Το νέο ΕΑΜ των Καζάκη-Παπαθεμελή και η συγνώμη του Δ. Πατέλη

Τελικά υπήρχε, μας ενημερώνει ο Δ. Πατέλης, συζήτηση του Καζάκη με τον Καμμένο για κοινή εκλογική κάθοδο. Πάντα σύμφωνα με το μέχρι πρότινος στέλεχος του ΕΠΑΜ, υπήρχαν και μια σειρά άλλες στάσεις και συμπεριφορές που καταδεικνύουν μια ιδιαίτερα προβληματική πολιτική φυσιογνωμία, άσχετη, ξένη και εχθρική με τα ήθη και τις αντιλήψεις της Αριστεράς και του κινήματος.

Συνολικότερα άλλωστε το προσωποκεντρικό πολιτικό μόρφωμα του ΕΠΑΜ ποτέ δεν δήλωσε ότι ανήκει στην Αριστερά, παρ’ ότι η Αριστερά της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών, της δυαδικής εξουσίας και των αντιφατικών κυβερνήσεων είδε στο πρόσωπο του εκλεκτού οικονομολόγου των ΜΜΕ Δ. Καζάκη τον Ελληνα Τσάβες. Ακόμη και όταν με τη χαρακτηριστική του προβοκατορολογία ο Δ. Καζάκης έβριζε ελεεινά το Βαθύ Κόκκινο (που τελικά, όπως φάνηκε, είχε δίκιο) και όποιον άλλον τολμούσε να τον αμφισβητήσει, ακόμη και το «Πριν» για ένα μονόστηλο που ήπια κριτίκαρε το κάλεσμα του ΕΠΑΜ σε παπάδες και ένστολους, οι της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σφύριζαν αδιάφορα. Τα χειρότερα άλλωστε όλος ο χυλός των αντικαπιταλιστών–αντιεξουσιαστών με τους ειδικούς τα είχαν πράξει μήνες πριν στις πλατείες με την αποδοχή και στήριξη της απαγόρευσης κάθε αριστερής φωνής και έκφρασης.

Σίγουρα ο Καμμένος και οι «Ανεξάρτητοι» Ελληνες χρωστάνε πολλά όχι μόνο στον Καζάκη, που λίγα καθώς φαίνεται τους χωρίζουν, μα πολύ περισσότερο στην οπορτουνιστική και άθλια στάση των ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η απολίτικη και ουσιαστικά κενή ταμπέλα των αντιμνημονιακών αξιοποιείται σήμερα αφορολόγητα από τον Κουβέλη μέχρι τη Χρυσή Αυγή την ίδια ώρα που χάριν των μεγάλων στόχων, των ανατροπών τάχα, κάποιοι αρνήθηκαν συστηματικά την κοινή δράση της Αριστεράς προκειμένου να ευνοηθούν πολιτικά οι σπουδαίες λαϊκές αντιστάσεις.

Στη συζήτηση περί διαγραφής ή κουρέματος του χρέους, που την έκανε τελικά το σύστημα χωρίς να αξιοποιήσει καμιά Ε.Λ.Ε. των αντικαπιταλιστών, ο Δ. Καζάκης ήταν αποδεχτός σ’ όλο τον πολιτικό χυλό που αναφέραμε σαν αδιαμφισβήτητος αναλυτής και σωτήρας.

Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο ο (ειδικός και αυτός μάλιστα επί της επαναστατικής θεωρίας) Δ. Πατέλης κάθε άλλο παρά ένιωθε άβολα μ’ αυτά που ο ίδιος έβλεπε μέσα στο ΕΠΑΜ μέχρι προσφάτως. Τώρα ζητάει συγνώμη από το κίνημα με ένα κείμενο 4.200 λέξεων στο οποίο δεν τολμάει ουσιαστικά τη στοιχειώδη αυτοκριτική που απαιτείται για το μέγεθος του οπορτουνισμού, της πολιτικής αφέλειας ή ό,τι τέλος πάντων τον οδήγησε να στηρίξει και μάλιστα μαχητικά το νέο ΕΑΜ (!) του Καζάκη που συγκροτήθηκε τελικά με τον Παπαθεμελή.

Ο Δ. Πατέλης για όσους τον γνωρίζουν είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, όμως η πολιτική του συμπεριφορά ιδιαίτερα με την περίπτωση του ΕΠΑΜ έγινε άκρως προβληματική, πέρα από τις έτσι κι αλλιώς σοβαρές πολιτικές διαφωνίες μας. Γιατί σίγουρα και στον οπορτουνισμό και στην πολιτική αφέλεια υπάρχουν όρια, που ο Δ. Πατέλης αυτή τη φορά τα ξεπέρασε κατά πολύ. Το χειρότερο δυστυχώς, με το ΕΠΑΜ του σωτήρα Καζάκη, είναι πως έπρεπε να φτάσει μέχρι τη συνεργασία με τον Παπαθεμελή για να αντιληφθούν οι ούλτρα αντιεθνικιστές, του καθαρού αντικαπιταλισμού, περί τίνος πρόκειται. Να γιατί το «συγνώμη» του Πατέλη είναι αρκετό για να σβηστούν όλα από άλλους του χυλού που δίνουν πλέον μαζί τη μητέρα των μαχών.

Όμως, σε κάθε περίπτωση οι απαντήσεις βρίσκονται μπροστά, στον ανειρήνευτο αγώνα του λαού με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Στην ουσιαστική κοινή δράση των πραγματικών αριστερών και κάθε τίμιου και προοδευτικού αγωνιστή που θα μπορέσει χωρίς μικρομεγαλισμούς και ευκολίες να ευνοήσει τον εργαζόμενο λαό στη σύγκρουσή του με το σύστημα, που θα πυρακτωθεί χωρίς καμιά πιθανότητα να επιστρέψει στις προηγούμενες ήσυχες εποχές.

Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης