Καταρχήν, ένα καλό άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" με τίτλο "Οταν η δουλειά γίνεται δουλεία" - παρατηρήστε τη φυσική ωμότητα με την οποία το κεφάλαιο αυξάνει την εντατικοποίηση, το ξεζούμισμα των εργατών, προκειμένου να αυξήσει το κέρδος του και έτσι να ξεπεράσει την κρίση εις βάρος των εργατών. Με το μοναδικό τρόπο που ξέρει δηλαδή.
 | ...Εξι ώρες και ατελείωτα πήγαιν'-έλα στην αποθήκη αργότερα, το μόνο που θέλει είναι να ξαποστάσει για πέντε λεπτά. Τη μοναδική καρέκλα που υπάρχει στο κατάστημα, όμως, μόνο με την άκρη του ματιού μπορεί να την αγγίξει. Αλλωστε, η διεύθυνση απαγορεύει την «ξεκούραση» εν ώρα εργασίας... Στην εποχή του ΔΝΤ και ενώ οι συμβάσεις που διασφαλίζουν τα κεκτημένα των εργαζομένων βρίσκονται στον αέρα, ένα άλλο είδος «Μνημονίου» έχει αρχίσει να ευδοκιμεί: εκείνο που ακυρώνει κάθε είδους τυπικό δικαίωμα των εργαζομένων, επιτρέποντας στον εργοδότη να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Ορθοστασία και καψώνια «Προσέλευση έστω και πέντε λεπτά από την προκαθορισμένη ώρα εργασίας συνεπάγεται αφαίρεση ολόκληρης εργατοώρας», αναγράφεται σε χειρόγραφο σημείωμα σε ζαχαροπλαστείο του Παγκρατίου, σε πολύ εμφανές -ακόμα και από τους πελάτες- σημείο. «Οταν το ωράριό σου ξεκινάει στις 9, εσύ πρέπει να είσαι στο πόστο σου τουλάχιστον δέκα λεπτά νωρίτερα. Τέτοιες εποχές, δεν ρισκάρεις να χάσεις μεροκάματο», λέει σιγανά ένας πελάτης στον διπλανό του στην ουρά, κουνώντας αργά το κεφάλι. Η Κ.Κ. (τα στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας) εργάζεται σε υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας εσωρούχων. Για κάτι λιγότερο από τον βασικό μισθό εργάζεται κανονικό... δεκάωρο, κυριολεκτικά στο πόδι: «Η εντολή από τη διεύθυνση είναι να μην υπάρχουν καρέκλες στο μαγαζί και να μην καθόμαστε ποτέ εμείς οι υπάλληλοι», λέει με παράπονο. «Μέχρι και η ταμίας βγάζει το ωράριό της όρθια. Οσο είμαστε μέσα στο μαγαζί απαγορεύεται να είμαστε καθιστές -είτε έχει πελάτες μέσα είτε όχι. Επίσης, οφείλουμε να κάνουμε διαρκώς κάτι, να φαινόμαστε απασχολημένες: να διπλώνουμε ρούχα, να σιγυρίζουμε, να τοποθετούμε πράγματα στα ράφια, να ισιώνουμε τις κρεμάστρες... Το σκεπτικό είναι να μη δείχνουμε ότι δεν κάνουμε τίποτα. Ετσι, διπλώνουμε και ξεδιπλώνουμε τα ήδη διπλωμένα». Στον πληθυντικό Παρόμοιες ιστορίες έχει να διηγηθεί σχεδόν κάθε πωλήτρια που «θήτευσε» σε κάποιο από τα μεγαλύτερα καταστήματα της χώρας. Οι νόρμες που έχουν επιβάλει στη συμπεριφορά των υπαλλήλων τους μερικές από τις γνωστότερες πολυεθνικές αγγίζουν κάποιες φορές τα όρια του παραλογισμού. «Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε πάνω μας το κινητό μας τηλέφωνο, ακόμα κι αν έχουμε χαμηλώσει εντελώς την ένταση, ενώ μας έχουν επιβάλει να μιλάμε μεταξύ μας στον πληθυντικό - κι αν γνωριζόμαστε χρόνια ολόκληρα...», λέει η Μ.Κ., υπάλληλος σε πολυκατάστημα καλλυντικών. «Δικαιούμαστε διάλειμμα μισής ώρας, έπειτα από συνεννόηση με την υπεύθυνη του τμήματος, ενώ η αλλαγή των ρούχων (να βγάλουμε τα δικά μας και να φορέσουμε τη στολή και το αντίστροφο) γίνεται φυσικά εκτός οκταώρου». «Για μια φοιτήτρια με μπόλικο ελεύθερο χρόνο, η ιδανική part-time δουλειά είναι εκείνη της πωλήτριας», λέει η Σ.Ν., υπάλληλος σε υποκατάστημα μεγάλης αλυσίδας ρούχων και αξεσουάρ. «Ετσι, τουλάχιστον, πίστευα. Μ' αρέσουν τα ρούχα, τα ωράρια των μαθημάτων δεν μου δημιουργούσαν πρόβλημα κι έτσι αποφάσισα να συμπληρώσω μια αίτηση. Σκέφτηκα πως αφ' ενός θα βγάζω χρήματα και αφ' ετέρου θα βλέπω πρώτη τα καινούργια κομμάτια που έρχονται. Εκ των υστέρων αντιλήφθηκα πως ποτέ δεν θα έχω χρόνο να δω τίποτα... Υποτίθεται πως δουλεύω τετράωρο, αλλά ποτέ δεν έφυγα στην ώρα μου. Χωρίς διάλειμμα, φυσικά. Διάλειμμα 15 λεπτών δικαιολογεί η εταιρεία σε κοπέλες που δουλεύουν από 6ωρο και πάνω. Επίσης, όταν τυγχάνει να δουλέψεις βραδινή βάρδια (μέχρι το κλείσιμο, δηλαδή), πρέπει μετά να συγυρίσεις και να τακτοποιήσεις το μαγαζί -χωρίς, βεβαίως, να πληρωθείς την υπερωρία... Εμένα, δηλαδή, δεν μου τις πλήρωσαν ποτέ. Το καλύτερο, όμως, είναι πως φεύγοντας οι "σεκιουριτάδες" τσεκάρουν μήπως έχουμε κλέψει τίποτα, ανοίγοντας τις τσάντες μας. Ο μισθός μου δεν ξεπερνά τα 450 ευρώ ». |  |
Θα μπορέσει άραγε η σημερινή "φουρνιά" εργατών να "σηκώσει κεφάλι"; Είναι βλέπετε άριστα εκπαιδευμένη...στο ακριβώς αντίθετο. Έχει μάθει να φαίρεται με δουλικότητα, να τα καταπίνει όλα, και βέβαια όχι να αγωνίζεται όπως παλιά στο σωματείο του (το ποιο; ).
Κάποτε, ο απεργοσπάστης ήταν δακτυλοδεικτούμενος από τους υπόλοιπους εργάτες. Σήμερα, μάλλον το αντίθετο ισχύει. Όμως, αυτό απλά οδηγεί στο χαμό, και θα πρέπει να ξαναστηθούν όλα όσα έχουν αποσαθρωθεί επί δεκαετίες ολόκληρες.
Ανεργία 20% - 22% το 2012 «βλέπει» ο Σ. Ρομπόλης
| | Εφιαλτικές προβλέψεις για την ανεργία έκανε ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ Σάββας Ρομπόλης. Όπως ανέφερε μιλώντας σε επιτροπή της Βουλής, η επίσημη ανεργία από στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας και του ΟΑΕΔ έφτασε το 2010 στο 15%, που αντιστοιχεί περίπου σε 730.000 άνεργους και εκτιμάται ότι θα αυξηθεί το 2012 στο 20-22%, δηλαδή θα ξεπεράσει το 1.200.000 άνέργους. (σ.σ. και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα νούμερα, που όλοι ξέρουν ότι μαγειρεύονται) | |
Εργάτες που απεργούν βρίζουν τους απεργοσπάστες ("scabs") εργάτες: Η αηδιαστική βαρβαρότητα του καπιταλισμού, με την εργοδοσία να βάζει τους εργάτες να ανταγωνιζόνται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει τις (πάντοτε λιγότερες από τους ίδιους) θέσεις εργασίας. Και αν οι εργάτες απεργούν, φέρνει απεργοσπάστες
«Εθελοντές» ... και απεργοσπάστες...
| | «Οι εθελοντές μπορούν να υποκαθιστούν τους εργάτες, όταν αυτοί απεργούν, για να μη σταματά η παραγωγή;». Αυτή την ερώτηση έθεσαν - ανάμεσα σε άλλες - εκπρόσωποι της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ελιξ», της «Κίνησης Εθελοντών SCI Ελλάς», της εθελοντικής οργάνωσης CISV και του Τοπικού Συμβουλίου Νέων Μεγάρων, σε εθελοντές που συμμετέχουν σε αυτούς τους φορείς. Ορισμένα άλλα ζητήματα που τέθηκαν ήταν εξίσου αποκαλυπτικά για τις επιδιώξεις των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους που οργανώνουν το «εθελοντικό κίνημα»:«Σε περίοδο οικονομικής κρίσης οι εργαζόμενοι οφείλουν να εργάζονται κάποιες ώρες και εθελοντικά;». «Οι εθελοντές πρέπει να αναλαμβάνουν ίδιες ευθύνες με τους εργαζόμενους;». Δηλαδή, οι χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων και άλλων εργαζομένων να υποκατασταθούν από εθελοντική εργασία. Σ' αυτό το πλαίσιο τέθηκε και το ζήτημα «οι εθελοντές να έχουν συγκεκριμένες ώρες και ημέρες εργασίας». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, την περασμένη βδομάδα, τονίστηκε ότι επιδιώκεται η «δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την προώθηση του ιδεώδους του εθελοντισμού» και ένας τρόπος, που ισχύει σε κάποιες χώρες της ΕΕ, είναι η εθελοντική εργασία να μετράει ως «πρακτική», «εργασιακή εμπειρία και προϋπηρεσία». | |
Δε ξέρω τι σχολεία και πανεπιστήμια είχαν τελειώσει, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι εργάτες ήξεραν τι σημαίνει αλληλεγγύη και συλλογικός αγώνας. Και κάτι έχτισαν. Τούτοι δω οι σημερινοί εργάτες τα ξέρουν αυτά; Τι κόσμο μπορούν να χτίσουν;
Εργάτες που απεργούν επιτίθονται σε απεργοσπάστες
Αστυνομικοί προστατεύουν τους απεργοσπάστες από τους απεργούς εργάτες
Έφιππη αστυνομική συνοδεία μεταφέρει τους απεργοσπάστες στη δουλειά, για να πάρουν τη θέση των απεργών
Μικρά κορίτσια φοράνε κορδέλες (προφανώς τους τις έχουν δώσει οι γονείες τους) με σύνθημα "μην είσαι απεργοσπάστης"
Δημοσίευση σχολίου