• Η ταξική διάσταση της gay συνειδητοποίησης και των gay γνωριμιών
• Οι διαχωρισμοί στο εσωτερικό της κοινωνίας των ομοφυλόφιλων
Σε κάθε κείμενο που γράφω στο Κόκκινο σχετικά με εμάς, τις ομοφυλόφιλες και τους ομοφυλόφιλους στην Ελλάδα, επαναλαμβάνω με έμφαση ότι η συντριπτική πλειονότητα των gay κρύβουμε το σεξουαλικό μας προσανατολισμό από την κοινωνία. Από ποιους ακριβώς κρύβεται ο καθένας μας, διαφέρει από άτομο σε άτομο: Κάποιοι είναι σχετικά ανοιχτοί (out) και γνωρίζουν οι φίλοι τους και άλλα κοντινά τους πρόσωπα, ίσως και μερικοί συνάδελφοι στη δουλειά. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν μιλήσει σε κανέναν απολύτως και ξέρουν γι’ αυτούς μόνο ομοφυλόφιλοι, συνήθως πρώην εραστές και ο νυν σύντροφός τους (αν έχουν). Υπάρχουν όμως και πάρα πολλές περιπτώσεις που μερικοί δεν παραδέχονται τον ομοερωτικό προσανατολισμό ούτε καν στον εαυτό τους! Και πώς να το παραδεχτούν, όταν η γενική εντύπωση που καλλιεργείται για τους ομοφυλόφιλους από την εκκλησία και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι ότι πρόκειται για ανώμαλους ανθρώπους, που «δεν σέβονται το φύλο τους», που είναι παιδεραστές και άλλα τέτοια άσχετα, ψευδή και …γελοία, που διαστρεβλώνουν τη μόνη αλήθεια: Η ομοφυλοφιλία είναι μια εντελώς φυσιολογική ερωτική συμπεριφορά! Και στο τέλος-τέλος, ποιος θα ορίσει τι είναι «ομαλό» και τι «ανώμαλο»; Οι θρησκείες; Οι παπάδες; Η «κοινωνία»; Η αστική τάξη; Το ΚΚΕ; Οι ψυχίατροι; Κανείς από αυτούς! Κάθε ερωτική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων που συναινούν είναι αποδεκτή, ομαλή και φυσιολογική. Τέλος!
Πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι, λοιπόν, δε νιώθουν καθόλου άνετα με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, φτάνοντας στο σημείο να αρνηθούν την ομοφυλοφιλία τους. Προσπαθούν να ελέγξουν τον ερωτισμό τους, πιστεύοντας μάταια ότι δε βρέθηκε ακόμα το «κατάλληλο» άτομο του άλλου φύλου για το οποίο θα αισθανθούν την ίδια σφοδρή ερωτική έλξη που νιώθουν για τους ομοφύλους τους. Στο τέλος αποφασίζουν να παντρευτούν, θεωρώντας ότι μέσα στο πλαίσιο του ετερόφυλου γάμου θα ζουν εκ των πραγμάτων ως straight… Έτσι, είτε περνούν τη ζωή τους καταπιέζοντας διαρκώς το ομοερωτικό ένστικτο είτε κάνουν διπλές ζωές, μέσα στο άγχος και τα διαρκή ψέματα. Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις τέτοιων παντρεμένων ανδρών που γεμίζουν τις ιστοσελίδες gay γνωριμιών ή που συχνάζουν στα πάρκα που γίνεται ομοερωτικό φλερτ (cruising). Αρκετοί βέβαια από αυτούς τους παντρεμένους ενδέχεται να είναι αμφιφυλόφιλοι και να περνούν καλά και με τη γυναίκα τους. Όμως, πάρα πολλοί χρησιμοποιούν στα gay sites την ταμπέλα «αμφί» μόνο και μόνο επειδή έτσι νιώθουν περισσότερο αποδεκτοί…
Η ταξική διάσταση
Ολοφάνερη είναι και η ταξική διάσταση αυτού του θέματος: Οι ομοφυλόφιλες και οι ομοφυλόφιλοι που ανήκουν στον κόσμο της εργασίας και κατοικούν σε εργατολαϊκές συνοικίες ή στην επαρχία έχουν πολύ χειρότερες παραστάσεις και ακούσματα για την ομοφυλοφιλία σε σύγκριση με τους εργοδότες της «καλής» κοινωνίας. Οι μεγαλοαστοί gay είναι πιο πιθανό να ενημερωθούν από έγκυρες πηγές σχετικά με την ομοφυλοφιλία τους και τυγχάνουν πολύ καλύτερης παιδείας, κάτι που τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους και να αποδεχτούν τον εαυτό τους ως gay. Αντίθετα, οι ομοφυλόφιλοι της εργατικής τάξης βρίσκονται από μικρή ηλικία αντιμέτωποι με τα αρνητικά για τους gay στερεότυπα τα οποία κυριαρχούν στις εργατολαϊκές γειτονιές. Επίσης, παίζει το …ρόλο της και η επιρροή της ακραία ομοφοβικής ελληνικής εκκλησίας, που έχει διεισδύσει σε μεγαλύτερο βαθμό σε αυτές τις περιοχές (και στις μεσοαστικές και αγροτικές), παρά στα καλά προάστια. Όπως και να το κάνουμε, οι παπάδες ελέγχουν μέσω της εξομολόγησης πιο εύκολα τις ζωές των φτωχών άνεργων και εργαζόμενων, παρά τους πλούσιους μεγαλεργοδότες. Η σύγκριση είναι συντριπτική: Με άλλο τρόπο αντιμετωπίζεται η ομοφυλοφιλία από την κοινωνία της Φιλοθέης και της Εκάλης και με τελείως διαφορετικό από τον κόσμο της Πετρούπολης, του Ευόσμου ή της Ελασσόνας. Στις μεγαλοαστικές περιοχές η ομοφυλοφιλία είναι τουλάχιστον πιο ανεκτή - χωρίς ωστόσο να είναι και εντελώς αποδεκτή.
Αλλά ακόμα και όσοι ομοφυλόφιλοι έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας ως gay και θέλουμε να ζήσουμε όπως νιώθουμε, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη σκληρή ταξική πραγματικότητα στην προσπάθειά μας να έρθουμε σε επαφή -ερωτική ή φιλική- με άλλους ομοφυλόφιλους. Θέλουμε να βρούμε ερωτικό σύντροφο, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει με φλερτ σε επίπεδο φιλικής παρέας, στον κοινωνικό περίγυρο της γειτονιάς ή στους χώρους εργασίας και σπουδών. Γι’ αυτό καταφεύγουμε σε άλλους τρόπους γνωριμιών, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι αυτός που θα συναντήσουμε θα είναι gay και δε θα κινδυνεύσουμε να μας χλευάσουν ή να μας επιτεθούν. Τότε, λοιπόν, οι ομοφυλόφιλοι του κόσμου της εργασίας διαπιστώνουμε πως δεν έχουμε τις ίδιες δυνατότητες για γνωριμίες σε σχέση με τους εύπορους gay, αφού πολλοί από τους τρόπους gay γνωριμιών απαιτούν μια -έστω στοιχειώδη- οικονομική άνεση. Πώς να πηγαίνει συχνά κάποιος και κάποια στα gay και lesbian bar, τις gay σάουνες ή τις gay κρουαζιέρες, όταν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα; Στην ουσία ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να κάνει ερωτικές γνωριμίες ένας χαμηλόμισθος ή άνεργος ομοφυλόφιλος είναι κυρίως το ίντερνετ, αλλά και τα συγκεκριμένα πάρκα που γίνεται gay φλερτ.
Μπαίνοντας ένας ομοφυλόφιλος σ’ αυτά τα εξειδικευμένα gay sites, παρατηρεί ότι υπάρχουν χιλιάδες άλλοι gay που ψάχνουν κι αυτοί για ερωτικό σύντροφο ή φίλους. Αμέσως έχει την αίσθηση ότι είναι μέλος μιας ευρύτερης κοινότητας και καταρρίπτονται οι ενδεχόμενοι φόβοι του ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι ελάχιστοι ή ότι υπάρχουν μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο. Από εκεί και πέρα γνωρίζει σιγά-σιγά αυτή τη μεγάλη (και υπόγεια…) κοινωνία των gay. Βλέπει προφίλ από ομόφυλα ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί και ψάχνουν άλλα ζευγάρια για φιλική παρέα. Συνειδητοποιεί ότι ο κοινωνικός μύθος που θέλει τους ομοφυλόφιλους να ζουν στην απόλυτη μοναξιά, είναι στ’ αλήθεια μύθος!
