Του Γ. Σ.
Εξαιτίας των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών των τελευταίων 2,5 ετών, 3,5 εκατομμύρια, ψηφοφόροι των εκλογών του 2009 εγκατέλειψαν μαζικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
Το ΚΚΕ είχε μικρή άνοδο κατά 0,94%. Η πραγματική αύξηση σε ψήφους είναι 18.823 και προήλθε από την αύξηση των ψηφοφόρων του στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, αλλά και από αύξηση στις νησιωτικές περιφέρειες Λέσβου (2 θέση) και κυρίως Σάμου (1η θέση). Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!
Στις νησιωτικές περιοχές με τουριστική ανάπτυξη και ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο αλλά και γενικότερα στην επαρχία που σε σύγκριση με τα αστικά κέντρα (που βιώνουν πρώτα την βίαιη φτωχοποίηση του πληθυσμού) ακόμη οι κοινωνικές συνθήκες είναι σχετικά ανεκτές το κόμμα της εργατικής τάξης έχει μια μικρή αύξηση.
Όσο η κρίση εξαπλώνεται από το κέντρο προς την περιφέρεια, τόσο οι φτωχοποιημένες μάζες, εφόσον δεν βλέπουν την πραγματική επαναστατική δράση του ΚΚΕ, θα ψάχνουν τρόπους να στήσουν το ΠΑΣΟΚ του σήμερα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), έχοντας την αυταπάτη πως υπάρχουν περιθώρια για να επαναληφθεί η… αξέχαστη δεκαετία του 80΄, όπου το ΠΑΣΟΚ «έδωσε λεφτά στο λαό». Ενδεικτικό, για την εξάπλωση της κρίσης από το κέντρο προς την περιφέρεια και την αντανάκλαση της, στην επιρροή του ΚΚΕ στις μάζες, είναι το γεγονός ότι το ποσοστό αύξησης (0,48%) στην Περιφέρεια Αττικής είναι το μικρότερο από κάθε άλλο σε επίπεδο περιφέρειας.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα (όπου είναι συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης) το κόμμα είχε πτώση και σε ποσοστά, αλλά και σε πραγματικούς ψηφοφόρους. Έχασε 20853 ψηφοφόρους. Υπάρχουν δήμοι στην Αθήνα και Πειραιά με αυξημένη πυκνότητα της εργατικής τάξης (εργατογειτονιές), όπου παραδοσιακά το ΚΚΕ συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά και στους οποίους το κόμμα χάνει ψήφους και ποσοστά σταθερά από το 2007 (π.χ. Καισαριανή, 2007 ψήφοι 3341, 2009 ψήφοι 2924, 2012 ψήφοι 2740, Πετρούπολη 2007 ψήφοι 4265, 2009 ψήφοι 3754, 2012 3653, Βύρωνας 2007 ψήφοι 4447, 2009 ψήφοι 3780, 2012 ψήφοι 3339. Πέραμα, Νίκαια, Δραπετσώνα κ.α.).
Επίσης στον δήμο Πειραιά (έρχεται 4ο κόμμα κάτω από την ναζιστική συμμορία της Χ.Α.), 2007 ψήφοι 11434, 2009 ψήφοι 9448, 2012 ψήφοι 8385, ενώ στην Α΄ Αθηνών έρχεται 6ο κόμμα (μετά από Καμένο και Χ.Α.), 2007 ψήφοι 34457, 2009 ψήφοι 29109, 2012 ψήφοι 24972. Τέλος στους νομούς Καβάλας, Κέρκυρας και Μαγνησίας η αύξηση των ποσοστών δεν οφείλεται στην πραγματική αύξηση των ψηφοφόρων του κόμματος αλλά στην αύξηση της αποχής.
Τα τελευταία 2,5 χρόνια ο ελληνικός λαός εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία. Σε όλο αυτό το διάστημα οι λαϊκές αντιδράσεις πήραν διάφορες μορφές. Η διαφαινόμενη τάση ριζοσπαστικοποίησης ενός μεγάλου μέρους του κόσμου- όταν θέλουμε να εξετάζουμε την πραγματικότητα ως τέτοια και όχι να την «φυλακίσουμε» στις ιδανικές συνθήκες εργαστηρίου -είναι αδύνατο να μην συνυπάρχει με όλα εκείνα τα αδιέξοδα και τις αυταπάτες μιας «επιδερμικής» κοινωνικής αντίστασης.
Σίγουρα οι μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις και οι αυθόρμητες παλλαϊκές αντιδράσεις εναντίον των μνημονίων, ήταν ένας ασφαλής δείκτης της αγωνιστικής διάθεσης του κόσμου, ωστόσο αυτή η αγωνιστική διάθεση δεν αξιοποιήθηκε από το ΚΚΕ, ώστε να αποκτήσει και πραγματικά ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Ενώ ο κόσμος μαζικά κατέβαινε ολοένα και περισσότερο στον δρόμο με εμφανή διάθεση για σύγκρουση, το ΚΚΕ έκανε τις συνηθισμένες κομματικές «παρελάσεις», αγνοώντας και κατακρίνοντας μια μεγάλη μάζα εργαζομένων που για πρώτη φορά συμμετείχαν σε απεργίες και πορείες (δεν συμμετείχαν με τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, άλλα με το συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων).
Στις 19-20 Οκτωβρίου στην 48ωρη απεργία η διάθεση της ηγεσίας του Κόμματος έγινε ξεκάθαρη σε όλους. Την ημέρα που ψηφιζόταν το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» στην βουλή το ΠΑΜΕ καλούσε σε συμβολικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου (Συμβολικός αποκλεισμός σημαίνει ότι κάθομαι έξω από την βουλή και μέσα ψηφίζεται κανονικά το μνημόνιο. Σαν να λέμε π.χ. κάνω κατάληψη σε ένα πανεπιστήμιο, αλλά τα μαθήματα γίνονται κανονικά, ή κάνω αποκλεισμό στο λιμάνι αλλά τα δρομολόγια των πλοίων εκτελούνται κανονικά).
Στην πλατεία συντάγματος την ίδια μέρα και ώρα ΓΣΕΕ/ΕΔΕΔΥ και δεκάδες συνδικαλιστικές κινήσεις και κομματικές οργανώσεις καλούσαν σε συγκέντρωση. Το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ να προστατεύει την βουλή από τους διαδηλωτές, ενώ εξαιτίας της ρίψης χημικών από τα ΜΑΤ ένας διαδηλωτής του πεθαίνει. Το ΚΚΕ αντί να «γυρίσει τον κόσμο ανάποδα» με τον θάνατο του ΠΑΜίτη, επιλέγει να μιλήσει «νηφάλια» και «σοβαρά».
Στο ερώτημα και τι έπρεπε να κάνει το ΚΚΕ να «μπουκάρει» μέσα; Η απάντηση δεν είναι ένα ξερό ναι ή όχι. Άλλωστε το να προαποφασίζουμε την στάση μας χωρίς θα παίρνουμε υπόψη την διάθεση του υποκειμένου, είναι μία πρακτική που απέχει έτη φωτός από την Μαρξιστική και Λενινιστική παράδοση. Πάντως η στοιχειώδης λογική λέει πως αν δεν έχεις διάθεση για σύγκρουση, τουλάχιστον δεν πρέπει να εμποδίζεις να συγκρουστούν όσους είναι αποφασισμένοι. Τα λάθη τόσο στην τακτική, όσο και στην επικοινωνία της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι τεράστια. Αυτό είναι φανερό σε όλους. Οι μόνοι που αρνούνται να το δεχθούν είναι οι υπεύθυνοι της εκλογικής αποτυχίας.
Στις 28η Οκτωβρίου που ο λαός είπε το δικό του όχι ακυρώνοντας παρελάσεις και γιουχάροντας πολιτικούς, του Κόμμα εξέφραζε δημόσια επιφυλάξεις για τον τρόπο αντίδρασης των πολιτών, ενώ δεν παρέλειψε να «θολώσει τα νερά» μιλώντας γενικά και αόριστα για προβοκάτσιες.
Σίγουρα οι «αγανακτισμένοι» ήταν καταδικασμένοι σε ξεφούσκωμα και χρησιμοποιήθηκαν από το σύστημα για να εκτονωθεί ακίνδυνα η κοινωνική αντίδραση. Όμως την στιγμή εκείνη η ηγεσία του ΚΚΕ αντί να επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της κοινωνικής ζύμωσης, μέσα στους «αγανακτισμένους» ( και όχι κατά ανάγκη με επίσημο τρόπο, αλλά να προτρέψει τα μέλη και τα στελέχη του να συμμετέχουν στις διαδικασίες και στις δράσεις τους, ώστε να πιάσει το Κόμμα τον παλμό και αυτού του κομματιού της κοινωνίας και έτσι να βρει τους κατάλληλους τρόπους για να το προσεγγίσει πολιτικά), αυτό επέλεξε να τους λοιδορήσει και να προβλέψει την εκ προοιμίου αποτυχία και την αφ υψηλού κριτική τους. Αν η ηγεσία του Κόμματος -ανάμεσα στα άλλα- έχει ξεχάσει και τις Λενινιστικές αρχές για το αυθόρμητο και το συνειδητό και για την δράση του Κόμματος μέσα στο κίνημα, τότε σκούρα τα πράγματα, διότι ποιος θα αναλάβει να κάνει… καθοδηγητικά μαθήματα στους Κομματικούς υπαλλήλους του Πολιτικού Γραφείου!
Σίγουρα οι κινήσεις κατά των μεσαζόντων και το «Κίνημα της πατάτας», δεν θα μπορούσαν να λύσουν οριστικά και ουσιαστικά κανένα από διατροφικά προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, ωστόσο από αυτή την αντικειμενική διαπίστωση μέχρι να καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι «Με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μία νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό κίνημα της πατάτας… Το λεγόμενο κίνημα της φθηνής πατάτας που προβάλλεται ως λύση ή ανακούφιση είναι σαν αυτά τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα Super Market στο παιχνίδι των προσφορών. Είναι η συνέχεια του άθλιου κυβερνητικού εμπαιγμού ότι η ακρίβεια θα χτυπηθεί με τα "παρατηρητήρια τιμών" και τη διαφάνεια ή με τις επιτροπές ανταγωνισμού», θέλει να έχεις αποκοπεί οριστικά με την κοινωνική πραγματικότητα. Αν και (ευτυχώς) μετά το κράξιμο που έφαγε η ηγεσία του ΚΚΕ έβγαλε για το συγκεκριμένο θέμα δεύτερη ανακοίνωση, ωστόσο επικοινωνιακά είχε γίνει η ζημιά.
Πόσο πιστευτή μπορεί να γίνει η συγκεκριμένη ηγεσία για την ειλικρίνεια των φιλολαϊκών προθέσεων της; Σαν στυγνός επιχειρηματίας προχωρά στην απόλυση εργαζομένων της Τυποεκδοτικής Α.Ε., λειτουργώντας με την καπιταλιστική επιλογή του δεν βγαίνω άρα απολύω.
Η ηγεσία του Κόμματος προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα λέει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση της για το εκλογικό αποτέλεσμα ότι «τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, οι άνεργοι και μισοάνεργοι, τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων που έχασαν απότομα το εισόδημά τους, δέχονται την επιρροή και τις τάσεις που αναπτύσσουν δυσαρεστημένα μικροαστικά στρώματα που αντέχουν ακόμα οικονομικά αλλά δεν θέλουν να τα χάσουν όλα, τα οποία προς το παρόν είναι εχθρικά προς την ριζική αλλαγή πιστεύοντας στην διαρκή επιβίωσή τους», Πλέον ο μαρξισμός για το ΚΚΕ έχει πάει περίπατο! Εάν ίσχυε ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, δεν επηρεάζονται αρκετά από τις θέσεις του ΚΚΕ, αλλά επηρεάζονται περισσότερο από τα δυσαρεστημένα μικροαστικά στρώματα που αντέχουν ακόμα οικονομικά αλλά δεν θέλουν να τα χάσουν όλα, τότε το κόμμα στην επαρχία θα έπρεπε να σημειώνει ακόμη μεγαλύτερη πτώση και όχι άνοδο!
Η ηγεσία όχι απλά είναι κατώτερη των περιστάσεων, αλλά εξαιτίας της οριστικού γραφειοκρατικού εκφυλισμού της, με αποτέλεσμα την πλήρη απόσχιση της τόσο από την βάση του Κόμματος, όσο και γενικότερα από την κοινωνία, οδηγείται σε μια γελοία μηχανιστική (ουσιαστικά φοβική και αμυντική και συγκαλυμμένα ενοχική και απολογητική) αντιμετώπιση των πολιτικών εξελίξεων, κρατώντας μια στάση που απευθύνεται αποκλειστικά στα μέλη και κατώτερα και μεσαία στελέχη του κόμματος για να δικαιώσει στα μάτια τους προηγούμενες λανθασμένες πολιτικές επιλογές και να διαιωνίσει την εξουσία της μέσα στο κομματικό σώμα. Πλέον ο όρος αριστερά με ευθύνη της Α. Παπαρήγα (δες προεκλογική συνέντευξη με Χατζηνικολάου στο www.enikos.gr) είναι ξένος προς το ΚΚΕ! Η ηγεσία για να καλύψει την οικτρή αποτυχία της στην συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων, με μια επιτηδευμένη υπερεπαναστατική φρασεολογία, χαρίζει στους οπορτουνιστές όλη την ιστορική παρακαταθήκη του όρου της μετεμφυλιακής περιόδου.
Για παράδειγμα δεν είναι καθόλου περίεργη η στάση που κράτησε η Α. Παπαρρήγα τόσο στην πρόσκληση που δέχθηκε από τον Α. Σαμαρά, όσο και από τον Α. Τσίπρα. Δεν συνάντησε ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Και σίγουρα με τον πρώτο δεν υπήρχε θέμα συζήτησης, αλλά μια συνάντηση με τον Τσίπρα δεν θα έδειχνε καλύτερα προς τους πολίτες (που είναι πολιτικά ανώριμοι σύμφωνα με το ΚΚΕ), τα αδιέξοδα των πολιτικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ;
Λεπτομέρειες! Εδώ πλέον ο Μαρξισμός έχει αναποδογυριστεί και η μεταφυσική έχει μολύνει κάθε σκέψη (θεωρία) και δράση (πράξη) του Κόμματος της… εργατικής τάξης! Άλλωστε το μέλλος του Π.Γ. του ΚΚΕ Δ. Γόντικας απαντώντας στις στοιχειοθετημένες κατηγορίες και εύστοχες επισημάνσεις του πρώην στελέχους Αλέκου Χαλβατζή που από το Μάιο του 2010 με γράμμα του στην Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) και στην Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ) προειδοποιούσε «Για την ανησυχητική κατάσταση και πορεία του Κόμματος, για την κυριολεκτικά τρομακτική προοπτική του, όπως προδιαγράφεται», ξεκαθάρισε πώς εκλαμβάνει η ηγεσία την κριτική που της ασκείται «…Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν άντεξαν, υποχώρησαν και αρκετοί πέρασαν απέναντι και πολέμησαν το Κόμμα ή το πολεμούν από αντίπαλες θέσεις ή από εχθρικές προς το Κόμμα ιδέες και αρχές και ιδιαίτερα όσοι διώχθηκαν από το Κόμμα…».
Βέβαια η Ηγεσία «μετρώντας το μπόι με τον ίσκιο της» πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής και ίσως ο τρόπος σκέψης και έκφρασης της να έδινε πλούσιο υλικό σε ψυχολόγους και ψυχίατρους. Μετά την κριτική στους πολιτικούς αντιπάλους, την κριτική σε όσα (διαγραφέντα ή αποχωρήσαντα) πρώην μέλη του Κόμματος, συνεχίζουν να κάνουν ενοχλητικές διαπιστώσεις για το ρόλο της, τώρα ήρθε και η ώρα του λαού! «Ο λαός πρέπει να διορθώσει τα πράγματα γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη τα λάθη δεν διορθώνονται» είπε η Α. Παπαρρήγα σήμερα ζητώντας με αυτό τον τρόπο εκλογές. Δεν ξέρω αν αυτός ο –τουλάχιστον- άστοχος τρόπος διατύπωσης, του αιτήματος για εκλογές πηγάζει από την ηλιθιότητα, από άγνοια κινδύνου ή από σιγουριά της Ηγεσίας για καλύτερα αποτελέσματα στις εκλογές που έρχονται, ωστόσο περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη ανακοίνωση για τα εκλογικά αποτελέσματα των επόμενων εκλογών! Και τότε σίγουρα ένα κακό αποτέλεσμα δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί με τις κλασικές δικαιολογίες «για διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος, για την μειωμένη προβολή του από τα ΜΜΕ, η για τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία του εκλογικού σώματος».
Το μόνο που έχει απομείνει σε αυτές τις πολιτικές μετριότητες που είναι στα ανώτατα κλιμάκια του Κόμματος, είναι να σεβαστούν την εσωκομματική δημοκρατία, να παραιτηθούν αξιοπρεπώς, να συγκαλέσουν έκτακτο συνέδριο και από επαγγελματικά στελέχη να ξαναγυρίσουν στην παραγωγή.
Αλλά τι λέω ο αφελής! Με πάνω από 1.000.000, άνεργους και με βάθεμα και εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης είναι ώρα για τέτοια. Σίγουρα δύσκολα θα αφήσουν την εξουσία, σίγουρα όμως και η μάχη που θα δώσουν τα απλά και ανιδιοτελή μέλη του Κόμματος για την ανακοπή της δεξιάς παρέκκλισης και της σεχταριστικής τακτικής, θα είναι σκληρή! Θα είναι σκληρή για τι είναι κρίμα σε μια τέτοια περίοδο που το Κόμμα μπορούσε και έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, εξαιτίας της συγκεκριμένης ηγεσίας, ο κόσμος στρέφεται στον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ: Φυσικά οι αλλαγές στην ηγεσία δεν πρέπει απλά να οδηγούν στην απλή αλλαγή διακυβέρνησης στο κόμμα, αλλά στην κατάκτηση της κομματικής εξουσίας από τα γνήσια κομμουνιστικά στοιχεία τα οποία θα εξαφανίσουν την κομματικούς γραφειοκράτες.
Το ΚΚΕ είχε μικρή άνοδο κατά 0,94%. Η πραγματική αύξηση σε ψήφους είναι 18.823 και προήλθε από την αύξηση των ψηφοφόρων του στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, αλλά και από αύξηση στις νησιωτικές περιφέρειες Λέσβου (2 θέση) και κυρίως Σάμου (1η θέση). Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!
Στις νησιωτικές περιοχές με τουριστική ανάπτυξη και ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο αλλά και γενικότερα στην επαρχία που σε σύγκριση με τα αστικά κέντρα (που βιώνουν πρώτα την βίαιη φτωχοποίηση του πληθυσμού) ακόμη οι κοινωνικές συνθήκες είναι σχετικά ανεκτές το κόμμα της εργατικής τάξης έχει μια μικρή αύξηση.
Όσο η κρίση εξαπλώνεται από το κέντρο προς την περιφέρεια, τόσο οι φτωχοποιημένες μάζες, εφόσον δεν βλέπουν την πραγματική επαναστατική δράση του ΚΚΕ, θα ψάχνουν τρόπους να στήσουν το ΠΑΣΟΚ του σήμερα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), έχοντας την αυταπάτη πως υπάρχουν περιθώρια για να επαναληφθεί η… αξέχαστη δεκαετία του 80΄, όπου το ΠΑΣΟΚ «έδωσε λεφτά στο λαό». Ενδεικτικό, για την εξάπλωση της κρίσης από το κέντρο προς την περιφέρεια και την αντανάκλαση της, στην επιρροή του ΚΚΕ στις μάζες, είναι το γεγονός ότι το ποσοστό αύξησης (0,48%) στην Περιφέρεια Αττικής είναι το μικρότερο από κάθε άλλο σε επίπεδο περιφέρειας.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα (όπου είναι συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης) το κόμμα είχε πτώση και σε ποσοστά, αλλά και σε πραγματικούς ψηφοφόρους. Έχασε 20853 ψηφοφόρους. Υπάρχουν δήμοι στην Αθήνα και Πειραιά με αυξημένη πυκνότητα της εργατικής τάξης (εργατογειτονιές), όπου παραδοσιακά το ΚΚΕ συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά και στους οποίους το κόμμα χάνει ψήφους και ποσοστά σταθερά από το 2007 (π.χ. Καισαριανή, 2007 ψήφοι 3341, 2009 ψήφοι 2924, 2012 ψήφοι 2740, Πετρούπολη 2007 ψήφοι 4265, 2009 ψήφοι 3754, 2012 3653, Βύρωνας 2007 ψήφοι 4447, 2009 ψήφοι 3780, 2012 ψήφοι 3339. Πέραμα, Νίκαια, Δραπετσώνα κ.α.).
Επίσης στον δήμο Πειραιά (έρχεται 4ο κόμμα κάτω από την ναζιστική συμμορία της Χ.Α.), 2007 ψήφοι 11434, 2009 ψήφοι 9448, 2012 ψήφοι 8385, ενώ στην Α΄ Αθηνών έρχεται 6ο κόμμα (μετά από Καμένο και Χ.Α.), 2007 ψήφοι 34457, 2009 ψήφοι 29109, 2012 ψήφοι 24972. Τέλος στους νομούς Καβάλας, Κέρκυρας και Μαγνησίας η αύξηση των ποσοστών δεν οφείλεται στην πραγματική αύξηση των ψηφοφόρων του κόμματος αλλά στην αύξηση της αποχής.
Τα τελευταία 2,5 χρόνια ο ελληνικός λαός εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία. Σε όλο αυτό το διάστημα οι λαϊκές αντιδράσεις πήραν διάφορες μορφές. Η διαφαινόμενη τάση ριζοσπαστικοποίησης ενός μεγάλου μέρους του κόσμου- όταν θέλουμε να εξετάζουμε την πραγματικότητα ως τέτοια και όχι να την «φυλακίσουμε» στις ιδανικές συνθήκες εργαστηρίου -είναι αδύνατο να μην συνυπάρχει με όλα εκείνα τα αδιέξοδα και τις αυταπάτες μιας «επιδερμικής» κοινωνικής αντίστασης.
Σίγουρα οι μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις και οι αυθόρμητες παλλαϊκές αντιδράσεις εναντίον των μνημονίων, ήταν ένας ασφαλής δείκτης της αγωνιστικής διάθεσης του κόσμου, ωστόσο αυτή η αγωνιστική διάθεση δεν αξιοποιήθηκε από το ΚΚΕ, ώστε να αποκτήσει και πραγματικά ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Ενώ ο κόσμος μαζικά κατέβαινε ολοένα και περισσότερο στον δρόμο με εμφανή διάθεση για σύγκρουση, το ΚΚΕ έκανε τις συνηθισμένες κομματικές «παρελάσεις», αγνοώντας και κατακρίνοντας μια μεγάλη μάζα εργαζομένων που για πρώτη φορά συμμετείχαν σε απεργίες και πορείες (δεν συμμετείχαν με τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, άλλα με το συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων).
Στις 19-20 Οκτωβρίου στην 48ωρη απεργία η διάθεση της ηγεσίας του Κόμματος έγινε ξεκάθαρη σε όλους. Την ημέρα που ψηφιζόταν το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» στην βουλή το ΠΑΜΕ καλούσε σε συμβολικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου (Συμβολικός αποκλεισμός σημαίνει ότι κάθομαι έξω από την βουλή και μέσα ψηφίζεται κανονικά το μνημόνιο. Σαν να λέμε π.χ. κάνω κατάληψη σε ένα πανεπιστήμιο, αλλά τα μαθήματα γίνονται κανονικά, ή κάνω αποκλεισμό στο λιμάνι αλλά τα δρομολόγια των πλοίων εκτελούνται κανονικά).
Στην πλατεία συντάγματος την ίδια μέρα και ώρα ΓΣΕΕ/ΕΔΕΔΥ και δεκάδες συνδικαλιστικές κινήσεις και κομματικές οργανώσεις καλούσαν σε συγκέντρωση. Το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ να προστατεύει την βουλή από τους διαδηλωτές, ενώ εξαιτίας της ρίψης χημικών από τα ΜΑΤ ένας διαδηλωτής του πεθαίνει. Το ΚΚΕ αντί να «γυρίσει τον κόσμο ανάποδα» με τον θάνατο του ΠΑΜίτη, επιλέγει να μιλήσει «νηφάλια» και «σοβαρά».
Στις 28η Οκτωβρίου που ο λαός είπε το δικό του όχι ακυρώνοντας παρελάσεις και γιουχάροντας πολιτικούς, του Κόμμα εξέφραζε δημόσια επιφυλάξεις για τον τρόπο αντίδρασης των πολιτών, ενώ δεν παρέλειψε να «θολώσει τα νερά» μιλώντας γενικά και αόριστα για προβοκάτσιες.
Σίγουρα οι «αγανακτισμένοι» ήταν καταδικασμένοι σε ξεφούσκωμα και χρησιμοποιήθηκαν από το σύστημα για να εκτονωθεί ακίνδυνα η κοινωνική αντίδραση. Όμως την στιγμή εκείνη η ηγεσία του ΚΚΕ αντί να επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της κοινωνικής ζύμωσης, μέσα στους «αγανακτισμένους» ( και όχι κατά ανάγκη με επίσημο τρόπο, αλλά να προτρέψει τα μέλη και τα στελέχη του να συμμετέχουν στις διαδικασίες και στις δράσεις τους, ώστε να πιάσει το Κόμμα τον παλμό και αυτού του κομματιού της κοινωνίας και έτσι να βρει τους κατάλληλους τρόπους για να το προσεγγίσει πολιτικά), αυτό επέλεξε να τους λοιδορήσει και να προβλέψει την εκ προοιμίου αποτυχία και την αφ υψηλού κριτική τους. Αν η ηγεσία του Κόμματος -ανάμεσα στα άλλα- έχει ξεχάσει και τις Λενινιστικές αρχές για το αυθόρμητο και το συνειδητό και για την δράση του Κόμματος μέσα στο κίνημα, τότε σκούρα τα πράγματα, διότι ποιος θα αναλάβει να κάνει… καθοδηγητικά μαθήματα στους Κομματικούς υπαλλήλους του Πολιτικού Γραφείου!
Η ηγεσία του Κόμματος προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα λέει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση της για το εκλογικό αποτέλεσμα ότι «τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, οι άνεργοι και μισοάνεργοι, τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων που έχασαν απότομα το εισόδημά τους, δέχονται την επιρροή και τις τάσεις που αναπτύσσουν δυσαρεστημένα μικροαστικά στρώματα που αντέχουν ακόμα οικονομικά αλλά δεν θέλουν να τα χάσουν όλα, τα οποία προς το παρόν είναι εχθρικά προς την ριζική αλλαγή πιστεύοντας στην διαρκή επιβίωσή τους», Πλέον ο μαρξισμός για το ΚΚΕ έχει πάει περίπατο! Εάν ίσχυε ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης, δεν επηρεάζονται αρκετά από τις θέσεις του ΚΚΕ, αλλά επηρεάζονται περισσότερο από τα δυσαρεστημένα μικροαστικά στρώματα που αντέχουν ακόμα οικονομικά αλλά δεν θέλουν να τα χάσουν όλα, τότε το κόμμα στην επαρχία θα έπρεπε να σημειώνει ακόμη μεγαλύτερη πτώση και όχι άνοδο!
Η ηγεσία όχι απλά είναι κατώτερη των περιστάσεων, αλλά εξαιτίας της οριστικού γραφειοκρατικού εκφυλισμού της, με αποτέλεσμα την πλήρη απόσχιση της τόσο από την βάση του Κόμματος, όσο και γενικότερα από την κοινωνία, οδηγείται σε μια γελοία μηχανιστική (ουσιαστικά φοβική και αμυντική και συγκαλυμμένα ενοχική και απολογητική) αντιμετώπιση των πολιτικών εξελίξεων, κρατώντας μια στάση που απευθύνεται αποκλειστικά στα μέλη και κατώτερα και μεσαία στελέχη του κόμματος για να δικαιώσει στα μάτια τους προηγούμενες λανθασμένες πολιτικές επιλογές και να διαιωνίσει την εξουσία της μέσα στο κομματικό σώμα. Πλέον ο όρος αριστερά με ευθύνη της Α. Παπαρήγα (δες προεκλογική συνέντευξη με Χατζηνικολάου στο www.enikos.gr) είναι ξένος προς το ΚΚΕ! Η ηγεσία για να καλύψει την οικτρή αποτυχία της στην συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων, με μια επιτηδευμένη υπερεπαναστατική φρασεολογία, χαρίζει στους οπορτουνιστές όλη την ιστορική παρακαταθήκη του όρου της μετεμφυλιακής περιόδου.
Για παράδειγμα δεν είναι καθόλου περίεργη η στάση που κράτησε η Α. Παπαρρήγα τόσο στην πρόσκληση που δέχθηκε από τον Α. Σαμαρά, όσο και από τον Α. Τσίπρα. Δεν συνάντησε ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Και σίγουρα με τον πρώτο δεν υπήρχε θέμα συζήτησης, αλλά μια συνάντηση με τον Τσίπρα δεν θα έδειχνε καλύτερα προς τους πολίτες (που είναι πολιτικά ανώριμοι σύμφωνα με το ΚΚΕ), τα αδιέξοδα των πολιτικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ;
Λεπτομέρειες! Εδώ πλέον ο Μαρξισμός έχει αναποδογυριστεί και η μεταφυσική έχει μολύνει κάθε σκέψη (θεωρία) και δράση (πράξη) του Κόμματος της… εργατικής τάξης! Άλλωστε το μέλλος του Π.Γ. του ΚΚΕ Δ. Γόντικας απαντώντας στις στοιχειοθετημένες κατηγορίες και εύστοχες επισημάνσεις του πρώην στελέχους Αλέκου Χαλβατζή που από το Μάιο του 2010 με γράμμα του στην Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) και στην Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ) προειδοποιούσε «Για την ανησυχητική κατάσταση και πορεία του Κόμματος, για την κυριολεκτικά τρομακτική προοπτική του, όπως προδιαγράφεται», ξεκαθάρισε πώς εκλαμβάνει η ηγεσία την κριτική που της ασκείται «…Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν άντεξαν, υποχώρησαν και αρκετοί πέρασαν απέναντι και πολέμησαν το Κόμμα ή το πολεμούν από αντίπαλες θέσεις ή από εχθρικές προς το Κόμμα ιδέες και αρχές και ιδιαίτερα όσοι διώχθηκαν από το Κόμμα…».
Βέβαια η Ηγεσία «μετρώντας το μπόι με τον ίσκιο της» πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο λογικής και ίσως ο τρόπος σκέψης και έκφρασης της να έδινε πλούσιο υλικό σε ψυχολόγους και ψυχίατρους. Μετά την κριτική στους πολιτικούς αντιπάλους, την κριτική σε όσα (διαγραφέντα ή αποχωρήσαντα) πρώην μέλη του Κόμματος, συνεχίζουν να κάνουν ενοχλητικές διαπιστώσεις για το ρόλο της, τώρα ήρθε και η ώρα του λαού! «Ο λαός πρέπει να διορθώσει τα πράγματα γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη τα λάθη δεν διορθώνονται» είπε η Α. Παπαρρήγα σήμερα ζητώντας με αυτό τον τρόπο εκλογές. Δεν ξέρω αν αυτός ο –τουλάχιστον- άστοχος τρόπος διατύπωσης, του αιτήματος για εκλογές πηγάζει από την ηλιθιότητα, από άγνοια κινδύνου ή από σιγουριά της Ηγεσίας για καλύτερα αποτελέσματα στις εκλογές που έρχονται, ωστόσο περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη ανακοίνωση για τα εκλογικά αποτελέσματα των επόμενων εκλογών! Και τότε σίγουρα ένα κακό αποτέλεσμα δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί με τις κλασικές δικαιολογίες «για διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος, για την μειωμένη προβολή του από τα ΜΜΕ, η για τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία του εκλογικού σώματος».
Το μόνο που έχει απομείνει σε αυτές τις πολιτικές μετριότητες που είναι στα ανώτατα κλιμάκια του Κόμματος, είναι να σεβαστούν την εσωκομματική δημοκρατία, να παραιτηθούν αξιοπρεπώς, να συγκαλέσουν έκτακτο συνέδριο και από επαγγελματικά στελέχη να ξαναγυρίσουν στην παραγωγή.
