Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;
Το να μιλήσει κανείς γεμάτος περίεργα συναισθήματα, σύγχυση και μένος, είναι δύσκολο. Διότι το να μιλάς, από την μια προϋποθέτει την απομάκρυνση του εγώ από την σκέψη, ώστε η αντικειμενικότητα και η ειλικρίνεια να μείνουν ακέραιες και από την άλλη οι βιαστικές λέξεις συχνά ξεγυμνώνονται από την σοφία και τα απρόσμενα της ιστορίας.
Έτσι λοιπόν περιμέναμε να ακούσουμε, να δούμε, να συζητήσουμε, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα μαλακώσει τα συναισθήματα και η λογική θα είναι παρούσα, τα λόγια ντόμπρα και το μυαλό καθαρό.
Αυτά που εξελίχθηκαν τις μέρες της 48ρης απεργίας στο σύνταγμα είναι η συνέχεια μιας ιστορίας, της δικιάς μας ιστορίας, όλων μας. Και μας αρέσει δεν μας αρέσει σε αυτήν την ιστορία θα έχουμε όλοι έναν ρόλο, τον ρόλο της επιλογής μας.
Και τώρα δυο λόγια, ταπεινά και σταράτα:
Μιντιακά υποκείμενα, μίζερα «κόκκινα» κοράκια με νύχια γαμψά, σταματήστε να εκμεταλλεύεστε την μνήμη του θανόντος συντρόφου σας για πολιτικούς λόγους, σταματήστε γιατί αηδιάσαμε…
Εμείς δεν θα «φάμε» από το «πτώμα», θα μείνουμε νηστικοί και δεν θα μιλήσουμε για δακρυγόνα και πέτρες, περιφρουρήσεις και βουλές, δεν θα μιλήσουμε για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο στο σύνταγμα, αφού όλοι έχουν μάτια, αυτιά και κριτική σκέψη και δεν πιστεύουμε πως η δικιά μας είναι ανώτερη από κανενός, εξάλλου συντάγματα θα υπάρξουν πολλά… και σε αυτά τα συντάγματα, θα μιλήσει η σοφή ιστορία, θα μιλήσουν οι εποχές και οι άνθρωποι, οι επιλογές των ανθρώπων. Θα μιλήσει ο αγώνας για μια ζωή με αξιοπρέπεια η μη, και τότε ο λαός ίσως να κυνηγάει και τα κοράκια, ίσως όχι…
Κάποιοι βλαμμένοι, κωλόπαιδα, αναρχικοί, κουκουλοφόροι και μη, προβοκάτορες, φρικιά, αλλά όχι κοράκια πάνω στο πτώμα του αδελφού τους.
Υ.Γ Στα εργασιακά κάτεργα του μέλλοντος, στους μισθούς πείνας που θα φέρουν τον ανταγωνισμό και τις επενδύσεις, στους ανθρώπους-αριθμούς, ανταγωνιστικούς, φτηνούς και γλυκούς για το κεφάλαιο, στις απάνθρωπες οικονομικές ζώνες του αύριο, θα μυρίζει φρέσκια ανθρώπινη σάρκα… αν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φτάσουμε εκεί, θα είμαστε άξιοι τις μοίρας μας, και θα έχουν συνδικαλιστεί άλλοι για πάρτι μας. Καλή δύναμη σε όλους μας, πέρα από κόντρες και υπεραξίες, έχουμε δρόμο μακρύ και δύσκολο…
Αναγνώστες του ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Μ . Μπρεχτ
Το να μιλήσει κανείς γεμάτος περίεργα συναισθήματα, σύγχυση και μένος, είναι δύσκολο. Διότι το να μιλάς, από την μια προϋποθέτει την απομάκρυνση του εγώ από την σκέψη, ώστε η αντικειμενικότητα και η ειλικρίνεια να μείνουν ακέραιες και από την άλλη οι βιαστικές λέξεις συχνά ξεγυμνώνονται από την σοφία και τα απρόσμενα της ιστορίας.
