Θα χρηματοδοτήσει το ΔΝΤ την Ιταλία; Έτσι μεταδίδει η ιταλική εφημερίδα La Stampa, και αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται περί μεγάλης επιτυχίας της Γερμανίας.
Στο βιντεάκι που βάλαμε παραπάνω, βλέπουμε μια κινηματογραφική αναπαράσταση ενός γνωστού "παιχνιδιού", στο οποίο δύο αυτοκίνητα τρέχουν το ένα καταπάνω στο άλλο, και όποιος οδηγός στρίψει πρώτος ώστε να αποφύγει τη σύγκρουση χάνει, ενώ ο άλλος κερδίζει.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με την ευρωζώνη, με τη Γερμανία και την Αμερική να αποτελούν τους δύο "οδηγούς" που συγκρούονται:
Οι τράπεζες τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ χρειάζονται τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων για να σωθούν, και ενώ οι ΗΠΑ τυπώνει χωρίς ιδιαίτερα όρια, η Γερμανία αντιστέκεται. Σε προηγούμενο ποστ μας είχαμε γράψει όμως τα εξής:
[...] Στο τέλος, οι Γερμανοί θα τυπώσουν χρήμα, και μάλιστα πολύ, γιατί αλλιώς θα χρεωκοπήσουν και οι δικές τους τράπεζες. Προς το παρόν όμως, "άστους λίγο ακόμα να παιδεύονται, διότι...αντέχουν λίγο ακόμα!" όπως λέει και ο πρόεδρος της Bundesbank.Επίσης, στο ίδιο αυτό ποστ είχαμε δει και την εξής είδηση, την οποία αξίζει να ξαναδούμε:
Ευρωζώνη: Στο ΔΝΤ πετάει το "μπαλάκι" ο πυρήνας
Οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας, Ολλανδίας και Φινλανδίας συμφώνησαν ότι είναι απαραίτητες ορισμένες μεταρρυθμίσεις στην ευρωπαϊκή Συνθήκη, ανακοινώθηκε κατόπιν συνάντησης των ανώτατων οικονομικών αξιωματούχων του «πυρήνα» της ευρωζώνης.Η Γερμανία λοιπόν μοιάζει με τον οδηγό του αυτοκινήτου που δε στρίβει, αλλά συνεχίζει να πηγαίνει ευθεία - και οι ΗΠΑ μοιάζουν με τον οδηγό που στρίβει το αυτοκίνητο του, ώστε να αποφύγει τη σύγκρουση. Έτσι, οι ΗΠΑ, ως βασικός χρηματοδότης του ΔΝΤ, φαίνεται να υποχωρούν και να δέχονται να δώσει το ΔΝΤ χρήμα (αντί για την ΕΚΤ), όπως ακριβώς ήθελε η Γερμανία.
Κατόπιν της συνάντησης, ο Γερμανός υπουργός Wolfgang Schaeuble δήλωσε κατ’αρχήν ότι η απόφαση για την 6η δόση του δανείου βοηθείας προς την Ελλάδα θα αποφασιστεί στο Eurogroup με βάση την έκθεση της Τρόικα.
Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν αποκλείεται να υπάρξουν συνομιλίες στις Βρυξέλλες σχετικά με τον νέο μηχανισμό διασώσεων ESM, αλλά πάντως οι βασικές αρχές λειτουργίας του ταμείου έχουν αποφασιστεί από τον Μαιο.
Στο κοινό ανακοινωθέν τους, οι τρεις υπουργοί ζητούν αύξηση των πόρων του ΔΝΤ. Ο Ολλανδός κ. Jan Kees de Jager σημείωσε ότι αν αυξηθούν οι πόροι του διεθνούς οργανισμού, θα αυξηθούν και τα μέσα καταπολέμησης της κρίσης χρεών, χωρίς να χρειαστεί προσφυγή στα ευρω-ομόλογα ή σε αυξημένο ρόλο της ΕΚΤ.
«Συζητήσαμε για την μόχλευση του EFSF, αλλά το ιδιωτικό χρήμα είναι ο ένας δρόμος» ενώ ο αυξημένος ρόλος του ΔΝΤ θα ανοίξει ένα δεύτερο δρόμο. Υπάρχουν πιέσεις για ευρωομόλογα ή χρηματοδότηση από την ΕΚΤ αλλά έχουμε δηλώσει όχι σε αυτά,» δήλωσε ο κ. De Jager.
