ανθρωπόμορφα ή - σκέτα - κτήνη;

            Του Σ. Μ

Απάντηση (;) με ανεξέλεγκτες σφαγές! Η λογική του φασισμού αποκαλύπτει τη σαπίλα του συστήματος που τον αφήνει να αναδυθεί μέσα από τα σωθικά του και τον χρειάζεται την κρίσιμη στιγμή για να οχυρώσει τον βούρκο μέσα στον οποίο αναπαράγεται. 

Τα ξυρισμένα κρανία βγήκαν περιπολία για να διασώσουν την τιμή της αρείας φυλής. Αγνοώντας τις κοινωνικές διαστάσεις του εγκλήματος, την ιδιαιτερότητα των επιμέρους χαρακτηριστικών των δραστών και τις ιδιομορφίες της κάθε εγκληματικής συμπεριφοράς [δεν έχουν βέβαια χρόνο για να διαβάσουν εγκληματολογία και ειδική ψυχολογία του δράστη] αναζητούν αίμα και στόχους. Η αναζήτηση θύματος με βάση τη διαφορετικότητα στο χρώμα αναδεικνύει την ανωμαλία της ψυχικής τους κατάστασης.

 Ο ρατσισμός αποχαλινώνεται, αποθρασύνεται και αποκαλύπτεται ως η άλλη όψη της - πραγματικά - διεστραμμένης προσωπικότητας. Αλίμονο στον κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά στα άνανδρα κτήνη. Η σφαγή είναι η ειδικότητά τους και η πρόβα τζενεράλε για τις μεγάλες σφαγές που θα έρθουν αν δεν τους σταματήσουμε.

 
Η απάντησή μας δεν πρέπει να καθυστερήσει, η παθητικότητα και η αναβλητικότητα είναι το αίμα που συντηρεί στη ζωή τους νεκροζώντανους αλήτες, η διάσπασή μας είναι το οξυγόνο που τους κρατά ορθούς, ο σεχταρισμός μας είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Θα συνεχίσουμε στον ίδιο σκοπό; Θα αδιαφορήσουμε για τον οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας πέφτει κάτω από τις άνανδρες και λιγόψυχες μαχαιριές τους; Τι πρέπει επιτέλους να δούμε σ' αυτόν τον τόπο για να εξαφανίσουμε τη ναζιστική βρώμα από την πατρίδα μας που έδωσε αμέτρητα θύματα στην πάλη απέναντι στα όργανα του σκότους;

Είναι αμέτρητα τα εγκλήματα και αμέτρητοι οι θύτες. Όμως, η ρατσιστική αναφορά στα κίνητρα και η άνανδρη δολοφονία ενός ανθρώπου δεν καλύπτει τα  εγκλήματα των ελλήνων παιδεραστών, των ελλήνων δολοφόνων, των ελλήνων προαγωγών και εκπορνευτών ανθρώπινων ψυχών, των ελλήνων ληστών και κλεφτών, των ελλήνων βιομηχάνων και τραπεζιτών, των ελλήνων ναζιστών. Οι περισσότεροι, βλέπετε, είναι άρειοι! Δεν καλύπτει τα καθημερινά εγκλήματα του ελληνικού και ξένου καπιταλισμού!

Τα λόγια είναι εύκολα σ' αυτές τις στιγμές, ας αφήσουμε λοιπόν τη ρίμα να αναδείξει το μεγαλείο του δικού μας αγώνα απέναντι στις στρατιές του μίσους και της ανθρωποφαγίας, απέναντι στη απόλυτη διαστροφή της έννοιας του ανθρώπου. Εμείς παλεύουμε για να αναδείξουμε τον άνθρωπο, αυτοί παλεύουν για να δημιουργήσουν κτήνη:

Το βάθος τ' ουρανού.

[Μένανδρος: “ ώ τι χαρίεν εστί άνθρωπος όταν άνθρωπος ή”]

Εκεί στο βάθος τ' ουρανού χορεύουν ξωτικά,

στήνουν χορούς αγγέλοι, πουλιά εξωτικά.

Πέρ' απ' τη λάμψη του φωτός, στου χάους την αγκάλη

καλπάζει η φαντασία μας και μας γεμίζει ζάλη.

Γιατί στο βάθος τ' ουρανού, τ' αστέρια έχουν χαθεί,

κι η θαλπωρή του ήλιου μας φαντάζει μακρινή.

Στον παφλασμό του σύμπαντος, στης γέννας τις οδύνες,

φαντάζουμε ασήμαντοι δίχως ζωή και μνήμες.

Εκεί στο βάθος τ' ουρανού πετούνε οι ευχές μας,

τα πιο κρυφά μας όνειρα, οι ελπίδες κι οι χαρές μας.

Εκεί διαλέξαμε εμείς, στην πλάτη του αγνώστου,

να φτιάξουμε παράδεισους, ανταμοιβή του κόπου

μίας ζωής που αγκομαχά για να 'βρει τον σκοπό της,

να στήσει τα καρτέρια της, ν' αρπάξει, στον αχό της,

ότι πολύτιμο θαρρεί πως δίνει ευτυχία

στον άνθρωπο που αγνοεί την πάλη, τη θυσία.

Όμως, το βάθος τ' ουρανού είναι για τους ανθρώπους

γιγάντιο βασίλειο χτισμένο σ' άλλους τόπους,

εκεί που σβήνει οριστικά το μίσος στις ψυχές μας

κι ο άνθρωπος τον άνθρωπο σέβεται στις καρδιές μας,

εκεί σε μέρη απρόσιτα, στου χάους τα λαγκάδια

γυρεύουμε και βρίσκουμε της ζήσης μας τα χάδια,

εκεί πετούνε αετοί φτιαγμένοι από το κύμα

ενός φωτός που λαχταρά να βγει από το μνήμα

που το 'κλεισαν, το σφράγισαν για να μη δει το νήμα

που από λαβύρινθους φριχτούς μας οδηγεί στο βήμα

που ξετυλίγεται απλά μπροστά μας στη ζωή

στη λύτρωση απ' των πόνων μας τη φοβερή στιγμή.

Εκεί στο βάθος τ' ουρανού μ' ιδρώτα, μ' αντοχή,

χτίζει ο πλάστης κιβωτούς για να σωθεί η γη,

ξέπνοος στην αντάρα και ορθός μεσ' τη γλυκειά σιγή,

προσμένει να σηκώσουμε το βλέμμα απ' την πληγή,

να δούμε πως ο άνθρωπος στο βάθος της ψυχής του

κρύβει τον σπόρο της ζωής, το κάλλος της μορφής του,

όταν ορθώνεται ψηλά ενάντια στον πόνο

θυσιάζοντας την ύπαρξη σ' ένα σκοπό και μόνο,

παλεύει, αγωνίζεται, γκρεμίζει τείχη, κάστρα,

όταν για τον συνάνθρωπο θα εφορμήσει στ' άστρα,

όταν θα νοιώσει μέσα του ποιος είν' ο εαυτός του

κι η αλληλεγγύη, η συμπονοιά, η αγάπη, η κατανόηση

θα γίνουν ο σκοπός του.