Σαν σήμερα, στις 14/07/2011: Η άλωση της Βαστίλης

Η Γαλλική Επανάσταση έβαλε "στο χρονοντούλαπο της ιστορίας", αριστοκράτες, βασιλιάδες και φεουδάρχες, καθώς οι μεγάλες αλλαγές που είχαν συντελεστεί στην κοινωνία οδηγούσαν τις υποτελείς τάξεις στην ασφυξία. Η πρόοδος της τεχνολογίας είχε δώσει μεγάλη ώθηση στους αστούς (βιοτέχνες/βιομήχανους, τραπεζίτες, εμπόρους, κτλ), ενώ πέρα από τους δούλους, υπήρχαν πλέον και πολλοί μισθωτοί εργάτες, που ε΄βγαζαν τα προς το ζην δουλεύοντας για τα αφεντικά τους έναντι κάποιας αμοιβής. Όλοι αυτοί δεν άντεχαν πλέον το ζυγό της φεουδαρχίας, καθώς οι φεουδάρχες ήταν εμπόδιο στα δικά τους συμφέροντα. Η φεουδαρχία, σε αντίθεση με το νεαρό και γεμάτο ζωή -τότε- καπιταλισμό, ήταν ένα "στατικό" σύστημα, που απλά είχε δώσει προνόμια σε μια χούφτα ολιγαρχών, και στους απογόνους τους, οι οποίοι εξουσίαζαν όλους τους άλλους. Η Γαλλική Επανάσταση έφερε στην εξουσία την αστική τάξη, και επίσης έφερε στο προσκήνιο τους εργάτες, οι οποίοι απέκτησαν για πρώτη φορά πολιτικά δικαιώματα.

Βέβαια, δεν άργησαν να διαπιστώσουν ότι και πάλι βρίσκονταν κάτω από έναν ζυγό, έστω και διαφορετικό από τον προηγούμενο, και από τότε έχουμε ένα σωρό εξεγέρσεις, επαναστάσεις, κτλ. Τα συνθήματα "Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα" είναι κομματάκι δύσκολο να πραγματοποιηθούν για τον εργάτη, όταν η παραγωγή ελέγχεται από μια μικρή τάξη, με αποτέλεσμα πάντα να καταλήγουμε σε συγκέντρωση της εξουσίας σε ελάχιστα χέρια, έτσι δεν είναι;

Η άλωση πάντως της Βαστίλης είναι ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός - εδώ και ένα "ποτ-πουρί" από δύο άρθρα που βρήκαμε στο tvxs.gr και στο redfly.blogspot.com για την ημέρα:

Πριν απο τα γεγονότα της 14ης Ιουλίου του 1789, η ανερχόμενη αστική τάξη και οι λαϊκοί σύμμαχοί της, διατύπωσαν το αίτημα να συγκληθεί η Γενική Συνέλευση των Τάξεων, η οποία είχε να συγκληθεί πάνω απο 170 χρόνια. Το αίτημα αυτό, αντιμετωπίζεται αρνητικά από το βασιλιά Λουδοβίκο τον 16ο. Στις αρχές του Ιούλη 1789, οι εκπρόσωποι της «τρίτης κάστας» (αστοί και αγρότες) επιβάλλουν τη σύγκληση της Συνέλευσης και της προσδίδουν ρόλο συντακτικό. Ο Λουδοβίκος αντιδρά άμεσα και συγκεντρώνει δυνάμεις στο Παρίσι ώστε να χτυπήσει και να διαλύσει τη Συνέλευση, ενώ στις 11 Ιούλη απολύει τον αγαπητό στο λαό υπουργό Οικονομικών Νέκερ.

Στις 12 Ιούλη γίνονται οι πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στο λαό και το στρατό. Στις 13 Ιούλη, η πρωτεύουσα αναστατώνεται από τις κωδωνοκρουσίες, που καλούν το λαό να ξεσηκωθεί. Οι δρόμοι και οι πλατείες πλημμυρίζουν από εργάτες, βιοτέχνες, μικρέμπορους, υπάλληλους και φοιτητές. Ο λαός αρχίζει να οπλίζεται με δεκάδες χιλιάδες όπλα, που άρπαξε από τους στρατώνες.

Αλλά η κυβέρνηση κρατάει στα χέρια της ένα τρομερό φρούριο - τις φυλακές της Βαστίλλης. Οι οχτώ πύργοι του φρουρίου αυτού, που προστατεύονταν γύρω γύρω από δυο βαθιά χαντάκια, έδιναν την εντύπωση πως το φρούριο αυτό ήταν το ακατάλυτο κάστρο της απολυταρχίας. Στις 14 Ιούλη, πρωί πρωί, πλήθη λαού ορμάνε προς τα τείχη της Βαστίλλης. Ο διοικητής του φρουρίου προστάζει τη φρουρά να ανοίξει πυρ. Αν και ο λαός έχει θύματα, ωστόσο συνεχίζει την επίθεση. Περνάνε τα χαντάκια και επιτίθενται εναντίον του φρουρίου. Οι ξυλουργοί και οι οικοδόμοι φτιάχνουν ό,τι χρειάζεται. Οι πυροβολητές περνάνε με το μέρος του λαού και χτυπάνε το φρούριο. Τα βλήματα σπάνε τις αλυσίδες μιας κινητής γέφυρας και ο λαός ορμάει και κυριεύει το φρούριο της Βαστίλλης.

Ξεκίνησε με την άλωση της φυλακής της Βαστίλης, η οποία ήταν από τον 17ο αιώνα φυλακή πολιτικών και ποινικών κρατουμένων, με την κατάληψή της να έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, αφού στις 14 Ιουλίου υπήρχαν μόλις επτά κρατούμενοι, αλλά ήταν ένα είδος προπυργίου για το καθεστώς. Στη Βαστίλη κρατούνταν όσοι αμφισβητούσαν το βασιλιά, ακόμα και ευγενεις. Ο Βολταίρος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εκπροσώπου του Διαφωτισμού, ο οποίος φυλακίστηκε εκεί.

Η νικηφόρα εξέγερση στις 14 Ιούλη 1789 είναι η αρχή της επανάστασης. Ο βασιλιάς και το κόμμα των φεουδαρχών αναγκάζονται, κάτω από την πίεση των λαϊκών μαζών, να υποχωρήσουν. Ο Νέκερ επαναφέρεται στη θέση του και ο βασιλιάς δέχεται τις αποφάσεις της εθνοσυνέλευσης.
Τις μέρες αυτές, στο Παρίσι ιδρύεται το όργανο της αυτοδιοίκησης της πόλης - η δημοτική αρχή, που την αποτελούν αντιπρόσωποι των μεγαλοαστών. Συγκροτείται η αστική εθνοφρουρά με διοικητή τον μαρκήσιο Λαφαγιέτ, που ήταν αγαπητός στο λαό, γιατί είχε πάρει μέρος στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των βορειοαμερικανικών αποικιών της Αγγλίας.

Η πτώση της Βαστίλλης έκανε τεράστια εντύπωση, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και πολύ πέρα από τα σύνορα της. Στη Ρωσία, στην Αγγλία, στα γερμανικά και στα ιταλικά κράτη, όλοι οι προοδευτικοί χαιρέτισαν με ενθουσιασμό τα επαναστατικά γεγονότα του Παρισιού.

Η απαρχή της Γαλλικής Επανάστασης εξέφρασε την επιθυμία των γάλλων πολιτών για αλλαγή του καθεστώτος της απόλυτης μοναρχίας, με τον Λουδοβίκο τον ΙΣΤ' να είναι ο εκφραστής του ως ο τότε βασιλιάς. H ανερχόμενη αστική τάξη, με σύνθημα "Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη", ήταν ο εκφραστής της Επανάστασης, η οποία συμπεριελάμβανε εμπόρους, τραπεζίτες, υπαλλήλους και βιομηχάνους επιχειρηματίες.

H oικονομική κρίση, η οποία βάρυνε ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα του πληθυσμού των πόλεων, καθώς και οι ιδέες η φιλοσοφία του Διαφωτισμού, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την υπάρχουσα κατάσταση ήταν δύο σημαντικότατοι παράγοντες για την εξέγερση.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ' και η γυναίκα του βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα αποκεφαλίστηκαν το 1793 στην γκιλοτίνα.

"Να τιμωρείς τους καταπιεστές της ανθρωπότητας είναι επιείκεια. Το να τους συγχωρείς είναι απανθρωπιά"
- Ροβεσπιέρος