Και κάτι από τη Ρωσία

Ας ρίξουμε και μια ματιά στη Ρωσία, που είχε λιγάκι "διαφύγει" της προσοχής μας, με αφορμή και το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον άρθρο των Financial Times, το οποίο εν ολίγοις μας λέει ότι η Ρωσία, ως δύναμη που βασίζεται περισσότερο στις εξαγωγές ενέργειας και πρώτων υλών, είχε μια πρόσκαιρη "δυσκολία" για κάποιο διάστημα, τώρα όμως, και ειδικά λόγω της Κίνας που παραγγέλνει σαν τρελή, ανακάμπτει.

Βέβαια, οι πρώτες ύλες και η ενέργεια "της Ρωσίας ανήκει σε τεράστιο βαθμό σε μια χούφτα ολιγάρχες. Έτσι, οι Financial Times μας λένε τα εξής, με μεγάλη ομολογουμένως ειλικρίνεια, σχετικά με το ποιος πραγματικά ανακάμπτει, και ποιος βυθίζεται "στα τάρταρα":
Οι ολιγάρχες της Ρωσίας ανακάμπτουν
By Charles Clover και Neil Buckley

Αυτή θα είναι μία καλή χρονιά για τους οίκους δημοπρασιών, τους brokers πολυτελών σκαφών και τους μεσίτες του Kensington. Κι αυτό γιατί οι Ρώσοι ολιγάρχες ανακάμπτουν και είναι περισσότεροι από ποτέ. Σύμφωνα με την ετήσια κατάταξη των 500 πλουσιότερων Ρώσων του περιοδικού "Finans", στα τέλη του 2010 η Ρωσία είχε να επιδείξει 145 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια). Πρόκειται για νέο ρεκόρ -το προηγούμενο είχε καταγραφεί το 2007, με 101 δισεκατομμυριούχους- και σηματοδοτεί την επαναφορά μιας γενιάς που αρκετοί νόμισαν ότι επλήγη ανεπανόρθωτα όταν το χρηματιστήριο της Ρωσίας έπιασε πάτο τον Φεβρουάριο του 2009. Η ανάκαμψη, όμως, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Η συνολική περιουσία των 10 πλουσιότερων Ρώσων για το 2010 ανήλθε στα 182 δισ. δολ., που αντιστοιχεί σε αύξηση 30%, από τα 139 δισ. δολ. του 2009. Η απόσταση, πάντως, από τα 221 δισ. δολ., που είχαν καταγραφεί το 2007, παραμένει μεγάλη. Η ανάκαμψη αποδίδεται εν μέρει στα κέρδη του 20% που κατέγραψε το 2010 η ρωσική χρηματιστηριακή αγορά. Αντικατοπτρίζει επίσης την ισχυρή ανάπτυξη στην κινεζική ζήτηση για πρώτες ύλες, που εξακολουθεί να είναι η πηγή του πλούτου για τους Ρώσους ολιγάρχες. Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται οι αποκαλούμενοι άρχοντες του χάλυβα της Ρωσίας - όπως χαρακτηρίζονται οι ιδιοκτήτες ή ακόμη και πρώην ιδιοκτήτες μεταλλευτικών εταιριών. Στην πρώτη θέση βρίσκεται ο κ. Vladimir Lisin, ο χαμηλών τόνων πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της NLMK Steel, με έδρα στο Novolipetsk, με εκτιμώμενη περιουσία 28,3 δισ. δολαρίων. Τη δεύτερη καταλαμβάνει ο κ. Mikhail Prokhorov, ο οποίος πούλησε τις μετοχές του στη Norils Nickel, στο αποκορύφωμα της αγοράς, την άνοιξη του 2008, και κατά συνέπεια ήταν ο μόνος ολιγάρχης με αρκετή διαθέσιμη ρευστότητα όταν κατέρρευσαν στη συνέχεια οι αγορές. Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο κ. Alisher Usmanov, ο μεγαλύτερος μέτοχος της Metalloinvest, μιας ακόμη εταιρίας του κλάδου των μετάλλων, και μέτοχος της βρετανικής ποδοσφαιρικής ομάδας Arsenal. Ο κ. Oleg Deripaska, επικεφαλής της εταιρίας αλουμινίου Rusal, που εισήχθη στο Χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ τον προηγούμενο χρόνο, βρίσκεται στην τέταρτη θέση, με εκτιμώμενη περιουσία στα 19 δισ. δολ. Πρόκειται για μία εντυπωσιακή ανάκαμψη για έναν ολιγάρχη, ο οποίος στην αρχή της κρίσης αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα μόχλευσης. Ο κ. Roman Abramovich, ο ιδιοκτήτης της Chelsea, ο οποίος πούλησε την πετρελαϊκή του εταιρία Sibneft το 2005 και πλέον έχει τοποθετήσεις σε μεταλλευτικές εταιρίες, κατέχει την πέμπτη θέση. Επισημαίνεται ότι είναι η πρώτη φορά από το 2004 όπου ο πάλαι ποτέ πλουσιότερος άνδρας της Ρωσίας βρίσκεται εκτός τριάδας.

