Όσκαρ υποκριτικής βλακείας.

Δε λέω, όλα τα είχε το θεατράκι. Αγωνία, δράμα, δράση, γέλιο και κλάμα. Ειδικά κλάμα. Μόνο που είναι χιλιοειπωμένο και κάπου το βαριέσαι. Τα είχαν «σπάσει» για λίγο, λένε οι ίδιοι, ο «Σύλλογος δούλων της Τρόικας» με τους Τοκογλύφους.

Η γλάστρα πρώτη απ όλους. «Ξέρετε τι της είπα εγώ; Να πάει να βρει άλλο λαό...». Όχι παίζουμε. Σώπα ρε Πρόεδρε. Της είπες τέτοιο πράγμα; Γι αυτό έφυγε η Αγγέλα κλαμένη, με την ουρά στα σκέλια; Μόνο, που αυτό, δεν το άκουσε. Περίμενες να φύγει, και δεν της το είπες όταν τη συνάντησες μπροστά σε όλους, ζωντανά, να σε δούμε τι μάγκας είσαι...

Ξέρεις τι μου θυμίζεις; Κάτι ρόλους σε κωμωδίες. Στο «Μια ζωή την έχουμε» πχ, ο αείμνηστος Δημήτρης Χορν καπνίζει, μιλώντας για το διευθυντή που τον καταπιέζει (τον οποίο υποδύεται ο αξέχαστος Τσαγανέας). Μόλις όμως καταλαβαίνει, ότι στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου είναι ο διευθυντής, στέκεται προσοχή, πετώντας το τσιγάρο! Απίθανη σκηνή. Πολύ το γέλιο που βγάζει. Έτσι και συ. Ρεσιτάλ υποκριτικής. Μπορώ να πω, ότι τους μιμείσαι τέλεια. Μόνο που υπάρχουν και διαφορές. Στο έργο, ο υπάλληλος τα βούτηξε κι έφυγε. Ενώ στο δικό σου σατυρικό δράμα, βουτάς τον παχυλό μισθό, αυτόν που πρώτα «χάρισες», ενώ μετά «ζήτησες να γίνουν περικοπές!», και δυστυχώς μένεις...

Αλλά είναι κι άλλοι ηθοποιοί.

Ο Μπενύτο πχ. Απίθανος. Πέρα από την υπέροχη μαύρη κωμωδία «Η λίστα Λαγκάρντ», όπου κάνει το θεατή να κυλιέται κάτω από τα γέλια, πρωταγωνιστεί στη νέα «δραματική» ταινία «Η Τρόικα παίζει με τη φωτιά», στο πρωταγωνιστικό ρόλο του προσανάμματος. Εκεί, ο καλλιτέχνης, υποδύεται ένα Ευρωμανή που εκφράζει την αγωνία του, αν θα πάρει τη επόμενη δόση. Αξίζει να το φτύσετε. Παίζεται σε όλα τα δελτία ειδήσεων. Να θυμίσουμε, ότι ο Μπενύτο έχει ήδη βραβευτεί με το Όσκαρ Αλαζονείας με την περίφημη ατάκα «Απολύτως», στο έργο «Εγώ», όπου φωνάζει χτυπώντας ταυτόχρονα το τραπέζι. Η γυαλάδα στο βλέμμα του ηθοποιού, όταν έλεγε τα λόγια, διδάσκεται ήδη στις δραματικές σχολές και τις ψυχιατρικές κλινικές...

Το έργο «διπλό ταμπλό» αποτελεί μια δημιουργία του Φώτη Κουνέλι. Απέσπασε καλές κριτικές από το ΣΕΒ, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τα κανάλια. Ο σκηνοθέτης μας βάζει στο μυαλό ενός σχιζοφρενούς. Ενώ ο πρωταγωνιστής θεωρεί τον εαυτό του Αριστερό, διακηρύττει σε όλους τους τόνους, ότι δεν θα ψηφίσει αντιλαϊκά μέτρα, στην πραγματικότητα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Χρησιμοποιεί φασιστικές μεθόδους, στηρίζει φασιστικές κυβερνήσεις και ψηφίζει τα χειρότερα μέτρα, που έχουν παρθεί ποτέ. Η δράση κορυφώνεται, όταν σε πλήρη σύγχυση, υπογράφει ένα συμβόλαιο θανάτου, ενός λαού.

