Εννοείται ότι δεν παρακολουθώ τίποτα από τις εξελίξεις (τα πράγματα "έχουν πάρει το δρόμο τους", οπότε το να κάθομαι να "ενημερώνομαι" μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή δε μου λέει και πολλά).
Αυτό που θεωρώ ουσιαστικά ως δεδομένο είναι ότι θα βγάλουν κάποια κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας", πιθανότατα και με την άμεση συμμετοχή τραπεζιτών μέσα σε αυτήν - και θα το κάνουν πριν το άνοιγμα των χρηματιστηρίων, ώστε να ησυχάσουν τα αφεντικά τους. Αυτή τη στιγμή είμαι σίγουρος πως στα κυρίαρχα ΜΜΕ θα γίνεται μια μεγάλη επιχείρηση εκφοβισμού - τρομοκρατίας του κόσμου ("αν δε βγει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας θα καταστραφούμε").
Ο εκφοβισμός αυτός θα έχει αρκετά επιτυχημένα αποτελέσματα για αυτούς, διότι βασίζονται σε ένα μεγάλο πράγμα: Στο ότι ο κόσμος έχει "εκπαιδευτεί" με τέτοιο τρόπο ώστε "να τους χρειάζεται". Δεν είναι εύκολο για τον εργάτη σήμερα να συλλάβει με το μυαλό του έναν κόσμο όπου αυτός θα πρέπει να σκέφτεται, αυτός θα πρέπει να παίρνει αποφάσεις, αυτός θα πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη, αυτός τελικά θα πρέπει να ασκεί την εξουσία.
Καλώς ή κακώς, σήμερα βρισκόμαστε σε μια ιστορική συγκυρία όπου ούτε οι μέχρι πρότινος κυβερνώντες μπορούν να τα κάνουν αυτά τα πράγματα. Ή τέλος πάντων "μπορούν", αποδεκατίζοντας εμάς όμως. Αυτή είναι τελικά η "πολιτική λύση" που έχουν στο μυαλό τους αυτοί που σκέφτονται, παίρνουν αποφάσεις, αναλαμβάνουν τη ευθύνη και ασκούν την εξουσία για λογαριασμό μας.
Είναι λοιπόν απαραίτητο το να τους σταματήσουμε - είναι θέμα επιβίωσης για πολλούς από εμάς. Έλα όμως που ο "απλός πολίτης" που αυτοί καλλιέργησαν, με ευθύνη βέβαια και της αριστεράς που δεν αντιπάλεψε αυτή την κατάσταση όσο θα έπρεπε, ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΤΑΙ στην σκέψη ότι τώρα θα πρέπει αυτός να κάνει όλα αυτά τα δύσκολα πράγματα. Δεν τον κατηγορώ (τουλάχιστον όχι τόσο πολύ όσο νομίζετε), διότι είναι "λογικό" να φοβάται κανείς το άγνωστο. Και η "τέχνη" του να ασκείς εξουσία είναι μια "χαμένη έχνη" για το εργατικό κίνημα, μια τέχνη που θα πρέπει όμως να την ξαναμάθει.
Οι σημερινοί κυβερνώντες "τελείωσαν". Και μη νομίζετε ότι είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι και σε πολλές άλλες χώρες (απλά στην Ελλάδα είναι πιο λαμόγια, αεριτζήδες και ξέρω και εγώ τι άλλο, με τα κωμικοτραγικά αποτέλεσμα που όλοι πλέον βλέπουμε και έχουν φέρει την Ελλάδα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε παγκόσμια κλίμακα).
