Δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο σούπερ κοριός της ΕΥΠ, όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάρει «φωτιά». Οι λεγόμενες «νόμιμες συνακροάσεις», δηλαδή οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων σε πραγματικό χρόνο από τον υπερ-υπολογιστή της Κατεχάκη, αλλά και η άρση του απορρήτου των δεδομένων στις τηλεπικοινωνίες χιλιάδων πολιτών μέσω των στοιχείων κίνησης και θέσης που κρατούν οι εταιρείες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, γίνονται πλέον καθημερινή αστυνομική πρακτική.
Όπως έγραφε και σε περασμένο ρεπορτάζ του το «Ποντίκι»: «Ακόμα και η πιο πλούσια όσο και προικισμένα "ευφάνταστη"… οργουελική φαντασία δεν κατάφερε να συλλάβει το μέγεθος και την έκταση του Μεγάλου - Μεγάλου Αδελφού που επιχειρείται να εγκαθιδρυθεί στην επικράτεια, και μάλιστα με τη συνήθη επίκληση των Βρυξελλών.
Άλλο που δεν ήθελαν βέβαια οι εγχώριοι κλειστοφοβικοί "ηδονοβλεψίες", που διεκδικούν να περνούν τη χώρα και τους πολίτες ανά πάσα ώρα και στιγμή από ένα διαρκές σκανάρισμα».
Η αστική δικτατορία που βιώνουμε θωρακίζεται με όλους τους τρόπους μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πιθανής κοινωνικής έκρηξης απόρροια της βάναυσης αντιλαϊκής ταξικής πολιτικής της.
Εκτός των άλλων όμως μπαίνει και ένα ερώτημα: Με δεδομένο ότι η λεγόμενη Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), έχει διακοσμητικό ρόλο –είναι κι αυτή μια απάτη, ότι το σύστημα δήθεν διαθέτει μηχανισμούς «αυτοκάθαρσης»- ποιος μας διασφαλίζει που καταλήγει και πώς χρησιμοποιείται το προϊόν τηλεφωνικών υποκλοπών; Που ξέρουμε ότι οι μπάτσοι, στα χέρια των οποίων περιέρχονται αυτές οι υποκλαπείσες συνομιλίες δεν θα τις χρησιμοποιήσουν για να εκβιάσουν και να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη;
Για να μην επαναλαμβάνουμε πράγματα που ήδη έχουμε γράψει διαβάστε αυτή μας την ανάρτηση.
Δημοσίευση σχολίου