Εξελίξεις και στη Ρωσία, με το πρώτο μεγάλο ρήγμα στην "εποχή Πούτιν" να έρχεται στις πρόσφατες εκλογές. Ο Πούτιν βέβαια επανεκλέχθηκε, αλλά με πολύ πεσμένα ποσοστά σε σχέση με το παρελθόν, και με τις καταγγελίες για νοθεία να πέφτουν βροχή.
Για πρώτη μάλιστα φορά τα τελευταία χρόνια έχουμε τόσο μεγάλες διαδηλώσεις στη Ρωσία:
06 Δεκ. 2011
Αστυνομία εναντίον διαδηλωτών που ζητούν μια «Ρωσία χωρίς τον Πούτιν»
Αψηφώντας τις προειδοποιήσεις κυβέρνησης και αστυνομίας, Ρώσοι διαδηλωτές κατέβηκαν ξανά το απόγευμα της Τρίτης στους δρόμους της Μόσχας επιχειρώντας να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για εκλογική νοθεία και να ζητήσουν μία Ρωσία χωρίς τον Βλαντιμίρ Πούτιν.06/12/2011
Στις εκλογές της Κυριακής το κόμμα της Ενωμένης Ρωσίας συγκέντρωσε ποσοστό 49,5% και η πλειοψηφία του είναι πλέον οριακή. Αποσπά 238 έδρες σε σύνολο 450 εδρών της Δούμας (Κάτω Βουλής).
Το κυβερνών κόμμα του Βλαντιμίρ Πούτιν χάνει 77 έδρες συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του 2007, όπου διέθετε την πολύτιμη πλειοψηφία των δύο τρίτων που επέτρεπε την προώθηση αλλαγών στο Σύνταγμα.
Με τη βοήθεια του στρατού η καταστολή των διαδηλώσεων στη Μόσχα
Χιλιάδες αστυνομικών αλλά και δυνάμεις του στρατού κατευθύνονται προς το κέντρο της Μόσχας, για να περιορίσουν τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για εκλογική απάτη.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του υπουργείου Εσωτερικών, Βασίλι Παντσέκοφ, στόχος είναι η «προστασία της ασφάλειας των πολιτών».
09-12-2011
Ρωσία: Να μη συμμετέχουν στις διαδηλώσεις οι πολίτες λόγω γρίπης
Αυτό είναι το μήνυμα που μοιάζει να απευθύνει σήμερα στον ρωσικό λαό ο επικεφαλής των υπηρεσιών υγείας της χώρας Γκενάντι Ονισένκο.10 Δεκ. 2011
«Συστήνω να μην πάτε στις διαδηλώσεις, στο κάτω-κάτω της γραφής κάνει κρύο και περιμένουμε μια επιδείνωση των μετεωρολογικών συνθηκών», δήλωσε ο Ρώσος αξιωματούχος, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti.
«Επισημαίνουμε σήμερα ότι υπάρχει μια αύξηση στον αριθμό των ασθενών και ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις στους δρόμους ευνοούν την ταχεία μετάδοση των ιών και των αναπνευστικών λοιμώξεων με όλα τα επακόλουθα που έχουν», σημείωσε.
Οι μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Ρωσία εδώ και 20 χρόνια
Χιλιάδες άτομα κατέβηκαν στους δρόμους της Μόσχας, στη μεγαλύτερη αντικυβερνητική διαδήλωση των τελευταίων 20 ετών. Οι νέες κινητοποιήσεις κατά του Πούτιν έχουν ως αφορμή τις «παρατυπίες» στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής και γίνονται σε όλη την επικράτεια.Η... άνοιξη φτάνει στη χειμωνιάτικη Μόσχα;
«Η αντίδραση των πολιτών σε ένα μάλλον αυταρχικό, μονοπωλιακό καθεστώς είναι κομμάτι της σοβιετικής κληρονομίας που βρίσκει έδαφος στην έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων και όχι τόσο στην κοινή επιθυμία για αλλαγή» γράφει το περιοδικό και συνεχίζει:
«Ενώ η ιδεολογία πλέον δεν υπάρχει, όλοι οι μηχανισμοί για τη διατήρηση της εξουσίας είναι στη θέση τους. Οι κεντρικοί θεσμοί, όπως η Αστυνομία, οι δυνάμεις ασφαλείας, τα δικαστήρια, τα μέσα ενημέρωσης και η Παιδεία χρησιμοποιούνται από γραφειοκράτες που επιθυμούν να κρατήσουν την εξουσία τους.» (σ.σ. βέβαια το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε κανείς να πει και για τη Δύση, αλλά αυτό προφανώς δεν πέρασε από το μυαλό του Economist)
O Economist παραθέτει έρευνα του Pew Global Attitudes για την κατάσταση στη Ρωσία: το 60% των πολιτών δηλώνει δυσαρεστημένο από την κατάσταση στη χώρα, ενώ το 50% των ερωτηθέντων θεωρούν «ατυχία» που δεν υπάρχει πλέον η ΕΣΣΔ.
