Μετατρέπεται ολόκληρη σε γερμανικό Ράιχ με πραξικοπηματικό τρόπο, χωρίς να ακολουθηθεί καμιά διαδικασία από εκείνες που προβλέπονται από τις ίδιες τις συνθήκες της ΕΕ για τόσο σημαντικές αλλαγές του περιεχομένου της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Ας δούμε τις σημαντικότερες αποφάσεις της συνόδου με τη σειρά.
Κατ' αρχάς οι κανόνες δημοσιονομικής σταθερότητας της ΕΕ θα περάσουν στις εθνικές νομοθεσίες. «Τα κράτη - μέλη θα διατηρήσουν το δικαίωμα επιλογής ειδικού εθνικού νομικού οχήματος που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά θα διασφαλίσουν ότι θα έχει επαρκώς ισχυρή δεσμευτική και διαρκή φύση (π.χ συνταγματικού νόμου ή νόμου πλαισίου)» αναφέρει ρητά η απόφαση των «17» της ευρωζώνης.
Καταργείται επίσης η δυνατότητα των κυβερνήσεων να εφαρμόσουν ή όχι το πρόγραμμμα που έχουν καταρτίσει, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που συντρέχουν. «Κάθε χρόνο, ο κάθε αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης θα αναλαμβάνει συγγεκριμένες δεσμεύσεις» υπογραμμίζει η απόφαση και διευκρινίζει: «Η υλοποίηση των δεσμεύσεων και της προόδου προς τους στόχους της κοινής πολιτικής θα παρακολουθείται πολιτικά από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων της ευρωζώνης και των κρατών που συμμετέχουν σε ετήσια βάση, βάσει έκθεσης της Κομισιόν».
Οι δεσμεύσεις κάθε χώρας, τονίζουν στην απόφαση τους οι ηγέτες της ευρωζώνης, «θα συμπεριλαμβάνονται εν συνεχεία στα Εθνικά Προγράμματα Μεταρρυθμίσεων και Σταθερότητας και θα υπόκεινται στο πλαίσιο της τακτικής επιτήρησης, με ισχυρό κεντρικό ρόλο της Κομισιόν στην παρακολούθηση της εφαρμογής των δεσμεύσεων και την ανάμειξη όλων των σχετικών σχηματισμών του Συμβουλίου και της Ευρωομάδας». Αέναη επιτήρηση όλων των κρατών δηλαδή στην εφαρμογή μιας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που θα καθορίζεται πλέον ουσιαστικά από την ΕΕ, σε πιο σφικτό πλαίσιο. «Θάνατος στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!» θα μπορούσε να είναι σύνθημα που αποτυπώνει την ουσία αυτής της πολιτικής.
Οι ηγέτες των «17» απαιτούν από τις εθνικές κυβερνήσεις «να διασφαλίσουν ότι οι διευθετήσεις των μισθών στο δημόσιο τομέα υποστηρίζουν τις προσπάθειες ανταγωνιστικότητας στον ιδιωτικό τομέα (έχοντας κατά νου το σημαντικό φαινόμενο σηματοδότησης των μισθών του δημόσιου τομέα)». Καλούν επίσης τις κυβερνήσεις «να επανεξετάσουν τις διαδικασίες καθορισμού των μισθών (σ.σ. στον ιδιωτικό τομέα) και, όπου αυτό είναι αναγκαίο, το βαθμό συγκεντρωτικότητας της διαπραγματευτικής διαδικασίας και τους μηχανισμούς τιμαριθμοποίησης» - με άλλα λόγια δεν θέλουν κεντρικές διαπραγματεύσεις για κλαδικές συμβάσεις, αλλά επιχειρησιακές.
Μέσα στο γενικό αυτό πλαίσιο λήφθηκαν και οι αποφάσεις που αφορούν την Ελλάδα. Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου ήταν βραχύτερη του αναμενόμενου, καθώς από τα σχεδόν πέντε χρόνια πέρασε στα επτάμισι. Σαφώς μικρότερη του αναμενόμενου ήταν και η μείωση του επιτοκίου - μόλις κατά 1%. Με ενδιαφέρον αναμένεται να διαπιστωθεί εμπράκτως αν η προαναγγελθείσα για τον Απρίλιο αύξηση του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα μειώσει ακόμη περισσότερο αυτό το αναιμικό 1%.
Το μεγαλύτερο αίσχος όμως, το οποίο αποδεικνύει και πόσο απερίγραπτος πολιτικός απατεώνας είναι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και πόσο φαρσοκωμωδία ήταν το «αντάρτικο» που κήρυξε η δήθεν εξοργισμένη κυβέρνηση των πολιτικών δοσιλόγων εναντίον της τρόικας ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ, όταν αυτή αποκάλυψε τη συμφωνία εκποίησης ελληνικής δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, είναι η σχετική παράγραφος της απόφασης της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης. «Οι ηγέτες καλωσορίζουν (...) την ισχυρή δέσμευση της Ελλάδας να εκπληρώσει πλήρως και ταχέως το ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ανάπτυξης της ακίνητης περιουσίας που έχει ανακοινώσει», αναφέρεται επί λέξει!
Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους ψεύτες! Στην Αθήνα αντάρτικο, στις Βρυξέλλες τα έδωσαν όλα!
Με δεδομένο δε ότι η συνολική αξία όλων των μετοχών που κατέχει το ελληνικό Δημόσιο σε όλες τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις ανέρχεται σε μόλις 6,5 δια ευρώ, είναι προφανές ότι τα υπόλοιπα... 43,5 δισ. (!) που λείπουν από τη δέσμευση που ανέλαβε επισήμως ο Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα επιχειρηθεί να βρεθούν με εκποίηση κρατικής γης!
Αν συνυπολογήσει κανείς ότι καταρτίστηκαν ήδη βασικές παράμετροι της διαδικασίας χρεοκοπίας κρατών που επεδίωκαν οι Γερμανοί και πετούν τα κράτη στα νύχια των ιδιωτών πιστωτών τους για να καθορίσουν αυτοί τους όρους και τις απαιτήσεις τους σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας, αντιλαμβανόμαστε πόσο ζοφερό διαγράφεται το μέλλον.
Πηγή: Γ. Δελαστίκ - "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου