Οχι ο υπαρκτός εφιάλτης της ανεργίας, της πείνας, της διάλυσης της δημόσιας υγείας, ούτε καν ο εφιάλτης της κάλπης, αλλά ο εφιάλτης της δραχμής.
Το λένε εκπρόσωποι του κεφαλαίου και των «κομμάτων εξουσίας», το λένε καθημερινά οι μιντιακοί ταγοί του έθνους.
«Το δίλημμα μέσα ή έξω από την Ευρώπη έχει ξεπεραστεί», είπε ο Δ. Δασκαλόπουλος μιλώντας στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ. «Η εθνική απομόνωση και η επιστροφή στην κατοχική δραχμή είναι το εφιαλτικό όνειρο κάποιων ιδεοληπτικων», τόνισε, «ίσως και η ανομολόγητη επιδίωξη μεμονωμένων συμφερόντων που βρίσκονται έξω απ' αυτή την αίθουσα».
Παμπάλαιη η τακτική. Πρώτα κατασκευάζεις έναν εχθρό, τον μετατρέπεις σε καρικατούρα και αφού του αποδώσεις καταχθόνιες και ύπουλες προθέσεις, τον κατακεραυνώνεις.
Πολύ μελάνι, πολύς τηλεοπτικός χρόνος έχει ξοδευτεί για να διογκωθεί και στη συνέχεια να κονιορτοποιηθεί το άτυπο «κόμμα της δραχμής». Παίζοντας το χαρτί του φόβου, δυνάμεις που υπερβαίνουν τα όρια και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ετοιμάζουν τη μετεκλογική επίθεση τους.
Δραχμομάχοι και δραχμολάτρες, λοιπόν.
Πριν από λίγους μήνες, στέλεχος του Βήματος («η Μεταπολίτευση πέθανε, ζήτω ο Εμφύλιος», 14/2/12) μιλούσε για μια Ελλάδα «βαθιά διαιρεμένη σε μνημονιακούς και ανπμνημονιακούς» και υποστήριζε ότι σε όλη τη χώρα κυριαρχεί ένα «κλίμα μαζικής αντιμνημονιακής τρομοκρατίας». Τώρα που και οι πιο σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του Μνημονίου αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι αυτό χρειάζεται τροποποίηση, προσαρμογή, αναδιαπραγμάτευση, κατασκευάζεται ένας νέος μειοψηφικός αλλά προφανώς ύπουλος και επικίνδυνος εχθρός.
Στην πραγματικότητα, ο εχθρός δεν είναι καθόλου μειοψηφικός, αλλά είναι η μεγάλη πλειονότητα του λαού που διδάσκεται από την πείρα του και δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Που δεν ταυτίζει ούτε τη δραχμή ούτε το ευρώ με τη σωτηρία και κυρίως, που έχει πάψει να πιστεύει σε σωτήρες.
Πηγή: Εφημερίδα "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου