Του Γ. Γ
Δεν ξέρω αν είναι «μαγκιά» ή κάτι άλλο, αλλά οι σύντροφοι που έχουμε συστρατευτεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και εκτός από κάθε κινηματικό μετερίζι δίνουμε την παρουσία μας σ’ αυτό τον ιστότοπο, σε κάποια ζητήματα έχουμε διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Και στην προκειμένη περίπτωση στο θέμα της συμμετοχής μας στις εκλογές.
Προσωπικά πιστεύω ότι η επαναστατική πολιτική πρέπει να τραβήξει μια ευδιάκριτη διαχωριστική γραμμή από το σύνολο των θεσμών του συστήματος (πολιτικών και κοινωνικών) και στο θέμα των εκλογών στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν σήμερα, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι και στο σημερινό πολιτικό σκηνικό πρέπει να δώσουν την εκλογική μάχη.
Φυσικά και οι απόψεις των συντρόφων μου που διαφωνούν με το δικό μου σκεπτικό είναι σεβαστές, όπως και οι επιλογές τους. (Υπάρχουν δυο σύντροφοι που συμμετέχουν στο μπλογκ και στην ιστοσελίδα μας που κατεβαίνουν υποψήφιοι βουλευτές).
Λίγες ώρες έμειναν μέχρι να γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των εκλογών. Δεν θα μπω στην διαδικασία να εκτιμήσω το αποτέλεσμα. Αυτό που μπορεί με σχετική βεβαιότητα να προβλέψω είναι ότι τα αστικά κόμματα θα έχουν την δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Πιθανόν και τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα να αυξήσουν τους βουλευτές τους.
Και; Τι θα σημαίνει αυτό για μας, τους ανθρώπους τις δουλειάς, τους ανέργους, τους νεολαίους; Μήπως θα σταματήσουμε να είμαστε πάντα στον ζυγό, να τραβάμε το αμάξι που λέγεται καπιταλισμός, να κουβαλάμε στις πλάτες τα’ αφεντικά μας; Μήπως αν απ’ τις εκλογές βγει ένα «πανίσχυρο ΚΚΕ» που λέει η Αλέκα ή κάνει το εκλογικό άλμα ο Σύριζα που ζητάει ο Αλέξης δεν θα βλέπουμε τις στρατιές των ανέργων να γιγαντώνονται, την κρατική καταστολή να οργιάζει, την τρομοκρατία τους τόπους δουλειάς να ξεσαλώνει;
Όχι. Δεν είμαι γενικά κι’ αόριστα ενάντια στην συμμετοχή των επαναστατών, των κομμουνιστών στις εκλογές, αρκεί αυτή να συμβάλει, όπως έλεγε και ο Μαρξ στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Συμβαίνει αυτό σήμερα; Κατά την άποψη μου όχι. Προσπάθησα σε περασμένη ανάρτησή μας να το αιτιολογήσω αυτό.
Αλλοι σύντροφοι έχουν διαμετρικά αντίθετη άποψη και είναι χαρακτηριστική η συζήτηση που έκανα με τον Αγγελο Χάγιο απ’ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Από κει και πέρα και επανέρχομαι στις απόψεις μου, η αποχή από τις εκλογές δεν λέει απολύτως τίποτα αν αυτή δεν συνοδεύεται με δυναμική συμμετοχή σε αγώνες με μορφές πάλης έξω και ενάντια στην αστική νομιμότητα. Το ζητούμενο είναι ο κόσμος να βρεθεί στους δρόμους. Στους δρόμους της συλλογικότητας, των αναζητήσεων, των πολιτικών αντιπαραθέσεων, στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα. Και όχι να περιμένει μια Κυριακή κάθε τρία-τέσσερα χρόνια για να νιώσει «κυρίαρχος λαός» και να ξυπνήσει την Δευτέρα .. κυρ’ Μήτσος όπως έγραφε μια γελοιογραφία του ΚΥΡ.
Προσωπικά πιστεύω ότι η επαναστατική πολιτική πρέπει να τραβήξει μια ευδιάκριτη διαχωριστική γραμμή από το σύνολο των θεσμών του συστήματος (πολιτικών και κοινωνικών) και στο θέμα των εκλογών στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν σήμερα, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι και στο σημερινό πολιτικό σκηνικό πρέπει να δώσουν την εκλογική μάχη.
