Εκπαίδευση της "χαμένης γενιάς"

Σε προηγούμενη ανάρτηση μας σχολιάζαμε για τα λουκέτα και τις περικοπές στην εκπαίδευση ότι:

...Σε όλη τη Δύση το κεφάλαιο αντιμετωπίζει τη νέα γενιά ως "χαμένη γενιά" - πρώτα θα την "κινεζοποιήσει", και μετά θα επενδύσει, θα την εκπαιδεύσει, κτλ. Αντίθετα στην Κίνα γίνονται επενδύσεις και στην έρευνα/εκπαίδευση, γιατί τους εν λόγω εργάτες θέλει να τους αξιοποιήσει. Για ποιο λόγο λοιπόν το κεφάλαιο να εκπαιδεύσει του εργάτες στη Δύση, όταν έχει στη διάθεση του πολύ ανταγωνιστικότερους εργάτες στην Κίνα; Αυτούς θα προτιμήσει...

Πράγματι έχουμε δει ότι σε όλη τη Δύση, από την Ελλάδα μέχρι τις ΗΠΑ, οι περικοπές [και] στην εκπαίδευση έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Το νεότερο "κρούσμα" ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Πανάρετου (υφυπουργός Παιδείας), που ομολογουμένως φτάνουν σε σημείο-ρεκόρ ωμότητας:

Κόψιμο μαθημάτων, καταργήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων και απολύσεις συμβασιούχων διδασκόντων ζητεί από τα πανεπιστήμια ο υφυπουργός Παιδείας, Γ. Πανάρετος, προκειμένου να τους απονείμει τον τίτλο της πρωτοπορίας στην αντιμετώπιση της κρίσης!
...
Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Παιδείας Γ. Πανάρετος καλεί τα πανεπιστήμια που στραγγαλίζονται από τις δραματικές περικοπές "όχι απλώς να προσαρμοστούν στα δεδομένα", αλλά "να είναι πρωτοπόρα στην αντιμετώπιση της κρίσης". Μάλιστα, αναφέρει τις "εντυπωσιακές ενέργειες" δύο πανεπιστημίων του εξωτερικού (Stanford και Berkeley) που δεν είναι άλλες από απολύσεις προσωπικού και περικοπές μισθών, για να δείξει τον... δρόμο.

Την ίδια ώρα, μέσω του voucher, η κυβέρνηση πριμοδοτεί ουσιαστικά την ιδιωτική εκπαίδευση, χαρίζοντας κρατικό χρήμα στους πάσης φύσεως κολλεγιάρχες (το θέμα των vouchers το έχουμε ξαναδεί, αλλά η κυβέρνηση τώρα περνά στο στάδιο υλοποίησης):

Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης για περίπου 400.000 πολίτες, ύψους 140.000.000 ευρώ, ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Παιδείας. Τα προγράμματα θα ξεκινήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ενώ σε αυτά θα εμπλακούν και οι δήμοι. (σ.σ. εννοεί ότι η κυβέρνηση κόβει τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, και οι δήμοι καλούνται να χρηματοδοτούν αυτοί την εκπαίδευση, κάτι που θα οδηγήσει σε δίδακτρα, ιδιώτες χορηγούς, κτλ, μιας και οι δήμοι δε θα μπορούν προφανώς να αντεπεξέλθουν στο οικονομικό αυτό βάρος)
...
Κουπόνι" αρχικής κατάρτισης. Πρόκειται για κουπόνια που θα δίνονται σε νέους 18 -25 ετών. Οι υποψήφιοι θα καταθέσουν αιτήσεις και θα μπορέσουν να λάβουν τα κουπόνια αυτά για να παρακολουθήσουν προγράμματα αρχικής επαγγελματικής κατάρτισης σε δημόσια ή ιδιωτικά ΙΕΚ. Τα κουπόνια θα δίνονται είτε με οικονομικά - κοινωνικά κριτήρια είτε σε συγκεκριμένο αριθμό δικαιούχων που θα επιλέξουν ειδικότητες με κριτήριο την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.

Όπως έχουμε δει σε παλιότερα άρθρα μας (πχ εδώ), οι κολλεγιάρχες θέλουν τα vouchers, διότι με αυτό τον τρόπο, κρατικά κονδύλια μοιράζονται στους μαθητές, και μετά αυτοί τα καταθέτουν στο δημόσιο ή στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο/κολέγιο/ΙΕΚ που θα φοιτήσουν.

Έτσι, το κράτος καταλήγει να επιδοτεί...τους ιδιώτες κολλεγιάρχες! Το σύστημα των vouchers ήταν έμπνευση του γκουρού των νεοφιλελεύθερων Μίλτον Φρίντμαν, και η εφαρμογή του στις ΗΠΑ έχει οδηγήσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας σε σάπισμα.

Και μιας και αναφερθήκαμε στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ, εδώ μια ατάκα ενός διευθυντή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ από τους New York Times, που προκάλεσε αρκετή "αίσθηση" εκεί, μιας και παραδέχτηκε ότι ουσιαστικά το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες:

Anthony Marx, the president of Amherst College, is quoted as saying the following:

“We claim to be part of the American dream and of a system based on merit and opportunity and talent,” Mr. Marx says. “Yet if at the top places, two-thirds of the students come from the top quartile and only 5 percent come from the bottom quartile, then we are actually part of the problem of the growing economic divide rather than part of the solution.

Την ίδια ώρα, ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύτηκε και στο The Chronicle, σχετικά με το πως τα τελευταία ειδικά χρόνια έχουν εξανεμιστεί ουσιαστικά τα κονδύλια για την εκπαίδευση, και ταυτόχρονα έχουν γιγαντωθεί τα κονδύλια για να χτιστούν...φυλακές:

..The budget cuts of recent years and the ones we know for certain are coming next year mean a gross deterioration of our university. Those faculty who do leave for better jobs, or retire, or die in harness, are not being replaced. Staff who leave are not being replaced—the positions of those who are left are simply "reorganized." Students at Riverside are having increasing trouble getting the classes they need to graduate, and many of the classes they get will be crowded beyond responsible limits. Departments are being forced to abandon optimal class-size limits for classes two, three, and five times as large.

The library has virtually stopped buying books. We are on a race to become a mediocre university at best, and if the $500-million of proposed cuts in the university system turns into a billion dollars, as they are now discussing in Sacramento, we will be over. The billion-dollar cut translates into thousands of classes across the system. It means creative-writing workshops with 50 students, or, if we insist on maintaining reasonable workshop size, eight or 10 years to graduation for our majors. It means we will cease to be a real university, and will simply become another community-college-level institution at best. Then, maybe, after a few years, with tuition at $30,000 or $40,000 a year, we can begin the slow, arduous rebuilding into a real university, serving a small fraction of the population we now serve.

Why is this happening? Political demagoguery and corruption. Thirty-five years ago, the University of California received 6.6 percent of the state budget and prisons 3 percent. Now the university gets 2.2 percent and the prison-industrial complex gets 7.4 percent. The Legislature is taking the money that should be used to educate the best of its citizens and using it to enrich the people who make a profit from imprisoning the poorest. The percentage of the cost of higher education provided by the state has been cut in half, cut in half again, and is on the verge of getting cut in half a third time.

Θυμίζουμε και ένα παλιότερο άρθρο μας, με τίτλο "Μερικοί από εσάς να πάτε στη φυλακή - άλλωστε, δε σας χρειαζόμαστε", στο οποίο αναφέραμε μεταξύ άλλων τα εξής:

Το σκίτσο προέρχεται από τις "πρωτοπόρες" ΗΠΑ, όπου εδώ και χρόνια υπάρχει τεράστια αύξηση του ποσοστού των μαθητών που βγαίνουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος [και τεράστια περικοπή των αντίστοιχων εκπαιδευτικών δαπανών του κράτους (γι' αυτό και το σκίτσο λέει "sorry, no funds")].

Και παράλληλα με αυτό, υπάρχει και μεγάλη αύξηση του ποσοστού των Αμερικάνων που καταλήγουν στη φυλακή. Όπως λέει και η γνωστή ρήση άλλωστε «όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή»

Την περίπτωση των ΗΠΑ δεν την αναφέραμε τυχαία: Το κλείσιμο σχολείων, και το έμμεσο πέταγμα εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας όντως οδηγεί σε περισσότερα άτομα στη φυλακή:

Το σχολείο έχει "διπλό" ρόλο: Καταρχήν, έχει τον προφανή ρόλο να δώσει στους μαθητές τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε να γίνουν αύριο αποδοτικοί εργάτες προς εκμετάλλευση, αλλά και -κάποιοι εξ αυτών- μάνατζερ, βιομήχανοι, κτλ.