Αλλά τι λέω ο αφελής! Με πάνω από 1.000.000, άνεργους και με βάθεμα και εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης είναι ώρα για τέτοια. Σίγουρα δύσκολα θα αφήσουν την εξουσία, σίγουρα όμως και η μάχη που θα δώσουν τα απλά και ανιδιοτελή μέλη του Κόμματος για την ανακοπή της δεξιάς παρέκκλισης και της σεχταριστικής τακτικής, θα είναι σκληρή! Θα είναι σκληρή για τι είναι κρίμα σε μια τέτοια περίοδο που το Κόμμα μπορούσε και έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, εξαιτίας της συγκεκριμένης ηγεσίας, ο κόσμος στρέφεται στον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ: Φυσικά οι αλλαγές στην ηγεσία δεν πρέπει απλά να οδηγούν στην απλή αλλαγή διακυβέρνησης στο κόμμα, αλλά στην κατάκτηση της κομματικής εξουσίας από τα γνήσια κομμουνιστικά στοιχεία τα οποία θα εξαφανίσουν την κομματικούς γραφειοκράτες.
+ σχόλια + 42 σχόλια
Προφανως η τακτικη του ΚΚΕ χρηζει κριτικης αναλυσης …η οποια με την σειρα της θα πρεπει να καταληγει σε συμπερασματα ….ακομα ισως και μεχρι την αναγκαιοτητα εκτακτου συνεδριου κλπ κλπ. Ερωτημα 1 : Οι διεργασιες θα πρεπει να γινουν εσωκομματικα …..η ας γινουν και λιγο …δημοσια??? Ερωτημα 2: Καλη η προσπαθεια σου για αναλυση της τακτικης και της δρασης του ΚΚΕ (πουθενα στην αναλυση σου …..δεν μυριζει υστεροβουλια και αντικομμουνισμος….δεν ξερω καν αν συμμετεχεις στο κομματικο μηχανισμο του ΚΚΕ). Αλλα γνωμη μου είναι ότι μια τετοια αναλυση (εννοω μετεκλογικη) δεν μπορει να μην ασχολειται με την βασικη διενεξη των ημερων: Πως αναλυεται το γεγονος ότι σε συνθηκες οξυνσης της καπιταλιστικης κρισης η συντριπιτκη πλειοψηφια των λαικων μαζων (ειδικα τα μεγαλα αστικα κεντρα) ΕΜΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ!!!! ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΕ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ??? Κατα την γμωμη μου εάν το ΚΚΕ δεν απαντησει πειστικα σε αυτό το ερωτημα …οση κριτικη και ενδοσκοπηση και να γινει …δεν θα εχει αποτελεσματα. Από κει πρεπει να ξεκινησουν (προσωπικα δεν εχω καμμια οργανωτικη σχεση με το ΚΚΕ). Ο λαος θελει οραμα …..το οραμα δεν μπορει να σε τρομοκρατει…όπως τρομοκρατει το απλο εργαζομενο η «εξοδος από το euro και η επιστροφη στην δραχμη».Το οραμα …είναι εικονα παντα…δεν είναι συνθημα ποτέ. Όταν το επομενο βημα σου πρεπει να το κανεις στο σκοταδι….απο ενστικτο θα επιστρεψεις στο ημιφως. Ποτε κανενα οραμα …δεν είναι στο σκοταδι.Το ΚΚΕ πρεπει να φωτισει στο μυαλο του κάθε εργαζομενου την ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ .Δεν φτανει ότι δεν θα εχω χρεος και ΕΕ…αλλα εργατικη-λαικη εξουσια που θα αξιοποιήσει την εργασια του λαου και το πλουτο της χωρας. Αυτο είναι σωστο …αλλα είναι μονο συνθημα. ΑΝΑΖΗΤΗΤΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ.
Only Marxism can save people from the markets
Καλο θα ηταν καποιος να μας εξηγησει γιατι ο Τσιπρας παρολες τις λαλακιες και παλινοδιες πηρε τα ψυφαλακια των πασοκων-λαμογιων.....Και εντελη, ποια η χρισιμοτητα των ψηφων των λαμογιων για την ριζοσπαστικη αριστερα(νεσυστημικη και αντικαπιταλιστικη?).Εμπρος με τα λαμογια για μια νεα Ευρωπη του Ολαντ!
το κκε δεν εχει ταχτική. ειναι εξ ισου κατασστροφικό με το να μην έχεις στρατηγική.
Τελικά αυτό το ΚΚΕ είναι αμετακίνητο. Το τραβάς από δω το τραβάς από κει, τίποτε. Έπαψε να είναι επαναστατικό, κατάντησε ομάδα περιφρούρησης του συστήματος, ξεφτάει όμως (σε λίγο τελειώνει) σφάζεται η ηγεσία του, το εγκαταλείπουν τα μέλη του. ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;;;
90 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ. ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΤΕ;;; ΠΑΙΞΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ (ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ) ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΕΝ ΘΑΧΕΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Αυτό το ανήθικο παραμύθι με την διαφορά και διάσταση ηγεσίας και βάσης του ΚΚΕ πρέπει να σταματήσει. Αν νομίζετε ότι έτσι θα ξεμπερδέψετε με το ΚΚΕ κάνετε μεγάλο λάθος. Το ΚΚΕ έχει μέλη και όργανα και έχουν λάβει (και θα λάβουν) αποφάσεις. Δεν θα τα υποκαταστήσουν σχολιογράφοι. Δεν θα ασχοληθώ με αυτό το κειμενάκι που δεν λέει τίποτα από άποψη πολιτικής ουσίας πέρα από το ότι στις 20/10 το ΚΚΕ έπρεπε κάτι να κάνει στην Βουλή (αλλά ο σχολιογράφος δεν ξέρει και τι ακριβώς)το οποίο για κάποιο μυστηριώδη λόγο δεν το έπραξε ο επαναστατημένος λαός στις πλατείες επί 364 μέρες. Το μόνο που φωνάζω είναι ότι επιλέξατε τον θλιβερό ρόλο του "ριζοσπάστη" του Μανιαδάκη. Αξιοι! και σας αφιερώνω παραφρασμένο τον Μπρέχτ: Δεν εγλίτωσα από τους καρχαρίες, δεν ενίκησα τις τίγρεις για να με φάνε οι κοριοί...
Το κόψετε δεν το κόψετε σας μάθαμε πια...
Βασίλης Τσίφτης
Πολύ καλή ανάλυση. Μου άρεσε πάρα πολύ. Το βασικό πρόβλημα όπως το αναδεικνύεις είναι ότι το ΚΚΕ έμεινε μακριά από τα κοινωνικά κινήματα. Είναι η πάγια τακτική να συμμετέχει μόνο σε εκείνα τα κινήματα που είναι θεσμικά (συνδικαλισμός). Παράλληλα, έριξε όλες τις δυνάμεις του σε συγκεκριμένους μόνο τομείς εργατικής πάλης, παραβλέποντας όλα τα άλλα ή αδυνατώντας.
Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το ΚΚΕ θέλει μόνο το προλεταριάτο. Οι "αγανακτισμένοι" και η "πατάτα", όπως και τα διόδια κι άλλα μικρά κινήματα δεν ήταν αμιγώς ταξικά (εργατικά), αλλά διαστρωματικά με κυριότερη τη μεσοαστική παρουσία και δυναμική (αποτιλίκ βέβαια κι αυθόρμητη). Κι εδώ υπάρχει ένα ιδεολογικό ζήτημα για το ΚΚΕ που το απέτρεπε από τη συμμετοχή. Σχετικά δε με το ΠΑΜΕ είναι γνωστή η σεχταριστική λογική του.
Σε περιοχές με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, εμφανίστηκαν κινήματα για το περιβάλλον, τη δημόσια χρήση ελεύθερης γης , χωματερές κλπ. Σε αυτά τα μικρά κινήματα το ΚΚΕ δεν απάντησε. Και όταν απαντούσε το έκανε τόσο οργανωμένα και σφιχτά που απλά ήταν μία διαφημιστική προβολή, μία άλλη πτυχή της πολιτικής επικοινωνίας, κι όχι ουσιαστική. Ήταν σπασμωδική κι όχι συνεχής (αντίθετα με το ΣΥΡΙΖΑ ή τους Οικολόγους). Και στη σφιχτή οργάνωσή του, ας προσθέσω και την αδυναμία έκφρασης ενός λόγου πολιτικού που να μιλά στην ψυχή του πολίτη (ο γνωστός ξύλινος λόγος συχνά αποθαρρύνει όσο και να μιλά σωστά).
Ένα άλλο ζήτημα, είναι για εμάς τους ανένταχτους αριστερούς, η μονοδιάσταση πολεμική κατά του ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζοντας την επίθεση κατά του ΝΔΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.
ΓΝΩΜΗ
Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού και η αναποτελεσματικότητα της Αριστεράς, η ηθική κατάπτωση των ανθρώπινων αξίων και η πολυπλοκότητα των προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου.
Η αριστερά δεν μπόρεσε να γίνει Αριστερά για να μπορεί να δίνει διέξοδο στα σύγχρονα, πολύπλοκα προβλήματα που θέτει η ζωή. Αποτέλεσμα αυτής τις κρίσης και οι αυτοκτονίες των ευαίσθητων συνανθρώπων μας. Για την κρίσει έγραψα ένα άρθρο το 1984 στην εφημερίδα ΑΥΓΗ που αποτύπωνα τις ανησυχίες μου μα είχα βρει ώτα κλειστά. Θα το επαναλάβω και τα συμπεράσματα δικάσας
Το κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνή χώρο. Σε κρίση βρίσκεται όλη η ανθρωπότητα, κρίση ιδεών, κρίση αξιών, κρίση θεσμών, κρίση συστημάτων. Διαμόρφωση πολυπολικής ταξικής διαφοράς που έχουμε χαθεί μέσα στην πολυμορφία. Μέσα από αυτή την κρίση βλέπουμε να γεννιούνται κόμματα, να μαζικοποιούνται, να διαδέχεται το ένα το άλλο την κυβέρνηση, να φρακάρουν, να διαλύονται και μέσα από αυτή τη θύελλα το μόνο που είναι σίγουρο είναι να βουλεύονται κάποιοι «επαναστάτες» Το ζητούμενο πρέπει να είναι η αναβάθμιση, η ταυτότητα του κόμματος μας, η στρατηγική που θα οδηγεί σε ρήξη με το αστικό σύστημα, με αναλύσεις και προτάσεις, ένα κόμμα επαναστατικό, πλουραλιστικό, μαζικό, πολυφωνικό. Ικανό να προσδιορίσει το μοντέλο μιας κοινωνίας, απαλλαγμένης από εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους με αυτοδιαχείριση που θα τείνει να εξαλείψει τη μισθωτή εργασία και τη βαθμιαία εξαφάνιση του κράτους. Ένα κόμμα που θα συνδέει την προσωπική δημιουργία με τη συλλογική. Κόμμα που θα ακονίζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο το νυστέρι για βαθιές αλλαγές τόσο στον εαυτό του όσο και στην κοινωνία. Κόμμα απαλλαγμένο από τη γραφειοκρατία και τη φοβία από δήθεν «φράξιες». Θεσμοποίηση όλων των τάσεων, μέσα σε ένα ενιαίο πλαίσιο, που θα είναι ο κορμός της μαρξιστικής μεθοδολογίας, της αριστερής ιδεολογίας και πρακτικής απορρίπτοντας τα στοιχεία που συνθέτουν τη συντήρηση. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ που θα υπάρχουν όλες οι αριστερές οργανωμένες και μη τάσεις. Και που θα είναι το πεδίο μάχης ιδεών και όχι νεκροθάλαμος απολιθωμένων τσιτάτων.
Αυτά τα έλεγα πριν 28 χρόνια, τώρα τα αριστερά σχήματα παίρνουν σάρκα και οστά. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στου φίλους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αγαπητέ μου αναγνώστη, στην εφηβική μου ηλικία ασπάστηκα την ιδεολογία της αριστεράς αρχικά από ακούσματα και στη συνέχεια άρχισα να την μελετώ. Από τη φύση μου είμαι ανήσυχος, έψαχνα τον ουμανισμό, που Άλου μέσα στην αριστερά. Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή, αντίθετα την ευγνωμονώ γιατι χάρη στην αριστερά «γνώρισα» τον εαυτό μου και μέσω αυτού τον κόσμο. Εγώ λόγο την κατοχή και τα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου δεν κατάφερα να μάθω γράμματα πάρα μόνο μέχρι την Τρίτη δημοτικού.
Οργανωμένος από τα 18 μου χρόνια. Στα 26 μου χρόνια ιδρυτικό μέλος της ΚΝΕ Θεσσαλονίκης έως την μεταπολίτευση, για να το εγκαταλείψω τον Μάρτιο το1975, γιατι τότε διαπίστωσα την πολιτική μας ένδεια και το δημοκρατικό μας έλλειμμα. Όλη η ζωή μου είναι αριστερά και τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ ποιο αριστερά. Αυτό που θέλω να πω για το Κ.Κ.Ε είναι, πως μπήκα στο Κ.ΚΕ παιδί και αυτό ήταν γέρος, τώρα εγώ ειμαι γέρος και αυτό συμπεριφέρεται σαν Παιδί.
Αυτό που, κατά την άποψή μου, είναι πραγματικά ΤΡΑΓΙΚΟ, είναι η ακραία αντίδραση και η λυσσαλέα επίθεση την οποία εξαπολύουν πολλοί οπαδοί του ΚΚΕ (βλ. το πιο πάνω σχόλιο του Βασ. Τσίφτη) απέναντι σε ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (οι οποίες συλλήβδην χαρακτηρίζονται ως κακοπροαίρετες) οι οποίες ασκούνται για τις επιλογές της ηγεσίας του κόμματος, ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ, ανεξάρτητα αν είναι αριστεροί-κομμουνιστές ή ακόμη και στελέχη του κόμματος (βλ. Αλ. Χαλβατζής). ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ και ΤΥΦΛΗ ΥΠΟΤΑΓΗ στις επιλογές της ηγεσίας, χωρίς κανένα περιθώριο κριτικής και διαλόγου. Αναρωτιέμαι, είναι αυτός ο δρόμος για την επανάσταση και τον κομμουνισμό, εν έτει 2012...;;;
Με τη τακτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δυσκολέψει μια κατάσταση που ήταν στόχος του ΚΚΕ. Αδύναμη κυβέρνηση. Εδώ έχουμε ακυβερνησία όμως. Αντί το ΚΚΕ να πανηγυρίζει που ο λαός έδωσε εντολή ακυβερνησίας, τα χώνει στο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε παραπάνω ψήφους. Η αδιέξοδη πολιτική του ΚΚΕ που χωρίς να θέλει άφησε να περάσουν τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, τώρα που καλείται να παίξει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις, εγκλωβισμένο στη σεχταριτική του πολιτική, ζητάει εκλογές για να χειροτερέψει τη θέση του. Καλά κάνει το ΚΚΕ και δίνει μάχες στους τόπους δουλειάς, αλλά δε καταλαβαίνει ότι όταν ο άλλος δουλεύει απλήρωτος δεν είναι σε θέση να παλέψει το ίδιο όπως πριν γιατί δε βλέπει κάτι στον ορίζοντα άμεσο. Αυτές είναι οι συνθήκες που άλλαξαν. Δε μπορείς να έχεις αποτελέσματα στους τόπους δουλειάς στη σημερινή κατάσταση με την οξυμένη τρομοκρατία και τις χιλιάδες απολύσεις καθημερινά, πρέπει να εκμεταλλευτείς και τη κεντρική πολιτική σκηνή για να κάνεις το κόσμο να αναθαρρήσει. Κι αφού το ΚΚΕ δε παίζει κανένα ρόλο στις εξελίξεις και οι βουλευτές του είναι άχρηστοι αυτή τη στιγμή (άχρηστοι = δε παίζουν κανένα ρόλο) ο κόσμος στρέφεται στο ΣΥΡΙΖΑ που κατεβάζει κυβερνητικό πρόγραμμα. Έπρεπε το ΚΚΕ να πει στο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ότι: Δε συμμετέχω στη κυβέρνηση που στήνεις, αλλά σου δίνω ψήφο ανοχής σε 20 φιλολαϊκά νομοσχέδια που θα κατεβάσεις. Εκεί ανοίγονται δύο δρόμοι: α) Κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι συμφώνησε με το ΚΚΕ και παίρνει θάρρος ο κόσμος και σε επόμενες εκλογές η αριστερά σαρώνει. Και όχι μόνο σε εκλογές αλλά και κινηματικά. β) Δε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τα συμφωνηθέντα με το ΚΚΕ και το ΚΚΕ αποσύρει τη ψήφο εμπιστοσύνης. Στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και το ΚΚΕ παίρνει τη σημερινή θέση που κατέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όποιος δε καταλαβαίνει ότι πρέπει να κάνει τις απαραίτητες συμμαχίες για να σε διευκολύνουν στο τελικό σκοπό (το ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε μιλάει για σοσιαλισμό αλλά σε βοηθάει μέχρι ένα σημείο) τότε δεν έχει καταλάβει "ντιπ" από Μαρξισμό. Το ΚΚΕ φοβάται ν' ανοιχτεί γιατί αργότερα θα συγκρουστεί. Θυμάμαι στη ΚΝΕ λέγαμε ότι αν θα γίνει ένα "μπαμ" στην Ελλάδα θα υπάρχει κλίμα τέτοιο και σε άλλες χώρες. Αυτός είναι ο ρόλος του ΚΚΕ στις σημερινές εξελίξεις. Να πρωτοπορήσει σε παγκόσμιο επίπεδο όμως. Δε θέλει ν' αναλάβει την ευθύνη. Και μόνο που λέει ο Τσίπρας για καταγγελία μνημονίου και πιθανή έξοδο από το ευρώ εκ του αποτελέσματος, φέρνει αναταραχή σε όλη την Ευρώπη. Αντί να σιγοντάρει το ΚΚΕ στο φιτίλιασμα που μπαίνει, ζητάει εκλογές για να πάρει λιγότερες έδρες. Και δυστυχώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ουρά του ΚΚΕ σήμερα. Γι' αυτό και το 1,2% θα ξαναγίνει 0,2%. Μη ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ είναι χαμένο ήδη στις εκλογές. Η σύγκριση γίνεται με το 2009 και είναι λάθος. Στις περιφερειακές το ΚΚΕ πήρε παραπάνω ψήφους. Και γι' αυτό φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον...
