Για την κρίση των ΜΜΕ και μερικές νεότερες εξελίξεις

Φωτογραφία από τη χθεσινή πορεία των δημοσιογράφων στην Αθήνα, με κατάληξη στη Βουλή, όπως μαθαίνουμε από σχετικό ρεπορτάζ του RIA NOVOSTI (απ' όπου και η φωτογραφία).

Την ίδια ώρα, είχαμε χθες και μια άλλη σημαντική είδηση στο χώρο των ΜΜΕ, καθώς το Χρηματιστήριο Αθηνών έθεσε υπό επιτήρηση τις μετοχές του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ), του Πήγασου, του Τεγόπουλου, του Τηλέτυπο και των Τεχνικών Εκδόσεων. Κατά συνέπεια οι μετοχές των εταιρειών αυτών θα τελούν υπό διαπραγμάτευση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα εντός της ημέρας.

Ο λόγος ήταν οι ζημιές που εμφανίζουν - συγκεκριμένα, o ΔΟΛ εμφάνισε ζημιές ύψους 46,92 εκατ. ευρώ, ο Πήγασος 31,1 εκατ. ευρώ, η Χ.Κ. Τεγόπουλος 21,3 εκατ. ευρώ, ο Τηλέτυπος 27,5 εκατ. ευρώ και οι Τεχνικές Εκδόσεις 236 χιλιάδες ευρώ μέσα στο 2010.

Η κρίση στα ΜΜΕ είναι μεγάλη, διότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται (άρα δεν αγοράζει) τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Ξέρει, έστω και ενστικτωδώς, ότι οι μεγαλοδημοσιογράφοι του λένε ψέματα, ενώ πολλοί "μικρότεροι" δημοσιογράφοι είναι άσχετοι, ή υποτακτικοί της άρχουσας τάξης (ενώ ακόμα και να καταλαβαίνουν τι γίνεται, και να θέλουν να μιλήσουν, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να πουν εύκολα την αλήθεια ακόμα και αν το θέλουν).

Εδώ και ένα χιουμοριστικό αρθράκι που δίνει όμως μια καλή εικόνα της κατάστασης:

Ρε φιλαράκι.. έχεις κάνα DVD Πρετεντέρη γιατί είμαι χαρμάνης;

Πάμε καλά; 4 μέρες χωρίς να παίρνουμε τη δόση μας από κυβερνητική προπαγάνδα; Πως να αντέξει ο μέσος εθισμένος τηλεθεατής, ακροατής ή αναγνώστης χωρίς μια κουβέντα για το καλό μας ΔΝΤ, γιαι τον μάρτυρα πρωθυπουργό μας που σώζει την πατρίς, για τον υπουργό οικονομικών που δεν θα πάρει νέα μέτρα απόψε; Έστω έναν Πάγκαλο να βρίζει τον Τσίπρα και τους Δημόσιους υπάλληλους ή έναν Πρετεντέρη να βρίζει απεργούς. Κάτι βρε αδερφέ γιατί είμαστε χαρμάνηδες. Μόνο το site του ΔΝΤ μας έχει απομείνει αλλά αυτοί τα λένε κυριλέ και είναι βαρετό σαν μεθαδόνη. Δεν γίνεται άλλο! Ή να επιστρατευτούν οι άπεργοί, ή να εξαιρεθούν από την απεργία όσοι πληρώνονται άνω των πολλών χιλιάδων ευρώ τον μήνα και συνεπώς αντιλαμβάνονται την ανάγκη να κάνουν θυσίες οι υπόλοιποι.

Παράλληλα, δίπλα στα "παραδοσιακά" τυπογραφεία, τηλεοπτικά στούντιο, κτλ, πλέον υπάρχουν οι υπολογιστές και το ίντερνετ, που δίνουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε να πει την άποψη του (σοβαρή ή ασόβαρη), να αναδημοσιεύσει άλλες, κτλ.

Σε αυτή την κατάσταση λοιπόν, είναι απλά αδύνατον να επιβιώσουν όλα τα "παραδοσιακά" ΜΜΕ, που άλλωστε είναι σε μεγάλο βαθμό ζημιογόνα και κρατιούνται στη ζωή με κρατικές επιδοτήσεις προκειμένου να κάνουν την αντίστοιχη προπαγάνδα, ή με λεφτά των εφοπλιστών/εργολάβων, κτλ ιδιοκτητών τους, προκειμένου να κάνουν την αντίστοιχη προπαγάνδα.

Οπότε ναι μεν καλή και η απεργία των δημοσιογράφων, και καλά κάνουν να φωνάζουν για τις απολύσεις, για τα χαμηλά μεροκάματα [και] σε αυτό τον κλάδο, για την εργοδοτική τρομοκρατία, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο θα πρέπει να δούμε παράλληλα και κάτι ακόμα: Θα πρέπει να γράψουν την αλήθεια, αν θέλουν τον κόσμο στο πλευρό τους. Γι' αυτό βέβαια και τελικά χρειάζεται να ανατραπεί συνολικότερα το σημερινό καθεστώς, διότι σήμερα είναι πολύ δύσκολο να γράψεις την αλήθεια όταν τα κυρίαρχα ΜΜΕ ελέγχονται από μια χούφτα ολιγαρχών (τελευταίο παράδειγμα είναι η απόλυση του Χατζηστεφάνου από το ΣΚΑΙ, ώστε να μείνει μόνο ο Μανδραβέλης και άλλα τέτοια "διαμάντια" στη δούλεψη του Αλαφούζου).

Ωστόσο, όσο η "γενική εικόνα" των ΜΜΕ είναι αυτή που είναι σήμερα, με ψέματα, λαμογιές, κτλ, και ο κόσμος έχει και τη λύση του ίντερνετ, που προβάλλει ως ολοένα και πιο ισχυρός ανταγωνιστής, τα "παραδοσιακά" ΜΜΕ θα παραπαίουν (και θα την πληρώνουν πρώτοι και καλύτεροι οι δημοσιογράφοι - πλην των μεγαλοδημοσιογράφων βέβαίως-βεβαίως).

Όσο για το ίντερνετ, εκεί ο αντιθέσεις είναι σε σημείο παροξυσμού πλέον, καθώς αμέτρητοι άνθρωποι γράφουν γεγονότα και απόψεις χωρίς μισθό, ζώντας όμως σε ένα σύστημα στο οποίο χρειάζεσαι λεφτά για να ζήσεις, και προσπαθεί να "χρηματοποιήσει" τα πάντα.

Δε γίνεται λοιπόν να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση για πολύ - είτε θα πρέπει όσοι μείνουν να το κάνουν επί πληρωμή αν η κοινωνία επιλέξει τον καπιταλιστικό δρόμο της παρακμής, είτε θα πρέπει η κοινωνία να κινηθεί προς μια γενικότερη κατεύθυνση όπου όλοι θα εργάζονται "δωρεάν" όπως οι "bloggers" σε ένα καθεστώς "κοινοκτημοσύνης".