Από τις σημερινές εφημερίδες αλιεύσαμε τρία δημοσιεύματα (Ριζοσπάστης, Δρόμος της Αριστεράς, Κόντρα) τα οποία και παραθέτουμε για να σχηματίσει ο αναγνώστης του μπλογκ μας μια ολοκληρωμένη εικόνα για την εμπλοκή της Ελλάδας και την στάση του πολιτικού προσωπικού της κυβέρνησης του ΓΑΠ.
Καμία εμπλοκή
Ριζοσπάστης.
Η κυβέρνηση, όσο και αν θέλει να συγκαλύψει το βάθος της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς που παγιδεύει τη χώρα στην πολεμική δράση στη Λιβύη, η ...χαρά για το πόσο καλά υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, δεν την αφήνει. Εκδηλώνεται από κυβερνητικά στελέχη, που εκφράζουν τη θέλησή τους για αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας στην ιμπεριαλιστική δράση, αψηφώντας για τις συνέπειες.
Η κυβέρνηση φιλοδοξεί, μέσα από την εμπλοκή στα πολεμικά παιχνίδια των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, να εξασφαλίσει καλύτερη θέση στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό για την ελληνική αστική τάξη, συμμετέχοντας στη λεηλασία που κάνουν τα διεθνικά μονοπώλια. Οι προσανατολισμοί αυτοί μπορεί να μην είναι καινούριοι, η ίδια κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της την ελληνική συμμετοχή και υποστήριξη στους πολέμους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, όμως εκείνο που ξαφνιάζει αλλά και τρομάζει, περισσότερο από άλλοτε, είναι η κυνικότητα και το θράσος με το οποίο βγαίνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι για να δικαιολογήσουν τα όσα κάνουν.
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε. Βενιζέλος, σε ΝΑΤΟικό σεμινάριο την Τετάρτη, αποκάλεσε την Ελλάδα «προκεχωρημένο φυλάκιο» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Β. Αφρική, στη Μ. Ανατολή και τον Περσικό, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών πρότεινε την προώθηση από την ΕΕ ενός «νέου σχεδίου Μάρσαλ» στις χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Βέβαια, αυτό που κάνουν και οι δύο είναι να δείξουν πόσο καλά έχουν ενσωματώσει το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, μετά την υπό τον πρωθυπουργό κυβερνητική σύσκεψη της Πέμπτης, για τις «επιχειρησιακές δραστηριότητες στις ΝΑΤΟικές βάσεις της Σούδας και του Ακτίου», τα κυβερνητικά στελέχη που συμμετείχαν διαβεβαίωναν ότι «ισχύουν οι συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ και οι συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στο ΝΑΤΟ». Να θυμίσουμε ότι «συμβατική υποχρέωση», μετά το μνημόνιο Ελλάδας - ΝΑΤΟ, που ψήφισε με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ. η κυβέρνηση της ΝΔ την τελευταία μέρα πριν τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των εκλογών της 4 Οκτώβρη 2009, σημαίνει πλήρης και εκ των προτέρων εκχώρηση, χωρίς άλλη νομιμοποίηση, στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία που ετοιμάζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, του ελληνικού εδάφους και των εγκαταστάσεων των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι το αντίστοιχο μνημόνιο, με αυτό του ΔΝΤ - ΕΕ, μόνο που αφορά σε επιχειρησιακά - στρατιωτικά ζητήματα.
Οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές της στοχεύσεις. «Είμαστε, είπε ο Ε. Βενιζέλος, παρόντες στις εξελίξεις. Θέλουμε να είμαστε στο κεντρικό ρεύμα του ΝΑΤΟ, γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε τα ιδιαίτερα συμφέροντά μας στην περιοχή». Δηλαδή, τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας. Μάλιστα, δε δίστασε να συνδέσει την επικείμενη πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας με την οικονομική κρίση. «Πρέπει, είπε, να το θεωρούμε αυτό ως θετική εξέλιξη, γιατί, σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας και περιορισμού της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να προβάλουμε την κυριαρχία μας και τη σημασία μας σε κρίσιμα θέματα άμυνας και ασφάλειας, και της Συμμαχίας και της ΕΕ»!
Ολα αυτά αποκαλύπτουν πως η λαϊκή πάλη για απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι επείγουσα ανάγκη. Συνδέεται με την πάλη ενάντια στον αντιλαϊκό τυφώνα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και πλουτοκρατίας. Καμιά εμπλοκή στη Λιβύη. Είναι δικαίωμα του λαού της να αποφασίσει την τύχη του.
Καμιά ανάμειξη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
Δρόμος της Αριστεράς
Όσο υπάρχουν εξεγέρσεις, πετρέλαιο και ολόκληρα γεωστρατηγικά τόξα που διακυβεύονται, τότε οι στόλοι πάντα πλέουν προς τα εκεί. Για εκβιασμό για να αλλάξουν το επίκεντρο των εξελίξεων, για να τεθούν επικεφαλής και να ευθυγραμμίσουν τα μέλη της παγκόσμιας συμμορίας. Μπορεί να επέμβουν μπορεί και όχι, θα εξαρτηθεί. Έρχονται όμως για να μείνουν, να κάνουν τη Μεσόγειο Περσικό Κόλπο.