Η ουσία είναι ότι εξαιτίας του ΚΚΕ παραλίγο να έχουμε 2-3 χρόνια ακόμη φρικαλέας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης των δύο κομμάτων και εξαιτίας του δεν καταφέραμε να φτιάξουμε κυβέρνηση αριστεράς που θα μπορούσε άμεσα να ανακουφίσει το λαό. Αυτό θα του το φυλάμε του ΚΚΕ και θα το δει στις επόμενες εκλογές πώς θα το πληρώσει. Επίσης θα δείτε και τι ωραία επιχειρήματα θα λέει για να κατηγορεί όλη την αριστερά προεκλογικά. Καλύτερο στήριγμα η δεξιά δεν θα μπορούσε να βρει. Η στάση του πλέον είναι εξαιρετικά ύποπτη. Είναι ολοφάνερο ότι δίνει αριστερό άλλοθι, δεν το ενδιαφέρει ο λαός.
Το ότι θα εκφυλιστεί κάποια στιγμή και το ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένο, τίποτα δεν μένει για πάντα. Αλλά δεν έχει νόημα να το συζητάμε τώρα. Το να λέμε ότι το ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ένα νέο ΠΑΣΟΚ και θα μοιράσει λεφτά στο λαό είναι λες και αγνοούμε ότι σε αυτό τον τόπο έχουμε 2000 αυτοκτονίες και 25% ανέργους, ότι αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να σώσουμε το να ξεπουληθούν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό το ΚΚΕ δεν το ενδιαφέρει, τα δάκρυά του είναι κροκοδείλια. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν αριστερό κόμμα στο βαθμό του ΣΥΡΙΖΑ, είχε σχέδιο τη συνειδητή διόγκωση του εθνικού χρεους για να δημιουργήσει συνθήκες υποτέλειας, δεν μοίραζε απλώς χρήματα, υπήρχε σχέδιο εκφυλισμού της κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της σχολής του Σικάγο.
Κάνεις ένα λάθος στην ανάλυσή σου.Σήμερα η κυρίαρχη αντίθεση είναι η στάση απέναντι στην Ευρωπαίκή Ένωση του κεφαλαίου. Έτσι θα μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι που έγινε φανερό, με την χθεσινή του επιστολή στο Μπαρόζο κ.λ.π. Βλέποντας τα πράγματα κάτω από αυτή την αντίθεση θα μπορέσεις να κρίνεις τις πολιτικές των κομμάτων. Προφανώς και έγιναν λάθη καιπαραλείψεις από το ΚΚΕ και γι' αυτό δεν μπόρεσε να έχει μεγαλύτερη εκλογική δύναμη. Όμως,δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια ότι σήμερα το ΚΚΕ, είναι η βασική δύναμη του ταξικού εργατικού κινήματος, ενάντια στο οποίο ξιφουλκεί ο ΣΕΒ και τα αστικά κόμματα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, δίπλα στην ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι του ξεπουλήματος των αγώνων των εργαζομένων. Από την άλλη η πρόσδεση των κομμάτων αυτών στο άρμα του ευρωμονόδρομου τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αγκαλιά της αστικής τάξης και των επιλογών της για το πέρασμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις κ.λ.π. καλό μεσημέρι...
Προς τον συγγραφέα του κειμένου:
Το μόνο που έχω να σχολιάσω (το οποίο ενισχύεται και από κάποια από τα σχόλια εδώ, χωρίς όμως να στηρίζεται μόνο σε αυτά) είναι ότι η ελπίδα σου να αλλάξει ουσιαστικά τακτική το ΚΚΕ είναι φρούδα.
Νικηφόρους αγώνες σε όλους μας σύντροφοι,
Μάρκομ Ξ
Ρε φίλε λες πολλά και στην ουσία τίποτα. Αλυσοδένεις σε μια σειρά, τη στάση του ΚΚΕ σε διάφορα επεισόδια βάθους επιφάνειας(καθέκαστα και μοναδικά το καθένα), τα οποία κατά την άποψη σου δείχνουν την εμμονή της ηγεσίας σε μια τέτοια στάση. Στη θέση της αιτίας αυτής της εμμονής τοποθετείς την στρεβλωτική αντίληψη του ΚΚΕ της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας, αλλά και την «αρτηριοσκλήρωση» της κομματικής ηγεσίας.
Ας σημειώσω αρχικά ότι δεν θεωρώ ένα ενιαίο σώμα την μαρξιστική- λενινιστική θεωρία. Η πολιτική έκφραση του μαρξισμού ως λενινισμού, ως λουξεμπουργκισμού, ως τροτσκισμού ως μαοϊσμού κ.τ.λ. είναι πράγματα διαφορετικά(με ενδεχόμενες σχέσεις συνάφειας και αποκλεισμού). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το κομμάτι θεωρία με το κομμάτι πολιτική(με την έννοια της τακτικής και των ελιγμών - εδώ μπαίνει και το επικοινωνιακό) βρίσκονται σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο αφαίρεσης. Η αναλογία της διαφοράς μπορεί να προέλθει από τον χώρο της φυσικής: η θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων μπορεί να ανασυγκροτεί θεωρητικά τις σχέσεις των σωματιδίων ενός βράχου, και ενδεχομένως την πυκνότητα και τη μάζα του, αλλά η ίδια θεωρία δεν μπορεί να μας πει τίποτα για το σχήμα αυτού που προσλαμβάνουν οι ανθρώπινες αισθήσεις. Ή ενδεχομένως να μπορεί να μας παρουσιάσει με βάση τις σχέσεις των σωματιδίων τα πολλά πιθανά σχήματα που μπορεί να αποδώσει ο συγκεκριμένος αυτός συσχετισμός.
Συνεπώς το ότι η θεωρία πρέπει να τίθεται ως το κριτήριο για την πρόσληψη και την κίνηση επί του κόσμου δεν συνεπάγεται ότι θα μας δίνει πάντα ενικές προτροπές, αλλά συνήθως οι επιλογές που αφήνει, για τους ελιγμούς σε γεγονότα βάθους επιφάνειας, είναι περισσότερες της μίας.
Οπότε η σχέση θεωρίας και πράξης δεν είναι τόσο απλή, όσο μας αρκεί για να εξακοντίσουμε κατηγορίες περί διαστρέβλωσης, αρτηριοσκλήρωσης ή ακόμα και προσωπικής ιδιοτέλειας .
……
Ας σημειώσω εκ δευτέρου ότι βιάζεις τα γεγονότα. Από πού κι ως που
«Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!»;;;
Αλλά ας το πάρουμε για χάρη συζήτησης ως γεγονός. Αλήθεια, τι ακριβώς εννοείς ως αριστερά; Και γιατί μια θέση περί άμεσης διαγραφής του χρέους, εξόδου από την Ε.Ε. και αγώνα για την λαϊκή εξουσία δεν είναι πιο αριστερή από μια θέση ακύρωσης ή διαπραγμάτευσης του μνημονίου και παραμονή στην Ε.Ε.;
Μετά λες:
«Στις 19-20 Οκτωβρίου στην 48ωρη απεργία η διάθεση της ηγεσίας του Κόμματος έγινε ξεκάθαρη σε όλους. Την ημέρα που ψηφιζόταν το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» στην βουλή το ΠΑΜΕ καλούσε σε συμβολικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου»
Αλήθεια τι έπρεπε να καλέσει το ΚΚΕ(είναι ειλικρινής απορία και εδώ μπορείς να δείξεις τι νομίζεις ότι όφειλε να κάνει το ΚΚΕ έτσι ώστε να μπορούμε να κρίνουμε και εμείς. Άλλωστε ορισμένοι σύντροφοι έχουν περισσότερες εμπειρίες από άλλους και είναι καλό να μεταλαμπαδεύονται);
Ας υποθέσω ότι η απάντηση σου είναι αυτή:
«Στο ερώτημα και τι έπρεπε να κάνει το ΚΚΕ να «μπουκάρει» μέσα; Η απάντηση δεν είναι ένα ξερό ναι ή όχι. Άλλωστε το να προαποφασίζουμε την στάση μας χωρίς θα παίρνουμε υπόψη την διάθεση του υποκειμένου, είναι μία πρακτική που απέχει έτη φωτός από την Μαρξιστική και Λενινιστική παράδοση. Πάντως η στοιχειώδης λογική λέει πως αν δεν έχεις διάθεση για σύγκρουση, τουλάχιστον δεν πρέπει να εμποδίζεις να συγκρουστούν όσους είναι αποφασισμένοι. Τα λάθη τόσο στην τακτική, όσο και στην επικοινωνία της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι τεράστια. Αυτό είναι φανερό σε όλους»
Σε μένα δεν είναι και τόσο φανερό.
Τα περί διάθεσης του Υποκειμένου πρέπει να συνοδεύονται και από τα περί του ποιας πρακτικής Υποκείμενο και επίσης περί των ερωτημάτων: όντως Υποκείμενο; και αν όντως Υποκείμενο τι είδους Υποκείμενο ;
Εν ολίγοις η λεγόμενη μαρξιστική και λενινιστική παράδοση δεν λαμβάνει υπόψη μόνο τη διάθεση του «Υποκειμένου» (τότε ο μαρξισμός θα ήταν ουσιολογία) αλλά και τον πιο σημαντικό «περίγυρο». Η μέριμνα αυτή δημιουργεί έτσι ένα πιο σύνθετο και πιο πολυπαραγοντικό, όσον αφορά την διαμόρφωση της τακτικής, πλαίσιο.
Τα πιο πάνω ισχύουν και για το επόμενο:
«Το ΚΚΕ αντί να «γυρίσει τον κόσμο ανάποδα» με τον θάνατο του ΠΑΜίτη, επιλέγει να μιλήσει «νηφάλια» και «σοβαρά» »
Τωρα για αυτό:
« Πόσο πιστευτή μπορεί να γίνει η συγκεκριμένη ηγεσία για την ειλικρίνεια των φιλολαϊκών προθέσεων της; Σαν στυγνός επιχειρηματίας προχωρά στην απόλυση εργαζομένων της Τυποεκδοτικής Α.Ε., λειτουργώντας με την καπιταλιστική επιλογή του δεν βγαίνω άρα απολύω»
Θεωρώ ότι ο τρόπος που αναπαράγεις το θέμα εκτός από απλοϊκός είναι και παραπλανητικός. Κάθε οργανισμός που λειτουργεί στον καπιταλισμό(είτε συνεταιριστικός είτε καπιταλιστικός) εντάσσεται στο συνολικό ανταγωνισμό του κλάδου και οι όροι λειτουργίας του καθορίζονται από αυτόν(ύψος μισθών, τιμές, επενδύσεις για εκσυγχρονισμό, έλεγχος της παραγωγικότητας κ.τ.λ.). Αυτό καθορίζει και τη μοίρα και τη πορεία των οργανισμών αυτών. Το κρίσιμο για την περίπτωση της τυποεκδοτικής είναι να συνεχίσει να λειτουργεί για να εξασφαλίζει το βασικό της στόχο: την κυκλοφορίας του ιδεολογικού εντύπου.
(ας σημειώσω εδώ ότι άλλο το δεν βγαίνω(δηλαδή μειώνεται το ποσοστό κέρδος μου) και άλλο το δεν βγαίνω( δηλαδή έχω ζημιές και δεν επιβιώνω). Η κατάσταση στην τυποεκδοτική έχει προκύψει ως αναγκαιότητα του καπιταλισμού και όχι από κάποια θέληση ή διάθεση του ΚΚΕ και πόσο δε μάλλον της ηγεσίας του).
……..
Προς τον τελευταίο σχολιαστή (ανώνυμος των 3:03μμ)
Αφού η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ είναι (ήταν;) καπιταλιστικός οργανισμός, γιατί απαγορεύεται να έχουν σωματείο οι εργαζόμενοι σε αυτήν;
Το θέτω απλά σαν προβληματισμό, αναγνωρίζω ότι δεν είναι το κύριο θέμα που πρέπει να μας απασχολεί.
Μάρκομ Ξ
το κ.κε εδω και πολλα χρονια εχει βγαλει ουσιαστικα το μαρξισμο στην παρανομια.η βαρκιζα υπαρχει στο dna του.ο βελουχιώτης παραμενει με τη μη κομματικη του αποκατασταση ακομα στην παρανομία. απλα τα πραγματα.και απο τη δεξια και από το κκε.
Και ο αρθρογράφος και οι σχολιαστες που συμφωνούν μαζί του πρέπει να πάρουν βραβείο οξυδέρκειας και παρατηρητικότητας σε βάθος!
Προβληματίζονται που το ΚΚΕ ανεβηκε μονο 1% και δε βλέπουν οτι -εκτός της καταδίκης των ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΛΑΟΣ-συνολικά δεν υπήρξε ουσιαστικα προοδευτικη στροφή προς πραγματικα αριστερες πολιτικες θεσεις αλλά μάλλον συντηρητική στροφή.Το σύνολο των δεξιών κ ακροδεξιών από 39% το 2009 έφτασε στο 46% υπολογίζοντας ΝΔ, ΑΝΕΞ.ΕΛΛ, ΔΗ.ΣΥ, ΔΡΑΣΗ, ΔΗΜ.ΞΑΝΑ, ΧΡ.ΑΥΓΗ, ΛΑΟΣ. Αυτό περιέργως περναει απαρατηρητο. Αυτο που εγινε ειναι οτι η πτωση ΠΑΣΟΚ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΑ ΣΟΣΙΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ (ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕς με το ΚΚΕ και να αφηνετε τοσο στο απυρόβλητο τον ΣΥΡΙΖΑ επειδη κανατε παρεα στα Αριστερα βήματα και τις πλατειες κρυβοντας το οτι εισαστε κομμουνιστες) και στις άλλες δεξιες επιλογες. Κι αυτο γιατι η δυναμη των ΜΜΕ δεν εχει βρεθει τροπος να αντιμετωπισθει και καταφερε να εγκλωβισει τους ψηφοφόρους σε λάθος και ακίνδυνες εναλλακτικες που προσφερθηκαν. Αλλά ποιος υπολογιζει την παντοδυναμια των ιδεολογικων μηχανισμων τωρα, λεπτομερειες.Για όλα φταιει το ΚΚΕ.Αυτο ξεκινησαμε να αποδείξουμε κι αυτο θα αποδείξουμε και δεν πα να ουρλιαζει η αλήθεια.
