“SA” όπως λέμε “Samaras”

Τα τάγματα εφόδου Sturmabteilung  ή SA την εποχή του μεσοπολέμου, δεν μόνο το εξοπλισμένο τμήμα των ναζιστικών καθαρμάτων που χτυπούσαν κομμουνιστές και ξένους. Ήταν στην πραγματικότητα η εξέλιξη των Freikorps, παραστρατιωτικών ομάδων με πυρήνα στρατιωτικούς, αστυνομικούς, που είχαν δημιουργηθεί με σκοπό την τήρηση του υπάρχοντος συστήματος. Για να μην πλατειάσω, δεν θα μπω σε ιστορικές λεπτομέρειες. Θα πω, πως όσο μεγάλωναν, ποινικοί εγκληματίες συνεργάζονταν με στρατιωτικούς, για να χτυπήσουν την Αριστερά.

Όταν οι βιομήχανοι ανέθεσαν στο Χίτλερ την εξουσία, κατάστρεψε τα SA εξοντώνοντας την ηγεσία τους, αφού του ήταν πια άχρηστοι, καθώς είχαν επιτελέσει το έργο τους, την τρομοκράτηση της αστικής τάξης.

Οι πλουτοκράτες, φοβούμενοι τις συνεχείς συγκρούσεις, ανέθεσαν στον Χίτλερ την καγκελαρία. Ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο. Δημιουργείς πρώτα το πρόβλημα, τη βία, και μετά παρουσιάζεσαι ως προστάτης! Ακολούθησε το ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η καταστροφή της Γερμανίας.  

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Μια φάρσα τραγική. Τα φίδια, επιτίθενται με την κάλυψη της Νέας Δημοκρατίας, σε Μετανάστες και Αριστερούς. Γνωρίζουν καλά ότι αυτές οι άνανδρες επιθέσεις, αργά ή γρήγορα, θα απαντηθούν. Δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε συνέχεια δολοφονικές επιθέσεις, χωρίς να υπάρξει τουλάχιστον άμυνα. Θέλουν λοιπόν τη βία. Αλλά βία, που αρχίζουν και «ελέγχουν» οι ίδιοι. Να φοβούνται δηλαδή οι πολίτες να βγουν για να διαμαρτυρηθούν. Να θεωρούν εχθρό τα θύματα, τους φτωχούς ξένους.      

Οι δηλώσεις τους αυτό το σκοπό έχουν. Σε απόλυτη συνεννόηση με την «κατοχική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη» δημιουργούν έναν επικίνδυνο αποπροσανατολισμό.   

Μας μιλάνε για εγκληματικότητα. Από τη μια, το επίσημο κράτος, επίτηδες κάνει ότι μπορεί, για να μην αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Άλλωστε στόχος είναι η καταστολή, όχι η προστασία ή η πρόληψη. Για την πρόληψη, θα έπρεπε να δοθεί έμφαση στην Παιδεία, την Πρόνοια, την Υγεία, την Απασχόληση, την καταπολέμηση της διαφθοράς κλπ.

Από την άλλη οι ναζί. Χτυπούν σε ομάδες «εύκολους στόχους», εκμεταλλεύονται ακόμα και ποινικά αδικήματα, έχουν και την κάλυψη του κράτους, «κατ εντολή Σαμαρά», δημιουργούν δηλαδή κλίμα τρόμου. Εφόσον οι ίδιοι δεν πιάνονται ποτέ, παρουσιάζονται κατόπιν ως φύλακες, για να μειώσουν δήθεν τα εγκλήματα, που οι ίδιοι τις περισσότερες φορές διαπράττουν.

Η κυβέρνηση αυτή είναι ήδη μειοψηφία. Ο κόσμος δεν αντέχει τα ήδη υπάρχοντα μέτρα. Πολύ περισσότερο τα νέα χαράτσια, τις περικοπές, τα λουκέτα, το ξεπούλημα κα. Θα αντισταθεί, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν αφήνουν καμία άλλη δυνατότητα. Αντίσταση ή καταστροφή. Αυτές είναι οι επιλογές. Οι δοσίλογοι το ξέρουν καλά αυτό.

