Ο πρωθυπουργεύων αντιπρόεδρος πασχίζει να αποδείξει ότι αντεπεξέρχεται επάξια στα καθήκοντα του. Για τις ικανότητες του δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Μπορεί να κενολογεί επί ώρες, ανακυκλώνοντας με περίσσια μαεστρία τις ίδιες εικόνες και τα ίδια διλήμματα. Στον ποταμό των λέξεων που παραθέτει, όμως, μπορεί πλέον κανείς να ανακαλύψει και τα επικίνδυνα χαρακτηριστικά που (όλο και λιγότερο) κρύβονται.
«Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο γιατί έτσι μπορούμε να τεθούμε και υπό εθνικό αυτοέλεγχο και να σωθούμε».
Δε θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε λιγότερες λέξεις ο ορισμός της υποτέλειας. Όσο πιο λυσσαλέα αυτή η κυβέρνηση επιτίθεται σε ό,τι πιο θεμελιακό συγκρατεί ακόμη την υπόσταση της χώρας, τόσο ο πρωθυπουργός, οι αντιπρόεδροι και οι υπουργοί με άνεση αποκαλύπτονται, περιβάλλοντας προκλητικά τη γύμνια τους με κηρύγματα «εθνικής σωτηρίας».
«Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση της κυβέρνησης. Ξέρουν οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι θεσμικοί μας εταίροι ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί, ποιος είναι αξιόπιστος, ποιος δεσμεύεται, ποιος μπορεί να κάνει τη δουλειά. Βεβαίως, ο ελληνικός λαός είναι αυτός που επιλέγει... Οι κυβερνήσεις πέφτουν στην Ευρώπη, εκλογές γίνονται συνεχώς. Υπάρχουν κυβερνήσεις υπηρεσιακές, συνεργατικές, μειοψηφίας. Το δράμα της χώρας είναι ότι δεν μπορεί να βρεθεί λύση ούτε δημοκρατικά, ούτε μέσα από τις εκλογές, η οποία να είναι αξιόπιστη».
Και συνέχισε: «Αν η χώρα έχει ένα πλεονέκτημα, το πλεονέκτημα αυτό είναι η κοινοβουλευτική και πολιτική της σταθερότητα. Θα μου πείτε, το έχω πει πολλές φορές, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όμως η ιστορία διδάσκει ότι πάρα πολλές φορές οι λαοί επιλέγουν δημοκρατικά το αδιέξοδο. Αυτό είναι το πρόβλημα, αυτό είναι το δράμα».
Τα είπε όλα την προηγούμενη βδομάδα στη , Βουλή ο (και συνταγματολόγος) κ. Βενιζέλος. Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αρκεί βέβαια να υπάρχει μια κυβέρνηση που «μπορεί να κάνει τη δουλειά» και αρκεί αυτή η κυβέρνηση να μπορεί να απαγορεύει στο λαό να επιλέξει «δημοκρατικά το αδιέξοδο». Η χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση κυβέρνηση, η κυβέρνηση που παρέδωσε με κάθε επισημότητα τα κλειδιά της χώρας στους τοποτηρητές του Βερολίνου και των Βρυξελλών, η κυβέρνηση που δεν τολμά να εμφανιστεί πουθενά αν πρώτα δεν έχουν στηθεί οδοφράγματα, με μεθόδους που θα ζήλευε ο Γκέμπελς, βαφτίζει το ψάρι κρέας και διαμορφώνει ένα επικίνδυνο σκηνικό φόβου και απειλών, για να προχωρήσει το «εθνοσωτήριο» έργο της.
Ο Πάγκαλος ανέσυρε τα τανκς, ο Βενιζέλος τα βάζει μπροστά... Απειλεί το λαό με το παράδειγμα της Αργεντινής, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν το Αργεντινάτσο έχει δυο αναγνώσεις...
Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς"
Δημοσίευση σχολίου