Παράλληλα ένα ποσοστό κοντά στο 70% εκτιμά ότι οι αλλαγές από το 1991 (έτος κατάρρευσης της ΕΣΣΔ) δεν έχουν βοηθήσει τον μέσο Ρώσο, ενώ ένα ποσοστό πάνω από 50% δηλώνει ότι η χώρα χρειάζεται έναν ισχυρό ηγέτη και ένα Κράτος που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει κανένας σε μειονεκτική θέση.
«Όχι, η Αραβική Ανοιξη δεν ήρθε στη Μόσχα» απαντά ο Ντέιβιντ Χιρστ, αναλυτής της Guardian, τόσο αυτός όμως όσο και άλλοι αναλυτές συμφωνούν στο εξής: Κάτι αλλάζει στη Μόσχα, κάτι αλλάζει για τον... τσάρο Πούτιν. Ισως η αλλαγή δεν είναι ανάλογη της Τυνησίας ή της Αιγύπτου, σίγουρα όμως ο Βλαντιμίρ Πούτιν υποχρεούται πλέον να αναθεωρήσει, να καταρτίσει εκ νέου τα πλάνα του για τις προεδρικές εκλογές της 4ης Μαρτίου.
Ο Πούτιν γιουχάρεται σε έναν αγώνα πολεμικών τεχνών το Νοέμβριο, γιουχάρεται στην κάλπη, στους δρόμους. Η ανοχή των Ρώσων φαίνεται να φτάνει στα όριά της: Για τη φίμωση των αντιφρονούντων -δολοφονίες δημοσιογράφων που ουδέποτε εξιχνιάστηκαν, καταδίκες ολιγαρχών που θεωρήθηκαν «απειλή» για το Κρεμλίνο, απαγορεύσεις κομμάτων. Για το «παιχνίδι» της εναλλαγής εξουσίας ανάμεσα στον Πούτιν και τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Στην πρώτη του δημόσια αντίδραση στις διαδηλώσεις, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν επιτέθηκε στη ρωσική αντιπολίτευση, ούτε στους ακτιβιστές - εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στις ΗΠΑ και, ιδίως, στην υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον.
«Εδωσε το σήμα για μερικούς ακτιβιστές της αντιπολίτευσης, αυτοί άκουσαν το σήμα και με την υποστήριξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ άρχισαν τη δράση», δήλωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός, κατηγορώντας ανοιχτά τους «Αμερικανούς εταίρους» ότι μεταχειρίστηκαν τους Ρώσους πολίτες σαν «πιόνια» και επιχειρώντας, ίσως, να... νίψει τας χείρας του. «Η απόφαση του Πούτιν να παίξει το χαρτί κατά της Κλίντον στη χειρότερη κρίση νομιμότητας που έχει αντιμετωπίσει ποτέ δείχνει ότι απλώς δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι καινούριο» δήλωσε ο Γκενάντι Γκουντκόφ, βουλευτής της Δίκαιης Ρωσίας. Όχι βέβαια ότι η «παρέμβαση» της Ουάσιγκτον θεωρείται τυχαία και μάλιστα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή - με ανοιχτά τα μέτωπα της αντιπυραυλικής ασπίδας, του Ιράν και της Συρίας...