Οι άλλες "συνεπεις" αριστερες δυναμεις τωρα, από την Ανταρσυα μεχρι όλους τους εξωκοινοβουλευτικούς κανανε μια τρυπα στο νερό κυριολεκτικα παρα την κατα τη γνωμη σας σωστη και μαχητικη γραμμή τους σε όλα. Γι αυτους όμως το προηγουμενο επιχειρημα της διαβρωσης της λαικης συνειδησης που δεν τολμα να κανει αποφασιστικα βηματα και εγκλωβιζεται ισχύει ,αλλα φυσικα όχι για το ΚΚΕ. Και μη μου πειτε οτι το ΚΚΕ ειχε προβολη κλπ. γιατι το ΚΚΕ με την προβολη-που μεσα της ειχε τρομερό πόλεμο από όλους που έλεγαν ψεματα πως το ΚΚΕ δε θελει την εξουσια και το περασαν(όλα τα κόμματα κ όλοι οι δημοσιογραφοι καναλιων ειχαν να πουν μια "καλή" κουβέντα εναντιον του)- πηρε 8,5% που ειναι ενα σημαντικό ποσοστό που δεν μπορει να συγκριθεί ΒΕΒΑΙΑ με τα μικρα αριστερα γκρουπάκια που πηραν την ψηφο των μελων τους και τους φαν του ιντερνετ, και μιλανε κι απο πανω.
Επίσης ξεχασατε οτι το ΚΚΕ ειχε απέναντι του ένα μετωπο όλων των κομματων(από τη Χρ.Αυγη μεχρι το ΚΚΕ-ΜΛ μαζι φυσικα με ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ) που έκαναν πόλεμο για όλα, από τον υπαρκτό μεχρι τη δηθεν σεχταριστικη σταση,την Τυποεκδοτική, τις πλατειες, τις πατάτες και όλες αυτες τις ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΙΚΕς παπαριές για τις οποιες ατομα τοσο διαφορετικων χώρων τοποθετουνταν με τα ιδια επιχειρήματα ακριβως!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΖΟΝΤΑΣ βλέπω πως καθολου δε μιλησατε για το οτι το ΚΚΕ σας ετριψε στα μουτρα τα περι κοινοβουλευτικου, συστημικού κόμματος γιατι εδειξε οτι δεν βαζει στην πρωτη γραμμη το ποσες ψηφους θα πάρει αλλά το οτι έπρεπε επι τελους να μπει ανοιχτα η δυσκολη θεση για την πραγματικη εξουσια που πρεπει να πιστεψει ο λαός οτι μπορεί να την κερδίσει, και μαλιστα το εκανε γνωριζοντας το κόστος.Ομως καποιος πρεπει να πληρωνει το τιμημα για να κανει ενα βημα μπρος η συνειδηση του καναπεδιασμενου. Αλλα αυτο θα το έκανε μάλλον γιατι ήθελε να χασει γιατι φοβαται μην τυχον και παρει μεγαλο ποσοστό και δεν ξερει τι να το κάνει! Τι άλλο Θεε μου...
Ραντεβου στα επόμενα λοιπόν συντροφοι. Προσευχηθειτε σαν καλοί "κομμουνιστες" να καταβαραθρωθεί το μόνο κόμμα που δειχνει πως μπορει να εχει μονιμη και σοβαρη παρουσια στις κινητοποιήσεις στους χωρους δουλειάς και τους δρόμους και μην ξεχάσετε να πανηγυρίσετε τη μεγάλη ΕΠΕΡΧΌΜΕΝΗ νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ παντως .ο,τι και να κανετε θα ειναι εκεί και θα περιμενει πότε θα βαλετε μυαλό και θα καταλάβετε πως πρεπει να έρθετε μαζί μας ταπεινα όπως όλοι εμείς.
(Καποιος που δεν είναι ουτε καν μελος του ΚΚΕ γιατι δε νιωθει έτοιμος για τετοια ευθυνη)
Γ.Σ. Μέσα σε ένα άρθρο είναι αδύνατη η λεπτομερή παρουσίαση των γεγονότων και ενδελεχή ανάλυση όλων των αιτιών που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Το άρθρο αφορούσε τον σχολιασμό της τακτικής του Κόμματος και έδινε έμφαση στο επικοινωνιακό ζήτημα που νομίζω πως όλοι (εκτός από τον Μεντρέκα… υποθέτω) συμφωνούμε ότι παρουσιάζει τεράστια κενά. Ωστόσο από τα σχόλια όσων έκαναν τον κόπο να το διαβάσουν και τα ερωτήματα που διατύπωσαν μερικοί από αυτούς μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω και κάτι επιπλέον. Εξαιρώ όσους σχολίασαν το άρθρο όχι για αυτά που έλεγε, άλλα για να δείξουν τον κομματικό τους… πατριωτισμό. (Ποιος είναι περισσότερο κομμουνιστής θα το δείξει η ιστορία και όσοι περιμένουν τα κομματικά παράσημα της κάθε ηγεσίας για να νιώσουν καλύτερα ή όσοι την υπερασπίζονται τυφλά κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα, έχοντας κατά νου τελείως διαστρεβλωμένη την έννοια της κομματικότητας θα απογοητευθούν δυστυχώς από τα ίδια τα γεγονότα, σύντομα).
Καταρχήν ξεκινώ από το δεδομένο ότι το ΚΚΕ ήταν οργανικά εξαρτώμενο από το ΚΚΣΕ. Αυτό δεν το αναφέρω σαν κάτι μεμπτό. Αντίθετα πιστεύω ότι ένα πραγματικά Κομμουνιστικό Κόμμα θα πρέπει να έχει συνεργασία όχι τυπική αλλά και ουσιαστική με τα Κομουνιστικά κόμματα όλου του κόσμου. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι, ένα κόμμα που είναι τόσο στενά δεμένο με ένα άλλο και ακολουθεί ιδεολογικά και οργανωτικά το Κόμμα πρότυπο (ΚΚΣΕ), μεταλλάσσεται όπως το πρότυπο κατά την διάρκεια του χρόνου; Το ΚΚΕ στο 20ο συνέδριό του έβγαλε και τα ΄΄συμπεράσματα για τον Σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ... Εκεί δεν γίνεται καμία αναφορά στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ΚΚΣΕ και στο ποιες κοινωνικές δυνάμεις κατάφεραν να αναρριχηθούν στην ηγεσία του και οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.. Αυτό πιστεύω δεν παραλήφτηκε από αμέλεια ούτε από άγνοια, αντίθετα αποκρύφτηκε συνειδητά.
Μετά από διασπάσεις και αποχωρήσεις στελεχών στις αρχές του 1990 ο μηχανισμός που απόμεινε για λόγους επιβίωσης του ίδιου έκανε κάποια ανοίγματα. Όσο περνούσαν τα χρόνια και κυρίως εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών το Κόμμα άρχισε να αυξάνει την δύναμη του (στην πραγματικότητα τα πρώτα χρόνια ξαναποκτούσε την υποστήριξη κάποιων παλιών ψηφοφόρων που είχαν αποστασιοποιηθεί μετά τις διασπάσεις/αποχωρήσεις (είτε είχαν πρόσκαιρα προσεγγίσει τον Συνασπισμό είτε το ΝΑΡ) και τις ανατροπές στις χώρες της Αν Ευρώπης).
ΣΥΝΈΧΕΙΆ Γ.Σ....Σήμερα η ηγεσία δεν ακόλουθει τον ΄΄καθαρο΄΄ δρόμο λόγω κάποιας συγκροτημένης ιδεολογικής και πολιτικής στρατηγικής, αλλά η δεξιά της παρέκκλιση και ο σεχταρισμός είναι η προληπτική της τακτική, ώστε να κρατιέται το κόμμα σε τέτοια ποσοστά που να μην του δίνουν την ευκαιρία να χει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων μέσα στο αστικό κοινοβούλιο. Χαρακτηριστικό προεκλογικό παράδειγμα είναι για το πώς βλέπει η Ηγεσία το θέμα διακυβέρνησης και εξουσίας, ο ριζοσπάστης έγραφε πως το ΚΚΕ θα κυβερνήσει ΄΄Οταν η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα αποφασίσουν να δώσουν την πλειοψηφία στο ΚΚΕ,΄΄. Να υποθέσω για της Ηγεσία του ΚΚΕ ότι η μειοψηφία των μπολσεβίκων που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους το 1917 ήταν κάποιοι τρελοί ή κάποιο προβοκάτορες; Αλήθεια εννοούν την εκλογική πλειοψηφία; Kαι όποια πλειοψηφία και αν εννοούν, πόσο εξυπηρετεί η τακτική που ακολουθεί το Κόμμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα στο στόχο αυτό; Α και κάτι τελευταίο σε μερικές μέρες γίνονται και φοιτητικές εκλογές να υποθέσω πως το Κόμμα θα βγάλει μια παρόμοια ανακοίνωση σαν αυτή των βουλευτικών που θα λέει ότι ΄΄ Οι φοιτητές και οι σπουδαστές, παιδιά των πιο εξαθλιωμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, παιδιά άνεργων και μισοάνεργων, καθώς και παιδιά που προέρχονται από τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων που έχασαν απότομα το εισόδημά τους, δέχτηκαν ακόμη ποιο έντονα την επιρροή και τις τάσεις που αναπτύσσουν τα δυσαρεστημένα μικροαστικά στρώματα, που αντέχουν ακόμα οικονομικά αλλά δε θέλουν να τα χάσουν όλα, τα οποία προς το παρόν είναι εχθρικά προς τη ριζική αλλαγή, πιστεύοντας στη διαρκή επιβίωσή τους΄΄ Όσο για τον ανώνυμο φίλο 12:21, θα τον προέτρεπα να γίνει μέλος του Κόμματος γιατί τουλάχιστον θα μάθει να χει μια συγκροτημένη σκέψη και άποψη! Όσο για την αριθμητική στις δεξιές δυνάμεις γιατί δεν προσμετράς και το ΠΑΣΟΚ τόσο το 2009, όσο και το 2012;
Ναι μεγάλε θα είναι πάντα εκει το ΚΚΕ, στη πρώτη θέση για να πάρει κρατική επιχορήγηση για να ταίζει τον Μετρέκα τον Μαίλη, εσένα και τους έμμισθους. Αν για όποιοδήποτε λόγο στις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μερικούς βουλευτές ακόμη για να κάνει κυβέρνηση και πάλι η Αλέκα χωρίς εκατέρωθεν υπαναχωρήσεις με τον Αλέξη του πει "ΟΧΙ δεν σε βλέπω δεν σε ακούω" τότε θα έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε...κυρίες και κύριοι μαζί με τα μνημονιακά ΠΑΣΟΚ Ν.Δ έχουμε άλλο ένα το ΚΚΕ. Όλα τα άλλα που λες και τις κατηγορίες κατά πάντων σαν να μιλάει ο Βασίλης Λεβέντης είναι αρες μάρες κουκουνάρες
Θα προτιμήσω να εστιάσω την προσοχή μου στις δυο παραγράφους «Στις 19-20 Οκτωβρίου ... κτλ», δίχως να σημαίνει πως το υπόλοιπο γραφτό μ’ άφησε αδιάφορο. Έκανα τις διαπιστώσεις μου και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Για τον αρθρογράφο, άγνωστο σε μένα Γ.Σ. και χωρίς μεταξύ μας προσωπικές διαφορές ή υστεροβουλία, απευθύνομαι στον ενικό.
Όταν το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ διαδηλώνει, πρόκειται για «παρέλαση» κατά πολλούς. Η είδηση διαδίδεται αστραπιαία στο ετερόκλητο πλήθος της συγκέντρωσης. Ακολουθείται δε πάντοτε από χυδαίες εκφράσεις ορισμένων, η είδηση αυτή και η έξαψη ζωγραφίζεται στα πρόσωπα αυτών που τις εκστομίζουν. Κάπου εκεί θα με αναγνωρίσεις, όταν με δεις με σκυφτό κεφάλι...
Άραγες, αν το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ σταθεί, θα υπάρξει διαφορετική αντιμετώπιση;
Οι παρομοιώσεις είναι εύστοχες όσον αφορά την καθοδήγηση που προσφέρεις. Συγγνώμη, εννοούσα την επεξήγηση, στην παρένθεση.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση, αναμένω να συναντήσω ανάλογη επεξήγηση στα παρακάτω, προκειμένου να οδηγηθώ στην σύνοψη της θέσης σου. Όμως απουσιάζουν παρενθέσεις.
Επίτρεψέ μου.
(Σε πλήρη αναντιστοιχία και αντιδιαστολή, διότι) την ίδια μέρα και ώρα (στον ίδιο χώρο, αν είναι δυνατόν, που) η ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ (πρέπει να τονιστούν ιεραρχικά, αν και πρωθύστερα χαρακτηρισμένες ξεπουλημένες) και δεκάδες συνδικαλιστικές κινήσεις και κομματικές οργανώσεις καλούσαν σε συγκέντρωση (αναπάντεχη τελεία).
Το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ (ξέχασες τους Αδώνιδες) να προστατεύει την Βουλή από τους διαδηλωτές. Ναι, από τα ΜΜΕ και τους Αδώνιδες παρουσιάζεται έτσι ακριβώς, σωστή η αναφορά που κάνεις. Το άρθρο όμως είναι δικό σου και απηχεί την άποψή σου, εξήγησέ μου, από σένα πως παρουσιάζεται;
Κοίτα τι θυμήθηκα τώρα..., κάποτε τους προγόνους (μας;), τα τότε ΜΜΕ παρουσίαζαν σαν εαμοβουλγαροκομμουνιστοληστοσυμμορίτες.
Ουπς! εδώ κάτι λείπει.*
... ενώ εξαιτίας της ρίψης χημικών από τα ΜΑΤ ένας διαδηλωτής του πεθαίνει. Το ΚΚΕ αντί να «γυρίσει τον κόσμο ανάποδα» με τον θάνατο του ΠΑΜίτη (προκειμένου ΟΛΟΙ μας, ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και δεκάδες συνδικαλιστικές κινήσεις και κομματικές οργανώσεις, σύσσωμος ο λαός να βγούμε μπροστά και να κάνουμε την ΕΦΟΔΟ στα χειμερινά ανάκτορα, δίνοντας και την ΖΩΗ μας ακόμα αν χρειαστεί στον ΑΓΩΝΑ), επιλέγει να μιλήσει «νηφάλια» και «σοβαρά».
Είναι ώριμες οι συνθήκες ή στο χέρι μας είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες;
Διαπιστώνω λοιπόν πως, δεν υπάρχει επιρροή του ΚΚΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης και οι ευθύνες βαρύνουν την ηγεσία του.
Ασφαλώς όχι, διότι βρίσκεται στον λάθος τόπο την λάθος ώρα, παραγνωρίζει την ιεραρχία ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, έχει αγαστές σχέσεις με καθεστωτικά ΜΜΕ και τηλεστάρ πολιτικούς (*ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ, ξέχασες να πεις, ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ) και τέλος ΑΚΥΡΩΝΕΙ κάθε εξεγερτική διαδικασία που μπορεί να προκύψει με όρους θυμικού και συγκινησιακής πανούκλας.
Δεν χωράει πουθενά λοιπόν το ΚΚΕ;
Μήπως να βγει απ’ την μέση; Ποιοι θα φροντίσουν γι’ αυτό; Εσύ;
Και η επόμενη μέρα;
ΥΓ1. Σημειολογικά η φωτό με τους τίτλους (παρμένη από γνωστό έντυπο) που συνοδεύει το άρθρο, μάλλον «πολεμική», προκαταλαμβάνει, απηχεί ευσεβείς (;) πόθους διάλυσης...
ΥΓ2. Συντάσσομαι με τον άγνωστο σε μένα ανωτέρω (12 Μαΐου 2012 12:21 π.μ.) και αν ζητάτε διαπιστευτήρια, να καταθέσω κι εγώ με την σειρά μου, πως δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ.
ΥΓ3. Ευχαριστώ για τον χώρο που μου διαθέσατε.
Φίλε Μάρκομ Ξ
Όντως είναι επουσιώδες το θέμα με την τυποεκδοτική(σε σχέση με τα καίρια ζητήματα αλλά και τις κατηγορίες που αποδίδονται στο ΚΚΕ) αλλά υπάρχει μια εμπλοκή στο κατά πόσον η τυποεκδοτική είναι αμιγώς καπιταλιστική επιχείρηση.
Έχει μεγάλη σημασία να εντοπιστεί προς ποιους σκοπούς πήγαινε η υπεραξία-κέρδος(σε περιόδους ομαλής λειτουργίας)της επιχείρησης.
Δες ένα παράδειγμα: ας πούμε ότι το ΚΚΕ ξεζούμιζε τους εργαζόμενους της τυποεκδοτικής και αποσπούσε ένα "τεράστιο" κερδος.
Έχει σημασία να ξέρουμε που διοχετευόταν αυτό το κέρδος.
Γιατί μια αμιγώς καπιταλιστική επιχείρηση θα συσσώρευε ένα μέρος του(αναλόγως της όξυνσης του κλαδικού ανταγωνισμού) και ένα άλλο μέρος θα το επένδυε με τελικό σκοπό να το αυξήσει(αυτή η σπείρα δεν τελειώνει ποτέ).
Ένας οργανισμός όμως που το κέρδος αυτό το χρησιμοποιεί για να ενισχύσει και να αναπτύξει της πολιτικές δραστηριότητες του κόμματος(ενδεχομένως ένα μέρος να το συσσώρευε)είναι σαφές ότι εν μέρει είναι καπιταλιστικός και εν μέρει κάτι άλλο.
Και σε αυτή τη βάση αναδεικνύεται μια σχέση: μεγαλύτερο κέρδος - καλύτερη χρηματοδότηση των πολιτικών δραστηριοτήτων του κόμματος(δράσεις ανατροπής του συστήματος και άρα και του μισού εαυτού της τυποεκδοτικής).
Οπότε σύμφωνα με αυτή τη λογική και στο βαθμό που η τυποεκδοτική πλήρωνε τους υπαλλήλους στη βάση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων είναι σαφές ότι η ύπαρξη σωματείου(δεν γνωρίζω αν δεν υπήρχε) μόνο πονοκέφαλο θα δημιουργούσε(είναι σαφές ότι αυτό σηκώνει συζήτηση αλλά σε αυτή τη βάση η ύπαρξη ή μη ενός σωματείου σε ένα τέτοιο οργανισμό είναι πολύπλοκο θέμα – στρατηγικά και τακτικά – και μόνο ηθικά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται), αφού με βάση τη σχέση μεγαλύτερο κέρδος - καλύτερη χρηματοδότηση των πολιτικών δραστηριοτήτων του κόμματος, ένα διεκδικητικό σωματείο θα λειτουργούσε ανασχετικά ως προς αυτή τη σχέση.
Δες και κάτι άλλο: όταν ένας κλάδος παρουσιάζει δυσκολίες συσσώρευσης και τα επιμέρους κεφάλαια-επιχειρησεις(ακόμα και συναιτερισμοί) που τον αποτελούν πρέπει να προβούν σε μειώσεις του κύκλου εργασιών τους «αναγκαστικά» θα πρέπει μεταξύ άλλων, να απολύσουν εργαζόμενους. Είναι σαφές ότι ένα κουμμουνιστικό κόμμα που μετέχει επιχειρηματικά στον κλάδο θα πρέπει για λόγους επιβίωσης να απολύσει και αυτό υπαλλήλους. Αυτό σημαίνει ότι επειδή προβαίνει σε απολύσεις δεν μπορεί να είναι ενάντια στις απολύσεις;
Δες και αυτό: σε μια χώρα όπου μειώνονται τα εισοδήματα είναι σαφές ότι κόμματα που αντλούν μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης τους από εισφορές μελών και φίλων, πωλήσεις εντύπων κ.τ.λ. δέχονται ένα οικονομικό πλήγμα . Ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ θα πρέπει να μειώσει τους μισθούς των μελών(για λόγους επιβίωσης αλλά και συντήρησης της έκτασης του ανοίγματος στη χώρα). Επειδή θα κάνει δεν δικαιούται να έχει ως πρόταγμα βασικό μισθό 1400;
Το μόνο που λέω και ξαναλέω: κάντε όσο σκληρή πολεμική θέλετε! Μιλήστε για Τυποεκδοτικές, κόρη Παπαρήγα, περισσό ΑΕ, φύλαγμα της Βουλής και ό,τι σας έρθει στο κεφάλι. απολαύστε με όλη την ψυχή σας την ρεβάνς για το 68 και 91. Λογικό!! ζητείστε από τον Μπαρόζο "να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη."
Να πάψετε μόνο τον χαφιέδικο ανώνυμο πόλεμο περί δήθεν καλέσματος στους ΚΚΕεδες να ανατρέψουν τα όργανα γιατί έτσι ως ρουφιάνοι θα αντιμετωπιστείτε. Τα ίδια Παντελάκη μου... αυτό ήταν οργανωμένη προπαγάνδα μυστικών υπηρεσιών και στην δεκαετία του 60 περί διάστασης ΚΚΕ και μελώ στην Ελλάδα, τα ίδια και τώρα(βλ Ιδρυμα Μητσοτάκη: Οι Εκλογές του 46, Μαραντζίδη ΔΣΕ για να επικαλεστώ μόνο τους κομμουνιστοφάγους).
Βασίλης Τσίφτης
Στους παλιούς συντρόφους του ΚΚΕ που κάθε στιγμή και προς κάθε κατεύθυνση προσπαθούν να φιμώσουν κάθε κριτική φωνή, θα συνιστούσα να κάτσουν στα σοβαρά και να μελετήσουν την πείρα των μπολσεβίκων και τα άρθρα και τα γράμματα του Λένιν που αφορούν τα γεγονότα των πρώτων ημερών υου Ιούλη του 1917. Για να καταλάβουν τη σχέση του συνειδητού με το αυθόρμητου, τη σχέση των μπολσεβίκων με τους πολυβολιστές που θέλαν να διαδηλώσουν ένοπλα, ενώ οι μπολσεβίκοι, σωστά, δεν ήθελαν και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.
Θα μάθουν τότε, μεταξύ πολλών άλλων πιο σημαντικών, ότι ο Λένιν δεν χρησιμοποιούσε καθόλου την καραμέλα-κατηγορία του προβοκάτορα, αν και υπήρχαν και δρούσαν.
Και επειδή βλέπω διάθεση για πολύ «μαρξισμό-λενινισμό» γιατί αντικαταστήσατε, πρώην σύντροφοι, την διχατορία του προλεταριάτου, με την λαϊκή εξουσία; Αυτήν που έχουν απορρίψει και γελοιοποιήσει στο πρόγραμμα της Γκότα και αλλού οι κλασικοί; Κατηγορείτε το Συνασπισμό αλλά βαδίζετε στα χνάρια του παλιού ΚΚΕεσ με το οποίο συνασπισθήκατε το 89. Μην απορείτε που ανάμεσα σε δυο οππορτουνιστές-ρεφορμιστές, (Συνασπισμό, ΚΚΕ) ο λαός διαλέγει τον ρεαλιστικότερο διαχειριστή.
Πρώην σύντροφε Τσίφτη δεν ξηγιέσαι τσίφτηκα. Για ποια ρεβάνς του 89 μιλάς;
Το 89 μέσα σε μια νύχτα, ανατρέψατε την πολιτική γραμμή 20 χρόνων σκληρής ιδεολογικής πάλης ενάντια στο λεγόμενο «Κ»ΚΕ«εσ», και ενωθήκατε με αυτόν τον άσπονδο εχθρό σας. Με την συνδρομή του «σκληρού» Φαράκου, διαγράψατε όλους όσους είχατε διαπαιδαγωγήσει στην πάλη ενάντια στους «αντικομμουνιστές-οππορτουνιστές του «Κ»κΕ,εσ»» πετώντας τόνους λάσπης ενάντιά τους. Είχατε το απύθμενο θράσος, μέσα από τον Ριζοσπάστη, με άρθρο του Βάσου Γεωργίου, αν δεν με απατά η μνήμη μου, να λασπολογήσετε ενάντια στο «δειλό, φοβισμένο βλέμμα» του διασπαστή Γράψα, στην πορεία του Πολυτεχνείου, ενός γνωρίζατε ότι είναι απλά το βλέμμα ενός άρρωστου ανθρώπου που αντικρίζει τον θάνατο, και τολμάς να μιλάς για το 89; Όταν, εκτός των άλλων, συγκυβερνήσατε και με ΠΑΣΟΚ και με ΝΔ: Αίσχος!
Γ.Σ.Μάλλον κάποιοι νιώθουν άβολα με μερικές από τις διαπιστώσεις μου. Μου προσάπτουν προθέσεις που πουθενά μέσα στο άρθρο δεν φαίνεται να έχω .(αλήθεια δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν ή μήπως θέλουν να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα;) Μιλούν για τους αγώνες χιλιάδων Κομμουνιστών κατά την διάρκεια της κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου για να δικαιολογήσουν την σημερινή στάση της ηγεσίας! Βγάζουν το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι το άρθρο μιλάει για κάποιου είδους συνεργασία με τον ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΣΥΡΙΖΑ. Λένε ότι θέλει την διάλυση του ΚΚΕ!
Αν θέλετε να γίνει μια σοβαρή αντιπαράθεση με επιχειρήματα είμαι έτοιμος να συμμετέχω, αν τώρα κάποιοι έχουν μπερδέψει τα κόμματα με τις ομάδες τότε αυτό μάλλον εξηγείται από το περιορισμένο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, που δεν τους επιτρέπει μια ποιο βαθιά ανάλυση. (Βέβαια και το δικό μου ίσως να είναι ακόμη κατώτερο και περιμένω με την κριτική σας να γίνω καλύτερος, ωστόσο ποτέ δεν θα μουν προσβλητικός όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί με τις προσβολές χάνουμε την ουσία και επικεντρώνουμε σε επουσιώδη θέματα) Τέλος περιμένων με ανυπομονησία και ενδιαφέρον την τεκμηριωμένη τοποθέτηση κάποιου υπέρ της ηγεσίας και των εκλογικών αποτελεσμάτων. Τέλος για τις αηδίες περί χαφιεδισμού φαντάζομαι πως όποιος κάνει κρητική στην αλάνθαστη ηγεσία είναι χαφιές και ρουφιάνος, και γω ο κουτός που νόμιζα πως όποιος δηλώνει Κομμουνιστής (ή προσπαθεί να γίνει) έχει καταφέρει τουλάχιστον να απελευθερώσει την σκέψη του από κάθε μεταφυσική!
Υ.Γ.: Το κείμενο στάλθηκε στο site χωρίς τις φωτογραφίες
1. έχεις απόλυτο δίκιο, τσακάλι. εννοούσα ρεβανς για το 91. Η προσπάθεια του ΝΑΡ ήταν 1000% αγνή και ελιδοφορα άσχετα με τραγικό της τέλος ουσιαστικά με τη θέση περί ολοκληρωτικού καπιταλισμού.
2. Παρά τις συνολικές διαφωνίες με τον ΓΣ θεωρώ σημαντική την διευκρίνιση για τις φωτογραφίες που δημιουργούν τελείως άλλο κλίμα και εγώ στη θέση σου θα ζητούσα από σεβασμό στο κείμενο να αφαιρεθούν.
3. Θεωρώ αντικειμενικά ρουφιάνικο το κάλεσμα στην βάση ενός άλλου κόμματος να συγκρουστεί εξωκαταστατικά με την ηγεσία του. Όπως ρουφιάνικο θα θεωρούσα πχ ένα κάλεσμα στους του Α.Ρ / ΣΥΝ να συγκρουστούν ή καταψηφίσουν τον Τσίπρα για να ανατρέψουν την ακραία ευρωλάγνα θέση του. Αυτά!
Ερυκλ
Φίλε Γ.Σ. καταρχάς δεν νομίζω ότι απευθύνεις ερωτήσεις. Νομίζω πως βεβαιότητες εκσφενδονίζεις.
Πάντως αν το θέμα που ανακινείς είναι αυτό του είδους της σχέσης μεταξύ των χειρισμών και της τακτικής της ηγεσίας και του εκλογικού αποτελέσματος νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα αρκετά πολύπλοκο και σαν τέτοιο έπρεπε να το χειριστείς.
Όσον αφορά αυτό, θα πω μόνο πως παρακάμπτεις την δράση και τα αποτελέσματα της λειτουργίας των ιδεολογικών μηχανισμών πάνω στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Και εννοώ συγκεκριμένα την εικόνα που εκπέμπουν και δημιουργούν αυτοί η θεσμοί για το ΚΚΕ(pixel αυτής της εικόνας παρεισφρέουν και στην δική σου ανάλυση). Με βάση αυτή τη λειτουργία είναι πιο ρεαλιστικό να εξηγηθεί η κίνηση ψηφοφόρων προς το συριζα και την δημαρ, και όχι προς το ΚΚΕ, αφού η εικόνα για το τι είναι το ΚΚΕ δεν είναι και η καλύτερη.
….
Θα ήθελα μόνο κάποιες διευκρινήσεις.
Μας λες:
«η δεξιά της παρέκκλιση και ο σεχταρισμός είναι η προληπτική της τακτική, ώστε να κρατιέται το κόμμα σε τέτοια ποσοστά που να μην του δίνουν την ευκαιρία να χει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων μέσα στο αστικό κοινοβούλιο»
Κάνε μας σε παρακαλώ σαφές τι εννοείς με το να πάρει το ΚΚΕ «την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων μέσα στο αστικό κοινοβούλιο».
Ποιο είναι αυτό το ποσοστό που θα εξασφαλίζει αυτή την πρωτοβουλία;
Μήπως υπονοείς ότι το ΚΚΕ έχει τον τρόπο να το πετύχει αυτό αλλά δεν το κάνει;
(Έχω την εντύπωση – μπορεί ασφαλώς να κάνω και λάθος- ότι όταν προσπαθήσεις να διασαφηνίσεις τι ακριβώς εννοείς με τα πιο πάνω θα φανερωθεί και ο λόγος που τα αφήνεις ασαφή)
Επίσης η συγκυρία της εποχής του Λένιν, καμία σχέση δεν έχει με την σημερινή(«ελάχιστα» καπιταλιστική κοινωνία, επιπτώσεις πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μη στέριωμα ούτε των καπιταλιστικών σχέσεων αλλά ούτε και της αστικής ηγεμονικής ιδεολογίας, άλλη φύση και έκταση των ιδεολογικών μηχανισμών, ιδιόρρυθμη κατάσταση στρατεύματος κ.τλ.), οπότε νομίζω ότι είναι λίγο επιπόλαιο να βγάζουμε από το πλαίσιο της την τακτική και την πρακτική του (σύντροφου) Λενιν και να την τοποθετούμε ως πρότυπο για να καταδικάζουμε την πρακτική και την τακτική κομμουνιστικών κομματων που δρούν σε άλλα πλαίσια και άλλες συγκυρίες.
Τέλος θα ήταν καλό φιλε Γ.Σ να μας διευκρινήσεις ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της δεξιάς παρέκκλισης της ηγεσίας. Ποιοι οι στόχοι και ποιες οι επιδιώξεις της.
"Καποιος που δεν είναι ουτε καν μελος του ΚΚΕ"
Ρε Γ.Σ εχεις πλακα,
Σου εκανα ολοκληρη αναλυση καταλήγοντας οτι δεν είχαμε αριστερή αλλά μάλλον δεξια στροφή στις εκλογες και την ξεπερασες χλεβαστικα προτρεποντας με να μπω στο ΚΚΕ για να αποκτησω συγκροτημενη σκεψη; Κι υστερα λες "Αν θέλετε να γίνει μια σοβαρή αντιπαράθεση με επιχειρήματα είμαι έτοιμος να συμμετέχω"; Συνελθε. Παντως δεν εχεις καμια πιθανότητα προσεγγισης της αλήθειας γιατι ειναι ολοφανερο οτι πασχεις από ενα καθαρό ΑΝΤΙ-ΚΚΕ μενος.
