Ακόμα κάθεστε και τους κοιτάτε/ακούτε; Όλοι αυτοί πρέπει να ανατραπούν ΑΜΕΣΑ αν θέλουμε να έχουμε μέλλον

Τα καθάρματα-βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ψηφίζουν το ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο μετά το άλλο, επιβάλλοντας την εξαθλίωση των εργατών δίνουν τώρα ρεσιτάλ ηθοποιίας για να διασφαλίσουν ότι θα επιβάλλουν μια κοινοβουλευτική χούντα "εθνικής σωτηρίας". Εξάλλου, οι περισσότεροι απ' αυτούς δε θα ξαναεκλεγούν σε εκλογές ποτέ από τον ελληνικό λαό, οπότε "ότι κάνουν τώρα".
Όχι ότι θα υπερασπιστούμε το ΓΑΠ βέβαια, απλά είναι φανερό ότι θα πρέπει να οργανωθούμε, να κατέβουμε στο δρόμο ώστε τα πράγματα να πάνε αλλιώς. Εκτός και αν μας σώσει η Καϊλή, η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Βενιζέλος, ή ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, o Κουβελης και η Ντορα.

Αυτό είναι, εκτός απροόπτου και το μοναδικό σχόλιο για τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις - αύριο ίσως περισσότερα. Νομίζω γίνεται φανερό σε όλους πλέον ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συνεννόησης με αυτούς τους ανθρώπους, και μένει μόνο να τους ανατρέψουμε - γιατί μόνοι τους δεν θα πέσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο.

Ως τότε, ας δούμε μερικά στοιχεία και παρατηρήσεις για ένα "άσχετο" θέμα που υποσχεθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτηση ότι θα παρουσιάζαμε σήμερα, τη γιγάντωση των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα.

Ας δούμε λοιπόν καταρχήν αυτό το γράφημα, από την Credit Suisse:

Βλέπουμε λοιπόν ότι:

• Το ανώτερο 0.5% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 38.5% του παγκόσμιου πλούτου.
• Το 8.2% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 46.3% του παγκόσμιου πλούτου (δηλαδή συνδυαστικά το 8.7% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 84.8% του παγκόσμιου πλούτου).
• Το 23.6% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 14.5% του παγκόσμιου πλούτου.
• Το 67.6% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 3.3% του παγκόσμιου πλούτου.

Εκεί μας έχει φέρει ο καπιταλισμός - ή η "δημοκρατία", όπως προτιμούν να τον αποκαλούν οι υποστηρικτές του. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η εκτόξευση των ανισοτήτων σε ιστορικά επίπεδα-ρεκόρ, χωρίς κανένα ίχνος σταματημού είναι κάτι το "δίκαιο". Τέλος πάντων όμως, αντί να γκρινιάζουμε όμως και να μοιρολογούμε για το κακό μας το ριζικό, θα πρέπει να πούμε το εξής: Αν ο παγκόσμιους πλούτος και η παγκόσμια εξουσία ελέγχεται από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, τότε θα πρέπει να τους εξοντώσουμε και να πάρουμε υπό τον έλεγχο μας τον πλούτο και την εξουσία τους. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ένα εργατικό κίνημα που θα είναι πεισμένο να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους, και επίσης θα έχει αποκτήσει την ικανότητα να ασκεί εξουσία (θα γνωρίζει δηλαδή την τέχνη της διακυβέρνησης. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ειδικά βλέποντας σκηνικά όπως αυτά που διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη έχει απολέσει την ικανότητα διακυβέρνησης. Άπλα είναι επίσης φανερό πως ούτε οι εργάτες έχουν ακόμα αυτή την ικανότητα, ευνοώντας έτσι "βοναπαρτικές" λύσεις).

Στο παραπάνω διάγραμμα, βλέπουμε, για την περίπτωση των ΗΠΑ (αλλά και αλλού η γενική τάση είναι η ίδια, με μικρές διαφορές) ότι με το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, υπήρχε μια σχετικά "ήπια" ανισότητα. Αυτό οφειλόταν στο ότι οι ΗΠΑ, ως νικήτριες του πολέμου, και ως η μοναδική μεγάλη δύναμη που είχε βγει από τον πόλεμο χωρίς να έχει βομβαρδιστεί, είχε τη δυνατότητα να εφαρμόσει κεντροαριστερές πολιτικές, πιεζόμενη και από ένα σχετικά μαχητικό εργατικό κίνημα.

Πλέον, και ειδικά μετά την ενσωμάτωση του πρώην Ανατολικού μπλοκ και της Κίνας στην παγκόσμια αγορά, οι ανισότητες σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στο πως μοιράζεται ο παραγόμενους πλούτος. Κι αυτό διότι οι κεφαλαιοκράτες εδώ και χρόνια πηγαίνουν την παραγωγή στην Ασία, εξασφαλίζοντας το ελάχιστο εργατικό κόστος, και μετά πουλάνε στη Δύση, εξασφαλίζοντας το μέγιστο δυνατό κέρδος για αυτούς. Όσο για κεντροαριστερές-σοσιαλδημοκρατικές λύσεις, αυτές ξεχάστε τις, τουλάχιστον για τη Δύση. Οι κεφαλαιοκράτες δε πρόκειται να δεχτούν "αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια", ή "κοινωνικές παροχές", διότι τους συμφέρει καλύτερα να πάνε Κίνα και να αποφύγουν όλα αυτά τα "περιττά κόστη". Πιο πιθανό είναι να γίνει επανάσταση, παρά οι κεφαλαιοκράτες να εφαρμόσουν κεντροαριστερά μέτρα στη σημερινή συγκυρία. Άλλωστε, η σοσιαλδημοκρατία αποτέλεσε έναν "ιστορικό συμβιβασμό" ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες και τους εργάτες, αλλά εδώ και καιρό οι κεφαλαιοκράτες έχουν σπάσει αυτή ό το συμβιβασμό, προτιμώντας ξεκάθαρα συνθήκες Κίνας, ή έστω Βουλγαρίας.

Η παραγωγικότητα των εργατών στις ΗΠΑ ανεβαίνει, οι μισθοί όχι. Ποιος τσεπώνει άραγε τον επιπρόσθετο πλούτο που παράγεται, αν οι μισθοί των εργατών μένουν σταθεροί;

Και πέρα από τη βιομηχανία, έχουμε και το τραπεζικό σύστημα, που μοίραζε δάνεια, ώστε να ξεγελαστούν οι εργάτες ότι τάχα δεν τρέχει και τίποτα που οι βιομήχανοι μεταφέρουν την παραγωγή αλλού. Έτσι, γιγαντώθηκαν και οι τράπεζες, η Δύση πέρασε 1-2 δεκαετίες χωρίς να καταρρεύσει, μόνο που τώρα έχει μείνει και με μειωμένη παραγωγική βάση, και με ένα σωρό χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν.

Όσο για το "πολιτικό σύστημα", νομίζω ότι όλοι έχουμε καταλάβει το "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο" - φαίνεται άλλωστε από το ποιος τσεπώνει το ένα πακέτο σωτηρίας μετά το άλλο, και ποιος αφήνεται να ψοφήσει

Όσο για την "επόμενη μέρα", οι κεφαλαιοκράτες είναι φανερό ότι θέλουν να συνεχίσουν να φεύγουν για Ασία, ή για όπου αλλού τα κέρδη τους είναι μεγαλύτερα, και επίσης είναι φανερό ότι θέλουν να βάλουν τους εργάτες να πληρώσουν όλα τα χρέη, με τους τραπεζίτες να μην πληρώνουν τίποτα. Ακόμα και με στοιχειώδη καπιταλιστική λογική, από τη στιγμή που επένδυσαν και η επένδυση δεν απέδωσε, θα πρέπει "να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων τους". Χα, σιγά μην το κάνουν αυτό όμως. Γιατί τελικά η μόνη "λογική" των καπιταλιστών είναι να μεγαλώσουν τα κέρδη τους, κατακλέβοντας τον εργάτη.