Διαχωρισμοί
Βέβαια, ο κόσμος των ομοφυλόφιλων δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Οι διαχωρισμοί στο εσωτερικό της ΛΟΑΤ κοινωνίας είναι πάρα πολύ έντονοι, ταξικοί και μη. Θα συναντήσει κανείς ομοφυλόφιλους των Β. Προαστίων που φωτογραφίζονται με φόντο την πισίνα τους και που δηλώνουν ρητά ότι ψάχνουν κάποιον το ίδιο ευκατάστατν με αυτούς. Ο πιο συχνός όμως διαχωρισμός είναι αυτός ανάμεσα σε αρρενωπούς και θηλυπρεπείς άνδρες: Για την κοινωνία των gay ανδρών, η αρρενωπότητα είναι το…«άγιο δισκοπότηρο», δηλαδή το βασικό ζητούμενο. Και δυστυχώς πολλοί gay χρησιμοποιούν τις πιο εμετικές σεξιστικές εκφράσεις για να δηλώσουν την απέχθειά τους για τους θηλυπρεπείς άνδρες. (πχ: «Ουστ, ξεφωνημένες», «Ρε κορίτσια, διορθώστε τις φωνούλες σας και μην τιτιβίζετε στο τηλέφωνο», «Δε θέλω να κυκλοφορώ με μια λατέρνα δίπλα μου», «Τα μπαλέτα και οι σοπράνο μακριά από μένα» κ.λπ.). Αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι διαχωρισμοί: Γυμνασμένοι που καταφέρονται εναντίον των εύσωμων, νέοι που απαξιώνουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία, άτριχοι που κατακεραυνώνουν τους τριχωτούς (και το αντίθετο), ενεργητικοί που κράζουν τους παθητικούς, αλλά και ενεργοπαθητικοί που κατηγορούνται ως αναποφάσιστοι ή κρυφοπαθητικοί.
Χωρίς πρόσωπο…
Κάτι άλλο που βλέπει κανείς στις ιστοσελίδες gay γνωριμιών είναι ότι οι περισσότεροι που έχουν προφίλ, κυριολεκτικά τρέμουν μήπως και μαθευτεί ευρέως ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς δε βάζει φωτογραφία προσώπου σε κοινή θέα. Και παρόλο που υπάρχει η δυνατότητα να στείλει κανείς φωτογραφία μόνο σε όποιον θέλει (in private), πάρα πολλοί δεν κάνουν ούτε αυτό! Αντίθετα, σε κοινωνίες όπου η ομοφοβία έχει περιοριστεί, είναι αρκετοί οι gay που δείχνουν το πρόσωπό τους στο ίντερνετ. Η σύγκριση ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στην Κολωνία είναι αποκαλυπτική. Μπείτε στο gayromeo.com, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό gay site, και δείτε τις λίστες με τα μέλη: Μολονότι οι δύο πόλεις είναι ισομεγέθεις πληθυσμιακά, στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν μόνο 3.500 μέλη του ρόμεο, ενώ στην Κολωνία 20.000! Κι αν κάτι τέτοιο μπορεί να εξηγηθεί από τον εντελώς διαφορετικό βαθμό διείσδυσης του ίντερνετ στις δύο πόλεις, τότε τι μπορούμε να πούμε για το παρακάτω στοιχείο; Στις λίστες με τα online μέλη, παρατηρούμε πως στη Θεσσαλονίκη δείχνουν το πρόσωπό τους μόνο οι 5 στους 30, ενώ στην Κολωνία παραπάνω από τους μισούς (σχεδόν 20 στους 30!!). Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, όταν το ΛΟΑΤ κίνημα στην Κολωνία έχει μαζικοποιηθεί εδώ και δεκαετίες και διοργανώνονται δύο τεράστια pride ετησίως; (Το gay pride το καλοκαίρι και το bear pride το Νοέμβριο. Ειδικά το πρώτο συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο!) Ενώ στη Θεσσαλονίκη κάνουν ακόμα κουμάντο ο Άνθιμος και οι…Ψωμιάδηδες. Είναι τελείως απογοητευτικό ότι μέχρι και στην Αθήνα των εκατομμυρίων κατοίκων και της ανωνυμίας, λίγα είναι τα μέλη του gayromeo που αναρτούν φωτογραφία προσώπου στο προφίλ τους…