Νομιζεις οτι μονο εσυ έχεις διαβασει την ιστορια του '17; δΕΝ ΠΗΡΑΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ οι μπολσεβικοι πριν παρουν την εξουσία;Μάλιστα απόδειξη κι επιβεβαίωση ήταν οτι στις μεγάλες πόλεις πήραν πλειοψηφία 44% και στις "ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΈς" εκλογες μετα την επανάσταση στα τέλη Νοέμβρη του '17.Ειχαν και παραείχαν πλειοψηφία οι μπολσεβίκοι πριν κανουν το τελικό βήμα της κατάληψης της εξουσίας.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ το μετρησα στη σοσιαλδημοκρατια από όπου προερχεται για λόγους ακριβειας.Ακόμη κι αυτο πειραξε;
Ανωνυμε 4.23, εμένα από που κι ως που με ταίζει το ΚΚΕ; Ειπα οτι δεν ειμαι καν μέλος του ΚΚΕ. Πω, πω μισος...εΧΕΙς ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΚε ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΩΝΕΙ ΤΟΥς ΦΊΛΟΥς του για να γραφουν σχόλια.Τρομεροί εισαστε ρε παιδιά.Τι κατάντια ειναι αυτή.Ρε σεις, ετσι θα αλλάξει ο κόσμος. Με δηλητηριο εναντιον των κομμουνιστών; Παρτε το αλλιως εχετε βρει. Οσο για το ΚΚΕ όπως και ναχει κι όποια λαθη και να κανει θα τη βρει την άκρη γιατι ειναι το ΚΚΕ. Και μεσα από αυτη την κριση όπου κι αυτό θα κριθεί θα ξαναγεννηθεί όπως ειναι φυσιολογικό να γίνει κι όπως συμβαίνει με τα επαναστατικα κόμματα.
Γ.Σ. Φίλε ¨Ερικλ μετά από τόσα σχόλια επιτέλους βρέθηκε και κάποιος που δεν εκτοξεύει τις συνήθεις κατηγορίες περί χαφιεδισμού και δεν πέφτει στην λούμπα των στείρων μονολόγων αλλά διατυπώνει συγκεκριμένα ερωτήματα.
Σαφώς και έχεις δίκαιο ότι οιιδεολογικοί μηχανισμοί των καπιταλιστών επιδρούν (θα πρόσθετα ότι ως κάποιο βαθμό κατευθύνουν) την κοινή γνώμη. Ωστόσο το να εξηγούμε έτσι την στάση του κόσμου είναι μια μονοδιάστατη και απλοϊκή προσέγγιση. Ο πομπός του μηνύματος (ΚΚΕ) έχει αντικειμενικά ευθύνη για το πώς λαμβάνει ο δέκτης (ΛΑΟΣ) το μήνυμα. Αυτή η αντικειμενική ευθύνη προκύπτει από τον ρόλο που (οφείλει) έχει το Κόμμα -σαν το ποιο συνειδητό κομμάτι της εργατικής τάξης- στην ανύψωση της ιδεολογικοπολιτικής αντίληψης της εργατικής τάξης. Αν το μήνυμα διαστρεβλώνεται (που διαστρεβλώνεται) κατά την διαδικασία αποστολής/λήψης από το μέσο (π.χ. Μ.Μ.Ε.) που βρίσκεται στα χέρια του ταξικού εχθρού, αυτό πρέπει να καθιστά ακόμη επιτακτικότερη την ανάγκη για καλύτερη επικοινωνιακή τακτική και όχι να αποτελεί αφορμή για παραίτηση( κάποιοι για να δικαιολογήσουν τα επικοινωνιακά λάθη λένε πως πάντα τα κανάλια θα βρίσκουν τρόπο να κατηγορούν το ΚΚΕ και γω απαντώ και μεις γιατί τους δίνουμε ακόμη μια ευκαιρία να το κάνουν;) Επίσης σχετικά με τα περί ρεαλιστικότερης προσέγγισης. Φαντάζομαι θα ξέρεις την σχέση Βάσης εποικοδομήματος. Η ιδεολογία που ανήκει στο εποικοδόμημα μπορεί να επιδρά μόνο μέχρι κάποιο βαθμό στο Υποκείμενο, αφού σε τελική ανάλυση αυτό που επηρεάζει καταλυτικά την στάση του Υποκειμένου είναι η Βάση( Οικονομική βάση). Για αυτό θεωρώ πως η παρουσίαση των ποσοστών του Κόμματος είναι αδιάψευστος μάρτυρας που δείχνει την αντίφαση μεταξύ θεωρίας και πράξης( Το Κόμμα της εργατικής τάξης αυξάνει την δύναμη του στην επαρχία και στις νησιωτικές περιοχές που έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο και χάνει δυνάμεις στα αστικά κέντρα που είναι συγκεντρωμένη η εργατική τάξη). Τέλος σχετικά με αυτό θεωρώ πως το Κόμμα με την στάση του στο εργατικό κίνημα χάνει μια μοναδική ευκαιρία στο να επιδράσει ιδεολογικά πάνω στην εργατική τάξη παρακάμπτοντας όλους αυτούς τους ιδεολογικούς μηχανισμούς που διαστρεβλώνουν τις θέσεις του Κόμματος ( η συμμετοχή των μελλών στα κινήματα που αναπτύχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν μια μοναδική ευκαιρία για να μάθουν οι εργαζόμενοι από πρώτο χέρι τις θέσεις του και όχι να τις ακούν παραποιημένες από κάθε πρετεντερη) Πιστεύω ότι παρόλες τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ εποχών και ιστορικών περιόδων (θα έπρεπε να ) ισχύει η θέση το Λένιν για την δράση του Κόμματος στο κίνημα και την σχέση αυθόρμητου-συνειδητού.
...Γ.Σ. Νομίζω πως ήμουν απόλυτα σαφείς σχετικά με την κατάσταση στο Κόμμα και την σχέση του με το ΚΚΣΕ. Αλλά ας γίνω λίγο ποιο αναλυτικός. Σε αντίθεση με την Σοβ. Ένωση όπου το ΚΚΣΕ είχε την κυβέρνηση και έτσι η ταξική πάλη εκφράστηκε μέσα από αυτό φτάνοντας στο σημείο ό ίδιος ο Γκορμπατσοφ να βγάλει εκτός νόμου το Κόμμα του, στην μετεμφυλιακή Ελλάδα το ΚΚΕ ήταν στην αντιπολίτευση (δρούσε μέσα από ευρύτερους πολιτικούς σχηματισμούς αφού ήταν παράνομο, π.χ. ΕΔΑ). Μετά την πτώση της χούντας το ΚΚΕ μπορεί να νομιμοποιήθηκε ωστόσο το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλευόμενο λαϊκιστικά τον αντιαμερικανισμό των ελλήνων αφομοίωσε (και σταδιακά αλλοτρίωσε) ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου που είχε κάποιες τάσεις ριζοσπαστικοποίησης, ενώ οι δυνάμεις του ΚΚΕ παρέμειναν ουσιαστικά στάσιμες. Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία το Κόμμα είχε μπει για τα καλά στην διαχειριστική λογική της αστικής πολίτικης. Αποκορύφωμα αυτής της επιλογής ήταν η περίοδος 1989-1990. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετά από αποχωρίσεις/διαγραφές μένει ένα συγκεκριμένο στελεχικό δυναμικό όπου αναλαμβάνει την κομματική ανοικοδόμηση ( χωρίς να αλλάξει καμία από τις οργανωτικές δομές που οδήγησαν το Κόμμα πρότυπο-ΚΚΣΕ στην αποκοπή από την κοινωνική βάση της ΕΣΣΔ, την αποσύνθεση του ίδιου και την καίρια συμβολή του στελεχιακού δυναμικού του στην καπιταλιστική παλινόρθωση, π.χ. πως εξηγείται το γεγονός ότι ανώτατα στελέχη του ΚΚΣΕ ή στελέχη των Μυστικών υπηρεσιών έγιναν η επιχειρηματική ελιτ της μετασοβιετικής Ρωσίας; Επίσης χωρίς να αλλάξει τίποτα και στο κόμμα που όπως έδειξε η ιστορία μόνο συντροφικό κλίμα δεν επικρατούσε μεταξύ των μελών της Κ.Ε.). Από εκεί και πέρα η ιστορία είναι γνωστή από την μία υπερεπαναστατική φρασεολογία και από την άλλη απομονωτισμός (π.χ. καταλήψεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ 2006), συντηρητισμός (π.χ. Δεκέμβρης 2008), σεχταρισμός ( την τελευταία 2ετία), εν τέλει μια συνειδητή παρέκκλιση με καταστρεπτικές συνέπειες γα τα ίδιο το κόμμα, αφού η ηγεσία απλά θέλει να παραμείνει στην εξουσία του κόμματος και όχι να ωθήσει το κόμμα σε δράσεις πέρα από τις συνηθισμένες. Όσο για τα ποσοστά αυτά δεν είναι αυτοσκοπός απλά είναι ένας δείκτης της ποιότητας της παρέμβασης που έχει το κόμμα μέσα στις μάζες και μια δυνατότητα για να μετριαστούν ή να καθυστερήσουν αντιλαικά μέτρα(αν το κκε είχε μεγαλύτερο ποσοστό δεν θα ταν ακόμη δυσκολότερη η δημιουργία μιας κυβέρνησης συνασπισμού;). Αλήθεια έκαστε κανείς να δεί ποιοι άνθρωποι ηγούνται του κόμματος; To 50% της σημερινής επιτροπής είναι τα ίδια άτομα από το 15ο συνέδριο η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι από το 14ο συνέδριο. Άλλο ένα 10% είναι από το 16ο και άλλο ένα 20% από το 17ο . Για αυτό λέω ότι πρέπει να γυρίσουν πίσω στην παραγωγή αν ήταν ποτέ δηλαδή ήταν σε αυτή!(διάβασε και την επιστολή του Αλ. Χαλβατζη, εκτός και αν τον θεωρείς αναξιόπιστο ή βαλτό)
Στον τελευταίο φίλο έχω να του πω πως στην αρχή του 1917 το Μπολσεβίκικο Κόμμα ήταν επικεφαλής μόνο ενός ασήμαντου αριθμού εργατών. Όχι μόνο στα σοβιέτ των στρατιωτών αλλά επίσης και στα σοβιέτ των εργατών, η Μπολσεβίκικη ομάδα αποτελούσε το 1% με 2%, στην καλύτερη των περιπτώσεων το 5%. Τα κύρια κόμματα της μικροαστικής δημοκρατίας (Μενσεβίκοι και Σοσιαλεπαναστάτες) τα ακολουθούσαν το 95% των εργατών, στρατιωτών και αγροτών.
Φίλε Γ.Σ εγώ είπα ότι όσον αφορά τη διαμόρφωση των εκλογικών αποτελεσμάτων η βασική παράμετρος που παραβλέπεις είναι αυτή της λειτουργίας των ιδεολογικών μηχανισμών.
Διαφωνώ με το σχήμα πομπός – δέκτης των διάφορων θεωριών επικοινωνίας αφού θεωρώ ότι τα δύο σκέλη δεν βρίσκονται σε εξωτερική σχέση(δηλαδή δεν είναι δύο ανεξάρτητα πράγματα που έχουν την δυνατότητα να συναντηθούν, έτσι ώστε ο δέκτης να κατανοήσει κάποιο «καθαρό» νόημα). Κλειδί σε μια θεωρία για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς είναι (για να μιλήσω με στους όρους αυτού του σχήματος) μια άποψη για την προδιαμόρφωση του δέκτη. Αυτή η προδιαμόρφωση έχει σαν αποτέλεσμα ο δέκτης να γίνεται επιδεκτικός μόνο σε συγκεκριμένες «γλώσσες», ενώ κάποιες άλλες γλώσσες να τις απορρίπτει(με μια κατανόηση που είναι ουσιαστικά παραγνώριση). Οπότε το πρόβλημα δεν είναι ότι το μήνυμα διαστρεβλώνεται στη πορεία, αλλά ότι το μήνυμα στην ουσία δεν φτάνει ποτέ στο προορισμό του παρότι φτάνει στον παραλήπτη του(με την έννοια ότι είτε το νόημα του μηνύματος διαστρεβλώνεται, είτε ότι το νόημα δεν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί. Και τις δύο πράξεις τις κάνει ο δέκτης).
Συνεπώς το ΚΚΕ ως πομπός ελάχιστη ευθύνη μπορεί να έχει για το πώς λαμβάνει ο δέκτης (ο λαός) το μήνυμα. [το ΚΚΕ αυτό που πρέπει να επιδιώξει (αν δεν το κάνει ήδη) είναι να διαμορφώσει τον δέκτη. Και αυτό είναι ένα έργο μακρόπνοο, αργόσυρτο και κοπιαστικό. Τα άτομα που αποτελούν την εργατική τάξη δεν είναι άτομα χωρίς ιδεολογία αλλά το αντίθετο. Είναι πρώτα από όλα «άτομα» με ότι αυτό σημαίνει στην αλτουσεριανή προβληματική, που έχουν σχήματα σκέψης, δηλαδή μήτρες παραγωγής νοήματος, δηλαδή κατανόησης και παραγνώρισης πραγμάτων και ιδεών. Αυτή η διαλεκτική σχέση κατανόησης-στην ουσία μιλάμε για αναγνώριση- και παραγνώρισης είναι αυτό που κρατάει το «κόσμο» τους ως έχει, εξηγημένο και σε τάξη. Ακόμα κι αν για κάποιους λόγος (η επιμονή του πραγματικού- στην περίπτωση μας δες οικονομική κρίση-) αυτή η τάξη αρχίζει να χαλάει αφού παρεισφρέουν λαθραία «ανεξήγητα» γεγονότα, ο μηχανισμός των σχημάτων σκέψης σιγά σιγά ξανασυναρμολογεί την τάξη και το νόημα του κόσμου].
Ακόμα και αν αλλάξει επικοινωνιακή τακτική(να την καλλωπίσει δηλαδή) η διαφοροποίηση της εκλογικής του δυναμικής ενδεχομένως να μην μπορεί να αλλάξει δραματικά.
…….
Ο τρόπος που χρησιμοποιείς το σχήμα βάση εποικοδόμημα είναι εντελώς λανθασμένος αφού αντιλαμβάνεσαι μια μεταφορά ως την πραγματικότητα.
……
Η ανάλυση που κάνεις του εκλογικού αποτελέσματος και τα συμπεράσματα που βγάζεις είναι απλά μια ερμηνεία, και όπως και πολλοί άλλοι σχολιαστές δεν συμφωνώ μαζί σου. Άλλωστε έχεις πει το ανήκουστο: «Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!»
…..
Στο προηγούμενο σχόλιο σου ζητούσα να διευκρινήσεις ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της δεξιάς παρέκκλισης της ηγεσίας. Ποιοι οι στόχοι και ποιες οι επιδιώξεις της.
Δεν θεωρώ ότι απάντησες αλλά αναμάσησες κοινοτοπίες και συνθηματολογίες που ηχούνε χρόνια(επέτρεψε μου να θεωρώ ότι της ίδιας ηχούς αντήχηση είχε και η επιστολή Χαλβατζή, τις οποίας τις όποιες σκοπιμότητες μπορεί να επερωτά το κάθε μέλος, φίλος η συμπαθούντας του κόμματος ).
[την κατεύθυνση μιας πολιτικής την κρίνουμε από τους σκοπούς που προσπαθεί να επιτύχει, και όχι από τα πρόσωπα που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική]
Επίσης το άλλο ερώτημα που έθεσα και σε παρακάλεσα να απαντήσεις ήταν:
Ποιο είναι αυτό το ποσοστό που θα εξασφαλίζει αυτή την πρωτοβουλία;
Μήπως υπονοείς ότι το ΚΚΕ έχει τον τρόπο να το πετύχει αυτό αλλά δεν το κάνει;
Θέλω να πω επίσης ότι ασχολίαστα και αναπάντητα ερωτήματα άφησες και σε προηγούμενα σχόλια άλλων φίλων αλλά και δικά μου(ένα εξ αυτών ήταν και το ανώνυμος 11 Μαΐου 2012 3:02 μ.μ. και 3:03), που αναδεικνύανε αντιφάσεις, απλοϊκότητες και παρανοήσεις στο αρχικό σου άρθρο.
Έχω την εντύπωση ( από το άρθρο σου που διάβασα και άρα μπορεί να μην είναι ασφαλής) ότι δεν ξέρεις μαρξισμό(αυτό το υπονοούσα σε όλα μου τα σχόλια για το άρθρο σου). Οι σύντροφοι του ΚΚΕ τουλάχιστον κάποιο είδος μαρξισμού τον ξέρουν και το ξέρουν καλά.