Ξέρουν ότι τα κανάλια δεν μπορούν να σταματήσουν πια την οργή με τις κουταμάρες τύπου «πλήττεται ο τουρισμός από τις απεργίες», ή ότι τάχα «ταλαιπωρούνται οι οδηγοί από τις πορείες». Ίσα – ίσα αυτό θα αυξήσει το θυμό. Όταν ο κάτοικος της Χίου πχ βλέπει το νησί του καμένο, εξ αιτίας του γεγονότος ότι το κράτος όχι μόνο δεν έκανε τις απαραίτητες προληπτικές ενέργειες, αλλά πετσόκοψε τα κονδύλια της πυρόσβεσης, θα νιώσει το θυμό να μεγαλώνει, όταν ακούσει, ότι φταίνε οι απεργοί που δεν έρχονται τουρίστες. Μια και το έφερε η κουβέντα, αποζημιώσεις θα δοθούν στους πληγέντες, γιατί υπάρχει περίεργη σιωπή.

Όσο για τους οδηγούς ταλαιπωρούνται «μια χαρά» στους δρόμους καρμανιόλες, στα ακριβά διόδια, στις ουρές των εφοριών και των τραπεζών για να πληρώσουν πανάκριβα τέλη κ.ο.κ.

Η αστυνομία δεν θα μπορέσει μόνη της να κρατήσει το λαό. Αυτό φάνηκε κατά την 28^η Οκτωβρίου, την 25^η Μαρτίου, την Αντίσταση στο Σύνταγμα τον προηγούμενο χειμώνα, την Κερατέα, τη Χαλκιδική κλπ.

Εδώ αναλαμβάνουν ρόλο οι φασίστες. .Προσπαθούν να εξοπλίσουν τις συμμορίες τους, ώστε να είναι παρόντες βοηθοί των ΜΑΤ, στην καταστολή. Προσπαθούν να διχάσουν το λαό, να κοροϊδέψουν, να συκοφαντήσουν κι αν μπορέσουν, να καπελώσουν την Αντίσταση.  

Θα αποτύχουν οικτρά. Το 2012 δεν είναι 1935. Η Ιστορία διδάσκει. Δεν θα γίνουν τα ίδια λάθη. Σύντροφοι. Η ενότητα της Αριστεράς στο δρόμο, στους αγώνες, είναι αναγκαία. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ο λαός, βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν το χαρακτήρα του πολέμου εναντίον τους. Είναι πόλεμος καθαρά ταξικός. Είναι η πλουτοκρατία εναντίον των φτωχών.

Αντικειμενικός σκοπός η ανατροπή του συστήματος. Βραχυπρόθεσμος στόχος, η συντριβή της ανίκανης κυβέρνησης. Τρόποι δράσης; Πολλοί. Απεργίες, πορείες, γιαούρτωμα, καταλήψεις κλπ. Κάθε τρόπος αγώνα, που μάχεται την αλλοπρόσαλλη πολιτική του φορομπηχτικού μνημονίου και είναι υπέρ των δικαιωμάτων του λαού, είναι σωστός και ευπρόσδεκτος, άσχετα ποιο μέρος της Αριστεράς τον υλοποιεί. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Οι επανάσταση, σημαίνει τη γρήγορη μετάβαση από την πολιτική της αδικίας στην πολιτική της δικαιοσύνης. Και ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει αυτό. Η επαναστατική δράση, η ριζική ουσιαστική αλλαγή, είναι η μόνη λύση, η μόνη διέξοδος. Ο αγώνας είναι σκληρός, αλλά θα είναι σίγουρα νικηφόρος. Οι συνθήκες είναι ώριμες για την αλλαγή της νοοτροπίας, την απαλλαγή των προκαταλήψεων και πολιτικών δεισιδαιμονιών.

Η ενημέρωση, η συνεχής δράση και η αμείλικτη πολεμική κατά της φασιστικής κυβέρνησης είναι η πρώτη προτεραιότητα. Καλούς αγώνες. Θα νικήσουμε.