Τι έκανε λέει; Έπεσες κάτω το top-3 ρε πρόεδρε; Δε πειράζει, έχεις εμένα, μόνο με 50 εκατομμύρια...Πάμε για το τσάμπιονς λιγκ - και αν δεν το πάρουμε ούτε αυτό, δε πειράζει, πάρε τη θαλαμηγό σου και πήγαινε σε κανά νησί να σε θαυμάζουν οι ντόπιοι σκλάβοι...εεε, οι ντόπιοι πολίτες ήθελα να πω

Την ίδια ώρα που [και] στη Ρωσία οι ανισότητες σπάνε ρεκόρ, και οι κατώτερες τάξεις του πληθυσμού υποφέρουν από την ανεργία, τη φτώχεια και άλλα τέτοια ασήμαντα προβλήματα μπροστά στο ποιος θα πάρει το τσάμπιονς λιγκ, στη χώρα αυτή, όπως και σε όλες σχεδόν τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ εμφανίζεται εδώ και χρόνια, ολοένα και πιο έντονη, μια τάση "νοσταλγίας"...για τον "υπαρκτό σοσιαλισμό". Ας δούμε ένα σχετικό ρεπορτάζ και το σχολιάζουμε:

Η ρωσική εφημερίδα «Νόβιε Ιζβέστια» με έκπληξη αναφέρεται στο γεγονός ότι, ακόμη και 20 χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της Ρωσίας αναγνωρίζει την υπεροχή του κοινωνικο-πολιτικού της συστήματος. Ετσι σε έρευνα της εταιρείας «Levada Center», η απόλυτη πλειοψηφία όσων απάντησαν (51%), θεωρεί ως «πιο σωστό» το οικονομικό σύστημα της ΕΣΣΔ, που βασιζόταν στην κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και στην κεντρικά σχεδιασμένη κατανομή του παραγόμενου πλούτου. Αντίθετα, υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και στις οικονομικές σχέσεις της αγοράς τάχθηκε το 31%. Δυσκολεύτηκε να απαντήσει το 18% των Ρώσων. Σ' ότι αφορά το σοβιετικό πολιτικό σύστημα, ως «καλύτερο» το χαρακτήρισε η σχετική πλειοψηφία των ερωτηθέντων (33%). Την αυταπάτη ότι μια «δημοκρατία δυτικού προτύπου» θα ήταν «καλύτερη» εξέφρασε το 23%, ενώ το 19% δήλωσε ότι προτιμά το ισχύον πολιτικό σύστημα της Ρωσίας.

Πώς γίνεται 20 χρόνια μόλις μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού" οι λαοί να τον νοσταλγούν; Πώς γίνεται να τον νοσταλγούν τη στιγμή που κατέρρευσε;

Είναι απλό - έχοντας πλέον δει και τον "υπαρκτό", και τον ιμπεριαλισμό του σήμερα, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως σήμερα τα πράγματα είναι πού χειρότερα για αυτούς, για τις κατώτερες δηλαδή τάξεις του πληθυσμού.

Εντάξει, δεν είναι και κάτι για να πανηγυρίσουν μέχρι πρωίας στον Περισσό βέβαια οι του ΚΚΕ. Υπάρχουν πολλά θα πρέπει να επιλυθούν, μέσα από σοβαρή αυτοκριτική του κομμουνιστικού κινήματος, για το "τι πήγε στραβά" μετά από ένα τόσο ελπιδοφόρο ξεκίνημα έναν αιώνα πριν. Αυτά θα πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατόν, αν θέλουμε να πάμε μπροστά.

Από την άλλη όμως, είναι αλήθεια ότι μετά από μια "μεταβατική περίοδο", ο κόσμος ψάχνει για κάτι το διαφορετικό, και η αλήθεια είναι πως η λάσπη, τα ψέματα και οι απειλές της άρχουσας τάξης δεν πολυπιάνουν πλέον. Και οι υπέρμαχοι του σημερινού καθεστώτος πραγματικά θα δυσκολευτούν πολύ νομίζω να "δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα", με μια χούφτα ολιγάρχες να παρασιτούν εις βάρος τόσων και τόσων ανθρώπων, που πλέον αδυνατούν να δέχονται την εξουσία τους αυτή...