Το γερμανικό κράτος δεν ξεχνά, τους φονιάδες Ναζί της Βέρμαχτ τους φυλά

 Του Ν.ΑΡ. 

Όπως είναι σε όλους γνωστό το μεταπολεμικό γερμανικό θαύμα και η επανάκαμψη του γερμανικού ιμπεριαλισμού βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στα αμερικανικά δολάρια, στην χαμηλόμισθη εργασία των μεταναστών και στη συνέχεια του γερμανικού κράτους, αφού η πλειοψηφία των μελών του Ναζιστικού κόμματος στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό που προέκυψε το 1945. 

Το σύγχρονο γερμανικό κράτος ακολουθεί πολιτική λήθης, καθώς δε θέλει να αναγνωρίσει και φυσικά να πληρώσει για τα εγκλήματα του, με συνέπεια να αναλαμβάνει την συστηματική υποστήριξη των ανθρωπόμορφων τεράτων του Τρίτου Ράιχ, που έσπειραν τον τρόμο και έφεραν την κόλαση στη γη για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Πολύ περισσότερο σήμερα που το κράτος της Μέρκελ διεκδικεί να παίξει ευρύτερο ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις.

Από αυτή την αφετηρία επομένως παρουσιάζουμε την είδηση που αναφέρει ότι  «Εισαγγελέας της Στουτγάρδης στη Γερμανία έθεσε στο αρχείο την υπόθεση 17 πρώην στρατιωτών κaι αξιωματικών των SS που εμπλέκονται στη σφαγή 560 αμάχων, στην ιταλική πόλη Σαντ' Άννα Ντι Στατσέμα στις 12 Αυγούστου 1944. Οι Ιταλοί δικαστές είχαν ζητήσει εδώ και πολλά χρόνια την έκδοση αυτών των 17 ατόμων, καταθέτοντας στοιχεία για την ενοχή τους, όμως κατά τους Γερμανούς εισαγγελείς τα στοιχεία δεν ήταν επαρκή και θα έπρεπε να αποδειχτεί ότι συμμετείχαν άμεσα στις δολοφονίες!. Οι εισαγγελείς επικαλέστηκαν την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων και αρνήθηκαν να εκδώσουν τα μέλη της μονάδας, οι 8 εκ των οποίων βρίσκονται ακόμη εν ζωή.

«[Οι κατηγορούμενοι] ανήκουν μεν στη συγκεκριμένη μονάδα που αναπτύχθηκε στη Σαντ' Άννα Ντι Στατσέμα, αλλά θα πρέπει να αποδειχτεί για τον καθένα κατηγορούμενο χωριστά ότι πήρε μέρος στη σφαγή και με ποιόν ακριβώς τρόπο», ήταν η λακωνική δήλωση της εισαγγελίας. Το 2005 το στρατοδικείο της ιταλικής πόλης Λα Σπέτσια είχε καταδικάσει σε ισόβια δεσμά και τους 17 στρατιωτικούς για εγκλήματα πολέμου, ζητώντας και την έκδοσή τους από την Γερμανία.

Δεν είναι ακριβές πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτή τη σφαγή, που θεωρείται ως μια από τις χειρότερες θηριωδίες των Γερμανών κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ο συχνότερα αναφερόμενος αριθμός είναι 560, εκ των οποίων τα 110 ήταν μικρά παιδιά μέχρι 10 ετών. Πολλά από τα θύματα ήταν επίσης γυναίκες και ηλικιωμένοι, ακόμη και έγκυες γυναίκες, όπως και  οκτώ αδελφάκια με την μητέρα τους. Πριν εγκαταλείψουν το χωριό, οι γερμανικές δυνάμεις αποφάσισαν να κάψουν όλα τα πτώματα, για να εξαφανίσουν τα ίχνη του εγκλήματος σε βάρος των πρώην «συμμάχων» τους».

Αισθανόμαστε όμως την ανάγκη να θίξουμε μια άλλη παράμετρο, αυτή που αφορά τις ευθύνες της Βέρμαχτ, καθώς τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Ελλάδα, οι νοσταλγοί του αιματοβαμμένου ναζιστικού παρελθόντος έχουν την τάση να εκθειάζουν τον τακτικό γερμανικό στρατό και να τον απαλλάσσουν των τεράστιων ευθυνών του και κατηγοριών που του αποδίδονται, σχετικά με την συμμετοχή του σε μαζικές σφαγές και Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.

Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι «Ο μύθος της "αθώας" Βέρμαχτ καταρρέει με στοιχεία που αποκαλύπτονται και αποδεικνύουν ότι το σαθρό επιχείρημα πως όλα τα εγκλήματα στο Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα έκαναν τα SS δεν μπορεί να σταθεί. Η Βέρμαχτ, ο στρατός που τόσο θαυμάζουν σ΄ όλη την Ευρώπη -κι όχι μόνο- οι νεοναζί δρούσε σε πολλές περιπτώσεις -και στην Ελλάδα- σαν εγκληματική οργάνωση. Η Daily Mail αποκάλυψε σειρά εγγράφων που προέρχονται από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αποδεικνύουν ότι η βαρβαρότητα της Βέρμαχτ δεν υστερούσε των SS.

Τα έγγραφα αυτά έχουν συγκεντρωθεί σ΄ ένα βιβλίο που σύντομα θα κυκλοφορήσει και στο οποίο περιλαμβάνονται και απομαγνητοφωνημένες μαρτυρίες γερμανών αιχμαλώτων. Οι απομαγνητοφωνημένες μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι πολλοί από τους γερμανούς στρατιώτες είχαν πλήρη γνώση των στρατοπέδων θανάτου και ότι οι ωμότητες ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους. Υπάρχουν συγκλονιστικές μαρτυρίες όπως αυτή ενός στρατιώτη της Βέρμαχτ που παραδέχτηκε ότι πυροβόλησε εν ψυχρώ έναν Γάλλο μόνο και μόνο γιατί του "άρεσε το ποδήλατό του" και ήθελε να το πάρει. Σεξουαλική κακοποίηση, βιασμοί, βασανιστήρια περιλαμβάνονται στις μαρτυρίες των γερμανών στρατιωτών και αποδεικνύουν ότι δεν ήταν μόνο τα SS που πρωταγωνιστούσαν σε εγκλήματα κατά αμάχων».
Συγγραφείς του βιβλίου είναι οι Γερμανοί ιστορικοί Soenke Neitzel και Harald Welzer.

Πολλοί βέβαια υποστηρίζουν ότι «Θα ήταν χρήσιμο να το διαβάσουν όσοι ακόμη εξυμνούν την Βέρμαχτ. Όπως ίσως και το βιβλίο "Ο πόλεμος του Ιβάν", γραμμένο από τη βρετανίδα συγγραφέα Κάθριν Μεριντέιλ για να καταλάβουν τι εννοούμε περί κατάρρευσης "χάρτινου" πύργου, ενός στρατού που πάρα πολύ γρήγορα μετά τις νίκες του οδηγήθηκε στην απόλυτη καταστροφή και την εξαφάνιση».

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ: «Πολεμώντας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Κόκκινος Στρατός υφίστατο τις μεγαλύτερες σε απόλυτους αριθμούς και σε αναλογία απώλειες, συγκριτικά με τις απώλειες οποιοιδήποτε άλλου Στρατού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κι όμως, έχοντας ουσιαστικά διαλυθεί και κατορθώνοντας να ξανασυσταθεί με τη θυσία εκατομμυρίων ζωών, πέτυχε να «καταπιεί» τη Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο και να την υποχρεώσει να δώσει την τελική απελπισμένη μάχη τςη μέσα στην ίδια τη Φωλιά του Φασιστικού Κτήνους» (σύμφωνα με την σταλινική ορολογία), στην Καγκελαρία στο Βερολίνο»! 

Για μια πιο συνολική προσέγγιση προτείνουμε την ανάγνωση των εμπεριστατωμένων άρθρων και εργασιών που είναι εύκολο να αναζητηθούν στο διαδίκτυο. Αναφερόμαστε:

1.      Τα άγνωστα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Μια πρωτότυπη έρευνα που φέρνει στο φως τις αγριότητες επίλεκτων σωμάτων του γερμανικού στρατού στην περίοδο της Κατοχής! (ΒΗΜΑ)

2.      Τα ματωμένα ίχνη της Βέρμαχτ. (αφιέρωμα της σημαντικής δημοσιογραφικής ομάδας ΙΟΣ της Κ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που άφησε δυσαναπλήρωτο κενό)

3.      Καταγραφή ναζιστικών εγκλημάτων (Κίνηση απελάστε το Ρατσισμό)