Έτσι λοιπόν περιμέναμε να ακούσουμε, να δούμε, να συζητήσουμε, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα μαλακώσει τα συναισθήματα και η λογική θα είναι παρούσα, τα λόγια ντόμπρα και το μυαλό καθαρό.
Αυτά που εξελίχθηκαν τις μέρες της 48ρης απεργίας στο σύνταγμα είναι η συνέχεια μιας ιστορίας, της δικιάς μας ιστορίας, όλων μας. Και μας αρέσει δεν μας αρέσει σε αυτήν την ιστορία θα έχουμε όλοι έναν ρόλο, τον ρόλο της επιλογής μας.
Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα.
Καρλ Μαρξ
Και τώρα δυο λόγια, ταπεινά και σταράτα:
Μιντιακά υποκείμενα, μίζερα «κόκκινα» κοράκια με νύχια γαμψά, σταματήστε να εκμεταλλεύεστε την μνήμη του θανόντος συντρόφου σας για πολιτικούς λόγους, σταματήστε γιατί αηδιάσαμε…
Εμείς δεν θα «φάμε» από το «πτώμα», θα μείνουμε νηστικοί και δεν θα μιλήσουμε για δακρυγόνα και πέτρες, περιφρουρήσεις και βουλές, δεν θα μιλήσουμε για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο στο σύνταγμα, αφού όλοι έχουν μάτια, αυτιά και κριτική σκέψη και δεν πιστεύουμε πως η δικιά μας είναι ανώτερη από κανενός, εξάλλου συντάγματα θα υπάρξουν πολλά… και σε αυτά τα συντάγματα, θα μιλήσει η σοφή ιστορία, θα μιλήσουν οι εποχές και οι άνθρωποι, οι επιλογές των ανθρώπων. Θα μιλήσει ο αγώνας για μια ζωή με αξιοπρέπεια η μη, και τότε ο λαός ίσως να κυνηγάει και τα κοράκια, ίσως όχι…
Κάποιοι βλαμμένοι, κωλόπαιδα, αναρχικοί, κουκουλοφόροι και μη, προβοκάτορες, φρικιά, αλλά όχι κοράκια πάνω στο πτώμα του αδελφού τους.
Υ.Γ Στα εργασιακά κάτεργα του μέλλοντος, στους μισθούς πείνας που θα φέρουν τον ανταγωνισμό και τις επενδύσεις, στους ανθρώπους-αριθμούς, ανταγωνιστικούς, φτηνούς και γλυκούς για το κεφάλαιο, στις απάνθρωπες οικονομικές ζώνες του αύριο, θα μυρίζει φρέσκια ανθρώπινη σάρκα… αν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φτάσουμε εκεί, θα είμαστε άξιοι τις μοίρας μας, και θα έχουν συνδικαλιστεί άλλοι για πάρτι μας. Καλή δύναμη σε όλους μας, πέρα από κόντρες και υπεραξίες, έχουμε δρόμο μακρύ και δύσκολο…
Αναγνώστες του ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
+ σχόλια + 2 σχόλια
Έτσι μπράβο! Τώρα ξεκαθάρισε το τοπίο.
Ένας φίλος των μίζερων "κόκκινων" κορακιών με νύχια γαμψά.
H μειοψηφία στο χώρο της αριστεράς που πιστεύει στο βαδίζουμε χώρια δρούμε μαζί έχει μετά τα γεγονότα του Συντάγματος και αυτά που ακολούθησαν ,(άστοχες ανακοινώσεις διαφόρων χώρων,φορτισμένες τοποθετήσεις και δηλωσεις ,επιθέσεις σε γραφεία του ΚΚΕ ,φασίζουσες λογικές σε Πανεπιστήμια )να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες στην καλιέργεια ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ και αγώνα, στα δύσβατα ιστορικά μονοπάτια χειραφέτησης της εργατικής τάξης.
GG
Δημοσίευση σχολίου