Ήταν η Αίγυπτος "μεμονωμένο φαινόμενο", ή θα εξαπλωθεί κι άλλού;

Η αραβική έφοδος στον ουρανό

Μετά από 18 ημέρες διαδηλώσεων και συγκρούσεων, ποτισμένη από το αίμα τουλάχιστον 300 επαναστατών, η αιγυπτιακή επανάσταση ανέτρεψε το δικτάτορα Μουμπάρακ, επιτυγχάνοντας το πρώτο της στόχο. Ούτε οι παρακρατικές συμμορίες, ούτε τα ήξεις-αφίξεις της Δύσης, ούτε η “ουδέτερη” στάση του στρατού, μπόρεσαν να ανακόψουν την ορμή των συνειδητά εξεγερμένων Αιγυπτίων. Οι μάζες που κατέκλυζαν τους δρόμους, που οργάνωσαν υποδειγματικά τον αγώνα τους, που ανέδειξαν σε κέντρο αγώνα την ιστορική πια πλατεία Ταχρίρ, έμειναν ανυποχώρητες και αποφασισμένες και τελικά επέβαλλαν τη θέληση τους. Όπως και στην Τυνησία, έτσι και στην Αίγυπτο, η επανάσταση συνεχίζεται και η σύγκρουση θα κρίνει αν θα ολοκληρωθεί ή αν η μεταπολίτευση που επιχειρείται προδώσει τις προσδοκίες των εξεγερμένων μαζών. Σε κάθε περίπτωση η επανάσταση στην Αίγυπτο έρχεται να σπείρει τον τρόμο στις άρχουσες τάξεις παγκοσμίως και την ελπίδα στους καταπιεσμένους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Αναμφίβολα η αιγυπτιακή επανάσταση έχει πολύ μεγαλύτερες γεωπολιτικές συνέπειες από εκείνες της Τυνησίας, αν και ήταν ο αγώνας των εξεγερμένων Τυνήσιων που άναψε τη σπίθα, φέρνοντας την επανάσταση από τις σελίδες της θεωρίας στην ζωντανή πραγματικότητα. Το καθεστώς Μουμπάρακ ήταν ο εγγυητής της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, προνομιακός εταίρος των σιωνιστών του Ισραήλ, ο διαχειριστής του Σουέζ με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ομαλή αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων στην περιφέρεια. Αυτό εξηγεί και τη μεταστροφή της Δύσης που όταν αντιλήφθηκε πως ο Μουμπάρακ είναι πια καμμένο χαρτί, εν μια νυκτί υποστήριξε υποκριτικά τους εξεγερμένους, αναζητώντας μια φόρμουλα όμαλης μετάβασης που θα εγγυάται τα συμφέροντα της. Ας μη βιαστούν οι άθλιοι καθεστωτικοί αναλυτές να γράψουν τον επίλογο της επανάστασης και να αναγνωρίσουν ως νόμιμη εξουσία το στρατό. Ο στρατός, μπροστά στο ενδεχόμενο διάλυσης του, υποστήριξε τελικά το δίκιο των εξεγερμένων και παραμένει αυτή τη στιγμή ρυθμιστής, όσο το εξεγερμένο προλεταριάτο του δίνει αυτό το δικαίωμα, κρατώντας στάση αναμονής. Αντίστοιχα ας τρέμουν τα διεφθαρμένα καθεστώτα και οι ιμπεριαλιστές που τα στηρίζουν τη μεταδικότητα της επανάστασης που θα οικοδομήσει τη νέα Μέση Ανατολή, όχι όμως όπως την περιεγραφε η Κοντολίζα Ράιχ, αλλά όπως θα την ορίσουν οι αραβικές μάζες. Ας σταθούμε όμως σε καποια πολιτικά συμπεράσματα που οπλίζουν τη θέληση και γεμίζουν με ελπίδα κάθε αγωνιστή: όπως και στην Τυνησία, η επανάσταση ξέσπασε ύστερα από μια γενικευμένη διάψευση προσδοκιών ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η φτώχεια, η ανεργία της νεολαίας, η διαφθορά και η καταπίεση του καθεστώτος είναι η μια