Τι έκανε λέει; Λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον του Πούτιν; Πώς τολμούν να αμφισβητούν το ίνδαλμα; Είναι αυταρχικός ηγέτης, και αυτό πάντοτε μας εμπνέει εμάς άλλωστε...Ειδικά αν είμαστε και ρωσόδουλοι
Μερικές παρατηρήσεις:
Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο, όταν πρωτοανέλαβε ο Πούτιν τη Ρωσία, η χώρα ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης: Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, σε συνδυασμό με το άγριο νεοφιλελεύθερο ξεπούλημα των πάντων που έκανε ο Γιέλτσιν είχε δημιουργήσει τεράστια φτώχεια για το λαό. Και όταν λέμε φτώχεια θυμίζουμε ότι ακόμα και σήμερα τα σπριπτιτζάδικα/κωλόμπαρα/μπουρδέλα της Δύσης είναι γεμάτα με Ρωσίδες, που δεν είχαν άλλο τρόπο για να ζήσουν από το να γίνουν πόρνες, αποτελώντας βέβαια και μέρος από τα "λάφυρα των νικητών" στον "ψυχρό πόλεμο" ΕΣΣΔ-ΝΑΤΟ.
Παράλληλα, η χώρα δεν είχε -καπιταλιστική έστω- ανάπτυξη, και όλα τα φιλέτα τα έλεγχαν μια χούφτα "Ρώσοι ολιγάρχες", που ακόμα και σήμερα κυβερνούν τη χώρα. Η Ρωσία ήταν -και είναι- υπό τον έλεγχο συμμοριών τύπου μαφίας, που απλά είναι νόμιμες, με μεγαλύτερη βέβαια απ' όλες τη μαφία του πετρελαίου.
Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς τους ολιγάρχες ήταν μέλη του "Κομμουνιστικού Κόμματος" της πρώην ΕΣΣΔ, που μετά την κατάρρευση πήραν για ένα κομμάτι ψωμί τον έλεγχο του πετρελαίου, των βιομηχανιών χάλυβα, και ότι άλλο άξιζε τέλος πάντων, και τώρα περνούν "ζωή και κότα" (δες πχ την περίπτωση Αμπράμοβιτς, που είναι ο πιο γνωστός).
Αυτό που έκανε ο Πούτιν ήταν να βασιστεί στα πετρέλαια της Ρωσίας ώστε να υπάρξει ξανά ανάπτυξη στη χώρα. Για να το κάνει αυτό, είτε "τα βρήκε" με τους ολιγάρχες (πχ με τον Αμπράμοβιτς), είτε εξόντωσε/φυλάκισε όσους δεν ήθελαν να μοιραστούν την εξουσία και τα πλούτη τους μαζί τους (πχ Χοντορκόφσκι). Έτσι άλλωστε δημιούργησε και τη Gazprom, ως ενεργειακό όπλο που έφερε χρήμα στα κρατικά ταμεία και αύξησε μέσω των αγωγών την επιρροή της Ρωσίας στο εξωτερικό (εξαγωγή ενέργειας σε Ευρώπη, Κίνα και κράτη της πρώην ΕΣΣΔ).
Χάρη στα έσοδα από το πετρέλαιο, η Ρωσία βγήκε κάπως από την ύφεση, αν και προφανώς τα περισσότερα έσοδα καταλήγουν στους (αμύθητα και προκλητικά) πλούσιους Ρώσους ολιγάρχες. Έστω όμως και με τα...ψίχουλα που έδινε στο λαό, σταμάτησε η διαρκής και άγρια φτώχεια που υπήρχε στο λαό μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τον Γιέλτσιν.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που παρά τα όσα άσχημα έκανε ο Πούτιν εναντίον του λαού, ήταν ως τώρα αρκετά δημοφιλής. Τα είχε καλά με τους μαφιόζους που διοικούν τη χώρα, και είχε "τακτοποιήσει" γενικώς όσους από αυτούς δε συμφωνούσαν μαζί του, ενώ έδινε και μερικά ψίχουλα στο λαό από το εμπόριο του πετρελαίου (και δευτερευόντως και από το εμπόριο στρατιωτικού υλικού, τομέας στον οποίο επίσης η Ρωσία έχει τεχνογνωσία - άλλωστε από τη στιγμή που ο Πούτιν βρήκε χρήμα από τα πετρέλαια, η Ρωσία άμεσα ξαναέφτιαξε αξιόμαχα οπλικά συστήματα).