Έτσι, θέλουν να αυξήσουν κι άλλο τις ανισότητες, μεταφέροντας στους εργάτες όλα τα χρέη, και εξαθλιώνοντας τους μέχρι να "ισορροπήσουν" παγκοσμίως σε ένα επίπεδο Κίνας, ή έστω Βουλγαρίας (στην Κίνα βέβαια, οι μισθοί ανεβαίνουν, αλλά προφανώς είναι ακόμα πολύ χαμηλότεροι από αυτούς στη Δύση). Γιατί εξάλλου να επενδύσουν εδώ, όταν μπορούν να επενδύσουν στην Κίνα; Μόνο που αυτό φέρνει νέα κρίση και καταστροφή, διότι οι φτωχοί εργάτες δεν μπορούν να καταναλώσουν αυτά που παράγουν, και έτσι οδηγούμαστε σε κατάρρευση. Δε βαριέσαι όμως, οι καπιταλιστές να είναι καλά (έστω και αν έχουν και αυτοί μερικές απώλειες), και όλοι οι υπόλοιποι απλά είναι αναλώσιμοι.

Αν είμαστε λοιπόν αναλώσιμοι, τουλάχιστον ας αναλωθούμε στην ανατροπή αυτού του συστήματος, που οδηγεί σε καλοπέραση μιας μικρής μειοψηφίας, εις βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Εδώ μια ωραία παρουσίαση της σαπίλας του καπιταλισμού, που έχει καταντήσει πιο ολιγαρχικός και από τους ολιγάρχες του μεσαίωνα που κάποτε αποκεφάλισε:

Μεγάλη έρευνα που έγινε σε 43.000 υπερεθνικές επιχειρήσεις απέδειξε πως ένας μικρός όμιλος από αυτές, κυρίως τράπεζες, κρατά στα χέρια του ένα δυσανάλογα μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας.

Η ιδέα πως μια χούφτα τραπεζίτες ελέγχουν ένα μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο για τους ανθρώπους που διαδηλώνουν στη Νέα Υόρκη και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όμως, πρώτη φορά, τρεις αναλυτές σύνθετων συστημάτων από το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης έρχονται να επιβεβαιώσουν επιστημονικά και εμπειρικά πως πράγματι υπάρχει ένα τέτοιο δίκτυο ισχύος.

Από μια βάση δεδομένων που περιλάμβανε 37 εκατομμύρια μεγάλες επιχειρήσεις από όλον τον κόσμο, ξεχώρισαν 43.000 από αυτές και μελέτησαν το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Έτσι κατέληξαν σε 1.318, που καθεμιά τους είχε διαπλεκόμενες σχέσεις ιδιοκτησίας με άλλες 20 επιχειρήσεις κατά μέσον όρο.

Μολονότι αυτές οι 1.318 επιχειρήσεις είχαν λειτουργικά έσοδα που αντιστοιχούσαν στο 20% των παγκόσμιων λειτουργικών εσόδων, είχαν στην κατοχή τους την πλειοψηφία των μετοχών των μεγαλύτερων βιομηχανικών εταιρειών – της πραγματικής οικονομίας – που αντιστοιχούσαν στο 60% των παγκόσμιων εσόδων.

Όταν μάλιστα οι τρεις επιστήμονες προχώρησαν την έρευνά τους παρακάτω, ανακάλυψαν «ένα ακόμη πιο κλειστό δίκτυο 147 μεγάλων υπερεθνικών επιχειρήσεων, με στενές διασυνδέσεις μεταξύ τους, που ήλεγχαν το 40% όλων των υπόλοιπων επιχειρήσεων», όπως δήλωσε στο περιοδικό «Νιου Σάιεντιστ» ο Τζέιμς Γκλαντφέλντερ, ένας από αυτούς τους επιστήμονες.

