Είδη διανύουμε την 14η ημέρα μιας απεργίας πείνας 300 μεταναστών εργατών, γεγονός πρωτοφανές για την Ελλάδα. Πρέπει επίσης όλοι έγκαιρα να αντιληφτούμε ότι οι 300 απεργοί πείνας δεν παίζουν. Είναι αποφασισμένοι να οδηγήσουν τον αγώνα τους μέχρι εσχάτων. Γεγονός που θα φέρει ξανά σε υψηλό επίπεδο την αντιπαράθεσή τους με το κράτος. Αυτό πρέπει να κάνουν από την στιγμή που ξεκίνησαν ένα τόσο σκληρό αγώνα. Σε μια τέτοια περίπτωση, όσο και σκληρή στάση να επιλέξει να κρατήσει το κράτος, θα περιέλθει σε δύσκολη θέση. Όπως και το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Είδη οι απεργοί πείνας εργάτες μετανάστες, σε ανακοίνωση που έστειλαν προς το καθεστώς, την ίδια μέρα, του πετάνε με θάρρος το γάντι.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας μια πολύ σκληρή και ίσως ιστορική μάχη. Το θέμα μας λοιπόν αυτή τη στιγμή, ακόμα και ως «εκβιαστικό» δίλημμα, είναι πως θα σταθούμε απέναντί της. Ξέρουμε όλοι που ακριβώς βρισκόμαστε. Όλοι εδώ ζούμε. Όλοι είμαστε ενήμεροι. Όλοι παρακολουθούμε. Μέσα σε 12 μέρες παρουσιάστηκαν με τον πιο καθαρό τρόπο όλα τα προβλήματα του χώρου. Από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και διαφορές, μέχρι τις δυνάμεις που μπορεί να διαθέσει κανένας σε ένα σκληρό αγώνα. Όταν έχουμε κίνημα όλα εμφανίζονται στο φως. Και αυτό δεν είναι κακό. Είναι πολύ καλό.
Είναι πολύ καλό να ξέρεις πιο είναι το πραγματικό ύψος σου και να μη μετράς τη σκιά σου. Όπως επίσης η κριτική είναι καλή. Είναι απαραίτητη σε όλη την διάρκεια ενός αγώνα. Από την αρχή του, μέχρι το τέλος του. Άλλωστε σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμαστε, που βρίσκεται ο λεγόμενος χώρος και η αριστερά, θα ήταν γελοίο να πιστεύουμε ότι υπάρχουν ινστρούχτορες του κινήματος. Ακόμα όμως και να υπήρχαν, η εποικοδομητική κριτική σε όλη την διάρκεια του αγώνα είναι απαραίτητη. Αλλιώς η εκ των υστέρων κριτικές για τον αγώνα που έγινε, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία. Έχουν κυρίως αξία για τους αγώνες που θα γίνουν. Και βέβαια έχουν γι’ αυτούς που τις κάνουν.
Τώρα όμως είμαστε ακόμη στην αρχή του αγώνα. Η ώρα της σύγκρουσης πλησιάζει, δεν ήρθε ακόμη. Εκ των πραγμάτων αναδεικνύονται δύο κρίσιμα θέματα. Το πρώτο είναι η όσο γίνεται πλατύτερη ενημέρωση των εργαζομένων. Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, με κάθε δυνατό τρόπο. Το δεύτερο που έχει άμεση σχέση και με το πρώτο είναι να μπουν στον αγώνα, με όλες τους τις δυνάμεις, όλοι όσοι πιστεύουν στο δίκαιο του αγώνα των μεταναστών εργατών. Όσοι πιστεύουν στο δίκαιο των αιτημάτων τους. Γιατί – ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας – δεν είναι μόνο η μεθόδευση και το άσυλο που κάνουν νομοταγείς πολιτικές δυνάμεις να αποστρέφουν το πρόσωπό τους. Είναι πολλά, αλλά δεν είναι της ώρας. Έγιναν όντως λάθη. Και σε επιλογές πιθανόν, και στις διαπραγματεύσεις, και στις συμπεριφορές. Κυκλοφορούν ως χιονοστιβάδα ανάμεσά μας. Γι’ αυτό χρειάζεται οι μετανάστες πρώτα, η πρωτοβουλία μετά, να κάνουν ουσιαστικές κινήσεις σε αυτούς που μιλάνε για το δίκαιο του αγώνα. Δεν υπάρχει το είμαστε εδώ όποιος θέλει έρχεται. Αυτό δεν αναφέρεται στους μετανάστες, οι μετανάστες είναι εκεί και όποιος θέλει πάει. Η κατάσταση είναι κρίσιμη, δεν χωράνε εγωισμοί στο κίνημα. Και βεβαίως δεν χωράνε επιλεκτικές αντιπαραθέσεις και λογικές «εμείς οι μόνοι συνεπείς».
Από την άλλη έχουμε διάφορες αντιθέσεις προς την απεργία πείνας. Οι πιο «χαλαρές» έχουν να κάνουν με μια περίεργη δυστοκία να συζητηθεί το θέμα επειδή τρέχουν άλλες σοβαρές δουλειές, μαζί με διάφορες επιφυλάξεις για το ένα ή το άλλο που έγινε. Σε μια «βολική» ταύτιση λαθών, που πράγματι μπορεί να έγιναν, με λαθεμένες θέσεις αυτών που ασκούν κριτική. Ότι το άσυλο πχ. είναι μόνο για την ακαδημαϊκή κοινότητα. Άλλοι έχουν προχωρήσει παραπέρα. Έφεραν σε αντιπαράθεση «τα καθήκοντα της περιόδου», που αυτοί μόνο ως πολιτικά υποκείμενα μπορούν να καθορίζουν και όχι τα πλήρως καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, με την απεργία πείνας. Το κίνημα δεν πληρώνω σε αντιπαράθεση με την απεργία πείνας μεταναστών εργατών!!! Πενία (ή δειλία) τέχνας κατεργάζεται. Άλλοι, πάνω στη φόρα τους να διαφοροποιηθούν, χαρακτηρίζουν όσα έγιναν φανταχτερό γεγονός. Τσουβαλιάζοντας μέσα στο φανταχτερό γεγονός και την απεργία πείνας των εργατών-μεταναστών. Άλλοι έτσι άλλοι αλλιώς, θα ξαναπάρουν θέση. Ακόμα και αν κάνουν πως δεν διάβασαν την επιστολή που απευθύνουν σε όλους μας οι εργάτες-μετανάστες απεργοί πείνας.
Β.
Δημοσίευση σχολίου