Βέβαια, ο Πούτιν ελέγχει την πλειοψηφία των ΜΜΕ, υπάρχει μεγάλη λογοκρισία και φόβος να γράψεις κάτι εναντίον του διότι μέχρι και θανάτους δημοσιογράφων είχαμε, φυλακίζει ή χτυπά έμμεσα τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι πορείες καταστέλλονται αρκετά άγρια, κτλ.
Όμως, όσο οι κοιλιές του Ρωσικού λαού ήταν άδειες, και ο Πούτιν τους έδινε κάποια ψίχουλα -έστω- για να χορτάσουν την πείνα τους, όλα αυτά δε σήμαιναν και πολλά για τους περισσότερους.
Τώρα όμως η Ρωσία περνά σε μια νέα περίοδο, όπως αποδεικνύουν και οι διαδηλώσεις: Πλέον, ο κόσμος έφαγε ένα πιάτο φαί, και αφού ικανοποίησε το βασικό ζήτημα της τροφής, μπορεί να δει και λιγο παραπέρα:
Ο Ρωσικός λαός αντιλαμβάνεται πλέον τη φτώχεια στην οποία ζει, και θέλει κάτι καλύτερο - τα κέρδη από την εκμετάλλευση του πετρελαίου πάνε σε μια χούφτα ολιγάρχες, και το ίδιο ισχύει και για τη μοιρασιά σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας. Εμπνεόμενος ίσως και από αντίστοιχες κινητοποιήσεις αλλού, βγαίνει στους δρόμους διεκδικώντας μια κάπως πιο δίκαιη μοιρασιά της πίτας.
Θα μου πείτε ότι πριν τον Πούτιν η φτώχεια ήταν ακόμα μεγαλύτερη - πού ήταν τότε οι διαδηλώσεις; Ναι, σωστά, αλλά τότε η φτώχεια αυτή ήταν τόσο πολύ μεγάλη, που ο κόσμος δε μπορούσε να σκεφτεί και πολύ πιο πέρα από το πως θα αποκτήσει ένα κομμάτι ψωμί για να φάει. Άσε που η εκπαίδευση του "κομμουνιστικού" (ή μήπως κρατικοκαπιταλιστικού; ) καθεστώτος της ΕΣΣΔ αποδείχτηκε ότι δεν είχε δημιουργήσει συγκροτημένους επαναστάτες Μπολσεβίκους, που με το που τους ρήμαξαν θα έπαιρναν τα όπλα και θα επαναστατούσαν. Αντίθετα, ο Ρωσικός λαός δεν κατάφερε να σταματήσει την άγρια λεηλασία μετά την κατάρρευση και οι θηλυκοί απόγονοι των Μπολσεβίκων κατέληξαν σε μεγάλο ποσοστό...πουτάνες στα χέρια των καπιταλιστών της Δύσης, που όπως στην αρχαιότητα τις έδωσαν και στο λαό τους, ώστε να κερδίσουν την υποστήριξη του για τις νέες εκστρατείες που ετοίμαζαν.
Τώρα που ο κόσμος κάπως χόρτασε την πείνα του, ζητά βελτιώσεις στο θέμα της ανισότητας. Και παράλληλα ζητά και βελτιώσεις στο θέμα των πολιτικών και κοινωνικών κατακτήσεων του, καθώς στη Ρωσία δεν υπάρχει ιδιαίτερη ελευθεροτυπία, συνδικαλισμός, ενώ υπάρχει "μεγάλη διαφθορά" με όλη την οικονομία να ελέγχεται από ολιγάρχες και τους παρατρεχάμενους τους, που όλοι θέλουν να "ταϊστούν" κατακλέβοντας το λαό.