όψη. Η άλλη είναι πως το καθεστώς Μουμπάρακ, έπειτα και από την ανοιχτή προδοσία του παλαιστινιακού λαού, με τον συνοριακό αποκλεισμό της Γάζας το 2008, διέλυσε και την τελευταία προσδοκία και το τελευταίο στοιχείο κοινωνικής συνοχής, γιατί έχασε τη δυνατότητα να παρουσιάζεται ως υπερασπιστής -έστω “ρεαλιστικά”- των Παλαιστινίων. Με αυτή την έννοια το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, έπειτα από συγκρούσεις στη Ράφα τον Απρίλιο του 2008, ήταν το πρελούδιο της αντικαθεστωτικής αμφισβήτησης. Η εξέγερση ενοποίησε τα επιμέρους εργατικά αιτήματα, τη δυσαρέσκεια των μεσαίων στρωμάτων που σπούδαζαν τα παιδιά τους για να μένουν άνεργοι, την απελπισία των απόκληρων στο πολιτικό γεγονός του αντικαθεστωτικού αγώνα. Στους δρόμους βρίσκονταν όλοι ως συνειδητοί πολίτες που διεκδικούν αλλαγή των όρων ύπαρξης τους κι όχι ως θύματα του καθεστώτος που διαμαρτύρονται. Ο όγκος των διαδηλωτών εκφράζει την απονομιμοποίηση του καθεστώτος στις συνειδήσεις εκατομμυρίων και ταυτόχρονα νομιμοποίησε την εξουσία του δρόμου. Η μαζικότητα όμως του αυθόρμητου συνδυάστηκε με την οργάνωση και την περιφρούρηση της επανάστασης από τη συνειδητή πρωτοπορία, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει αποκτήσει οργανωτική έκφραση με την έννοια του κόμματος, αλλά χωρική. (συνέλευση πλατείας Ταχρίρ) Οι νέες τεχνολογίες έπαιξαν σίγουρα το ρόλο τους, αλλά η ανάδειξη τους σε καθοριστικό παράγοντα, εκτός από την τεχνολογική ερμηνεία των κοινωνικών διεργασίων, αναδεικνύει μάλλον την ιμπεριαλιστική βλακώδη ερμηνεία των γεγονότων. Με παρόμοιο τρόπο η ισλαμοποίηση της εξέγερσης (όταν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ξεπαράστηκαν από τα γεγονότα και παραμένουν εφεδρεία για την επομενη μέρα της σταθερότητας) αντανακλά τα δυτικά στερεότυπα. Με αυτή την έννοια η Επανάσταση στην Αίγυπτο είναι κομμάτι των αγώνων του παγκόσμιου συνειδητού προλεταριάτου κι όχι κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ανατολής. Οι μάζες κάνουν την ιστορία, όταν από θύματα που διαμαρτύρονται, μετατραπούν σε συνειδητό προλετάριους, που αντιλαμβάνονται τη δύναμη της θέλησς τους. Τότε είναι που σαν φωτιά εισβάλλουν στο προσκήνιο, έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα του θανάτου για την προοπτική μιας νέας κοινωνίας. Στα πρόσωπα των εξεγερμένων της Αιγύπτου και της Τυνησίας αντικρίζουμε το μέλλον αυτού του κόσμου, τιμάμε με τη σειρά μας τους νεκρούς όχι ως θύματα αλλά ως συνειδητούς επαναστάτες που πάλεψαν μέχρι τέλους. Ας πλημμυρίσει τις δυτικές μητροπόλεις ο άνεμος της αραβικής επανάστασης, έχουμε μπροστά μας ένα νέο σημείο εκκίνησης όπου πέφτουν οι θρόνοι δεκαετιών και εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο αφουγκράζονται τις αναταράξεις των επαναστάσεων. Όλα τώρα αρχίζουν κι αν είναι δύσκολος ο δρόμος είναι στα σίγουρα ο μόνος!

Όπως και ο δικτατορίσκος της Τυνησίας, έτσι και ο Μουμπάρακ άρπαξε ότι μπορούσε πριν τον πετάξουν έξω με τις κλωτσιές

Egypt: Hosni Mubarak used last 18 days in power to secure his fortune
Hosni Mubarak used the 18 days it took for protesters to topple him to shift his vast wealth into untraceable accounts overseas, Western intelligence sources have said.

The former Egyptian president is accused of amassing a fortune of more than £3 billion - although some suggest it could be as much as £40 billion - during his 30 years in power. It is claimed his wealth was tied up in foreign banks, investments, bullion and properties in London, New York, Paris and Beverly Hills. In the knowledge his downfall was imminent, Mr Mubarak is understood to have attempted to place his assets out of reach of potential investigators. On Friday night Swiss authorities announced they were freezing any assets Mubarak and his family may hold in the country's banks while pressure was growing for the UK to do the same. Mr Mubarak has strong connections to London and it is thought many millions of pounds are stashed in the UK. But a senior Western intelligence source claimed that Mubarak had begun moving his fortune in recent weeks.

«Άρωμα Αιγύπτου» στην Αλγερία

Η επιτυχία της λαϊκής εξέγερσης στην Αίγυπτο, οδήγησε σε κινητοποιήσεις στην Αλγερία μετά από κάλεσμα της αντιπολίτευσης της χώρας, αργά τη νύχτα της Παρασκευής. Η διαδήλωση κατεστάλη βίαια από την αστυνομία ενώ νωρίτερα σήμερα, πλήθος Αλγερινών ανταποκρίθηκε σε νέο κάλεσμα για πορεία διαμαρτυρίας και κατάφερε να σπάσει για λίγο τον κλοιό ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Algeria shuts down internet and Facebook as protest mounts

"The government doesn't want us forming crowds through the internet," said Rachid Salem, of Co-ordination for Democratic Change in Algeria. "Security forces are armed to the teeth out on the street, and they're also doing everything to crush our uprising on the internet. Journalists, and especially those with cameras, are being taken away by the police." President Hosni Mubarak had tried to shut down internet service providers during 18 days of protest before stepping down as Egyptian leader on Friday. Mostafa Boshashi, head of the Algerian League for Human Rights, said: "Algerians want their voices to be heard too. They want democratic change. "At the moment people are being prevented from travelling to demonstrations. The entrances to cities like Algeria have been blocked." At least five people were killed in similar protests in Algeria in January, when the Interior Ministry said 1000 people were arrested.

Καύσιμο των εξεγέρσεων η ανεργία

ΑΠΟ ΤΗΝ Αίγυπτο μέχρι την Τυνησία, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, εκατομμύρια νέοι πυκνώνουν τις γραμμές των ανέργων. Το πιο παραγωγικό κομμάτι, το μέλλον κάθε κοινωνίας, περιθωριοποιείται όλο και πιο πολύ. Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας προειδοποιούσε ακόμη μία φορά για τις σοβαρές επιπτώσεις που έχει η παγκόσμια οικονομική κρίση στην απασχόληση και ιδιαίτερα στους νέους των αραβικών χωρών, οι οποίοι ήδη είχαν βγει στους δρόμους της Τύνιδας και του Καΐρου, πρωτοστατώντας στο αίτημα για πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Β. Αφρική - Μέση Ανατολή Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στους νέους σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αίγυπτο το ποσοστό των ανέργων νέων ανέρχεται στο 25%, στην Τυνησία στο 30% και στον Λίβανο στο 21%. Με βάση τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας από 56 χώρες, ο αριθμός των ανέργων νέων στις ηλικίες 15-24 ετών, μειώθηκε ελαφρώς το 2010 κατά 2 εκατομμύρια και πλέον αντιστοιχεί σε 78 εκατομμύρια. Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής οι άνθρωποι στις ηλικίες 15-29 ετών απαρτίζουν το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού: 34% στο Ιράν, 30% στην Ιορδανία, 29% στην Αίγυπτο και το Μαρόκο. Ευρώπη - ΗΠΑ Ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, όμως, η ανεργία των νέων παραμένει ακανθώδες κοινωνικό πρόβλημα. Στις 34 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ η ανεργία των νέων στις ηλικίες 15-24 ετών αυξήθηκε κατά 4,9% μεταξύ 2007 και 2009 και έφτασε στο 18,4%. Το δεύτερο τρίμηνο του 2010 το ποσοστό είχε ήδη αυξηθεί στο 19,6%, με τον διεθνή οργανισμό να εκτιμά ότι ακόμη και αν υπάρξει ανάκαμψη στην παγκόσμια οικονομία, το ποσοστό των ανέργων νέων θα φθάσει στο 20% στο τέλος του 2011. Η Ισπανία έχει το υψηλότερο ποσοστό νέων ανέργων με 42%, όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη ανέρχεται στο 20,4% και στην Ε.Ε. στο 21%. Στις χώρες της Ε.Ε. με την υψηλότερη ανεργία νέων συγκαταλέγονται η Σλοβακία (37,3%) και η Λιθουανία (35,3%), ενώ χαμηλά ποσοστά παρουσιάζουν η Ολλανδία (8,2%), η Γερμανία (8,6%) και η Αυστρία (10,5%). Σε κράτη όπως η Ιρλανδία, η οποία έχει πληγεί από την κρίση χρέους και έχει υιοθετήσει πολιτικές ασφυκτικής λιτότητας, ένας στους πέντε νέους ανήκει στους μακροχρόνια ανέργους. Στη Βρετανία ο αριθμός των ανέργων στις ηλικίες 16-24 ετών αυξήθηκε κατά 32.000, στους 951.000, το τρίμηνο Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου 2010, αριθμός που είναι ο υψηλότερος από το 1982, οπότε άρχισε η καταγραφή στοιχείων. Σε ποσοστό η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 20%, όταν η συνολική ανεργία ανέρχεται στο 7,9%. Στις ΗΠΑ το 18% των νέων ηλικίας 16-24 ετών ήταν άνεργοι τον Δεκέμβριο του 2010, με το ποσοστό ανεργίας στους μαύρους νέους να φθάνει στο 27%.