Το "φαινόμενο"

 Του Γιώργου Σ.

Το «φαινόμενο», Ψαριανός αντιμετωπίζεται από πολλούς αριστερούς με ειρωνεία και χλευασμό. Και μπορεί πραγματικά να αξίζει και την ειρωνεία και τον χλευασμό κάποιος που προσπαθεί να παρουσιάσει τους ακροδεξιούς σαν "καλά παιδιά» και τον ελληνικό λαό σαν έναν «μαλακά» που εδώ και 40 χρόνια ψηφίζει του ίδιους και τους ιδίους, ενώ την ίδια στιγμή δεν παραλείπει να πει τα καλύτερα λόγια για τον τραπεζίτη πρωθυπουργό και να κλαψουρίσει για το κόμμα του που δεν πήρε μέρος στην κυβέρνηση και το εξοργιστικότερο όλων να δηλώνει ότι «Πριν καταργήσουμε τον καπιταλισμό ας κοιτάξουμε μήπως μπορεί να δουλέψει», αλλά τέτοια φαινόμενα χρίζουν βαθύτερου σχολιασμού.

Αλήθεια αυτός ο παμμέγιστος…θεωρητικός της αριστεράς δεν καταλαβαίνει ότι η σημερινή κρίση έχει προκληθεί, επειδή ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δουλέψει άλλο αν δεν καταστρέψει αναγκαστικά μάζες από παραγωγικές δυνάμεις και αν δεν κατακτήσει καινούργιες αγορές και δεν εκμεταλλευτεί πιο βαθιά τις παλιές. Εδώ το ομολογούν έστω και "ντροπαλά" ακόμη και συστημικοί οικονομολόγοι. Ωστόσο τα λεγόμενα του θα ήταν αφελές να αιτιολογηθούν ως αποτέλεσμα της όποιας ιδιοτροπίας στον χαρακτήρα του, είτε ενός πηγαίου αυθορμητισμού.

Το πρόβλημα δεν είναι ο Ψαριανός και οι δηλώσεις που κάνει, ούτε ο τρόπος που τις κάνει. Το ζήτημα που θα μας απασχολήσει είναι οι «ψαριανοί»  και πως όλο το επόμενο διάστημα θα προωθούνται από τα ΜΜΕ για να εγκλωβίζουν σε συστημικές λογικές έναν κόσμο που αρχίζει να αντιδρά στις αντιλαϊκές πολιτικές ή να τον ωθούν σε ακίνδυνες μορφές ριζοσπαστικοποίησης.

Είναι αυτή η εικόνα του δήθεν ακομπλεξάριστου, μη επαγγελματία πολιτικού που έχει σπάσει τα  ιδεολογικά και κομματικά στεγανά και δεν διστάζει να μιλά για τον «Φασισμό» της αριστεράς, ενώ τολμά να αναβαπτίζει σε πιστούς της δημοκρατίας πρώην τσεκουροφόρους χουντοβασιλικών οργανώσεων. Η πολιτική του μεταμοντέρνου σε όλο της το μεγαλείο.. Τώρα για χάρη της «σωτηρίας», όλα επιτρέπονται και όλα δικαιολογούνται, αφού εκ των υστέρων θα βρεθούν οι τρόποι και οι λογικές που θα δώσουν άλλοθι στους σημερινούς ιδεολογικούς παραλογισμούς. Ο Γ. Βέλτσος, το είχε διατυπώσει ξεκάθαρα «Χρειάζεται να παραδεχτούμε, σε πείσμα όλων εκείνων «που θέλουν ακόμα να μιλούν για άνθρωπο, για τη βασιλεία ή για την απελευθέρωσή του», όλων όσων «βεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει φιλοσοφία χωρίς πολιτική επιλογή», ότι κάθε σκέψη δεν είναι υποχρεωτικά «προοδευτική ή αντιδραστική». Όμως ακόμη και αν δεν βρεθούν τα κατάλληλα γεγονότα για να «στήσουν» αυτά τα άλλοθι μην νοιάζεστε γιατί όπως είχε δηλώσει και ο Λυοτάρ «...δεν έχουμε να κάνουμε αληθινά με έναν σκοπό ζωής. Ο σκοπός αυτός έχει αφεθεί στην διάκριση του καθενός. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Και όλοι γνωρίζουν πόσο λίγος είναι τούτος ο εαυτός».
Εν ολίγοις αν οι «Ψαριανοί», επιτέλους αποφανθούν ότι ο καπιταλισμός δεν λειτουργεί ποια μην δώσετε καμιά σημασία στην νέα του άποψη, άλλωστε ένας ψαριανός είναι και τίποτα παραπάνω. Χθες έλεγε άλλα, σήμερα λέει αυτά, αύριο θα δούμε!