Οι ΗΠΑ προτίθενται να τερματίσουν τις μάχιμες επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν πριν το τέλος του 2013, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, νωρίτερα δηλαδή από το αναμενόμενο, απόφαση που αιφνιδίασε τους Αφγανούς. (πηγή)
Αποχωρούν έτσι από μια χώρα, αφού πρώτα φρόντισαν να την καταστρέψουν, έχοντας υποστεί μια σειρά από ταπεινωτικές ήττες. Οι αντάρτες έδωσαν στους ιμπεριαλιστές ισχυρά χτυπήματα, προκαλώντας απώλειες τόσο σε έμψυχο όσο και άψυχο υλικό. Απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν κατά καιρούς στη δημοσιότητα, έδειξαν ότι οι Αμερικανοί, όπως οι Ρώσοι πριν από αυτούς, δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν ποτέ τον έλεγχο της επαρχίας, αλλά μόνο των μεγάλων αστικών κέντρων, και όχι σταθερά. Τα δισεκατομμύρια των δολαρίων που ξοδεύτηκαν, φαίνεται να μην αντισταθμίζονται από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ο έλεγχος των κοιτασμάτων του λιθίου (χρησιμοποιείται στις μπαταρίες και θεωρείται το πετρέλαιο του μέλλοντος) και άλλων ορυκτών.
Κανονικά θα έπρεπε να με χαροποιεί μια τέτοια εξέλιξη. Ένας ακόμα Γολιάθ ηττάται από ένα Δαβίδ. Όμως αυτή η εξέλιξη μπορεί να έχει δύο διαφορετικά αποτελέσματα:
Το ένα σενάριο: Οι ΗΠΑ καταλαβαίνουν επιτέλους ότι δεν μπορούν να κάνουν το χωροφύλακα του κόσμου. Αρχίζουν να αλλάζουν τακτική, ξαναγυρίζουν σε διπλωματικά μέσα πίεσης προς τις χώρες, αποφεύγουν τις συγκρούσεις και γλύφουν τις πληγές τους από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Χρησιμοποιούνπερισσότερο τις μυστικές υπηρεσίες, τα δολάρια, και πετυχαίνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Γνωρίζουν νέο κύκλο ανάπτυξης σε βάρος των άλλων, ως την επόμενη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση.
Το άλλο σενάριο: Η απόσυρση των δυνάμεων από Ιράκ και Αφγανιστάννα αποτελεί έναν ελιγμό αναδιάρθρωσης και αναδιάταξης των χερσαίων δυνάμεων. Αν και οι ναυτικές δυνάμεις (με την ισχυρή αεροπορική δύναμη που διαθέτουν), μπορούν να συγκεντρωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο στρατός και οι ειδικές δυνάμεις είναι διασκορπισμένες σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Όσο ματώνουν σε Ιράκ και Αφγανιστάν, οι Δυτικοί δεν μπορούν να έχουν νέα μέτωπα. Δεν μπορούν να πλήξουν Συρία – Ιράν – Β Κορέα. Χρειάζεται να συγκεντρώσουν το στρατό για να καταλάβουν τα πετρέλαια και να ελέγξουν τον πληθυσμό.
Σ΄ αυτή την περίπτωση έρχονται σε άμεση σύγκρουση τόσο με Ρωσία όσο και με Κίνα. Οι Ρώσοι μπορεί να σκεφτούν μια ένοπλη αντιπαράθεση, οι Κινέζοι όχι. Κρίνεται η ανάπτυξη της Κίνας και η στρατηγική της περικύκλωση. Η Κίνα, έστω και ανεπίσημα, προειδοποιεί. Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο.Μπορεί να καταλήξει σε Αρμαγεδδών.
Το τι θα αποφασίσουν οι αμερικάνοι τελικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Απώλειες που υπέστησαν, πιθανές απώλειες, κέρδη, ζημιές, στάση των άλλων κρατών, εναλλακτικές λύσεις κλπ.
Όσον αφορά εμάς η χώρας έκανε ένα στρατηγικό σφάλμα: Δέχτηκε δουλικά να κάνει εμπάργκο στο Ιράν. Δε θα πληγεί μόνο η οικονομία μας από αυτό. Πλήττεται το κύρος της χώρας μας. Αποδυναμώνεται η διαπραγματευτική της ισχύ με άλλες χώρες αφού χάνεται η ανεξαρτησία του κράτους. Και δεν διαπραγματευόμαστε μόνο με τους Πέρσες…
Δημοσίευση σχολίου