Οι περισσότερες από αυτές τις 147 επιχειρήσεις ήταν τράπεζες. Και ανάμεσά τους ξεχώριζαν οι «συνήθεις ύποπτες»: Barclays Bank, JP Morgan Chase και Goldman Sachs.

Η συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια είναι μια φυσική συνέπεια του οικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Όμως, όπως διαπιστώσαμε όλοι το 2008, λέει ο Γκλαντφέλντερ, αυτή η συγκέντρωση προκαλεί αστάθεια: όταν ξεσπάσει κρίση σε ένα μέρος του συστήματος, εύκολα μεταδίδεται παντού.

Όλες αυτές τις αλήθειες αρχίζει νομίζω να τις καταλαβαίνει ο κόσμος - εξ ου και οι λαϊκές κινητοποιήσεις σε παγκόσμια κλίμακα. Βέβαια, αντί ο κόσμος να κινηθεί για να ανατροπή του καπιταλισμού, θα μπορούσε να κινηθεί σε μια οπισθοδρομική κατεύθυνση.

Πχ στην Αμερική, λόγω και της πολυετούς ιδεολογικής και πολιτικής αποχαύνωσης θα μπορούσαν να καταλήξουν σε μια λύση προστατευτισμού και εμπορικού πολέμου με την Κίνα, που θα οδηγήσει σε πόλεμο.

Ή, για την περίπτωση της Ελλάδας, θα μπορούσαμε να δούμε μια λύση "εθνικού απομονωτισμού". Αντί δηλαδή να πάρουν οι εργάτες στα χέρια τους την εξουσία και τον έλεγχο της παραγωγής, αποτελώντας παράδειγμα και για τους υπόλοιπους εργάτες να κάνουν το ίδιο, μιας και όσο ο καιρός περνά τόσο σε συνειδητοποιούν σε παγκόσμια κλίμακα ότι αν δεν επαναστατήσουν θα εξοντωθούν/εξαθλιωθούν, θα μπορούσαμε στην Ελλάδα να δούμε μια "εθνική αναδίπλωση", με την Ελλάδα να φτωχαίνει μόνη της, απομονωμένη, ως μια χώρα -παράδειγμα προς αποφυγή. Ειδικά αν ο λαός δεν επαναστατήσει ΣΥΝΤΟΜΑ, μιας και η διαδικασία της "ελεγχόμενης χρεωκοπίας" είναι φανερό ότι έχει προχωρήσει, και όπου να' ναι θα ολοκληρωθεί, με τους "εταίρους" μας να ρημάζουν τα πάντα και μετά να αφήνουν την Ελλάδα να χρεωκοπήσει, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει τις τράπεζες τους.

Επανερχόμενοι στο θέμα των ανισοτήτων στις ΗΠΑ, ας δούμε και ένα "φρέσκο" άρθρο, που βέβαια δεν λέει και τίποτα το καινούργιο, απλά μας λέει ότι η φτώχεια σπάει κι άλλα ρεκόρ/εξαπλώνεται διαρκώς:

Increase In Extreme Poverty Leaves Millions Stranded

The number of Americans living in communities of extreme poverty -- neighborhoods in which at least 40 percent of the population is poor -- soared by one-third between 2000 and the latter half of the decade, according to a new study from the Brookings Institution.

The broad elimination of working opportunities in many poor communities has left millions of people effectively stranded on islands of economic desolation, with the attendant problems of poverty -- dilapidated housing, crime, social strife -- deterring the investment that might alleviate their plight.

In New Haven, Conn. -- where the number of poor people living in neighborhoods of extreme poverty jumped by nearly half between 2000 and the latter years of the decade -- Jason Newton, 26, described an urban wasteland increasingly devoid of legitimate way to pay the bills.

"This whole area is just ignored," said Newton, who recently lost his job in housekeeping at a local hotel. "The violence is getting more and more, because there's nothing to do but do drugs and sell drugs. Businesses don't want to come out here. For the younger generation, they don't care to the point that they're out killing each other. There's not a lot for them to pursue. They don't have no hope."

"Δημοκρατία": Οι μεγάλοι κεφαλαιοκράτες έχουν αυτοεξαιρεθεί από το να πληρώνουν φόρους. Αντίθετα, τα χαράτσια για τους πληβείους πέφτουν βροχή. Είναι άραγε αυτό το πράγμα βιώσιμο; Νομίζω ότι αν έχει κανείς ελάχιστες γνώσεις ιστορίας, μπορεί να καταλάβει ότι οι σύγχρονοι πληβείοι θα επαναστατήσουν, και καλά θα κάνουν, αλλιώς απλά θα τους λιώσουν. Για να υπάρξει πραγματική δημοκρατία, δηλαδή για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, πρέπει αυτή η εργαζόμενη πλειοψηφία να τσακίσει αυτούς που την εκμεταλλεύονται σε βαθμό μάλιστα παροξυσμού.

ΗΠΑ: 30 μεγάλες εταιρίες δεν πλήρωσαν φόρο

 Τριάντα μεγάλες και κερδοφόρες αμερικανικές επιχειρήσεις δεν πλήρωσαν φόρο εισοδήματος στην περίοδο 2008 – 2010, σύμφωνα με έρευνα που κοινοποιήθηκε σε περίοδο κλιμακούμενων αιτημάτων προς το Κογκρέσο για φορολογική μεταρρύθμιση.

Την έρευνα διενήργησαν τα think tanks Πολίτες Υπερ της Φορολογικής Δικαιοσύνης και το Ινστιτούτο Φορολογικής και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέληξαν ότι ο πραγματικός συντελεστής φόρου που εντέλει απέδωσαν οι μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις ήταν κατά μέσο όρο 18,5%.
Στην έρευνα αναφέρεται ότι η General Electric, η Paccar, η PG&E, η Computer Sciences Corp και η NiSource περιλαμβάνονται στις 30 μεγάλες εταιρίες που δεν απέδωσαν φόρο.

Οι επιχειρήσεις δηλώνουν, ορθώς, ότι τα «παράθυρα» που τους επέτρεψαν να γλιτώσουν τους φόρους ήταν απολύτως νόμιμα. Ωστόσο τα ινστιτούτα υποστηρίζουν ότι τα «παράθυρα» δημιουργήθηκαν κατόπιν ατελείωτων πιέσεων, απειλών και χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών και δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι επιχειρήσεις δεν φέρουν ευθύνη.

Ίσως να νομίζετε ότι αυτές οι φωτογραφίες είναι από πραγματικούς άστεγους, αλλά κάνετε λάθος. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι από ένα πάρτι (!) που διοργάνωσε μια εισπρακτική εταιρεία στις ΗΠΑ, που διώχνει τους δανειολήπτες που δε μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια από τα σπίτια στα οποία μένουν. Και για το γιορτάσει, η εταιρεία αυτή έκανε ένα "πάρτι μασκέ" όπου τους κορόιδευε: Το χάσμα είναι πλέον αγεφύρωτο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και τους εργάτες, και οι άνθρωποι αυτοί μας προκλαούν, μην καταλαβαίνοντας καν ότι τελικά έτσι υπογράφουν τη θανατική τους καταδίκη. Τι να κάνουμε όμως, ΠΡΕΠΕΙ να καταλάβουν, και αν δεν καταλαβαίνουν με το καλό, ας καταλάβουν με το άγριο. Ας θανατωθούν.

Εισπρακτική εταιρεία κοροϊδεύει τους άστεγους

Μία απαράδεκτη ιδέα είχε το δικηγορικό γραφείο του Στήβεν Μπαουμ το οποίο εκπροσωπώντας τράπεζες, διώχνει τους ιδιοκτήτες από τα υποθηκευμένα σπίτια τους. Το γραφείο διοργάνωσε πάρτυ για το Haloween και οι παρευρισκόμενοι ήταν ντυμένοι ως άστεγοι που έχασαν τα σπίτια τους γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν το δάνειο.