Από την πλευρά του, η Φινλανδή ΥΠΟΙΚ Jutta Urpilainen δήλωσε ότι «αν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις» στις απόπειρες επίλυσης της κρίσης χρεών, ενδεχομένως να συζητηθεί αυξημένη παρέμβαση από μέρους της ΕΚΤ αλλά τόνισε ότι η χώρα του συνεχίζεται να τάσσεται κατά των εκδόσεων κοινών ευρωομολόγων.
Μένει βέβαια να δούμε αν το δημοσίευμα της La Stampa είναι αληθές ή όχι:
Σχέδιο διάσωσης της Ιταλίας ετοιμάζει το ΔΝΤ, σύμφωνα με την La Stampa
Πακέτο διάσωσης της ιταλικής οικονομίας, που μπορεί να αγγίξει και τα 600 εκατ. ευρώ (σ.σ. αυτό προφανώς είναι τυπογραφικό λάθος, πρόκειται για 600 δισεκατομμύρια, όχι για 600 εκατομμύρια), φέρεται να επεξεργάζεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα «La Stampa».
Η εφημερίδα γράφει ότι ένα τέτοιο σχέδιο, με σκοπό να δοθεί, στην κυβέρνηση Μόντι, περιθώριο δώδεκα με δεκαοκτώ μηνών, για να εγκρίνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, υπαγορεύει πιθανή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διότι οι διαθέσιμοι πόροι του ΔΝΤ, στην φάση αυτή, θα μπορούσαν να μην επαρκούν.
Για να καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνουν όλα αυτά, μερικές παρατηρήσεις:
1) Η σημερινή μορφή του πολιτικού-οικονομικού συστήματος επιτρέπει την εκτύπωση χρήματος χωρίς όρια και χωρίς κανέναν περιορισμό. Ως εκ τούτου, όσο μεγάλα και αν είναι τα χρέη των τραπεζών, ένα κράτος μπορεί να τα καλύψει πλήρως, τυπώνοντας όσα λεφτά χρειάζονται. Αυτοί που λένε ότι "δε μπορούν να καλυφθούν τα χρέη" κάνουν λάθος ή λένε ψέματα. Τα χρέη μπορούν να καλυφθούν, όσο ύψος και αν έχουν. Βέβαια, αν τα κράτη τυπώνουν χρήμα χωρίς όρια, τότε το νόμισμα αυτό [υπερ]πληθωρίζεται, αλλά όμως οι κυβερνήσεις έχουν ξεκάθαρα πάρει την πολιτική απόφαση να σώσουν τις τράπεζες "πάση θυσία". Από τη στιγμή λοιπόν που οι τράπεζες χρειάζονται να αρπάξουν τρισεκατομμύρια, οι κυβερνήσεις τους τα δίνουν, έστω και θυσιάζουν το νόμισμα, διότι ναι μεν αυτή είναι μια μεγάλη θυσία, αλλά ανάμεσα στο νόμισμα και τις τράπεζες, προτιμούν τις τράπεζες.
2) Στην πραγματικότητα, ο μόνος που μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία είναι ο λαός, ανατρέποντας το καπιταλιστικό σύστημα. Όσο "μακρινό" και αν ακούγεται ίσως αυτό σε κάποιους, είναι απαραίτητο για να αποφύγουμε τα χειρότερα. "Δεν υπάρχει άλλος δρόμος". Αντί για μαζική εκτύπωση δολαρίων, γιεν, ευρώ, στερλίνων και SDRs (τα SDR τα τυπώνει το ΔΝΤ όπως είχαμε εξηγήσει μεταξύ άλλων σε πρόσφατο ποστ μας), πρέπει να προχωρήσουμε σε μαζικές στάσεις πληρωμών, ώστε το (ασύλληπτο) κόστος να μην πέσει στις δικές μας πλάτες και μόνο, κάτι που είναι φανερό ότι θα μας τσακίσει. Δεν είναι δυνατόν να ζητούνται τρισεκατομμύρια από τους λαούς, για το χατήρι μιας μικρής χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας και εμείς να το δεχόμαστε.
