Οσο απομακρυνόμαστε απο την ιστορική ημερομηνία της Ί 7ης Ιουνίου -και διαλύονται και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις των πολιτών που ψήφισαν υπό το βάρος του «τρόμου»-, τόσο εναργέστερα μπορούμε να εκτιμήσουμε την κρίσιμη σημασία της εκλογικής αυτής αναμέτρησης.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων -εγχώριων και ξένων- κατήγαγε μια σημαντική νίκη, που ίσως αποδειχτεί μοιραία για το μέλλον της χώρας και του λαού της. Γιατί ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ Η ΤΥΠΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ - ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων πέτυχε να αποτρέψει μια εναλλακτική λύση και, παρόλο που σήμερα στηρίζεται σ' ένα σαθρό, ανίκανο και «φοβικό» πολιτικο-κυβερνητικό σχήμα, μπόρεσε να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του και να αναπαραγάγει την εξουσία του.
Τώρα τα συμφέροντα αυτά, με την ολόπλευρη ενίσχυση των δυνάμεων της ξένης κατοχής, μπορούν να προωθήσουν ΤΟΣΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ. Η κοινωνία, οι πολίτες, καθημαγμένοι, απελπισμένοι, δέχονται τώρα τον καταιγισμό της νέας λαίλαπας, της οποίας όχι μόνο θα πρέπει να αποδεχτούν την οικονομική διάσταση, αλλά και να αναγνωρίσουν την ιστορική αναγκαιότητα και σημασία της...
Η διάλυση του κρατικού μηχανισμού, των κοινωνικών θεσμών που απέμειναν -υγεία, παιδεία, σύνταξη, περίθαλψη-, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεων τίθενται τώρα ως ερωτήματα στις δημοσκοπήσεις και οι πολίτες πρέπει να απαντήσουν θετικά, να τα αποδεχτούν ιδεολογικά, προκειμένου να αποφύγουμε την «έξοδο», δηλαδή τη βίαιη εκπαραθύρωση από την Ευρωζώνη και το ευρώ...
Όλοι γνωρίζουν, ακόμα και οι διαπρύσιοι υποστηρικτές των πλέον ακραίων νεοφιλελεύθερων εκδοχών, ότι αυτά τα μέτρα -υπολογίζονται τώρα σε 14,5 δις ευρώ αθροιστικά για την προσεχή διετία- δεν πρόκειται να έχουν κανένα θετικό οικονομικό αποτέλεσμα για το μέγεθος τόσο του ελλείμματος όσο και για εκείνο του χρέους.
Όμως το ξεπούλημα της δημόσιας και εθνικής περιουσίας, η επιβράβευση των ιδιωτικών συμφερόντων, που αναμένουν εναγωνίως να αγοράσουν την περιουσία αυτή όσο όσο, η «εξάχνωση» των μισθών και των συντάξεων θα αποτελέσουν τα απτά πειστήρια της πλήρους υπακοής και υποταγής των κομμάτων της κυβέρνησης και των ηγεσιών τους στους δανειστές μας, στο Δ' Ράιχ.
Αυτή ακριβώς τη διαδικασία αποκαλούν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός των Οικονομικών, οι συγκυβερνώσες ηγεσίες των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ «αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας». Ο εξευτελισμός της πολιτικής εξουσίας, η εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, η διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας συνιστούν, κατά τους κυβερνώντες, την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να μας αξιολογήσουν «θετικά» οι δανειστές μας και να επιδείξουν επιείκεια προς τους υποτελείς τους... ίσως με μια παράταση «ζωής» ολίγου χρόνου στην «Εντατική» των Μνημονίων.
Η περίφημη «διαπραγμάτευση» έλιωσε μέσα σε λίγες ώρες σαν το κεράκι του Επιταφίου της Μεγάλης Παρασκευής... Άλλωστε, ο Γιάννης Στουρνάρας επελέγη στην κρίσιμη θέση-κλειδί για να αποτελέσει το «δήμιο» της όποιας διαπραγμάτευσης και το γεγονός αυτό το δήλωσε επισήμως αμέσως μετά την ορκωμοσία του. Τώρα τα κυβερνητικά επιτελεία, ο πρωθυπουργός και οι «Ηρακλείς» της συγκυβέρνησης σπεύδουν περιδεείς να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των «προκρούστειων» μέτρων του Μνημονίου, δεχόμενοι οι ίδιοι το ανηλεές μαστίγωμα των απειλών της τρόικας, η οποία στην έκθεση που συντάσσει θα αξιολογήσει την «αξιοπιστία» της νέας κυβέρνησης.
Πολλοί αρκούνται σε μια «γραμμική» ανάγνωση της Ιστορίας. Πιστεύουν ότι η σημερινή κυβέρνηση θα καταρρεύσει πριν κλείσει χρόνο και πως θα υπάρξει εναλλακτική λύση...
Όμως σε μια περίοδο όπου και οι ίδιες οι μορφές της κρίσης αλλάζουν, όπου το μέλλον της Ευρωζώνης και του ευρώ κινούνται «επί ξυρού ακμής», ουδείς μπορεί να προβλέψει στο άμεσο μέλλον τις μορφές ενός πολιτικού συστήματος που καταρρέει, μιας οικονομικής - παραγωγικής δομής που οδηγείται προγραμματισμένα και συνειδητά στην καταστροφή. Ποτέ, όμως; «Οψόμεθα ες Φιλίππους»... (Πλούταρχος, Βρούτος 36).
Δημοσίευση σχολίου