Διπλός και τριπλός ρατσισμός
Αφήνω για το τέλος μια μικρή αναφορά σε όσες και όσους έχουν την ατυχία να υφίστανται διπλό (και τριπλό) ρατσισμό, δηλαδή στις ομοφυλόφιλες μετανάστριες και στους ομοφυλόφιλους μετανάστες, αλλά και σε όσα άτομα με αναπηρία είναι και ομοφυλόφιλα. Δυστυχώς, πρόκειται για δύο απολύτως απομονωμένες ομάδες πληθυσμού, ειδικά η δεύτερη. Οι μετανάστες ΛΟΑΤ έχουν μια κάποια παρουσία στην κοινωνία των ομοφυλόφιλων, αλλά είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αντιμετωπίζονται ρατσιστικά από τους ντόπιους gay. Όσο για τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους με αναπηρία, είναι απειροελάχιστοι αυτοί που διατηρούν προφίλ σε ιστοσελίδες γνωριμιών και γενικά όσοι κινούνται στο χώρο. Αναδεικνύεται λοιπόν η ανάγκη, το αντιρατσιστικό κίνημα να έρθει σε σύγκρουση ΚΑΙ με τον πολλαπλό ρατσισμό. Κάποιες τέτοιες προσπάθειες γίνονται ήδη: Πάνω στο θέμα ΑΜΕΑ και ομοφυλοφιλία είναι εξαιρετικό το μεγάλο αφιέρωμα που κάνει το gay περιοδικό 10% στο τεύχος 30. (www.10percent.gr)
Κλείνω αυτό το κείμενο, τονίζοντας ξανά την κρίσιμη σημασία που έχει για τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους η συνειδητοποίηση του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και η κοινωνικοποίηση και επαφή με άλλους ομοφυλόφιλους. Με δεδομένη τη συντηρητική στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, ακόμα και το να συνειδητοποιήσει ένας gay την ομοφυλοφιλία του καταλήγει να είναι ταξικό ζήτημα. Αλλά και όσοι από εμάς ήμασταν τυχεροί και αποδεχτήκαμε τον εαυτό μας, συναντάμε ταξικά εμπόδια στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι μία από τις πρωταρχικές ενέργειες για τη δημιουργία ενός ταξικού ΛΟΑΤ κινήματος είναι η δημοσιοποίηση σε ευρύτατη κλίμακα όποιων δωρεάν ή πολύ φτηνών τρόπων υπάρχουν για να έρθουν σε γνωριμία μεταξύ τους οι άνεργοι και εργαζόμενοι ομοφυλόφιλοι. Αυτό το σκοπό έχει ή δημοσίευση από το Κόκκινο 6 μεγάλων ιστοσελίδων για gay ή lesbian γνωριμίες, αλλά και των σημείων υπαίθριων γνωριμιών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στα οποία γίνεται gay φλερτ. Η εγγραφή και η βασική χρήση σε αυτές τις ιστοσελίδες είναι δωρεάν. Χρειάζεται βέβαια να υπάρχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, έστω και περιστασιακά. Επίσης, όποιος θέλει να γραφτεί σε ένα από αυτά τα sites, πρέπει να δώσει δικό του e-mail. Δεν είναι απαραίτητο να δηλώσει κανείς το «επίσημο» mail του, αλλά μπορεί να φτιάξει ένα χωρίς τα πραγματικά του στοιχεία. Τέλος, καλό είναι όποιος δημιουργήσει προφίλ σε τέτοιο site, να ανεβάσει μια προσωπική του φωτογραφία, ώστε να φαίνεται πιο αξιόπιστος (ας είναι και χωρίς πρόσωπο).
Ήρθε πια ο καιρός οι ομοφυλόφιλοι να βγούμε από τους τέσσερις τοίχους! Να γνωριστούμε μεταξύ μας! Να σπάσουμε την απομόνωση!
Δημοσίευση σχολίου