Οι αναλύσεις και η τακτική τους γίνονται στην βάση αυτού και όχι στη βάση κάποιας ιδιοτέλειας τους. Η όποια ηγεσία δεν είναι έξω από την ιστορία για να ξέρει την διαδρομή της ιστορίας και άρα να ξέρει τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να πάρει την κάθε φόρα στην κάθε στιγμή.
….
Γ.Σ. Καταρχήν αυτό που είπα ισχύει. Δεν υποστήριξα ποτέ ότι όποιος χρησιμοποιεί αριστερή φρασεολογία είναι και στην πραγματικότητα αριστερός. Υποστήριξα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, ωστόσο (κακώς) στην συνείδηση του κόσμου καταγράφεται ως αριστερό. Δεν έκανα σύγκριση μεταξύ των αριστερών, σοσιαλδημοκρατικών, δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων, αλλά μεταξύ των κομμάτων που αυτοχαρακτηρίζονται αριστερά.(Το μοναδικό λάθος είναι ότι ίσως να μην έπρεπε να το κατατάξω στην αριστερά αφού όπως λέει και η Αλέκα δεν είναι αριστερό). Νομίζω ότι δεν μπορούμε να αμφισβητούμε και την αριθμητική. Λοιπόν πάρε τα αποτελέσματα και δες. Σε πραγματικούς ψήφους: ΚΚΕ 2009 517249, 2012 536072, ΣΥΡΙΖΑ 2009 315665, 2012 1061265, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 2009 24687 2012 75439, ΚΚΕΜΛ-ΜΛΚΚΕ 2009 10480, 2012 16049, ΕΕΚ 2009 4537 2012 6095.
Επίσης η σταδιακή μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ από την Σοσιαλδημοκρατία προς τα δεξιά είναι εμφανής και ξεκίνησε από την περίοδο του Εκσυχρονισμού(Σημίτης τα τελευταία τουλάχιστον 2-3 χρόνια είναι καθαρά Δεξιό κόμμα, άλλωστε αυτό το κενό έρχεται να καλύψει και η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για το ύψος του ποσοστού σου είπα ότι δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά όσο μεγαλύτερο είναι τόσο αποφασιστικότερα το Κόμμα θα μπορούσε να παρέμβει στις εξελίξεις να καθυστερήσει μέτρα και πολιτικές.Σου απάντησα και για την κατάσταση μέσα στο κόμμα αλλά μου λές ότι αναμάσησα κοινοτοπίες και συνθηματολογίες που ηχούνε χρόνια. Δεν ξέρω ίσως -όπως λέει και ένας από τους αλάνθαστους κριτές- να <>. Αλήθεια ο Χαλβατζης τελικά είναι ένας χαφιές που έγινε υπηρέτης του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου; Κάτι μου θυμίζει αυτό ααα... το θυμήθηκα ...'Ο χαφιές, πράκτορας, προβοκάτορας και προδότης Νίκος Πλουμπίδης δεν εκτελέστηκε, αλλά εφυγαδεύθη εις την Αμερική και απολαμβάνει τα αργύρια της προδοσίας!''
Και κάτι τελευταίο, έχεις δίκαιο δεν ξέρω από Μαρξισμό, άσε που και να ήξερα το αντι-ΚΚΕ μένος μου δεν θα μου άφηνε να δώ καθαρά την Αλήθεια! Όπως λέει και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου <>, φαντάζομαι κάπως παρόμοια θα ξεκινάν και οι συνεδριάσεις της Κ.Ε. με την Γ.Γ. να λέει (μαζί με μαίλη και γόντικα κάτι σαν την αγία τριάδα) <>., Άντε και καλή (Επ)Ανάσταση και όταν έρθει η Δευτέρα παρουσία τότε όλοι θα κριθούμε για το πόσο καλοί Κομμουνιστές ήμασταν!
καλη τυχη αλλα μάλλον μπέρδεψες τον Πλουμπιδη με τον Βαβουδη
felix tzerzinski
Για Πλουμπιδη
http://tvxs.gr/news/%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7-%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85
Αγαπητε Γ.Σ ουτε για σενα ουτε για τον Χαλβατζη ουτε είπα ούτε υπονόησα ότι είστε χαφίεδες όυτε ότι εφορμαστε απο κάποιο αντι-κκε μενος(το τι είστε και το τι δεν είστε είναι δικό σας θέμα. Η κριτική καταπιάνεται με τις προτάσεις και όχι με τα πρόσωπα που τις εκφέρουν).
Ειπα επίσης ότι το κκε στηρίζει -κυρίως τις αναλύσεις του- σε κάποιου ειδους μαρξισμο(συνεκτικο σε μεγαλο βαθμό). Ουτε είπα ότι κατεχει κάποιαν Αληθεια, ουτε είπα ότι οι της ηγεσίας εχουν κάποιο ειδικό προνόμιο στο να τους αποκαλύπτεται η αλήθεια(για π.χ. οι αναλύσεις του κόμματος για κρίσιμα ζητήματα είναι σωστές. Αυτο δεν σημαίνει όμως ότι η τακτική που ακολουθεί για την υλοποίση των στρατηγικών του στόχων είναι σωστη και αψεγάδιαστη. Η επιλογή τακτικής είναι πολύ συνθετο ζήτημα και η διαμορφωση της συμπεριλάμβανει των συνυπολογισμο πολλων παραγόντων...).
Βλέπω συμφωνούμε στο ότι δεν ξέρεις απο μαρξισμό. Αν ήξερες, ανεξάρτητα απο ότιδήποτε άλλο καποιες όψεις της πραγματικότητας θα τις συγκροτούσες και θα τις αντιλαμβανόσουν διαφορετικά.
ΥΣ1.[αξίζει μονο να σημειώσω ότι προέρχομαι απο διαφορετικό είδος μαρξισμού].
ΥΣ2. [φιλε felix δεν τους μπερδεψε]
φιλικα
Οι αστοί τρομάξανε
και κάστρα φτιάξανε
να χτίσουν τα παιδιά
των εργατών
Μα αυτοί με μια γροθιά
σπάζουνε τα δεσμά
τα καστρα καταργούνε
των αστών!
Πρέπει να εχει πιαστεί ο κ....σας με τοσο μεγάλα κείμενα!Ολο τριγμούς, σεισμούς και καταποντισμούς βλεπετε στο ΚΚΕ.
Περαστικά, περαστικά, περαστικά σας. Εμείς θα πιούμε ένα ποτήρι στην υγεία σας!χα χα χα!
Είστε τοσο προβλέψιμοι, σκέτη κούραση.
Κατερίνα
Προς Γ.Σ.
Η καθημερινότητα δεν μου επέτρεψε γρηγορότερη απόκριση.
Ακολουθώντας πιστά το συντακτικό του κειμένου σου, κατέγραψα τους συνειρμούς που μου δημιούργησε η ανάγνωσή του. Κατ’εμέ πάντα, η δομή καθαυτή του κειμένου επιτρέπει ακολουθία αλμάτων - τουλάχιστον στις συγκεκριμένες παραγράφους - τα οποία προσπάθησα να καταδείξω χρησιμοποιώντας συνειδητά την υπερβολή και την ειρωνία.
Ομολογώ πως τέντωσα το σχοινί, κι εξέλαβες προσβλητικό το ύφος μου. Αν και ο στόχος μου ήταν διαφορετικός, μάλλον απέτυχα, δέχομαι τον ψόγο. Δέξου την συγγνώμη μου, για το ύφος μου, μα όχι για τις θέσεις μου.
Επειδή, αυτήν την ανάγνωση μου προσφέρεις, αυτήν ακριβώς διαβάζω, ας επιχειρήσω να στο πω αλλιώς. Σχηματικά προκύπτουν τα εξής:
1η παράγραφος, ΠΑΜΕ (πόσοι; λίγοι;)
«...διάθεση της ηγεσίας του Κόμματος έγινε ξεκάθαρη σε όλους» : υπόθεση
«συμβολικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου» : αντισυγκέντρωση
(παρένθεση) : απόδειξη
2η παράγραφος, ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και δεκάδες κτλ (πολλοί)
«την ίδια μέρα καλούσαν σε συγκέντρωση» : αντιδιαστολή, παραδοχή, συγκέντρωση
«Το ΠΑΜΕ παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ...» : ρήξη, απόδειξη, αντισυγκέντρωση
«ενώ εξαιτίας της ρίψης χημικών...» : συμπερασμα διάφορο διάθεσης κομμουνιστών - ηγεσίας
«Το ΚΚΕ αντί να «γυρίσει τον κόσμο ανάποδα»» : αποτέλεσμα ρήξη κομμουνιστών - ηγεσίας
(*) λάμπει δια της απουσίας η σύγκρουση της ημέρας εκείνης, που όμως υπαινίσσεται από το ανωτέρω σχήμα ή/και δικαιολογείται σαν φυσική εξέλιξη.
Να μετρήσω την επιρροή του κόμματος, αλλά από τα ανωτέρω δεδομένα που μου εμφανίζεις πάει αλλού η βαλίτσα, πριν καν ασχοληθώ με την μέτρηση καθαυτή.
Κανένας μας δεν περισσεύει!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία, τόσο για το πρώτο μου σχόλιο στο blog, όσο και προκαταβολικά για το διευκρινιστικό δεύτερο.
Προς Τσακάλι
Τα είπες όλα σ/φε!
Προς ερυκλ
Τιμώ την απάντησή σου για το σωματείο της Τυποεκδοτικής. Δεν συμφωνώ. Δεν θα συνεχίσω όμως τη συζήτηση, γιατί εννοώ αυτό που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο μου: δεν είναι αυτό το κύριο θέμα. Περισσότερο το έθεσα για προβληματισμό και περίσκεψη.
Σε κάθε περίπτωση χαίρομαι που σε αυτόν τον χώρο (συμπεραίνω ότι είσαι τουλάχιστον φίλα προσκείμενος στο ΚΚΕ) υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στον κόπο να επιχειρηματολογήσουν. Γιατί ειλικρινά στο λέω σύντροφε (αν μου επιτρέπεις την προσφώνηση), πονάει η καρδιά μου από τις ύνρεις και τη λάσπη (φαινόμενα τα οποία αναγνωρίζω βέβαια, ότι υπάρχουν σε περίσσεια και σε άλλους χώρους της αριστεράς).
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Γ.Σ. Φίλε Ανώνυμε 17 Μαΐου 2012 5:30 π.μ. Κάνεις ένα λάθος στην αρίθμηση των παραγράφων. Πριν από αυτές τις δύο παραγράφους υπάρχουν οι ακόλουθες(Τις ξαναγράφω ολόκληρες γιατί στην συνέχεια θα σου κάνω- αν θες απαντάς- και μία ερώτηση (1η παρ.)¨Τα τελευταία 2,5 χρόνια ο ελληνικός λαός εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία. Σε όλο αυτό το διάστημα οι λαϊκές αντιδράσεις πήραν διάφορες μορφές. Η διαφαινόμενη τάση ριζοσπαστικοποίησης ενός μεγάλου μέρους του κόσμου- όταν θέλουμε να εξετάζουμε την πραγματικότητα ως τέτοια και όχι να την «φυλακίσουμε» στις ιδανικές συνθήκες εργαστηρίου -είναι αδύνατο να μην συνυπάρχει με όλα εκείνα τα αδιέξοδα και τις αυταπάτες μιας «επιδερμικής» κοινωνικής αντίστασης.
(2η παρ.)Σίγουρα οι μαζικές και μαχητικές απεργιακές συγκεντρώσεις και οι αυθόρμητες παλλαϊκές αντιδράσεις εναντίον των μνημονίων, ήταν ένας ασφαλής δείκτης της αγωνιστικής διάθεσης του κόσμου, ωστόσο αυτή η αγωνιστική διάθεση δεν αξιοποιήθηκε από το ΚΚΕ, ώστε να αποκτήσει και πραγματικά ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Ενώ ο κόσμος μαζικά κατέβαινε ολοένα και περισσότερο στον δρόμο με εμφανή διάθεση για σύγκρουση, το ΚΚΕ έκανε τις συνηθισμένες κομματικές «παρελάσεις», αγνοώντας και κατακρίνοντας μια μεγάλη μάζα εργαζομένων που για πρώτη φορά συμμετείχαν σε απεργίες και πορείες (δεν συμμετείχαν με τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, άλλα με το συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων). Αν δεν συμφωνείς με τις δύο παραπάνω παραγράφους σίγουρα θα διαφωνείς και με όλο το υπόλοιπο κείμενο.Διαφωνείς και γιατί; Ωστόσο δεν μπορείς να διαφωνήσεις ότι οι αριθμοί δείχνουν μια ανησυχητική κατάσταση γα το Κόμμα.(ανεξάρτητα από την δική μου αιτιολόγηση).
Προτίμησα να εστιάσω την προσοχή μου στις δυο παραγράφους «Στις 19-20 Οκτωβρίου ... κτλ», δίχως να σημαίνει πως το υπόλοιπο γραφτό μ’ άφησε αδιάφορο.
Πάμε λοιπόν στα αμέσως πριν όπως λες. Να, τι διάβασα κι εδώ...
(1η παρ.)
Εισαγωγή
Τάση ριζοσπαστικοποίησης - Αδιέξοδα και αυταπάτες
(2η παρ.)
«...μαζικές και μαχητικές απεργιακές...αυθόρμητες παλλαϊκές αντιδράσεις...» : Τάση ριζοσπαστικοποίησης
«...η αγωνιστική διάθεση δεν αξιοποιήθηκε από το ΚΚΕ» : Αδιέξοδα και αυταπάτες
«Ενώ ο κόσμος μαζικά...» : Εντεινόμενη ριζοσπαστικοποίηση
«το ΚΚΕ έκανε τις συνηθισμένες κομματικές «παρελάσεις»» : Εντεινόμενα αδιέξοδα και αυταπάτες
...συνεχίζεις μετά, όπως σχολίασα πρωτύτερα (17 Μαΐου 2012 5:30 π.μ.) προς επίρρωση των όσων μόλις σχηματοποίησα.
Δηλαδή, επαναλαμβανόμενος θα πω, πως η απόφαση του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να σταθεί φαντάζει καταδικασμένη, προβοκατόρικη εξαρχής, εφόσον «παρέλαυνε» μέχρι τότε. Με οδηγείς στην αλληλουχία παρέλαση-στάσιμο. Πριν-μετά. Και αν δεχτώ άρνηση που ενυπάρχει στην παρέλαση, με οδηγείς να δεχτώ και άρνηση στο στάσιμο, σαν φυσιολογικό επακόλουθο. Κάτι σαν πεπρωμένο. Φυσικά, ανεδαφικό.
Φίλε Γ.Σ., το κείμενο είναι δομημένο συντακτικά με αλληλουχία επαγωγών-αλμάτων. Πίσω από τις προτάσεις σου φαίνονται άλλα πράγματα, όπως σχηματοποίησα. Ακόμη και αν συμφωνώ με κάποιες ή όλες τις προτάσεις σου, αραδιάζοντάς τες με τον τρόπο που κατέδειξα πας αλλού τη βαλίτσα.
Όχι απλώς δεν διαφωνώ με την προβληματική που θέτεις στον τίτλο «Σχετικά με την επιρροή του ΚΚΕ κτλ», αντιθέτως μάλιστα με απασχολεί. Όμως, πως να το πω χωρίς να σε προσβάλλω ξανά, «οι ευθύνες της ηγεσίας του» προκύπτουν... αβίαστα από το γραφτό σου.
Ωστόσο, δεν μπορώ να διαφωνήσω πως οι αριθμοί δείχνουν μια ανησυχητική κατάσταση για την μετεξεταστέα στης ανάγκης τα θρανία, κοινωνία. Η συνειδητοποίηση είναι αργή διαδικασία.
Να σημειώσω για άλλη μια φορά, πως δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ. Η συμμετοχή μου στον δρόμο και στην πλατεία, δίνει την οπτική που σχημάτισα και σχολιάζω. Η δική μου συνειδητοποίηση ήλθε το διήμερο 19-20 Οκτωβρίου, ίσως γι’ αυτό και η επιλογή της σχετικής παραγράφου.
Ευχαριστώ.
ΥΓ.: Παρακολουθώ επίσης ένα νέο - σχετικό με τον προβληματισμό του κειμένου σου - θέμα
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/05/blog-post_632.html
Δημοσίευση σχολίου