Η συγκεκριμένη εταιρεία είναι η μεγαλύτερη στο χώρο της στη Νέα Υόρκη. Μία πρώην εργαζόμενη στην εταιρεία έστειλε στη New York Times φωτογραφίες από ετησιο πάρτυ, στο οποίο «σπάνε πλάκα», ειρωνευόμενοι τους αμερικανούς πολίτες από τους οποίους αφαίρεσαν την ακίνητη περιουσία. 

Την ίδια ώρα, οι φοιτητές στις ΗΠΑ βλέπουν ότι δε θα βρουν δουλειά, και οι περισσότεροι έχουν συσσωρεύσει μεγάλα χρέη για να πληρώσουν τα δίδακτρα των σπουδών τους. Τα φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ ξεπερνούν ακόμα και τα χρέη που έχουν οι Αμερικάνοι στις πιστωτικές τους κάρτες. Πώς θα ξεπληρωθούν; Η νέα γενιά εργατών είναι καταδικασμένη αν δεν ανατρέψουν το καπιταλιστικό σύστημα.

Scariest Student Loan Debt Numbers Ever: $100 Billion, $1 Trillion

For the first time ever, the total amount of student loans taken out last year in the U.S. topped $100 billion. And sometime this year, it’s expected that outstanding student loan debt will hit $1 trillion—also for the first time ever. 

ΥΓ1: Για όσους ενδιαφέρονται και για την Ελλάδα, πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια μελέτη γερμανικού ινστιτούτου, όπου οι κοινωνικές ανισότητες είναι ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ από αυτές στην Αμερική. Και όλα αυτά ΠΡΙΝ εφαρμοστούν μέτρα του στιλ "ειδικές οικονομικές ζώνες" που θέλει να επιβάλλει η τρόικα, με μισθούς ΚΑΤΩ και από τις συλλογικές συμβάσεις.

ΥΓ2: Την ίδια ώρα, μια σημαντική είδηση από τη Λατική Αμερική, με ένα σωστό μέτρο του Τσάβεζ, που μας δείχνει ότι μπορούμε να ανατρέψουμε "την εξουσία των πολυεθνικών, των τραπεζών", κτλ. Αν μια κυβέρνηση μπορεί να κάνει αυτό που έκανε ο Τσάβεζ, με μια στοιχειώδη έστω υποστήριξη από το λαό, φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει μια επαναστατημένη εργατική τάξη, παίρνοντας στα χέρια της αυτά που της ανήκουν, δηλαδή...όλα: Εμείς παράγουμε τον πλούτο, σε εμάς θα πρέπει να ανήκει.

Εθνικοποίηση καλλιεργήσιμης γης

Την απαλλοτρίωση 290.000 εκταρίων ακαλλιέργητης αγροτικής γης που νεμόταν η εταιρεία «Agropecuaria Flora», θυγατρική του βρετανικού γίγαντα τροφίμων «Vestey Group», ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες.

Υπενθυμίζεται ότι ακριβώς ένα χρόνο πριν η κυβέρνηση Τσάβες είχε προχωρήσει στην απαλλοτρίωση της ισπανοβενεζουελάνικης εταιρείας γεωργικών προμηθειών «Αγκροϊσλένια» και την εθνικοποίηση 200.000 εκταρίων αρόσιμης γης (495.000 στρέμματα), γης επίσης θυγατρικής του βρετανικού «Vestey». Ολες οι απαλλοτριώσεις και εθνικοποιήσεις εντάσσονται στους σχεδιασμούς για την αύξηση της εγχώριας γεωργικής παραγωγής και παραγωγής τροφίμων και την απεξάρτηση του τομέα από την αγορά. Σχέδια που συνοδεύονται με τα έργα υποδομών τόσο του οδικού δικτύου, όσο και του τετραπλασιασμού της έκτασης του αρδευτικού συστήματος, μέχρι, δηλαδή, τα 32.000 εκτάρια έως το 2015.