Μόνο θετικά δεν μπορεί να εκτιμηθεί η πολιτική διαδρομή του Θοδωρή Δρίτσα, με πιο χαρακτηριστική του ενέργεια, την εποχή που ήταν υπουργός Ναυτιλίας, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ξεπούλημα του μεγάλου λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική εταιρία Cosco.Από κει και πέρα όμως η δήλωσή που έκανε ότι .«Με αυτό που κάνει η κυβέρνηση θα αναβιώσει μια συζήτηση για τη δράση του ένοπλου και της τρομοκρατίας, όπως λέγεται, αν και κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τις δράσεις αυτών των οργανώσεων, όπως της 17 Νοέμβρη», είναι απόλυτα σωστή. Το ότι το κόμμα του τον αποδοκίμασε για να δώσει τα διαπιστευτήρια του ακόμα μια φορά στο σύστημα, και το ότι ο ίδιος στην συνέχεια και μετά τα πυρά που δέχτηκε από την Ν.Δ., εμφανίστηκε σαν "βρεγμένη γάτα", ανασκευάζοντας και μιλώντας ότι "παρερμηνεύτηκαν" τα λεγόμενα του, είναι μια άλλη ιστορία.
Ο Δρίτσας είπε κάτι το αυτονόητο. Οτι κανένας απ' τα λαϊκά στρώματα δεν τρομοκρατήθηκε από την δράση της 17 Ν., θα μπορούσε να συμπληρώσει μάλιστα ότι η οργάνωση είχε τεράστια λαϊκή αποδοχή και να θυμίσει ότι αυτό παρουσιαζόταν και σε δημοσκοπήσεις αστικών ΜΜΕ με χαρακτηριστική αυτή του Flash.gr που παρουσίαζε το 28% του εκλογικού σώματος θετικά διακείμενο προς την 17Ν ενώ τα μέλη της οργάνωσης τα χαρακτήριζε ιδεολόγους επαναστάτες.
Κανένας άνθρωπος της τάξης μας δεν αισθάνθηκε ποτέ ότι κινδυνεύει από την στοχευμένη βία της Ε.Ο 17 Νοέμβρη. Αλλη είναι η βία που τρομάζει όλους/ες εμάς. Η νομιμοποιημένη βία. Αυτή που περιγράφει σε κείμενο της η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου πανεπιστημίου Φωτεινή Τσαλίκογλου : «Μορφή θεσμικά αποδεκτής βίας αποτελεί η φτώχεια, η ανεργία, η απειλή της απόλυσης, μορφή βίας αποτελεί να ζεις με τον τρόμο της επιβίωσης. Μια βία όμως που τείνει να πάρει τις διαστάσεις ενός "φυσικοποιημένου" κακού, μια βία που δε θα ποινικοποιηθεί από κανένα δικαστήριο και οι δράστες της θα απολαύουν μια αδιατάρακτη ασυλία»
Δημοσίευση σχολίου