Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο καλού διαχειριστή ενός καπιταλισμού με φιλολαϊκό πρόσωπο

"Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά πηγαίνει στην Σύνοδο Κορυφής κρίσιμη, κρισιμότατη, που αφορά πρωτίστως τη χώρα, χωρίς θέσεις και χωρίς καμιά διαπραγματευτική στρατηγική (...) Αυτή δεν είναι σοβαρή θέση διεκδίκησης (...) Δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για λύση ουσιαστική για τη χώρα, για το λαό, για την κοινωνία στη σύνοδο την αυριανή. Κυρίως όμως δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι γιατί σήμερα στην Ευρώπη κυριαρχεί η αντίληψη του κατευνασμού των αγορών. Αλλά την ίδια στιγμή έχει πλέον αποδειχτεί ότι οι αγορές εκλαμβάνουν την προσπάθεια κατευνασμού τους ως αδυναμία και γίνονται ακόμα επιθετικότερες (...) Και οι δύο προτάσεις που συγκρούονται (σ.σ. στην ευρωζώνη) είναι αδιέξοδες και σε κάθε περίπτωση βραχύβιες και αποσπασματικές (...) Υπάρχει βέβαια και το χειρότερο σενάριο απ' όλα, το σενάριο της μη συμφωνίας. Αν αύριο καταλήξει η Σύνοδος σε φιάσκο -εμείς θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους- είναι υπαρκτός ένας κίνδυνος που ούτως ή άλλως τον διαβλέπουμε σε βάθος χρόνου, αλλά είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να έρθει πιο κοντά, άμεσα, ο κίνδυνος ενός χρηματοπιστωτικού κραχ, αυτό που ονομάζουμε αργεντινοποίηση. Και εδώ είναι η μεγάλη ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης που όλο αυτό το διάστημα δεν έχει πάρει κανένα μέτρο, δεν έχει προβεί σε κανένα οχυρωματικό έργο, απέναντι στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας πλημμυρίδας".

Αν σας λέγαμε να μαντέψετε ποιος πολιτικός αρχηγός δήλωσε τα παραπάνω, είμαστε σίγουροι ότι θα απαντούσατε "ο Αντώνης Σαμαράς". Κι όμως, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Σε συνέντευξη Τύπου -του ΣΥΡΙΖΑ, παρακαλώ- που δόθηκε την περασμένη Τετάρτη. Το γεγονός ότι ο Τσίπρας μιλούσε σε πρώτο ενικό πρόσωπο, όπως κάνουν οι αστοί πολιτικοί αρχηγοί, δεν μας αφορά. Εμείς σημειώνουμε απλά, ότι όλ αυτά ειπώθηκαν τέσσερις μέρες μετά την, ενωτική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και αντανακλούν όχι στον Τσίπρα ή στον ΣΥΝ, αλλά σε ολόκληρο το μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως, είχε και πικάντικη σάλτσα η συνέντευξη Τύπου. Ακόμα κι αυτή, όμως, είχε φτιαχτεί με σοσιαλδημοκρατικά υλικά. Διαβάστε:

«Οι ηγεσίες της Ε.Ε. είναι εγκλωβισμένες στο αδιέξοδο νεοφιλελεύθερο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας που οι ίδιες δημιούργησαν και μέχρι σήμερα αποθεώνουν (...) Συνεπώς, η λύση δεν μπορεί να προκύψει χωρίς δομικές ανατροπές. Χωρίς επιλογές ακύρωσης και παράκαμψης των αγορών και όχι κατευνασμού τους (...) Χρειάζεται λοιπόν μια άμεση λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οχι εις βάρος των λαών, αλλά εις βάρος των κερδοσκόπων: Διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, με βελτίωση του χρόνου αποπληρωμής και των επιτοκίων για το υπόλοιπο. Απευθείας δανεισμός των κρατών απτό την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όχι μονάχα των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών με χαμηλό επιτόκιο. Μεταφορά μεγάλου κομματιού του χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έκδοση ευρωομολόγου. Ανάπτυξη με κοινωνικά χαρακτηριστικά (...) Εμείς λέμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η αιτία του προβλήματος και η αιτία του προβλήματος σήμερα είναι ότι οι αγορές είναι ανεξέλεγκτες, οι αγορές είναι πάνω από την πολιτική και τις αγορές δεν τις κατευνάζεις αλλά τις ακυρώνεις (...) Βεβαίως, λοιπόν, εγώ κατανοώ ότι αυτές οι πολύ απλές αποφάσεις που χρειάζονται μια συνεδρίαση για να αποφασιστούν ανοίγουν μια προοπτική και ένα δρόμο αναθεμελίωσης της ευρωπαϊκής οικοδόμησης και της ΟΝΕ, της αρχιτεκτονικής της και γι'αυτό λέμε ότι δεν αρκούν οι αποφάσεις να ληφθούν σε μια Σύνοδο Κορυφής αλλά πρέπει να στηριχθούν από τους αγώνες των λαών και τα κινήματα και την αλλαγή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο (.. .)Αν δείτε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών τι μαρτυρούν; Μαρτυρούν ότι ο δικομματισμός καταρρέει και ότι αν η αριστερά σήμερα μπορούσε να βρει σημεία κοινού βηματισμού θα ήταν πρώτη δύναμη και θα έπαιρνε και τις 50 έδρες που κλέβει ο εκλογικός νόμος. Θα μπορούσε να δημιουργήσει μια προοπτική ελπίδας και ανατροπής και να κυβερνήσει τη χώρα με μοναδικό σκοπό να μας βγάλει από το Μνημόνιο της χρεοκοπίας και να σταματήσει αυτή τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και της κοινωνίας. Νομίζω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη πάνω στην οποία μπορούμε να αναμετρηθούμε».

Και το «κλου», που τα λέει όλα: «Οταν μιλάμε για αθέτηση πληρωμών δεν είναι η επιθυμία μας, δεν είναι ο στόχος μας όμως είναι στη φαρέτρα των επιχειρημάτων μας για να κατανοήσουν οι αντίπαλοί μας σε αυτόν τον πόλεμο ότι δεν θα περάσουν αλώβητοι. Αν αυτό ήταν ως στοιχειώδες μήνυμα στη λογική της κυβέρνησης, δεν θα είχαμε υποστεί ούτε το πρώτο Μνημόνιο ούτε το δεύτερο Μνημόνιο και δεν θα είχαμε πετσοκόψει τους μισθούς και τις συντάξεις διότι θα διαπραγματευόταν ισχυρά σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Τελικά δεν καταλάβαμε ποιο ακριβώς είναι το απωθημένο του Τσίπρα. Να γίνει σύμβουλος της ΕΕ ή σύμβουλος του Παπανδρέου; Ακόμα και ο Κύρκος, όταν ήταν στις δόξες του, δεν τολμούσε να πει τέτοια πράγματα. Σχετικά συγκρατημένος ήταν ο ελληνικός «ευρωκομμουνισμός». Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι ασυγκράτητος και ο πρόεδρος του αχαλίνωτος. Παίζει το παιχνίδι της συλλογής ψήφων με καθαρά αστικά-αντιπολιτευτικά επιχειρήματα.


Πηγή: Εφημερίδα "Κόντρα"