Πόλεμος και ειρήνη. Λαϊκή βία και ειρηνικές αυταπάτες

Τούτες τις ώρες σύσσωμη η ολιγαρχία επιτίθεται με κάθε τρόπο, με κάθε εκβιασμό, με κάθε φόβο για να περάσει το μεσοπρόθεσμο. Τούτες τις ώρες όλα τα σφυριά πρέπει να βαράν στον άμεσο κοινό στόχο. Να μη περάσει το μεσοπρόθεσμο, να καταποντιστεί, όχι απλά να πέσει, η κυβέρνηση του Γιωργάκη.
Πόλεμος λένε όλοι. Οι πάντες το λένε πια. Βλέπεις την πολεμική ατμόσφαιρα παντού. Πρωτίστως στις φάτσες των πολιτικών λαμόγιων του ΠΑΣΟΚ. Θα σας τσακίσουμε διαμηνύουν.

Και ενώ όλοι ετοιμάζονται για πόλεμο, ορισμένοι διαφημίζουν την ειρήνη. Από τον Τσίπρα που εκθειάζει στη Βουλή το κίνημα χωρίς βία, μέχρι το Μέτωπο του Αλαβάνου που στις δέκα σκέψεις για το Σύνταγμα, στη ένατη σκέψη κάνει μια λαμπρή ανάλυση της ειρηνικής εξέγερσης!!! (Μέρες που είναι θα μείνουμε μόνο σε πολιτική αντιπαράθεση.)
Διαβάζοντας τον τίτλο …δέκα σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό οι 10 θεμελιώδεις αρχές για να αλλάξουμε τον κόσμο του Γκάντι. Σημειολογία; Πάντως ο Γκάντι στην 3η σκέψη του με τίτλο «συγχώρησε» έλεγε: “Το να πολεμάς το κακό με κακό δεν βοηθά κανέναν. Αν δεν συγχωρείς, τότε αφήνεις το παρελθόν και κάποιον άλλον να ελέγχει πως νιώθεις. Συγχωρώντας, απελευθερώνεσαι από αυτά τα δεσμά και τότε μπορείς να συγκεντρωθείς ολοκληρωτικά στον επόμενο στόχο σου.”

Το μέτωπο τα λέει κινηματικά. Αλλά δεν διαφωνεί καθόλου στην ουσία. Δεν είμαστε φετιχιστές της βίας. Σε καμιά περίπτωση. Ούτε υποτιμούμε τις ειρηνικές ενέργειες και διαδηλώσεις. Δεν είμαστε όμως και φετιχιστές της ειρήνης. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι όλα τα ειρηνικά κινήματα, ακόμα και τα ελάχιστα που απέσπασαν και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πνίγηκαν στο αίμα από την εξουσία και το κράτος της.
Είναι πασίγνωστοι οι στίχοι του Μπίρμαν: «…η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές και όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα…» ως συμπέρασμα από το μακέλεμα του λαού της Χιλής και την τραγική αποτυχία του Αλιέντε και του κοινοβουλευτικού του εγχειρήματος. Οι ειρηνιστές στις συναυλίες συγκινούνται πολύ από  αυτόν τον στίχο. Ως πολιτικό συμπέρασμα όμως τον γράφουν στον πάτο των πιο παλιών τους υποδημάτων.

Οι φετιχιστές της ειρήνης διαπράττουν δύο σοβαρότατα ατοπήματα. Πρώτον, πηγαίνοντας ειρηνικά και μόνο στον πόλεμο μειώνουν στο ελάχιστο τις πιθανότητες επιτυχίας του. Μάλλον οδηγούν μαθηματικά στη ήττα. Δεύτερον, στέλνουν τον κόσμο στη μάχη ως πρόβατα επί σφαγή. Βορά των ροπάλων των δυνάμεων καταστολής και του καρκίνου από τα χημικά των μπάτσων.
Δεν πρέπει οι διαδηλωτές να έχουν τουλάχιστον μια απλή μάσκα μαζί τους; Τι λένε οι ειρηνιστές γι’ αυτό; Δεν λένε. Γιατί ακόμα και μια απλή μάσκα είναι παράνομη  και οι ειρηνιστές θεωρούν πως ότι είναι παράνομο κάνει κακό στο κίνημα ακόμα και αν κάνει καλό στους διαδηλωτές. Κάνουν λοιπόν πως δεν καταλαβαίνουν. Δεν τα βάζουν με τα μέλη τους που έρχονται υποτυπωδώς προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τα χημικά, αλλά ούτε λένε στον κόσμο να είναι στοιχειωδώς προετοιμασμένος. Διαμορφώνουν έτσι τις πιο δύσκολες προϋποθέσεις για να κερδηθεί η μάχη.
Βεβαίως όλα αυτά μπορεί να εξαργυρώνονται κοινοβουλευτικά. Μπορεί! Αλλά το θέμα μας δεν είναι αν θα μπει ο οποιοσδήποτε Αλαβάνος σε μια εντελώς απαξιωμένη – από τον κόσμο, όχι από την πλειοψηφία της αριστεράς – Βουλή. Το θέμα μας είναι αν το κίνημα μπορεί να αποτρέψει την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Και γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.

                                                                                                       Β.
Ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Αλλά δεν το πιστεύουμε.