Θα χρειασθούν αεροδρόμια, λιμάνια, αγκυροβόλια, υποδομές. Η Σούδα πρέπει να μείνει απ' έξω. Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει εφαλτήριο για επιδρομές, απλά και καθαρά. Όχι μόνο για λόγους αλληλεγγύης προς τους εξεγερμένους, αλλά και για λόγους που αφορούν την ίδια και τα συμφέροντα της. Η Μεσόγειος δεν είναι μακριά, είναι η θάλασσα μας.
Ο πόλεμος στη γειτονιά δεν είναι παίξε-γέλασε. Μας αφορά, έχουμε λόγο. Το Μαγκρέμπ δεν είναι Ιράκ, εδώ τα μεγέθη είναι άλλα. Πρόκειται για τεράστιο πολλαπλό ελκυστή παγκόσμιων εξελίξεων. Η Ελλάδα επιβαρυμένη από το άνοιγμα στο Ισραήλ δεν πρέπει να βρεθεί απέναντι του, σ' έναν πόλεμο. Το κόστος θα είναι τεράστιο, πολύχρωμο. Ας λένε οι κουτοπόνηροι πως οι Άραβες είναι διαιρεμένοι, ξεχνούν εύκολα και είναι ανίκανοι να απαντήσουν. Ας παραμεριστούν ακόμα οι απόψεις που ζητούν να διαπραγματευτούμε και να αποσπάσουμε (τρομάρα τους!) ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ για τη συμμετοχή μας.
Η θέση πρέπει να είναι μια.. Καμία ανάμειξη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Να κλείσει άμεσα η Βάση της Σούδας.
Νατοϊκότεροι του ΝΑΤΟ
Κόντρα
Η κοινωνική αναταραχή στις χώρες της Μέσης Ανατολής προκαλεί αναταραχή στα αστικά επιτελεία. Το ΝΑΤΟ, ο στρατιωτικός βραχίονας του δυτικού καπιταλισμού, υπό αμερικάνικη ηγεμονία, βρίσκεται σε ετοιμότητα και στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες οργιάζει το παρασκήνιο.
Εμείς πληροφορούμαστε μόνο όσα συμβαίνουν στο προσκήνιο και μια μικρή γεύση πήραν όσοι παρακολούθησαν το διήμερο σεμινάριο που διοργάνωσε στη Βουλιαγμένη η Ειδική Ομάδα για τη Μέση Ανατολή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευοης του ΝΑΤΟ, με θέμα «Πολιτικές αναταραές, οικονομική αβεβαιότητα και ασφάλεια στη Μεσόγειο».
Νατοϊκότερος όλων, νατοϊκότερος και του ίδιου του ΝΑΤΟ, εμφανίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, μεταφέροντας προφανώς τις απόψεις του ίδιου του Παπανδρέου, του οποίου είναι προσωπικό τσιράκι.
«Οι ευρωατλαντικοί εταίροι και σύμμαχοι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα», είπε ο Δρούτσας, για να ζητήσει «καθολική και στοχευμένη προσέγγιση με αυτές τις χώρες» (στις οποίες συμβαίνουν πολιτικές ανατροπές). Συγκεκριμενοποιώντας περισσότερο τη θέση του πρότεινε την εκπόνηση «ενός ευρωπαϊκού Σχεδίου Μάρσαλ στην περιοχή» το οποίο «θα είναι προς το άμεσο συμφέρον της Ευρώπης. Καλύτερα να επενδύσουμε στις εξελίξεις αυτές παρά να βρεθούμε σε αμυντική θέση».
Με τον αμοραλισμό που τον διακατέχει, δεν δίστασε να πει ότι «θα πρέπει να δούμε τα πράγματα με κάποια κυνικότητα. Θα είναι επένδυση της Ευρώπης με αντίκτυπο στο μέλλον. Είναι ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να παίξει ρόλο στην περιοχή», μη παραβλέποντας να σημειώσει, ότι αυτό δε σημαίνει «ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ αλλά συντονισμός και συνεργασία». Ο Δρούτσας ζήτησε ακόμη «προληπτικές δράσεις» για να αντιμετωπιστούν οι μεταναστευτικές ροές από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο «αίσθημα ασφάλειας του Ισραήλ» που πρέπει να ληφθεί υπόψη στην «ειρηνευτική διαδικασία» με τους Παλαιστίνιους.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, στρατηγικός εταίρος και του σιωνιστικού μορφώματος πλέον, δεν θα διστάσει να σύρει τη χώρα ακόμα και σε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή (π.χ. Λιβύη). Αμεσα και όχι μόνον έμμεσα, με τη χρήση της αμερικάνικης βάσης της Σούδας και του ελληνικού συστήματος ραντάρ.
Δημοσίευση σχολίου