Τι μπορεί να αντικαταστήσει τους σημερινούς τελειωμένους κυβερνώντες; Η άρχουσα τάξη σκέφτεται και συσκέπτεται για μέρες τώρα, "προβάροντας" ένα σωρό σενάρια για να σώσει τράπεζες και λοιπούς κεφαλαιοκράτες.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, είναι επιτακτική ανάγκη για τους κομμουνιστές να επαναφέρουν τη δική μας πρόταση εξουσίας. Κάποτε την είπαν "λαοκρατία" εδώ στην Ελλάδα, και -για φαντάσου- ακολούθησε. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, αποδεικνύεται η "γύμνια" και της αριστεράς, ή έστω των ηγεσιών της, που αδυνατούν να σκεφτούν έστω σε ένα πρωτόλειο επίπεδο μια τέτοια κίνηση. Και απλά κάθονται και κοιτάνε τον αντίπαλο από την τηλεόραση, ζητάνε που και που και...εκλογές, ενώ είναι φανερό ότι καμία κυβέρνηση, είτε με εκλογές, είτε με πραξικοπηματικό τρόπο ("κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας") δε μπορεί να κυβερνήσει με την κοινωνία να είναι απέναντι της, ή έστω να μην της δίνει συναίνεση για περαιτέρω εξαθλίωση του λαού.
Όσο για τα σενάρια ότι "θα μας διώξουν από το ευρώ", εμείς τα έχουμε ξαναπεί εδώ και χρόνια. Πρώτα όμως θα αρπάξουν ότι βρουν, πρώτα θα εξασφαλίσουν όσο μπορούν τις τράπεζες τους, και μετά θα πετάξουν την Ελλάδα "σαν στημένη λεμονόκουπα". Αυτή τη στιγμή βέβαια, περισσότερο εκβιάζουν και τρομοκρατούν τον κόσμο. Και δεν μπορώ να πω, τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Από την άλλη όμως, πιστεύω ότι υπάρχει κόσμος της εργασίας που αντιλαμβάνεται ότι το μοναδικό μέλλον που υπάρχει για αυτόν είναι σε έναν κόσμο χωρίς αυτούς.
Μένει αυτός ο κόσμος να οργανωθεί και να παλέψει μέχρι τέλους, αλλιώς απλά οδηγούμαστε -έτσι κι αλλιώς- σε έναν "άλλο κόσμο", όπου όμως αυτοί που θα εξαφανιστούν θα είναι...πολλοί από εμάς, που απλά εξοντωνόμαστε, ως "θυσία στο βωμό των αγορών". Και πολλοί άλλοι που θα επιβιώσουν, θα επιβιώσουν στη φτώχεια, και με το μόνιμο φόβο ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει και η δική τους σειρά να οδηγηθούν στο "βωμό".
Αν η αριστερά σε αυτή τη συγκυρία δε σηκώσει το γάντι, ώστε να δώσει τη μάχη και να βάλει το λαό να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο από την ωμή καταστροφή που του "υπόσχεται" το κεφάλαιο, τότε η αριστερά αυτή θα έχει γράψει μια από τις μαύρες σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος.
+ σχόλια + 2 σχόλια
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας που εδώ και 37 χρόνια μπορούσε να διαχειρίζεται τα εσωτερικά ζητήματα, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αυτό το αδιέξοδο είναι η αντανάκλαση του αδιεξόδου του καπιταλιστικού συστήματος σε όλο τον κόσμο. Σε ανάλογα αδιέξοδα βρίσκονται και άλλες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Τα διεθνή ΜΜΕ πλέον περνούν την γραμμή της συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων σε κάθε χώρα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα ποιον ωφελεί κάτι τέτοιο και από ποιoν επιβάλλεται;
Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) πριν πέντε ημέρες ανακοίνωσε ότι η παγκόσμια ανεργία βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ, ξεπερνώντας στα τέλη του 2010 το όριο των 200 εκατομμυρίων ανέργων, ενώ για το 2011, η κατάσταση θα επιδεινωθεί περαιτέρω. Ο οργανισμός αποκαλύπτει ότι σε 45 χώρες από τις 118 που εξετάστηκαν «ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών μεγεθύνεται». Αυτό συμβαίνει κυρίως στις προηγμένες οικονομίες, ιδιαίτερα στην ΕΕ, στον αραβικό κόσμο και σε μικρότερο βαθμό στην Ασία. Αντιθέτως ο κίνδυνος πρόκλησης κοινωνικών ταραχών είναι «σταθερός ή ακόμη πιο αμυδρός στην υποσαχάρεια Αφρική και στη Λατινική Αμερική».
