Η κατάσταση αυτή δεν παρουσιάζεται πρώτη φορά και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Το είδαμε πριν λίγα χρόνια στον Ελαιώνα, το είδαμε στα εργοστάσια της ΔΕΗ, στους ΧΥΤΑ, στην Κερατέα, το βλέπουμε τώρα στις Σκουριές και θα το δούμε σύντομα στο Ελληνικό και αλλού. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και σε άλλες, το «καρότο» των θέσεων εργασίας έρχεται να προκαλέσει την συναίνεση της τοπικής κοινωνίας, ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ανεργία αυξάνεται καθημερινά.
Ωστόσο πολύ κοντά στο «καρότο» είναι και το «μαστίγιο», που αυτή τη φορά είναι εξόφθαλμα πιο αποτρόπαιο. Στο όνομα της "εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου" και με αντάλλαγμα λίγες θέσεις εργασίας, καταστρέφονται 300.000 στρέμματα γης, μολύνεται το φυσικό περιβάλλον, και καταστρέφεται, έτσι, κάθε δυνατότητα της τοπικής κοινότητας να ζει από το φυσικό πλούτο της περιοχής, το μόνο πραγματικό πλούτο. Οι επιπτώσεις της εξόρυξης του χρυσού για το φυσικό περιβάλλον, επομένως και για τις τοπικές καλλιέργειες, αλλά και για τον ίδιο τον υδροφόρο ορίζοντα, θα είναι απλά μη αναστρέψιμες. Εν μέσω κρίσης, με την τρομοκρατία της κατάρρευσης να πλανιέται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, ζητάνε από την τοπική κοινωνία, αλλά και από όλους μας, να επιτρέψει τη λεηλασία του τόπου της. Ζητάνε, στην ουσία, να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα από τους κατοίκους να ζουν από αυτά που οι ίδιοι μπορούν να παράγουν.
Είχαμε συνηθίσει, στο όνομα της ανάπτυξης, να ακούμε για εταιρίες κολοσσούς που θα επενδύσουν τεράστια ποσά για να αποκομίσουν υπερκέρδη. Αυτή τη φορά η "ανάπτυξη" δεν έρχεται καν με "εργοστάσια ενέργειας", εμπορικά κέντρα και χώρους ψυχαγωγίας, που ντύνονταν με τον μανδύα κάποιας ''κοινωνικής ωφέλειας''. Τώρα έχουμε μια "ποιοτική" αναβάθμιση της εκμετάλλευσης, αφού μετά το πέρας των εργασιών για την εξόρυξη, δεν θα απομείνει τίποτα, παρά μόνο νεκρή γη.
Καθώς η κατάσταση χειροτερεύει για τους περισσότερους και τις περισσότερες από εμάς, αυτού του τύπου τα διλήμματα θα τίθενται όλο και πιο έντονα. Περιστολή των δικαιωμάτων μας και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εταιρίες-αρπακτικά ή ανεργία. Σε αυτή την κατάσταση τρομοκρατίας όμως, δεν υπάρχει χώρος για διχασμούς. Μπορούμε τώρα και χρειάζεται να σκεφτούμε την εργασία μας και την παραγωγή σε σύνδεση με την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Το συμφέρον όλων μας είναι να μην επιτρέψουμε την επέλαση της βαρβαρότητας ούτε στην Χαλκιδική ούτε πουθενά. Να δούμε το περιβάλλον που μας περιβάλλει ως πηγή ζωής και αυτάρκειας.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα ορυχεία χρυσού.
Όλοι και όλες στις κινητοποιήσεις της επιτροπής αλληλεγγύης:
Τρίτη 5/6, 7:00 μ.μ., συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία
Τετάρτη 6/6, 10 π.μ., συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία στο Συμβούλιο Επικρατείας
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
Δημοσίευση σχολίου