Η αντεργατική καταιγίδα εξελίσσεται και υλοποιείται από την μισητή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με συνεχή και απανωτά κτυπήματα στα δικαιώματα και τις αποταμιεύσεις του συνόλου των εργαζομένων. Μετά την φοροεισπρακτική καταιγίδα των κεφαλικών φόρων και την επίθεση στην ιδιοκατοίκηση και την εργατική στέγη, μετά την εργασιακή εφεδρεία και την δαμόκλειο σπάθη για χιλιάδες εργαζόμενους του δημοσίου τομέα, μετά την παράδοση των υπηρεσιών της υγείας, της παιδείας και όλων των κοινωνικών αγαθών στις ορέξεις του κεφαλαίου, ήρθε η σειρά της εργατικής δύναμης να παραδοθεί με καθεστώς δουλοκτησίας ολοκληρωτικά στους αφέντες του βάρβαρου τούτου κόσμου.
Τα ασπόνδυλα υπουργικά ρετάλια του ΠΑΣΟΚ και πρώην εργατοπατέρες Κουτρουμάνης και Κουτσούκος , διατάχθηκαν από τους επικεφαλείς της τρόικας να επικυρώσουν και νομοθετικά αυτό που κυριαρχεί εδώ και καιρό στη ζούγκλα της λεγόμενης «αγοράς εργασίας», την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που διασφάλιζαν το ελάχιστο όριο στην πώληση της εργατικής δύναμης.
Όπως γίνεται κάθε φορά που ετοιμάζονται να επιβάλλουν και να εφαρμόσουν τα στάδια του προμελετημένου κοινωνικού πολέμου, προέκυψε και η ανάλογη θεατρική παράσταση των ανένδοτων δήθεν υπερασπιστών των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών. Από την παράσταση αυτή δεν έλειψε και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ξεπουλημένος πράκτορας των εργατικών συμφερόντων και ηγετικό ΠΑΣΟΚόσκυλο Παναγόπουλος που ανακάλυψε ότι το βαρέλι που συνέβαλε για να πέσει η εργαζόμενη πλειοψηφία «έπιασε πάτο».
Από την άλλη μεριά παρά τα κροκοδείλια δάκρυα και τις επικλήσεις του προέδρου του ΣΕΒ περί των «συνταγματικά καθιερωμένων» συλλογικών διαπραγματεύσεων μια σειρά αιμοδιψή εργοδοτικά τέρατα με προεξέχοντα των αντιπρόεδρο του ΣΕΛΠΕ, Α. Μακρή απαίτησαν την νομοθετική θέσπιση των ατομικών συμβάσεων εργασίας εδώ και τώρα ,για να ξεπερασθούν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πολύπαθα και ανήμπορα μέλη που εκπροσωπεί ,δηλαδή οι φτωχοί μέτοχοι και ιδιοκτήτες των πολυκαταστημάτων.
Όπως ενημερωνόμαστε γράφοντας τα παραπάνω ετοιμάζεται νομοσχέδιο που θα αναστέλλει την υπογραφή νέων κλαδικών συμβάσεων, θα επεκτείνει τις ήδη υπάρχουσες για δύο χρόνια, θα επιτρέπει τη θέσπιση των επιχειρησιακών συμβάσεων ,που θα υπερισχύουν έναντι των κλαδικών, θα ελαχιστοποιεί την διαδικασία έγκρισης σωματείων από τους έξι στους δύο μήνες από τα πρωτοδικεία με σκοπό τη γρήγορη και με συνοπτικές διαδικασίες τ συγκρότηση εργοδοτικών σωματείων.
Αν όλα αυτά τώρα πια είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα και όχι ένα υποτιθέμενο σενάριο σύλληψης κάποιων θεωρητικών εγκεφάλων του συστήματος, για το πλειοψηφικό σύνολο της κοινωνίας εργαζόμενους, ανέργους, νέους και συνταξιούχους δεν απομένει παρά ένας παρατεταμένος αγώνας μέχρι να τους ανατρέψουμε όλους. Να καταργήσουμε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις δομές που την συντηρούν και την αναπαράγουν .Να δυναμώσουμε τα μαχητικά σωματεία, να δημιουργήσουμε τα νέα όργανα της εργατικής και κοινωνικής χειραφέτησης , στη δουλειά στη γειτονιά, στα πανεπιστήμια και παντού. Γιατί τέλειωσαν πια οι άμυνες και οι επικλήσεις για αντίσταση και αναμονή χρειάζεται πια παρατεταμένη αντεπίθεση ανατροπής.
β.ariaditis
Δημοσίευση σχολίου