Επιπρόσθετα σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης το 8.7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 84.8% του παγκόσμιου πλούτου και το υπόλοιπο 3.3% του παγκόσμιου πλούτου μοιράζεται στο 67.6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ακόμη αξίζει να αναφερθεί η διαπίστωση ότι στην κορυφή τις οικονομικής πυραμίδας βρίσκονται 147 εταιρείες, από τις οποίες οι περισσότερες είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Στις 20 πρώτες βρίσκονται η Barclays Bank (είναι πρώτη στη λίστα των ισχυρότερων εταιρειών παγκοσμίως) , η JP Morgan Chase &Co, η UBS AG, η ΑΧΑ και οι όμιλοι Goldman Sachs και Vanguard.
Πλέον η απαίτηση για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας στην χώρα ουσιαστικά είναι απαίτηση των ολιγομονοπωλιακών καπιταλιστικών ομίλων, που με τον τρόπο αυτό, αφενός ευελπιστούν ότι μπορούν να εκτονώσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις, αφετέρου να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Έτσι το να προσπαθήσει κανείς να αιτιολογήσει την στάση του Γιωργάκη για το δημοψήφισμα ή τις προϋποθέσεις του Αντωνάκη για την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, μπορεί να έχει κάποια γοητεία για τους σεναριογράφους αμερικάνικων ταινιών, αλλά για τον λαό είναι ένα τριτεύον ζήτημα. Το βασικό είναι, ότι το σύστημα μας έχει αποδείξει ότι όταν… ανεβαίνει πολύ το κόστος του καρότου, τότε ξαναβγάζει το μαστίγιο. Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας απλά θα αποδείξει, ότι στα μελλοντικά βιβλία ιστορίας θα διδάσκεται σαν εκείνη η κυβέρνηση που χρησιμοποίησε περισσότερο από κάθε άλλη την βία, την καταστολή, τον φόβο, την τρομοκρατία και την προβοκάτσια σε βάρος του λαού. Αυτό δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό. Το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης θα ακολουθήσει την ίδια επιλογή, ενώ και οι λαϊκές αντιδράσεις στις ΗΠΑ είναι έντονες, μάλιστα η πρώτη γενική απεργία στο Oakland μετά από 65 χρόνια είχε και νεκρό. Εδώ στην Ελλάδα όποιος συμμετάσχει σε μια τέτοια κυβέρνηση πρέπει με την συντονισμένη λαϊκή αντίδραση να οδηγηθεί τουλάχιστον σε πολιτικό θάνατο.
Γιώργος. Σ
Συμφωνώ ρε ciaoant,
αλλά ποιά είναι η πρόταση; Τί συγκεκριμένα προτείνεις να γίνει;
Η δικιά μου γνώμη είναι ότι πρέπει εδώ και τώρα να συγκροτηθεί ένα μίνιμουμ μέτωπο πάλης ενάντια στο αστικό εθνικό σύστημα εξουσίας. Αλλά πως θα γίνει αυτό όταν το ΚΚΕ αρνείται κάθε συνεργασία; Και όταν ο Συνασπισμός δεν τολμά να έρθει σε ρήξη με την ακραία νεοφιλελεύθερη Ευρ.Ένωση; Και όταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάστηκε ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ έτος μετά από εκλογική επιτυχία, για να κάνει την ...πρώτη της Συνδιάσκεψη; Και όταν αρκετές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις επιλέγουν την αυτόκεντρη ανάπτυξη, δηλαδή τον σεκταρισμό; (ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη, ΚΚΕμ-λ, ΕΕΚ, ΚΟ Ανασύνταξη, κλπ κλπ);
Δε σε προβοκάρω με την ερώτησή μου. Ρωτάω με ενδιαφέρον (έως και αγωνία) για την φόρμουλα εκείνη που επιτέλους θα ενώσει τις ανταγωνιστικές προς το σύστημα δυνάμεις σε ένα ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ.....
Δημοσίευση σχολίου