Κατά δεύτερον, εκτός από τις "προφανείς" γνώσεις που δίνει το σχολείο (πχ γραφή, ανάγνωση, μαθηματικά, πιο εξιδεικευμένα μαθήματα αργότερα, κτλ), εκπαιδεύει τους μαθητές από μικρούς στο να διαβάζουν συγκεκριμένη ύλη (ειδικά σε νευραλγικά μαθήματα, όπως η ιστορία), λογοκρίνοντας τα υπόλοιπα, ή εμποδίζοντας τα (πχ δείτε την "έλλειψη προσωπικού που να έχει κοινωνικότητα" που καταγγέλλουν οι εταιρείες, μιας και το σχολείο δεν καλλιεργεί τέτοιου είδους συμπεριφορές), να έχουν συγκεκριμένο ωρολόγιο πρόγραμμα και φόρτο εργασίας ώστε να συνηθίζουν στις συνθήκες εργασίας που τους περιμένουν, να υπακούουν χωρίς ιδιαίτερη κριτική σκέψη στου ανωτέρους, κτλ, κτλ, κτλ. Με λίγα λόγια, τους μαθαίνει να υπακούουν στους γραπτούς και άγραφους νόμους της κοινωνίας, το "νόμο της ζούγκλας", τη θρασυδειλία (πλήρη υποταγή στους ανώτερους, χτύπημα των πιο αδύναμων).

Έτσι, τα άτομα που πάνε στο σχολείο είναι γενικώς πιο εύκολο να προσαρμοστούν στη κοινωνία - και σε συνδυασμό με τα "τυπικά" εφόδια που παίρνουν εκεί μπορούν πιο εύκολα να βρουν δουλειά, και να βγάλουν τα "προς το ζην" με "νόμιμο" τρόπο.

Τι γίνεται όμως αν το κεφάλαιο δεν χρειάζεται όλους αυτούς τους εργάτες που υπάρχουν; Και γιατί να εκπαιδεύσει τους νέους σε σχολεία, όταν οι περισσότεροι απ' αυτούς δε θα του χρησιμεύουν; Δε θα ήταν καλύτερα για το κεφάλαιο να κλείσει τα σχολεία, παρέχοντας "λιγότερη εκπαίδευση" (ποιοτικά και ποσοτικά), εξοικονομώντας έτσι χρήματα για να τα δώσει πχ στις τράπεζες;

Άλλωστε, ναι μεν χρειάζεται εργάτες, αλλά έχει άφθονους στην Κίνα, που είναι πολύ πιο "ανταγωνιστικοί" (κάνουν τα ίδια σχεδόν πράγματα, αλλά για πολύ λιγότερα χρήματα ως μισθό).

Άρα, πολλοί εργάτες μένουν με τα πτυχία στο χέρι, και η έλλειψη δουλειάς φέρνει πείνα, και η πείνα ενεργοποιεί το ένστικτο αυτοσυντήρησης, ακυρώνοντας την προηγούμενη εκπαίδευση του εργάτη που τον "συμμόρφωνε" εντός "νόμιμων" συμπεριφορών. Ο άνθρωπος πρέπει να φάει, αλλιώς πεθαίνει. Ως εκ τούτου, κάποιοι θα στραφούν προς το (μικρο)έγκλημα προκειμένου να τραφούν -> αύξηση εγκληματικότητας. Κάποιοι απλά δε θα μπορούν να εξοφλήσουν τα "νόμιμα" χρεή τους. Επίσης, κάποιοι θα στραφούν προς την πολιτική δράση (οργανωμένη ή μη), ώστε να βελτιώσουν τη θέση τους, υποστηρίζοντας τις εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις που έχουν στόχο την ανατροπή-αντικατάσταση του συστήματος με ένα άλλο. Αυτό επίσης θα οδηγήσει πολλούς στη φυλακή, ως πολιτικούς κρατούμενους, ειδικά όσους επιλέγουν αριστερίστικες (υπερεπαναστατικές) λογικές (α λα 17 Νοέμβρη), ενώ σαφώς το κράτος θα προσπαθήσει να λογοκρίνει/περιθωριοποιήσει απόψεις που σκοπό έχουν την ανατροπή του, και αν δει ότι δεν τα καταφέρνει, θα αρχίσει να στέλνει κόσμο "στη Μακρόνησο".

Στην Αμερική πάντως, 1 στους 32 έχει καταδικαστεί για κάποια παράβαση του νόμου τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, η εγκληματικότητα αυξάνεται διαρκώς (κάτι που θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς διαρκώς η φτώχεια εξαπλώνεται, ήδη πάνω από 44.000.00 Αμερικάνοι ζουν με κουπόνια σίτισης), οι φυλακές είναι γεμάτες, και χτίζουν διαρκώς νέες, τις οποίες μάλιστα τις χτίζουν ιδιωτικές εταιρείες, που θησαυρίζουν χάρη στην παραβατικότητα των υπόλοιπων...