των Αφρικανών μεταναστών που είχαν φτάσει στην Τυνησία, και των ίδιων των Τυνήσιων, από το να αναχωρήσουν για Ευρώπη. Η πτώση του Zine Al-Abidine Ben Ali έβαλε τέλος στην συμφωνία. Ο συνοριακός έλεγχος στην Τυνησία κατέρρευσε και 5.000 Τυνήσιοι κατέφτασαν στο ιταλικό λιμάνι της Lampedusa. Αν και σε μικρότερους αριθμούς, οι Αιγύπτιοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και ξεκινούν για την Ιταλία. Η Αίγυπτος παραμένει πολιτικά και οικονομικά ασταθής. Η διαιώνιση αυτής της κατάστασης θα αυξήσει δίχως άλλο τον αριθμό των Αιγυπτίων που επιλέγουν να επιβιώσουν στην Ευρώπη. Στην συμφωνία του 2003 μεταξύ Ισπανίας και Μαρόκου, οι μαροκινές αρχές δεσμεύτηκαν για πλήρη συνεργασία στον έλεγχο της μετανάστευσης με αντάλλαγμα 390.000.000 δολάρια σε οικονομική βοήθεια. Δύο χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 2005, μαροκινοί στρατιώτες και ισπανοί φρουροί άνοιξαν πυρ εναντίον εκατοντάδων Αφρικανών που προσπαθούσαν να εισέλθουν στους θύλακτες των Ceuta και Melilla. Οι πυροβολισμοί σκότωσαν 11 μετανάστες και τραυμάτισαν πολλούς ακόμη. Και εδώ επίσης το μέλλον της διμερούς συμφωνίας για παύση της αφρικανικής μετανάστευσης βρίσκεται σε κίνδυνο. Η σημαντικότερη διμερής συμφωνία με βορειοαφρικανούς δικτάτορες ήταν το "Σύμφωνο Φιλίας" που υπέγραψε η Ιταλία με την Λιβύη στις 30 Αυγούστου του 2008. Οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να αυξήσουν την συνεργασία τους στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος, της διακίνησης ναρκωτικών, και της παράνομης μετανάστευσης." Ο Muammar Gaddafi συμφώνησε να αποτρέπει τους αφρικανούς μετανάστες από το να φεύγουν από τα σύνορά του για Ιταλία και να δέχεται πίσω στη Λιβύη αυτούς που συλλαμβάνονται σε διεθνή ύδατα. Το πωλητήριο για αυτή την υπηρεσία ήταν ιταλικές επενδύσεις 5 δισεκατομμυρίων, καθώς και έξη περιπολικά σκάφη για να αστυνομεύουν τα ύδατα ανάμεσα στην Αφρική και την Ευρώπη. ... Ίσως ο Muammar Gaddafi να καταφέρει να συνθλίψει την εξέγερση χρησιμοποιώντας ακραία βία. Η πτώση όμως του δικτάτορα θα είναι ένα χωρίς ανάκληση χαστούκι στην τωρινή μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης. Η απώλεια του πληρωμένου πιστολιού της Ευρώπης στην μάχη ενάντια στην παράνομη μετανάστευση θα οδηγήσει σε πιο ανοιχτές συγκρούσεις ανάμεσα στους Αφρικανούς μετανάστες και τους ένοπλους φρουρούς της ΕΕ στις θάλασσες. Πόσο μακριά θα φτάσει η Ευρώπη για να σταματήσει τους Αφρικανούς από το να φτάσουν στα σύνορά της; |  |
Ήδη το Spiegel αναφέρει μεγάλα κύματα μεταναστών από τη Λιβύη και άλλες τέτοιες χώρες προς την Ευρώπη:
'Tens of Thousands More Could Soon Make Their Way to Europe'
| | The mass influx of migrants to Italy's Lampedusa island following the popular uprising in Tunisia is fast becoming a problem for all of Europe. German editorialists argue Tuesday that the EU is now paying the price for years of silence and tacit support for North Africa's despots. Italian Prime Minister Silvio Berlusconi's conservative government, which virtually halted seaborne migrant arrivals by striking a "push-back" agreement with Libya in 2009, has blamed Tunisian authorities and offered to send Italian police to Tunisia to intercept migrants before they manage to set sail. Tunisia has rejected the offer. On Tuesday, the Italian government formally requested €100 million ($135 million) in aid from the European Union to help cope with what it has called a humanitarian crisis on the Mediterranean island. German media commentators say it's a pan-European problem and must be countered by meaningful economic development aid for African nations, to curb youth unemployment and give people opportunities for a prosperous life in their own countries. Editorialists at Germany's leading newspapers warn, however, that none of these steps will alleviate the problems in the short term. The crisis, they say, highlights the West's hypocrisy in welcoming the downfall of Tunisian leader Ben Ali. In truth, he served Western interests by ensuring stability and keeping a lid on migration. | |
Σε άλλο άρθρο του, το Spiegel αναφέρει ότι ήδη η Frontex, με τη σημερινή μορφή της τουλάχιστον, λειτουργεί ήδη "στο όριο", και ήδη ζητά ολοένα και περισσότερες ενισχύσεις, περισσότερα χρήματα, κτλ. Πώς να σταματήσεις όμως τους απελπισμένους;
Europe's Frontex Border Guard Stretched to Limit
'The Situation is Escalating'
| | Frontex, the European Union's border protection agency, is demanding more money and equipment to seal off Europe's borders to refugees. Agency director Ilkka Laitinen believes the refugee numbers could continue to rise as political unrest escalates in North Africa and the Middle East. | |
Την ίδια ώρα, οι εργολάβοι εδώ στην Ελλάδα "έκαναν πάλι το θαύμα τους, καθώς μετά το χρήμα που θέλουν να πάρουν για να φτιάξουν τείχος στον Έβρο, τώρα θέλουν κι άλλο χρήμα, για να φτιάξουν στρατόπεδα συγκέντρωσης
Οι περήφανοι εργολάβοι μας...
| | Θαυμάστε θράσος των περήφανων ελλήνων εργολάβων μας. Πρόθυμοι υπηρέτες της πολιτείας του μνημονίου θέτουν εαυτούς, υπαλλήλους και εξοπλισμό στην υπηρεσία του κράτους για να φτιάξουν φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γιατί μας θυμίζει κάτι σε συλλόγους εκδοροσφαγέων, εμάς πάλι; Τους υπαλλήλους τους ρώτησαν; Το επόμενο βήμα θα είναι να αναλάβουν οι ίδιοι τη φύλαξη; Μπα απλή ταξική συνείδηση είναι, πως θα κρατήσουν χαμηλά τα μεροκάματα, μέσω της καταστολής, του φόβου της απέλασης, της υποτίμησης της εργασίας των μεταναστών εργατών που τόσο εκμετελλεύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Το επίσημο έγγραφο είναι εδώ : https://docs.google.com/viewer?a=v&p...MzFmMDVm&hl=en | |
Και μια εύστοχη αφίσα, που κυκλοφόρησε μια ομάδα αναρχικών στην Πάτρα, με αφορμή και τη χθεσινή απεργία:
Δημοσίευση σχολίου