3) Καθώς όλα τα κράτη τυπώνουν χρήμα με τη σέσουλα και χωρίς κάποιο ορατό τέλος μιας και οι ζημιές των τραπεζών είναι τεράστιες, τα νομίσματα [υπερ]πληθωρίζονται, και άρα πάμε για κατάρρευση του υπάρχοντος νομισματικού συστήματος, και δημιουργίας άλλου. Η Γερμανία θέλει να έχει το ευρώ σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση (το ευρωσύστημα συνδυάζει τα αποθέματα χρυσού όλων των χωρών-μελών, και έτσι έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκοσμίως). Επίσης, η Γερμανία ΔΕ θέλει να τυπώνει χρήμα. Και επειδή αν πέσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, θα καταρρεύσουν όλες οι υπόλοιπες σε ολόκληρο τον κόσμο, ή έστω θα έχουν τεράστιες απώλειες, η Γερμανία ποντάρει στο ότι οι ΗΠΑ, που έτσι και αλλιώς τυπώνουν χρήμα με τη σέσουλα, θα τυπώσουν χρήμα και για αυτήν (μέσω του ΔΝΤ). Και απ' ότι φαίνεται...δικαιώνεται.
4) Όσο περισσότερα "πακέτα σωτηρίας" δίνονται στις τράπεζες, τόσο πιο πολύ ο κόσμος αντιδρά, διότι καταλαβαίνει ότι τον κλέβουν μέχρι αηδίας. Έτσι, ΔΕ συναινεί πλέον με αυτά. Αφήνοντας όμως τα πράγματα να φτάσουν "στο αμήν", η Γερμανία τρομάζει τον κόσμο, που φοβούμενος την ολοκληρωτική κατάρρευση, τελικά δέχεται να εκτυπωθούν χρήματα για να σωθούν οι τράπεζες. Και όχι μόνο το δέχεται, αλλά μερικοί παρακαλάνε κιόλας γονατιστοί τους Γερμανούς, νομίζοντας πως έτσι θα σωθούν (ενώ στην πραγματικότητα τους κλέβουν)
5) Μέσω της άρνησης της να τυπώσει χρήμα, η Γερμανία "γονατίζει" οικονομικά όλα τα κράτη της ευρωζώνης, που προκειμένου να σώσουν τις τράπεζες τους, δέχονται να γίνουν προτεκτοράτα, δέχονται ένα σωρό αντιλαϊκά μέτρα, δέχονται ακόμα και εξευτελισμούς, κτλ, μπας και σωθούν.
6) Τελικά η ευρωζώνη πάει σε πρώτη φάση μάλλον σε διάσπαση στα δύο ("ευρώ δύο ταχυτήτων"). Το κόστος για αυτή τη μετάβαση μπορεί εννοείται να καλυφθεί με την εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος, μιας και οι τράπεζες θα "ζοριστούν' οικονομικά αν μετατρέψουν τα παλιά δάνεια σε πληθωρισμένο ευρώ "του νότου". Πέρα από τους καθαρά οικονομικούς λόγους για αυτή την απόφαση, υπάρχει και ο φόβος μιας κοινωνικής εξέγερσης, που βέβαια έτσι και αλλιώς είναι κοντά, ωστόσο η διάσπαση της ευρωζώνης στα δύο θα μπορούσε να λειτουργήσει "ομαλοποιητικά" (από την άλλη βέβαια, ποτέ δε ξέρεις και άρα ίσως να γυρίσει και μπούμερανγκ μιας τέτοια κίνηση - θα δούμε).
Για το τέλος μερικά ακόμα ενδιαφέροντα άρθρα:
Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων προωθούν Μέρκελ και Σαρκοζί
Αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο για... όσους αντέχουν
Ο κύβος ερρίφθη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, για την επιβολή του αυστηρού δημοσιονομικού πλαισίου που οραματίζεται το Βερολίνο για την Ευρωζώνη.Εδώ ένα άρθρο από τον γνωστότερο ίσως αρθρογράφο των Financial Times, τον Wolfgang Münchau, που ζητά λύση μέσα σε 10 μέρες, δηλαδή μέχρι τη Σύνοδο της ευρωζώνης:
Η Γερμανία, από κοινού με τη Γαλλία, είναι απολύτως αποφασισμένες να προωθήσουν το νέο σύμφωνο το συντομότερο δυνατό, ακόμα και με ιδιαίτερα δραστικές μεθόδους. Έτσι, μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων που εξετάζονται από το Βερολίνο και το Παρίσι είναι να συνυπογράψουν άμεσα τη συμφωνία με 8 έως 10 μέλη της Ευρωζώνης, απειλώντας ουσιαστικά να αφήσουν τους υπόλοιπους που αμφιταλαντεύονται βορά στις ορέξεις των αγορών.
Η πρώτη επιλογή τους είναι να υιοθετηθεί η συμφωνία σε επίπεδο Ευρωζώνης. Η δεύτερη λύση που εξετάζουν είναι να προχωρήσουν με 8 έως 10 μέλη από τα «17». Το τρίτο σενάριο προβλέπει μια διμερή συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, την οποία θα μπορούν να συνυπογράψουν αργότερα κι άλλες χώρες.
Το σχέδιο για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων δεν είναι απίθανο, καθώς -όπως σημειώνουν αξιωματούχοι- υπάρχουν χώρες - μέλη της Ευρωζώνης που είτε αμφισβητούν, είτε δεν μπορούν να ακολουθήσουν το σφιχτό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιθυμεί να επιβάλει το Βερολίνο.
The eurozone really has only days to avoid collapse
If the European summit could reach a deal on December 9, its next scheduled meeting, the eurozone will survive. If not, it risks a violent collapse. Even then, there is still a risk of a long recession, possibly a depression. So even if the European Council was able to agree on such an improbably ambitious agenda, its leaders would have to continue to outdo themselves for months and years to come.Εδώ ένα άρθρο του Ambrose Evans-Pritchard, του γνωστότερου αρθρογράφου της Telegraph, που ζητά από τις ΗΠΑ να τυπώσουν χρήμα και να σώσουν αυτές τις τράπεζες της ευρωζώνης, αν και παρατηρεί ότι τελικά οι χώρες πρέπει να υποτιμήσουν το νόμισμα για μια πιο μακροπρόθεσμη λύση, και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διαλυθεί η ευρωζώνη, αλλιώς η σημερινή δομή της οδηγεί στο φασισμό, καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να επιβάλλουν συνεχώς νέα μέτρα λιτότητας χωρίς να επαναστατήσει ο λαός:
I have yet to be convinced that the European Council is capable of reaching such a substantive agreement given its past record. Of course, it will agree on something and sell it as a comprehensive package. It always does. But the halt-life of these fake packages has been getting shorter. After the last summit, the financial markets’ enthusiasm over the ludicrous idea of a leveraged EFSF evaporated after less than 48 hours.
Italy’s disastrous bond auction on Friday tells us time is running out. The eurozone has 10 days at most.
Should the Fed save Europe from disaster?
Unless EU leaders agree to the full mobilisation of the European Central Bank (ECB) within weeks, the eurozone will spiral out of control, causing an implosion of Europe’s €31 trillion (£26.6 trillion) banking nexus and an almighty global crash.
Nobel economist Myron Scholes first floated the idea in August. “I wonder whether Bernanke might not say ‘we know that the ECB can’t print money to buy bonds because the Germans won’t let them, so we will step in and start buying bonds for them’,” he said.
The Fed’s Ben Bernanke touched on the theme in a speech in November 2002 now viewed as his policy “road map”’. “The Fed has the authority to buy foreign government debt. Potentially, this class of assets offers huge scope for Fed operations,” he said.
Needless to say, reflation alone will not make Euroland a workable currency area. None of the “cures” on offer tackle the 30pc currency misalignment between North and South. What Fed-imposed QE for Euroland can do is make a solution at least possible by stoking inflation. This would inflict a boom on the German bloc, but allow the South to take its fiscal punishment without crashing further into self-defeating debt deflation. It compels the neo-Calvinists to accept their share of the intra-EMU price readjustment.
If inflation causes Germany to rise up in revolt and leave EMU, so much the better. That too is a solution.
What we know for certain is that Europe’s current policy settings must lead ineluctably to ruin and perhaps fascism.
Για το τέλος, σε μια είδηση που θυμίζει Κατοχή, έφτασαν στην Ελλάδα σακιά με τρόφιμα για "ανθρωπιστική βοήθεια":
Το ρύζι της Ε.Ε. ξυπνά αναμνήσεις
Η μνήμη των παλαιότερων ανέσυρε εικόνες ταυτισμένες με τις πλέον ζοφερές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, δεκαετίες πίσω, τότε που η καθημερινότητα ήταν ένα προσωπικό, δύσκολο στοίχημα επιβίωσης.
Σήμερα, η πρωτοφανής συμμετοχή στο πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων της Ε.Ε. συνιστά αδιάψευστη επιβεβαίωση ανέχειας πολλών. Στη φωτογραφία, παρτίδα ρυζιού προς διανομή, επισήμως για «ευπαθείς ομάδες πληθυσμού» του νομού Τρικάλων. Ανάλογες διανομές γίνονται σε πολλές περιοχές της χώρας. Εως και πέρυσι το ενδιαφέρον ήταν περιορισμένο.
Δημοσίευση σχολίου