Φυσικά και οι απόψεις των συντρόφων μου που διαφωνούν με το δικό μου σκεπτικό είναι σεβαστές, όπως και οι επιλογές τους. (Υπάρχουν δυο σύντροφοι που συμμετέχουν στο μπλογκ και στην ιστοσελίδα μας που κατεβαίνουν υποψήφιοι βουλευτές).
Λίγες ώρες έμειναν μέχρι να γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των εκλογών. Δεν θα μπω στην διαδικασία να εκτιμήσω το αποτέλεσμα. Αυτό που μπορεί με σχετική βεβαιότητα να προβλέψω είναι ότι τα αστικά κόμματα θα έχουν την δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Πιθανόν και τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα να αυξήσουν τους βουλευτές τους.
Και; Τι θα σημαίνει αυτό για μας, τους ανθρώπους τις δουλειάς, τους ανέργους, τους νεολαίους; Μήπως θα σταματήσουμε να είμαστε πάντα στον ζυγό, να τραβάμε το αμάξι που λέγεται καπιταλισμός, να κουβαλάμε στις πλάτες τα’ αφεντικά μας; Μήπως αν απ’ τις εκλογές βγει ένα «πανίσχυρο ΚΚΕ» που λέει η Αλέκα ή κάνει το εκλογικό άλμα ο Σύριζα που ζητάει ο Αλέξης δεν θα βλέπουμε τις στρατιές των ανέργων να γιγαντώνονται, την κρατική καταστολή να οργιάζει, την τρομοκρατία τους τόπους δουλειάς να ξεσαλώνει;
Όχι. Δεν είμαι γενικά κι’ αόριστα ενάντια στην συμμετοχή των επαναστατών, των κομμουνιστών στις εκλογές, αρκεί αυτή να συμβάλει, όπως έλεγε και ο Μαρξ στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Συμβαίνει αυτό σήμερα; Κατά την άποψη μου όχι. Προσπάθησα σε περασμένη ανάρτησή μας να το αιτιολογήσω αυτό.
Αλλοι σύντροφοι έχουν διαμετρικά αντίθετη άποψη και είναι χαρακτηριστική η συζήτηση που έκανα με τον Αγγελο Χάγιο απ’ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Από κει και πέρα και επανέρχομαι στις απόψεις μου, η αποχή από τις εκλογές δεν λέει απολύτως τίποτα αν αυτή δεν συνοδεύεται με δυναμική συμμετοχή σε αγώνες με μορφές πάλης έξω και ενάντια στην αστική νομιμότητα. Το ζητούμενο είναι ο κόσμος να βρεθεί στους δρόμους. Στους δρόμους της συλλογικότητας, των αναζητήσεων, των πολιτικών αντιπαραθέσεων, στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα. Και όχι να περιμένει μια Κυριακή κάθε τρία-τέσσερα χρόνια για να νιώσει «κυρίαρχος λαός» και να ξυπνήσει την Δευτέρα .. κυρ’ Μήτσος όπως έγραφε μια γελοιογραφία του ΚΥΡ.
+ σχόλια + 4 σχόλια
"Μήπως θα σταματήσουμε να είμαστε πάντα στον ζυγό, να τραβάμε το αμάξι που λέγεται καπιταλισμός, να κουβαλάμε στις πλάτες τα αφεντικά μας;"
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !! αυτό το γλυτώνεις μόνο αν ζήσεις σαν αυτόνομος αγρότης ή ιερομόναχος σε μοναστήρι!!
Δεν θα μας σώσει ο Μάρξ....
ωραίος ο πάτερ της ανταρσυα !!
τι φρέσκος πολιτικός λόγος....
σε κάποια στιγμή με συνεπήρε...
με αγάπη
Ο εργατόκοσμος έχει διαπαιδαγωγηθεί μέσα στην αστική λογική και προσμένει ελπίδα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Καλώς ή κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν η Αριστερά συνολικά τασσόταν εναντίον των εκλογών, θα ποδοπατούσε την ελπίδα των εργαζομένων για επίλυση των άμεσων βιοτικών προβλημάτων του, δεδομένου ότι, λέμε, δεν έχει μάθει η συντριπτική πλειοψηφία να διεκδικεί στο δρόμο και με τις απεργίες.
Η νίκη της Αριστεράς στις εκλογές θα είναι ένα εφαλτήριο για νέους αγώνες γιατί θα δώσει ελπίδα στους εργαζόμενους ότι μπορεί να γίνει η αλλαγή και ταυτόχρονα η καταψήφιση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα σημάνει και τη μη λαϊκή νομιμοποίση της μετατροπής της (αστικής) Ελλάδας σε προτεκτοράτο.
Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να πάμε όλοι στις κάλπες και να υπερψηφίσουμε τους συνδυασμούς της Αριστεράς, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να μηυ φύγει η ελπίδα για την ανατροπή του αίσχους που ζούμε.
ΚΚΕ διότι είναι το πιο οργανωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης
ΣΥΡΙΖΑ διότι με την κυβερνητική του πρόταση θα έχουμε αφενός καταγγελία των Μνημονίων και αφετέρου θα γίνει ξεκαθάρισμα με τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις που έχει σε πολλά σημεία του προγράμματός του.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ διότι είναι η μόνη που έχει ολοκληρωμένη και βιώσιμη πρόταση για το αύριο.
Γράψατε σε παλαιότερή ανάρτησή σας:
«[...]Και ολοκληρώνω με μια πάγια δική μου άποψη: Οι εκλογές δεν μπορεί ν’ αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Γιατί οι εκλογές αφορούν τους συσχετισμούς στην κορυφή και όχι τους συσχετισμούς ανάμεσα στην κορυφή και τη βάση. Μήπως σύντροφοι αυτή την στιγμή η αναγκαιότητα είναι η πάλη για την δημιουργία ενός ρωμαλέου ταξικού κινήματος απαλλαγμένο απ’ τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, μήπως θα πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο με κάθε αστικό θεσμό, όπως οι εκλογές, να ξεφύγουμε απ’ τα παραλυτικά βαρίδια της αστικής νομιμότητας και της θεσμολαγνείας;»
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ και με εκείνα τα γραφόμενα και με το παρόν άρθρο και για να το θέσω κι εγώ διαφορετικά:
Η αστική τάξη μας έχει κηρύξει τον πόλεμο χρησιμοποιώντας όλο της το δολοφονικό οπλοστάσιο κι εμείς προσπαθούμε να την πολεμήσουμε με τα μέσα που εκείνη μας παρέχει, που εκείνη μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε...!!! ΕΙΝΑΙ ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΟ! ΕΛΕΟΣ ΠΛΕΟΝ! ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ;;;;;
1) Το αποτέλεσμα των εκλογών αλλάζει τη ζωή μας.
Επιγραμματικά αναφέρω τις εκλογές στην Ισπανία το 1936,στη Χιλή το 1973,κλπ.Η αστική τάξη νομιμοποιεί το σφετερισμό του κοινωνικού πλούτου Νομοθετικά,Δικαστικά,Εκτελεστικά.Οταν τα αποτελέσματα για τη συγκρότηση του νομοθετικού σώματος (εκλογές)απειλούν την ιδιοκτησία της τότε εφαρμόζει την δημοκρατία που υπάρχει σε εργοστάσια,βιοτεχνίες,εμπορικά καταστήματα και άλλους ιερούς τόπους του κεφαλαίου,μιά ξετσίπωτη δικτατορία.
2)Αυτή την αντίθεση ανάμεσα στην οικονομική δικτατορία τους και την πολιτική δημοκρατία τους καμιά πολιτική οργάνωση των κομμουνιστών (όλα τα "ρευματα")δεν την εμφανίζει γιατί ο σεβασμός του συντάγματος στην ατομική ιδοκτησία είναι προυπόθεση για συλλογή ψήφων.
3)Μιά διφορούμενη πολιτική...,με την αστική νομιμότητα και στο βάθος την επανάσταση ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής της ζωής μας.Γιαυτό οι πολιτικές των σταδίων (Λαική εξουσία,αντιμνημονιακή κυβέρνηση,η ελλάδα ως φαντασιακός "αδύναμος κρίκος"της Ε.Ε.κλπ)είναι πολιτική εξαπάτηση του προλεταριάτου γιατί η αστική τάξη μας περιμένει οπλισμένη έξω απο τα εκλογικά τμήματα.
4)Ο αναρχικός κόσμος αρνείται οτι οι εκλογές αλλάζουν τη ζωή μας και οτι η αποχή όπως και η συμμετοχή σε αυτές είναι ζήτημα τακτικής εκτίμισης των δυνατοτήτων οχι της "επαναστατικής" οργάνωσης αλλά της τάξης μας(1946)καιτης κοινωνίας.
5) Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζω!
Προλετάριος
Δημοσίευση σχολίου