Επιπλέον, υπάρχει και ένας άλλος, ακόμα πιο σημαντικός παράγοντας: Ότι παρά την επίμονη προπαγάνδα εναντίον της "σατανικής" ΕΣΣΔ, οι Ρώσοι θυμούνται πως ήταν η ζωή τότε, και διαπιστώνουν ότι ναι μεν υπήρχαν όντως πολλά αρνητικά, αλλά σε πολλά ζητήματα περνούσαν καλύτερα απ' ότι τώρα. Μπορεί να λένε μερικοί ότι στη ΕΣΣΔ υπήρχε φτώχεια, όμως τώρα που η ΕΣΣΔ κατέρρευσε και η Ρωσία έγινε "και με τη βούλα" καπιταλιστική χώρα...η φτώχεια είναι χειρότερη. Και μπορεί να λένε ότι στην ΕΣΣΔ υπήρχε καταστολή για όσους διαφωνούσαν με το καθεστώς, τα ΜΜΕ ήταν ελεγχόμενα από το καθεστώς, αλλά...τα ίδια και χειρότερα γίνονται και τώρα. Και μπορεί να λένε ότι οι αξιωματούχοι του "σοβιετικού" καθεστώτος ζούσαν πλουσιοπάροχα και μακρυά από το λαό, αλλά...τα ίδια και χειρότερα γίνονται και τώρα. Ειδικά σε αυτό το θέμα, οι "Ρώσοι ολιγάρχες" έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ, και είναι..."διεθνούς φήμης", τόσο για τα απίστευτα πλούτη που έχουν αρπάξει για ένα κομμάτι ψωμί, όσο και για το μαφιόζικο τρόπο που λειτουργούν. Άλλωστε, η πτώση της ΕΣΣΔ έδωσε την ευκαιρία στον καπιταλισμό να ρίξει τις μάσκες σε παγκόσμιο επίπεδο, και να εγκαταλείψει το "κοινωνικό κράτος", τις "πολιτικές ελευθερίες" και όλα αυτά που ως τότε υποσχόταν. Έτσι, οι Ρώσοι διαπιστώνουν εμπράκτως ότι για τους εργάτες, τα πράγματα είναι τώρα χειρότερα απ' ότι πριν.
Δεν είναι τυχαίο που ως δεύτερο κόμμα βγήκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας, με πολύ αυξημένα ποσοστά, ενώ στη Ρωσία έβαζε αφίσες του στιλ "πώς τα περνάς τώρα στον καπιταλισμό Ρώσε εργάτη;". Ουσιαστικά είναι ένα αριστερό κόμμα που υπόσχεται εθνικοποιήσεις των πετρελαίων και άλλων κλάδων (πχ χάλυβας, κτλ) της οικονομίας, και βασίζεται στο "σοβιετικό" παρελθόν της Ρωσίας - κάτι που είναι προτιμότερο για πολλούς από τη σημερινή κατάσταση. Επίσης, είναι σημαντικό το ότι έχει διατηρήσει επαφή με τις μάζες παρά τη λογοκρισία του Πούτιν, και επίσης είναι σημαντικό το ότι τάζει "εξάλειψη της διαφθοράς", ότι δηλαδή θα χτυπήσει τους ολιγάρχες και τους παρατρεχάμενους τους, που τώρα διοικούν μαφιόζικα τη χώρα.
Πέρα από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας, υπάρχει και το λεγόμενο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ), το οποίο έχει περισσότερο κομμουνιστικό πρόγραμμα "σοβιετικού" τύπου, κοντά στο δικό μας ΚΚΕ (το "απλό" Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας έχει λιγότερο σκληρές θέσεις, από τα όσα λίγα ξέρω). Όμως, ο Πούτιν έχει περάσει νόμους που αναγκάζουν τα κόμματα να έχουν 50.000 μέλη για να μπορούν να θεωρηθούν κόμματα, και να έχουν τουλάχιστον 150.000 υπογραφές απ' όλες τις περιοχές για να μπορούν να κατέβουν στις εκλογές, με αποτέλεσμα ένα σωρό κόμματα να μη μπορούν να κατέβουν - ανάμεσα τους και το ΚΕΚΡ (που τελικά δεν ξέρω αν κατέβηκε σε συνεργασία με κάποιον άλλο κόμμα ή όχι για να είμαι ειλικρινής - δεν το έψαξα και τόσο πολύ). Είναι και αυτό ένα πολιτικό μέτρο εξόντωσης των αντιπάλων του.
Στην πραγματικότητα, έχω την εντύπωση ότι στη Ρωσία ναι μεν ζητούν "περισσότερες ελευθερίες", αλλά οι περισσότεροι ζητούν μια επιστροφή σε έναν "πατερούλη" α λα ΕΣΣΔ, ο ποίος απλά θα τους δίνει και ένα καλύτερο βιωτικό επίπεδο από αυτό που έχουν τώρα, παρά ζητούν "όλη την εξουσία στα σοβιέτ" δηλαδή στα συμβούλια των εργατών. Και μάλλον νοσταλγούν τη "μεγάλη Ρωσία", παρά λένε "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε". Δεν είμαι και σίγουρος, αλλά δυστυχώς έτσι μου φαίνεται, καθώς η αριστερά είναι -παγκοσμίως- πολύ πίσω ακόμα.
