Σκέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών

 Δεν θα μπούμε φυσικά στην διαδικασία να αναπαράγουμε τα όσα «ράδιο αρβύλα» κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και παρουσιάζονται σαν αποτέλεσμα των exit polls που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Σε ελάχιστες ώρες άλλωστε θα ξέρουμε αν όσοι/ες επέλεξαν να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία υπέκυψαν στα εκβιαστικά-τρομοκρατικά  διλλήματα που μας σέρβιραν τόσο καιρό, ή αν πια θα μπορούμε να μιλάμε για το ουσιαστικό τέλος της μεταπολίτευσης.

Αν Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ δεν κατορθώσουν αθροιστικά να συγκεντρώσουν το 50% των ψηφοφόρων –κάτι που δεν έχει συμβεί τα τελευταία 40 (!!!) χρόνια- τότε ναι θα έχουμε σοβαρούς τριγμούς στο αστικό πολιτικό σκηνικό, χωρίς όμως αυτό να θεωρείται σημαντικός παράγοντας για την ανατροπή του. Αλλωστε αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες σύμφωνα με την γνωστή ρήση.

Και εδώ δεν μιλάμε για το αν θα έχουν δυνατότητα Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ σχηματισμού κυβέρνησης αυτών των αστικών κομμάτων. Ακόμα και αν το κόμμα Σαμαρά συγκεντρώσει το χειρότερο ποσοστό που έχει λάβει τις τελευταίες δεκαετίες αυτή η παράταξη, (το μικρότερο ποσοστό που έχει λάβει η Ν.Δ τις τελευταίες δεκαετίες είναι στις εκλογές του 2009 που πήρε 33,48%), ακόμα και αν το ΠΑΣΟΚ έχει λίγο καλύτερο ποσοστό απ’ το μικρότερο που έχει λάβει στην ιστορία του (13,58% στις εκλογές το 1974), ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος τους παράσχει την δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Ο νόμος Παυλόπουλου, αυτό το έκτρωμα δίνει στο κόμμα που θα ρθει πρώτο «δώρο» 50 έδρες. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι σήμερα η Ν.Δ συγκεντρώσει ποσοστό 25% δεν θα πάρει περίπου 70 βουλευτές που τις αναλογούν αλλά 120! Και αν το ποσοστό αθροιστικά Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ (πάντα σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο) συγκεντρώσουν 36,4% -38,4% -αυτό εξαρτάτε και με πόσο κόμματα δεν θα συγκεντρώσουν 3% και θα μείνουν εκτός βουλής- τα δυο αυτά κόμματα θα έχουν την απόλυτη πλειοψηφία στην βουλή. 

Όμως, και αυτό είναι το βασικό, άσχετα αν σχηματιστεί κυβέρνηση από τα δυο κύρια αστικά κόμματα ελέω εκλογικού νόμου, προκύπτει το ερώτημα. Πόσο θα μπορεί να κρατηθεί μια κυβέρνηση η οποία έχει προαποφασίσει και δεσμευτεί στα αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει όταν  στερείται πολιτικής νομιμοποίησης στη συνείδηση του ελληνικού λαού;

Γιατί, φυσικά οι πολιτικές εξελίξεις δεν διαμορφώνονται αποκλειστικά στο κοινοβούλιο τους και όπως έγραφε ο Ένγκελς οι εκλογές μπορούν να λειτουργήσουν μόνο ως δείκτης της ωριμότητας της εργατικής τάξης. Και στην προκειμένη περίπτωση –αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις που υπάρχουν για το εκλογικό αποτέλεσμα- ο λαός δείχνει να αρχίζει να χειραφετείτε από την αστική προπαγάνδα δεκαετιών.

Το ζητούμενο είναι να βγει αποφασιστικά στο προσκήνιο και θα ξεκολλήσει ουσιαστικά από την αυταπάτη ότι το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση που καθορίζουν άλλοι γ’ αυτόν, χωρίς αυτόν και ενάντια σ’ αυτόν.