Ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα

 «Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απʼ το χέρι, μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Χωρίς βιβλία, χωρίς οι σχολικές επιτροπές να έχουν χρήματα για να καλύψουν τις στοιχειώδες λειτουργικές ανάγκες των σχολίων  ανάγκες, με τεράστια έλλειψη σε εκπαιδευτικούς, ακόμα και με απουσία αιθουσών λόγω των συγχωνεύσεων σχολείων, ξεκίνησε σήμερα η σχολική χρονιά. Για όλα τα παραπάνω αποδοκιμάστηκε σήμερα η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου από γονείς όταν παρευρέθηκε  στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Παρασκευής.
Με την ευκαιρία να γράψουμε κάποιες πάγιες απόψεις μας. 

Όταν το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα καλλιεργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ των μαθητών, όταν η δημόσια παιδεία δεν είναι παρά το συμπλήρωμα της παραπαιδείας, όταν ο ίδιος ο εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει βιοποριστικά προβλήματα, λόγω των άθλιων αποδοχών που έχει και αναγκάστηκα μπαίνει στην λούμπα των «ιδιαίτερων», ποια είναι η δυνατότητα του, αντικειμενικά να είναι Δάσκαλος και όχι ένας βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος;

Αντε και να υποθέσουμε ότι κάποιος εκπαιδευτικός έχει την δυνατότητα όλους αυτούς τους ανασταλτικούς παράγοντες να τους ξεπερνά.
Μπορεί μέσα στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα να ευδοκιμήσει η έμπνευση του, η αγάπη του για τα παιδιά η συναίσθηση του ρόλου του σαν εκπαιδευτικού;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Και δεν χρειάζεται περισσότερα επιχειρήματα για να τεκμηριώσουμε αυτή μας την εκτίμηση αρκεί να θυμηθούμε την ιστορία με τους εκπαιδευτικούς στο 132 σχολείο της Γκράβας.

Αυτοί που έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους έχουν και την δυνατότητα να καθορίζουν την εκπαίδευση με τέτοιο τρόπο ώστε να διαιωνίζεται η κυριαρχία τους. Ο αγώνας για αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος στην κατεύθυνση να προσφέρει ολόπλευρη μόρφωση στα παιδιά του ελληνικού εργαζόμενου λαού είναι συνυφασμένος με τον αγώνα για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.