Πάντως, για να μπορέσει ο Πούτιν να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση, και αφήνοντας στην άκρη σενάρια πολεμικών συγκρούσεων, κτλ που θα άλλαζαν τα δεδομένα, υπάρχουν δύο "λύσεις":
Α) Θα πρέπει να μοιράσει κάπως πιο δίκαια τα κέρδη από το πετρέλαιο ώστε να 'δωροδοκήσει" το λαό, και να αυξήσει έτσι ξανά τα ποσοστά του. Αυτό θα εξαρτηθεί και από τις μελλοντικές εξελίξεις με τους πετρελαιάδες - έχουμε εξάλλου ξαναπεί ότι πάμε [και] για μια πετρελαϊκή κρίση, και θα δούμε πόσες εξαγωγές θα κάνει η Ρωσία, που θα τις κάνει και ποια θα είναι η τιμή του πετρελαίου.
Β) Θα πρέπει να αναπτύξει παραπάνω άλλους κλάδους της οικονομίας, ώστε να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και καλύτερα εισοδήματα για τους εργάτες. Αυτή είναι πιο "μακρόπνοη" στρατηγική, και δεν είναι τυχαίο που ένα βασικό αντάλλαγμα που ζητά ο Πούτιν από τη Γερμανία για την ενέργεια που της δίνει είναι να πάρει από αυτήν τεχνογνωσία σε διάφορους τομείς υψηλής τεχνολογίας.
Για παράδειγμα πριν λίγο καιρό ο Πούτιν παρουσίασε προσωπικά ένα Ρωσικής κατασκευής αυτοκίνητο, αλλά έγινε ρεζίλι και αυτός και το αυτοκίνητο, όταν το αυτοκίνητο που είχαν στην έκθεση αποδείχθηκε...ελαττωματικό. Εννοείται λοιπόν πως θα ήθελε την τεχνογνωσία των Γερμανών σε κλάδους όπως αυτός, ώστε να δημιουργήσει νέους κλάδους ανάπτυξης για τη ρωσική οικονομία, πέρα από το πετρέλαιο, τις άλλες πρώτες ύλες και τα όπλα. Δε ξέρω αν θα τα καταφέρει (ειδικά για την αυτοκινητοβιομηχανία είναι πολύ δύσκολο η Γερμανία να μοιραστεί τεχνογνωσία, αλλά για άλλους κλάδους ίδωμεν), αλλά πάντως σίγουρα η Ρωσία το ζητάει.
Ο Πούτιν επί μια δεκαετία έφερε μια ανάπτυξη (έστω και με "μαφιόζικο" καπιταλισμό), και αυτό τον κράτησε στην εξουσία. Αυτό όμως έκλεισε τον κύκλο του, τώρα ο λαός βγήκε από την εξαθλίωση της κατάρρευσης και του Γιέλτσιν, και ζητά μια καλύτερη μοιρασιά της πίτας, και χτύπημα του αυταρχικού καθεστώτος του. Αν ο Πούτιν δε μοιράσει καλύτερα την πίτα, τότε θα έχει πρόβλημα (διότι σε ότι αφορά το άλλο σκέλος, δηλαδή το χτύπημα του σαπισμένου καθεστώτος που έχει χτίσει παρέα με τους ολιγάρχες, δε το βλέπω και πολύ πιθανό να το κάνει ο Πούτιν από μόνος του...). Η μόνη άλλη διέξοδος που έχει ο Πούτιν είναι οι πολεμικές συγκρούσεις, ώστε να δώσει στο λαό έναν εξωτερικό εχθρό να πολεμήσει - σενάριο που δε θα πρέπει να αποκλειστεί (δες αντιπυραυλική ασπίδα, αλλά και επανειλημμένες προειδοποιήσεις στη Γεωργία για επανάληψη του "ντου" που έκανε πριν λίγα χρόνια, ώστε να ξαναπάρει πίσω αυτές τις περιοχές από το ΝΑΤΟ, θεωρώντας τις ως "δικές της").
Δημοσίευση σχολίου