Η σκηνή που ξεσήκωσε θύελλα και λογοκρίθηκε σε πολλές χώρες, είναι ένα φιλί στο στόμα, που δίνει ο ίδιος στη νεοναζί αδερφή του, την οποία υποδύεται ο επίσης ταλαντούχος Μιχάλης Λιάκ, αποκαλύπτοντας τον παράφορο αιμομικτικό έρωτα, που τον οδηγεί τελικά στο ψυχιατρείο και εκτός βουλής.

Να πούμε λίγα λόγια για το Μιχάλη Λιάκ. Πρόκειται για ένα ήδη καταξιωμένο ηθοποιό. Ο ίδιος όπως δείχνει το επίθετο του, είναι αλλοδαπός, ήρθε στη χώρα μας μετανάστης. Τον έχουμε δει σε πάρα πολλά θρίλερ και ταινίες τρόμου. Τον πρωτοείδαμε στο έργο «Εγέρθητου» όπου κάνει την τσίτα, ένα πίθηκο που μιλάει. Μπορούμε να πούμε, ότι είναι γεννημένος γι αυτό το ρόλο. Τον παρακολουθήσαμε στο αστυνομικό θρίλερ «Η σιωπή των μεταναστών» στο ρόλο ενός μπράβου. Για να τραβήξει την προσοχή των εργατών από το διεφθαρμένο αφεντικό του, διαπράττει μια σειρά από εγκλήματα. Η ταινία είναι ακατάλληλη για όλους.

Δυνατή ερμηνεία έχει και στο έργο «Θα σε φάω ζωντανό (εναλλακτικός τίτλος: Χίτλερ και Γκαίμπελς». Στην ταινία τρόμου υποδύεται ένα βρικόλακα, ο οποίος μοιράζει τρόφιμα στα θύματα του, ώστε να παχύνουν. Κατόπιν τα σκοτώνει και τα τρώει ψητά με πατάτες στο φούρνο - κρεματόριο. Είναι ταινία εμπνευσμένη από το παραμύθι «Χάνσεν και Γκρέτελ».

Στην πιο πρόσφατη δουλειά του κάνει ένα σατανιστή, όπου μεταμφιέζεται σε παπά και καταδιώκει αιρετικούς. Το έργο «Στο όνομα του Αδόλφου» παίχτηκε, παρά τις έντονες αντιδράσεις των ζωόφιλων, γιατί περιέχει σκηνές κτηνοβασίας.

Λέγεται ότι ετοιμάζεται νέα υπερπαραγωγή με τον τίτλο «Ηρώδης: Η σφαγή των αλλοδαπών νηπίων» που θα έχει τον ομώνυμο ρόλο, με υπόθεση παρμένη από την Αγία Γραφή. Θρησκευτικό έργο, μην το ξεχάσετε και μην αφήσετε να γίνει.

Αλλά φαβορί για το βραβείο φέτος, είναι ο αξεπέραστος σε όλους τους ρόλους Σαμαρ Ρας. Ποιος, από όσους έχουν παρακολουθήσει το αριστούργημα «Αμάρτησα για το Μνημόνιο» δεν συγκινήθηκε από την ιστορία παράφορου έρωτα δυο συμμαθητών, του Γιώργου και του Αντώνη;

Οι γυμνές σκηνές στο έργο «Για την καρέκλα ρε γαμώτο», όπου εξαναγκάζεται σε στοματικό σεξ από την Ντόρα, μια γυναίκα που σιχαίνεται, αποτελούν σταθμό στην ιστορία του πορνό.     

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Στο έργο «οι Πειρατές της Τρόικα», λόγου χάρη, κάνει το ρόλο ενός μονόφθαλμου μούτσου σε πειρατικό. Η σκηνή σοκ του βιασμού κατ εξακολούθηση, των συνταξιούχων και των μισθωτών, τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της Χρυσής Μασέλας από την Ένωση Τοκογλύφων.

Τώρα πρωταγωνιστεί στο σήριαλ «Ατίθασοι δούλοι». Στο σημερινό επεισόδιο, που ονομάζεται «Ο τελευταίος κάβος», και το οποίο παίζεται μια μέρα πριν την απεργία, συγκρούεται δήθεν με τα αφεντικά του σε δημόσιο χώρο. Γυρνώντας όμως στο σπίτι, ετοιμάζει ποδόλουτρο για τους δανειστές του. Αν και το έργο προβάλλεται σε επανάληψη, αξίζει να το ξαναδούμε για το σημείο που γλύφει με πάθος τον πισινό του αφέντη, αφού πρώτα τον έφτυσε...  

Τέλος, αναμένουμε όλοι το έργο «Επανάσταση»  με πρωταγωνιστή το λαό...